De viering van 1 mei als dag van de “arbeid” heeft mij altijd verbaasd. Arbeid is namelijk een positief iets. Althans de productie die het resultaat van de arbeid is, of kan zijn. Maar als je om je heen kijkt, zie je dat er niet gearbeid wordt en dat er feesten gevierd worden om niet te arbeiden.
Het zou logischer zijn als er gevierd werd dat mensen geleerd hebben zodanig te arbeiden dat er zoveel geproduceerd is en wordt dat de grote welvaart van de huidige generaties is geproduceerd.
Immers mensen kunnen niets consumeren als het niet eerst geproduceerd is.
Dat die productie inderdaad zo groot geworden is, is te danken aan een hele reeks “uitvindingen”.
Op de eerste plaats al de arbeidsverdeling of de specialisatie. Doordat mensen die dingen gaan doen die ze het liefst doen, waar ze dan ook meestal het beste in zijn, is de totale productie veel groter dan als iedereen alles zelf moest doen. Dit uiteraard samengaand met de uitvinding van het onderling ruilen.
Een van de minst begrepen uitvindingen is het “Kapitalisme”. Kapitalisme is het sociaal systeem waarin de individuele rechten, inclusief eigendomsrechten, worden erkend en waarin alle eigendom in privé bezit is. Waardoor tevens ook het gebruik van geweld en dwang tussen mensen onderling werd veroordeeld.
Zelfs al is dit bijna nooit in de geschiedenis voor honderd procent toegepast, alleen al door de gedeeltelijke toepassing sprong de productie en daarmee de welvaart omhoog. In veel andere artikelen op deze site is daar al uitgebreid op in gegaan en zijn bewijzen daarvoor geleverd.
Dit facet wordt in de wereld echter steeds minder onderkend en zelfs steeds meer ontkent. De welvaart is dan ook in gevaar. De steeds verder gaande collectivisering in de wereld is dan ook een gevaar voor het behouden van de nu bestaande welvaart. Laat staan een verdere vooruitgang.
Het duidelijk maken en erkenning van deze feiten en methodes is in het belang van iedereen.
We gaan naar een EU welvaart nivellering dus we kunnen nog een flink end zakken…
Het is me door de jaren heen wel opgevallen dat de dag van de arbeid in Nederland nooit gevierd wordt, en vroeger toen ik nog op school zat, ook nooit aan bod is gekomen. In een aantal andere landen is dit wel.
Toch tamelijk typerend voor een socialistische staat als Nederland, waar arbeid door velen als een noodzakelijk kwaad wordt gezien, en niet als iets om trots op te zijn.
De verhouding tussen arbeid en kapitalisme is er inderdaad eentje waarvan mensen weinig bewust zijn. Ten eerste is arbeid gematerialiseerde arbeid. Dus zonder arbeid, geen kapitaal(isme). Ten tweede kan je in een kapitalistische samenleving per definitie niet tot arbeid gedwongen worden, een principe dat velen zullen onderschrijven.
Wel roept deze observatie bij mij een paar vragen op, die ik niet meteen kan beantwoorden. Hoe is bijvoorbeeld de relatie tussen middenklasse en kapitalisme? Is voor een goede werking van het kapitalisme vereist dat b.v. arbeiders een “afdoende” groot deel van de toegevoegde waarde verkrijgen? En kan een libertaristische samenleving aan een dergelijke voorwaarde voldoen? Op zich ben ik sterk geneigd om in beide gevallen ja te zeggen. Een verdeling van economische macht voorkomt machtsconcentratie en daarmee machtsmisbruik. Vandaag de dag zien we dat de middenklasse onder druk staat. Alleen is het niet zozeer een gebrekkige onderhandelingspositie op de arbeidsmarkt, maar een pervers belastingsysteem dat de problemen veroorzaakt.
Zouden we op de dag van de arbeid dan ook niet tegen de loonbelasting / inkomstenbelasting moeten protesteren?
Ron A te A [5] reageerde op deze reactie.
“Het zou logischer zijn als er gevierd werd dat mensen geleerd hebben zodanig te arbeiden dat er zoveel geproduceerd is en wordt dat de grote welvaart van de huidige generaties is geproduceerd.
