Koningin Beatrix heeft vandaag de vice-voorzitter van haar Raad van State, Herman Tjeenk Willink, ex(?)-PvdA, tot nieuwe informateur benoemd. Zijn opdracht gaat over de keuze tussen Paars-plus en een brede coalitie met VVD, CDA, PvdA,  GroenLinks en D66,  zodat de grote winnaar van de verkiezingen, de PVV buitenspel gezet wordt. Naar verluid is haar motief, dat HM “niet de schijn wil wekken een politieke keuze” te hebben gemaakt. Met de benoeming van Herman Tjeenk-Willink als informateur blijkt dus het tegendeel desondanks toch weer het geval.

CV Herman Tjeenk-Willink:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Herman_Tjeenk_Willink

Zie ook commentaren:

VVD, CDA, PvdA, GroenLinks en D66 ???

http://fp.dagelijksestandaard.nl/2010/06/formeert-beatrix-cordon-sanitaire/

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

10 REACTIES

  2. Wat bedoel je met “neo-socialisme” Devidas?
    De PvdA is van oudsher een socialistische partij, de (N)SDAP (1894) van de revolutionair P.J. Troelstra.

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Pieter_Jelles_Troelstra
    http://nl.wikipedia.org/wiki/SDAP

    De VVD is de uitscheiding van de PvdA sinds 1948 o.l.v. de socialistische nepliberaal, wolf-in-schaapskleren P.J. Oud.

    http://www.rug.nl/dnpp/politiekepartijen/vvd/geschiedenis/index

    Zoals de PVV op zijn beurt weer een uitscheiding is van de VVD.

    Stem VVD en je krijgt de andere kliek er gratis bij.
    En wie PVV gestemd heeft wordt voor straf genegeerd.

    Zo gaan die dingen nu eenmaal in de politiek.

    Daarom is politiek “een vuil zaakje”, zoals mijn grootvader zaliger al zei. Ik denk, dat hij de waarheid simpel kon zeggen en dat hij daarin simpelweg gelijk had.

    De zoveelste aanfluiting van de democratie.

    Had Maxima toch gelijk (“De” Nederlander bestaat niet) ?
    Devidas [6] reageerde op deze reactie.

  3. Gelukkig heb ik niet gestemd. Aan deze wanvertoning heb ik dus ook geen mandaat gegeven, en dat geeft me een zeer ontspannen gevoel.
    De regenten beslissen toch wel. Enigzins verbaast ben ik wel over het feit dat de PvdA ondanks dat ze qua zetelaantallen geen deuk meer in een pakje boter kunnen trappen, toch weet klaar te spelen om op de grote key-posities partijvrinden geplaatst te krijgen. Naast Sjeenk hebben we Gerdi de voorzitter, burgermeesters in r’dam, a’dam, en utrecht, en binnenkort natuurlijk woutertje bij de bank, en Cohen minister van sinterklaascadeautjes.

    Aanschouw uw schijninvloed en machteloosheid, stemvee.
    beek [4] reageerde op deze reactie.

  4. @Walter [3]:

    Voor socialisten is de politiek alles: het is het enige element waarin zij wensen te vertoeven. Vandaar dat minder politiek gedrevenen het vaak moeten afleggen. Koste wat het kost willen socialisten politiek bedrijven.
    In een politiek veld waar anderen de politiek van ondergeschikt belang vinden, zullen degenen die alles van de politiek verwachten altijd fanatieker zijn.
    Dat is een groot probleem.
    Ik zou niet weten hoe we socialisten zouden kunnen verhinderen, anders dan door politieke weerstand te organiseren. Het politicisme van socialisten moet bestreden worden. Als we geen daadwerkelijk geweld willen, resteren ons ook slechts ook die politieke middelen.
    Ik zie geen andere alternatieven.
    Praten op Vrijspreker is zeer marginaal.
    In dat opzicht volgt Vrijspreker het christelijk geloof dat alles liet afhangen vasn Het Woord. Dat Woord werd echter ondersteund vanuit de hemel door wonderen en tekenen.
    Het woord van Vrijspreker wordt door niets ondersteund.
    Daarom is in mijn ogen dit libertarisme de zoveelste seculiere variant op bijbelse gegevens. Wellicht dat juist daarom dit aanhang kan krijgen in beschavingen doordrenkt van een christelijk gedachtengoed.
    In de rauwe samenleving zal niemand geloven in dit soort propaganda, juist omdat dagelijks wordt ervaren hoezeer mensen lak hebben aan vrijwillige afspraken.

