Wanneer eist Duitsland zijn goud op?

Het is eigenlijk verwonderlijk, dat de Westerse centrale bankiers en politici nog steeds ongestraft wegkomen de burgers hun kapitalen te ontfutselen, zonder dat de daders ooit ter verantwoording worden  geroepen. De Griekse crisis laat weliswaar zien,  dat de burger bestolen wordt. Maar hoe en door wie hij precies bestolen wordt, is voor de meeste mensen niet altijd even duidelijk. Ik zal een en ander hierna in het kort aan de hand van enkele cruciale historische feiten pogen te verduidelijken.  Gedocumenteerde aanvullingen zijn van harte welkom.

Neem bijvoorbeeld de Europese Unie: er is nog nooit ook maar één begroting goedgekeurd. M.a.w. er wordt nooit rekenschap over inkomsten en uitgaven van de EU afgelegd (€ 100 miljard plus per jaar). Er wordt zelfs nooit om een volledige vereffening (“settlement”) gevraagd. Die vindt dan ook realiter nooit plaats. Op die manier is het mogelijk, dat bijvoorbeeld alle Griekse regeringen, geholpen door hun Europese collegae jarenlang ongestraft hebben kunnen blijven potverteren. Telkens weten deze laatsten, op hun beurt geholpen door hun nationale centrale banken en door de Europese Centrale Bank ECB, het ene gat met het andere te stoppen.

Dit schuiven met kapitalen en het doorschuiven daarvan t.b.v. de financiering van ongedekte schulden door centrale banken vindt echter niet alleen binnen Europa plaats, maar is onderdeel van het wereldwijde monetaire pyramidespel, waarvan de “bekrachtiging” plaatsvond in 1930 door de oprichting van de Bank for International Settlements (BIS) te Basel.

Enkele historische gebeurtenissen

In het begin van 1929 kwam namelijk het Young Committee, naar de voorzitter Owen Young, een agent van J.P. Morgan, bijeen. Het Comité was opgericht door het z.g. Allied Reparation Committee om de Duitse “herstelbetalingen”, die voortvloeiden uit het Verdrag van Versailles (1919), te reorganiseren.

Het Young Plan, dat op 7 juni van dat jaar verscheen, kwam feitelijk neer op inbeslagname van Duitse bezittingen in ruil voor Amerikaanse financiering. Vanaf dat moment verdween ook grotendeels het Duitse goud. (De Nazi’s probeerden het later weer terug te stelen en plunderden hun oorlogsslachtoffers.)

Een van de voorzieningen die het Young Plan trof, bestond nu in de oprichting van de eerdergenoemde BIS door de toenmalige centrale banken van België, Frankrijk, Duitsland, Verenigd Koninkrijk, Italië en Japan, bij de z.g. “The Hague Agreement of 1930”¹.

BIS: Doel en start van de operaties

De BIS bestaat nog steeds en faciliteert o.a. kapitaals- en krediettransacties tussen centrale banken, maar doet nog veel meer.

In de Statuten valt o.a. te lezen: “…to promote the co-operation of central banks and to provide additional facilities for international operations; and to act as trustees or agent in regard to international financial settlements entrusted to it under agreements with the parties concerned.” ²

Praktisch van meet af aan faciliteerde de BIS op geruisloze wijze internationale transacties tussen centrale banken van de oorlogvoerende mogendheden van ’14-’18, met name tussen het Morgan-Rockefeller kartel enerzijds en de Duitse Reichsbank anderzijds, wetende dat zij onmisbaar was bij de voorbereidingen tot de Tweede Wereldoorlog, zoals blijkt uit het boek “Wall Street and The Rise of Hitler”.

Daarin merkt de historicus Antony Sutton op: “In brief, American companies associated with the Morgan-Rockefeller international investment bankers — not, it should be noted, the vast bulk of independent American industrialists — were intimately related to the growth of Nazi industry. It is important to note as we develop our story that General Motors, Ford, General Electric, DuPont and the handful of U.S. companies intimately involved with the development of Nazi Germany were — except for the Ford Motor Company — controlled by the Wall Street elite — the J.P. Morgan firm, the Rockefeller Chase Bank and to a lesser extent the Warburg Manhattan bank. This book is not an indictment of all American industry and finance. It is an indictment of the “apex” — those firms controlled through the handful of financial houses, the Federal Reserve Bank system, the Bank for International Settlements, and their continuing international cooperative arrangements and cartels which attempt to control the course of world politics and economics.”³

BIS: Machten,  immuniteiten en activiteiten

De BIS maakt het in beginsel ook mogelijk, dat via het netwerk van centrale banken de aangesloten landen hun schulden direct of indirect financieren met behulp van andere landen, zelfs zonder dat hun regeringen of welke andere belanghebbenden daar weet van hebben.