Immers mensen kunnen niets consumeren als het niet eerst geproduceerd is.”
Dat is het grote probleem van landen die voorheen veel economische vrijheid kende, en nu verstrikt raken met een steeds groter wordende staat. Het volk beseft niet waar de huidige welvaart vandaan komt. Het beseft niet dat het leeft in een samenleving die teert op (voor een deel) eerder geproduceerde welvaart. Als de Nederlandse staat nog 10 – 20 jr op hetzelfde pad blijft wordt het vanzelf (pijnlijk) duidelijk. Dan maakt het niet meer uit wat je politieke voorkeur is, iedereen gaat het voelen.
@NvdB [3]:
Is voor een goede werking van het kapitalisme vereist dat b.v. arbeiders een “afdoende” groot deel van de toegevoegde waarde verkrijgen? En kan een libertaristische samenleving aan een dergelijke voorwaarde voldoen?
Een libertarische samenleving voldoet zeker aan een dergelijke voorwaarde. Allereerst zal een arbeider als vanzelf het grootst mogelijke deel van zijn toegevoegde waarde verkrijgen omdat arbeid een schaars goed is.
Een concurrent die hoort van aantrekkelijke marges op een bepaald product zal zijn uiterste best doen om op efficiëntere wijze een soortgelijk product op de markt te brengen. Met een ruimere marge voor de arbeider die het moet produceren tot gevolg. Deze werkgever B zal de arbeider dus meer bieden dan werkgever A.
Ten tweede is een arbeider naast producent tevens een consument waarmee hij/zij anderen (direct, danwel indirect) een baan bezorgt. De spullen die hij koopt moeten immers weer door een ander gemaakt worden. En hoe meer hij koopt, hoe meer “makers” er nodig zijn.
Koopt hij even niets en zet hij zijn geld op de bank? Dan wordt dat geld uitgeleend aan iemand die het geld wel uitgeeft (consumeert) en daarmee ook iemand aan het werk houdt.
Ik moest overigens wel lachen om het artikeltje op NU.nl dat meldde dat de ME er aan te pas moest komen in Nijmegen om antikapitalisten onder de duim te houden. Nu vraag ik je! Zou zo’n antikapitalist mij eens uit willen leggen hoeveel arbeiders er zouden zijn zonder kapitalisme? Of tellen ze dan de slaven uit de Goelag mee 🙂
Forecoast [6] reageerde op deze reactie.
@Ron A te A [5]:
Wat ik een betere vraag vind: Hoe denken antikapitalisten dat een beschaving het overleeft zonder weer vanzelf in een kapitalistisch systeem te vervallen. In Noord-Korea gaat dat vrij aardig natuurlijk, maar niet iedereen is gediend van een totalistische dictatuur.
Het lijkt er vaak op dat dat soort groepen louter bestaat uit mensen zonder enige historische kennis van zaken.
Ron A te A [7] reageerde op deze reactie.
@Forecoast [6]:
Ik heb een bevriende klant van het type Indymedia, dan weet je genoeg. Ik vind het heerlijk om hem te stangen (het is beslist geen domme jongen) en heb ontdekt dat eigenlijk het enige verschil tussen ons libertariërs en die vogels is dat wij gaan voor privaat eigendom.
Nu wil het toeval dat ik hem laatst aan de telefoon had en hij er zelf over begon: “Ik heb ook spullen die van mij zijn en die ik niet met een ander wil delen”.
Als je de principes van het libertarisme serieus bespreekt met zo’n linkse anarchist, dan blijkt dus dat geen van hen het een fijn idee zou vinden als de buurman zou besluiten een katoenplantage in zijn achtertuin zou beginnen: “Dat doet ie maar in z’n eigen achtertuin”.
Daarmee zegt zo’n antikapitalist (die eigenlijk gewoon net als wij een anti-corporatist is) feitelijk dat iedereen recht heeft op eigendommen die door derden gerespecteerd dienen te worden (op straffe van een molotov-cocktail :-))
De natuur van de mens is nu eenmaal dat hij eigendommen wil vergaren.
Dan vraag ik je: Wordt het niet eens tijd om te denken in verschillen, maar in overeenkomsten? De
Comments are closed.