    Devidas [5] reageerde op deze reactie.

  5. @beek [4]:
    Je hebt volledig gelijk dat er een gevoel van realisme ontbreekt bij de libertarische beweging in Nederland. En met een beetje slap lullen kom je er inderdaad niet.
    Ik hou van de Amerikaanse cultuur en van Amerikaanse uitspraken. Daarom zeg ik: What is the bottom line ?
    De conclusie is dan dat er erg weinig (bewuste) libertariërs zijn in Nederland. Het worden er natuurlijk wel meer de laatste tijd, maar het gaat nog te langzaam. In Amerika stemmen 1 miljoen mensen op de Libertarian Party en het schiet nog niet op.

    Wat wij nodig hebben is een enorme hefboom. Groter dan wie dan ook nu durft te dromen. De informatie hefboom hebben we al (het internet) maar hij wordt veel te weinig gebruikt. Libertariërs moeten gewoon op elk discussieforum in Nederland massaal actief zijn, totdat ze er (stront)ziek van worden. Ten tweede hebben we een financiële hefboom nodig. Als je massaal wilt propaganderen (is overigens geen vies woord, er is niets mis met het propaganderen van de waarheid) met een kleine groep mensen heb je een groot budget nodig. Zie als voorbeeld de talloze Amerikaanse sites met paypal “chip in” mogelijkheden voor libertarische initiatieven. Dit hoeft zeker niet vanuit 1 orgaan geregeld te worden. Het kan best een beetje grassroots achtig. Verschillende initiatieven die los van elkaar staan. Ik denk dat als er eentje lukt, de rest de smaak te pakken krijgt.

    Combineer het Nederlandse talent voor organiseren met de Amerikaanse doe-cultuur en we komen een heel eind.

    Het tussendoel is het aantal libertariërs in Nederland snel te laten groeien naar een flinke groep zodat er meer zicht komt op veranderingen.

  6. @Spy-Nose [2]:
    Met neo-socialisme bedoel ik groeperingen die niet hardop durven zeggen dat ze socialisme prediken, maar het wel doen. Je zal de PvdA nooit horen zeggen: Dit land moet socialistischer. Ze zullen altijd zeggen: Dit land moet socialer.
    Met het nieuwe verkiezingsprogramma zijn ze hard de weg van de SP opgeslagen. Schaamteloos socialisme prediken begint het nu te worden.
    Misschien is het goed een paar mollen in de PvdA te planten die dan gewoon gaan roepen dat we meer socialisme nodig hebben ipv dat verkapte gelul. Misschien dat de mensen dan wakker worden.

    Spy-Nose [8] reageerde op deze reactie.

  8. @Devidas [6]:
    Is het attribuut “neo-” eigenlijk wel zinvol, vraag ik mijzelf af. Het hele parlement, zelfs inclusief de PVV, is doordrenkt van socialistisch gedachtegoed. Immers alle politieke partijen gehoorzamen aan HM, terwijl de PVV mag toeschouwen. Maar de PVV schijnt, althans tot nu toe, evengoed gehecht aan de socialistische verzorgingsstaat in zijn huidige vorm.

    We hebben hier feitelijk een éénpartijenstaat, de z.g. MPP, de monarchie van politieke partijen, een begrip geintroduceerd door wijlen A.C.Postma:

    http://nl.wikipedia.org/wiki/MPP

    M.a.w. volgens jouw definitie zouden alle partijen neo-socialistisch genoemd moeten worden. Maar dat komt neer op cryptosocialisme, terwijl het hele MPP-stelsel socialistisch is.