De Bank en zijn employees genieten immuniteit tegen alle regelgeving, controle en verantwoording: *)

• diplomatieke immuniteit voor personen en wat zij meedragen
• belastingvrijdom op alle transacties inclusief salarissen
• ambassade-achtige immuniteit voor alle gebouwen waar zij werkzaam is
• geen kennis van haar operaties door welke regeringsautoriteit dan ook
• geen immigratiebeperkingen
• codering van alle communicatie
• vrijwaring tegen alle jurisdictie

Behalve speciale individuele privileges voor de leden van de directie genieten alle overige officials en employees de volgende immuniteiten:

• immuniteit tegen jurisdictie voor daden buiten diensttijd, inclusief in woord en geschrift, zelfs na beëindiging van het dienstverband
• totale belastingvrijdom op alle salarissen en vergoedingen van de Bank
• vrijwaring van alle Zwitserse nationale verplichtingen voor echtgenoten en familieleden, van immigratiebeperkingen, overdracht van eigendommen en investeringen, met dezelfde voordelen als de Officials van andere internationale organisaties

Als centrale bank en agent beschikt de BIS over enorme macht alles te doen voor eigen rekening of voor rekening van zijn leden centrale banken. Elke partij kan zelfs handelen als agent voor elke andere.

Artikel 21 van de originele BIS Statuten stellen de dagelijkse operaties vast:

1. Kopen en verkopen van gouden munten of baar goud voor eigen rekening of voor rekening van centrale banken
2. Houden van goud in reserve onder centrale banken voor eigen rekening
3. Accepteren van de supervisie van goud voor rekening van centrale banken
4. Lenen van en aan centrale banken tegen goud, valutawissels en andere korte-termijn verplichtingen van eerste klas liquiditeiten of andere goedgekeurde securities
5. Disconteren, kopen of verkopen met of zonder ge-endosseerde wissels, cheques en andere korte-termijn verplichtingen van eerste klas liquiditeiten
6. Forex-operaties voor eigen rekening of voor rekening van centrale banken
7. Kopen en verkopen van verhandelbare securities anders dan aandelen voor eigen rekening of voor rekening van centrale banken
8. Disconteren van schatkistpapier afkomstig uit de portefeuille van centrale banken en herdisconteren van papier afkomstig uit zijn eigen portefeuille met centrale banken;
9. Openen en houden van lopende rekeningen of deposito’s bij centrale banken
10. Accepteren van stortingen van centrale banken op lopende rekeningen en deposito’s
11. Accepteren van stortingen in verband met trustee overeenkomsten die kunnen worden gesloten tussen de BIS en regeringen in verband met internationale settlements
12. Accepteren van andere stortingen die naar de mening van de Directie van de BIS binnen de scope van haar functies komen.

De BIS kan ook:

• optreden als agent of correspondent voor elke centrale bank
• overeenkomen met elke centrale bank voor deze op te treden als agent of correspondent
• toetreden tot overeenkomsten te handelen als trustee of agent in verband met internationale settlements, mits zulke overeenkomsten niet in strijd zijn met de verplichtingen van de BIS jegens enige derde.

De conclusie van bovenstaande activiteiten, privileges en immuniteiten moet luiden, dat de BIS aan het hoofd staat van een internationaal onwettig kartel van centrale banken.

Duitsers:  Opgezadeld met erfzonde?

Waarom is het “agentschap” een cruciaal probleem? Omdat elk lid van het kartel transacties kan verduisteren. De BIS is de internationale witwasserijbank bij uitstek. Ten tijde van WW-II bijvoorbeeld kon elke “politiek incorrecte” transactie door de BIS als agent worden gerealiseerd zonder dat er een haan naar kraaide. Maar zelfs bij “bijna legale” transacties is die ondoorzichtigheid buitengewoon ongewenst. Het vertroebelt de marktverstorende interventies en tast het vertrouwen in het monetaire stelsel nog meer aan.

Sommige zaken kan de BIS niet. Zij accepteert geen deposito’s van private personen of bedrijven en verricht voor hen geen financiële diensten. Men kan ook geen rekening openen in naam van regeringen of betalingen aan hen verrichten. Dit is logisch, omdat elke centrale bank een exclusieve franchise heeft met zijn eigen regering. De Federal Reserve Bank leent bijvoorbeeld geen geld aan de Canadese regering, noch aan private personen of bedrijven.

Uit de aard van haar doelstellingen volgt, dat de BIS, evenals de Fed en de ECB, geen volledige verantwoording aflegt over verrekening en settlements. De BIS is het ideale weekdier t.b.v. van het internationale fiatgeldstelsel. Zij is een soort monsterlijke veelarmige octopus. Niemand weet, wat de reële schuldverhoudingen zijn tussen de centrale banken en dus tussen de landen van die banken.

De vraag rijst dan ook, wanneer de rekening met Duitsland wordt vereffend, m.a.w. wanneer de Duitsers er achter zullen komen, dat zij dank zij het Verdrag van Versailles en volgende verdragen en regelingen als het ware de economische erfgenamen zijn geworden van een eeuwige schuldenlast, waarvoor zij niet verantwoordelijk kunnen worden gesteld. M.a.w., dat zij zomaar zijn opgezadeld, historisch besmet met een erfzonde.

Wanneer zullen zij dit fiatgeldstelsel van zich afschudden, de BIS ontmantelen en het goud opeisen, dat hen in de vorige eeuw is ontstolen en dat nu wellicht ergens op verschillende plaatsen in de V.S. ligt opgeslagen?⁴

Noten: