Oude en nieuwe versie van een bekend sprookje met hun moraal.

Het verhaal is in het Engels. Sorry, geen tijd om te vertalen, maar te mooi om u te onthouden. Geniet en leer! 

THE ANT AND THE GRASSHOPPER

This one is a little different… Two Different Versions….
………  and Two Different Morals

THE OLD VERSION
The ant works hard in the withering heat all summer long, building his house and laying up supplies for the winter.
The grasshopper thinks the ant is a fool and laughs and dances and plays the summer away.
Come winter, the ant is warm and well fed. The grasshopper has no food or shelter, so he dies out in the cold.

MORAL OF THE STORY:    Be responsible for yourself!

THE MODERN VERSION

The ant works hard in the withering heat and the rain all summer long, building his house and laying up supplies for the winter. The grasshopper thinks the ant is a fool and laughs and dances and plays the summer away.

Come winter, the shivering grasshopper calls a press conference and demands to know why the ant should be allowed to be warm and well fed while he is cold and starving.

The BBC, ITN, SKY and even CNN showed up to provide pictures of the shivering grasshopper next to a video of the ant in his comfortable home with a table filled with food.

All Britain as well as Human Rights and Health & Safety organisations are stunned by the sharp contrast and living conditions. How can this be, that in a country of such resources and wealth, this poor grasshopper is allowed to suffer so?

Kermit the Frog appears on Jeremy Paxman’s programme with the grasshopper and everybody cries when they sing, ‘It’s Not Easy Being Green’.

Gordon Brown condemns the ant and blames the Conservatives, Margaret Thatcher and David Cameron  for the grasshopper’s plight.

Lord Mandelson exclaim in an interview with The Guardian
that the ant has got rich off the back of the grasshopper, and both call for an immediate tax hike on the ant to make him pay his fair share whilst Ken Livinstone blames Israel ..

Alistair Darling in an emergency buget drafts the Economic Equity & Anti-Grasshopper Act retroactive to the beginning of the summer.

The ant is fined for failing to hire a proportionate number of green bugs and, having nothing left to pay his retroactive taxes, his home is confiscated by the Government Green Czar and given to the grasshopper.

The story ends as we see the grasshopper and his free-loading friends finishing up the last bits of the ant’s food
while the government house he is in, which, as you recall, just happens to be the ant’s old house, crumbles around them because the grasshopper doesn’t maintain it. The ant has disappeared in the snow, never to be seen again.

The grasshopper is found dead in a drug related incident, and the house, now abandoned, is taken over by a gang of spiders who terrorise the ramshackle, once prosperous and once peaceful, neighborhood.

The entire Nation goes into decline helping to undermine the rest of the free world.

MORAL OF THE STORY:
 Be careful how you vote next month.

I’ve sent this to you because I believe that you are an ant not a grasshopper!
——–

Make sure that you pass this on to other ants. Don’t bother sending it on to any grasshoppers because they wouldn’t understand it anyway.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

6 REACTIES

  5. Het Verhaal van de Krekel en de Mier (een beetje zoals gehoord in de voorstelling Dreams in Technicolor).

    Er waren eens een krekel en een mier. Zij woonden in hetzelfde bos. Het was zomer, het bos stond in bloei en iedereen was bezig te genieten van het mooie weer. Behalve de mier. De mier was aan het werk: zorgvuldig zocht hij kruimels en andere voedzame dingetjes uit het bos en bracht ze terug naar zijn hol. En eenmaal in het hol aangekomen, legde hij het eten neer en ging snel weer terug op zoek naar meer.

    Op een van deze warme zomerdagen kwam de krekel langs. “Hé, mier!”, zei de krekel, “ga je mee? Er is een feest! We kunnen dansen en er is volop eten en drinken voor iedereen!” “Nee”, zei de mier, “ik kan niet mee. Ik moet werken en zorgen dat ik genoeg eten heb om de winter door te komen”. “Oké” zei de krekel, “dan niet hoor!”, en de krekel was weg. De mier ging door met zijn werk.

    Een paar maanden later was het koud, de winter was gekomen, de bomen waren kaal en ijzig en er waaide een straffe noordenwind. De krekel had het koud. Hij verstopte zich in zijn kraag, maar niets hielp om het warm te krijgen. Plotseling zag hij daar het hol van de mier. “Hallo, mier”, riep hij tegen de wind in, “mag ik even binnenkomen? Ik heb het zo koud!”. En de mier zei: “Natuurlijk, krekel, kom maar snel binnen. Als we zuinig aan doen, dan heb ik genoeg eten voor de hele winter en ik heb takjes verzameld waarvan ik een bedje voor je kan maken.”

    En zo brachten zij samen de winter door. Toen de eerste lentedagen aanbraken, kreeg de krekel de kriebels en zei tegen de mier: “Ik moet eruit, ik wil weer feesten! Ga je mee?”. De mier zei: “Nee, ik kan niet, ik moet zorgen dat ik genoeg voedsel verzamel voor volgend jaar”. De krekel keek de mier aan, haalde zijn schouders op en zei: “Jammer, dan niet”, en hij vrat de mier op. Hij ging op weg naar zijn feest en bedacht zich dat er tegen de tijd van volgend jaar wel weer een andere mier zou zijn om hem te helpen.

    Bron: http://merelroze.com/2001-05-04/de-krekel-en-de-mier

Comments are closed.