    Het MPP-systeem wordt naast het z.g. “gekozen” parlement vertegenwoordigd door een kliek benoemde sycophanten, waaronder o.a. met name:

    – de regering (wetgevende + uitvoerende macht)
    – de Raad van State (adviserende + controlerende macht)
    – de zittende magistratuur (controlerende macht)
    – de burgemeesters (uitvoerende macht)
    – de commissarissen van de koningin (CdK’s, uitvoerende macht))
    – het opperbevel van HM’s militaire macht (“Je maintiendrai”)
    – de (hoofd)commissarissen van politie
    – de AIVD
    – etc., etc.

    HM c.s. (OSM, in de zin van MPP) speelt het spelletje van verdeel en heers + het systeem van
    – belonen (benoemen, bevorderen, decoreren) en
    – bestraffen (ontslaan, degraderen, bespionneren, afluisteren, belasteren, uitsluiten, etc., etc. Daar kon de onbeschermde Pim Fortuyn zaliger van meepraten. Hoe lang zal Wilders hier nog rondhangen? 😉 )

    Tjeenk Willink (naamsbekend van de bekende juridische uitgeverij sinds 1838) is bijzonder thuis in het NL bestuursrecht en is dan ook niet voor niets topadviseur van HM.

    http://www.antiqbook.nl/boox/jos/15722.shtml

  9. “MPP”, die houd ik er in. 3 juli nu en de alles is naar paars plus gemanoevreerd.Vraag is nog: wie gaat dat klupje voorzitten als premier.Wil Rutte dat? Mag Rutte als vrijgezel dat van Queen B.? BNR-radio meldde een variant waarin de VVD het premierschap opgeeft voor “zware concessies” van de PvdA. Hmm. Denkelijk maken ze toch de weg vrij voor PM: COHEN!? DAT wil Beatrix denk ik, FemkeH op milieu, Pechtold op onderwijs of buitenlandse zaken, etc.

    PVV in de oppositie. Stel de klup zit 4 jaar uit dan is de bevolkingsaanwas van “allochtonen” -3/4 kinderen per gezin- zo groot dat de PvdA wellicht VOORGOED aan de macht kan blijven.

    Ik maakte als grap: de PVV kan beter Brabant en Limburg afscheiden en in zee gaan met Vlaanderen. Kunnen EN PSV EN Ajax kampioen worden. Grap, maar ik zie het nog wel voorgesteld worden.

  10. Het concept van de éénpartijenstaat / oligarchie was al gelanceerd, o.a. door de historicus J.W. Oerlemans, die “al” in 1990 de noodklok luidde:

    http://www.autouniv.nl/doc/artikel_grasmusuni.html

    Een enkel fragment uit die zeer interessante visionaire beschouwing:

    …Nu de grote partijen niet meer over ondubbelzinnige beginselen beschikken en dus evenmin over een duidelijke waardenhierarchie, verkeert de politicus in een enigszins verwarrende situatie. Want welk belang heeft hij er bij om partijpolitiek te bedrijven als zijn partij geen eigen beginselen meer heeft? Als er geen ‘hogere’ belangen meer zijn die hem voortdrijven, wat houdt hem dan nog in beweging? Op grond waarvan bepaalt hij zijn keuzen en zijn stellingname? Op grond van het partijbelang? Maar als de partij geen duidelijke ideologische belangen meer heeft, resteert eigenlijk maar een soort belang: zijn eigenbelang, dat wil zeggen zijn sociale status, zijn carrierekansen, zijn publieke bekendheid, zijn ijdelheid.

    Als dit in zijn algemeenheid waar is, zou dat tevens verklaren dat ‘de politiek’ vaak zo weinig is geïnteresseerd in wat de gewone burgers er allemaal van denken en vinden, alle obligate inspraak en openheid ten spijt. Nu is elke niet-criminele ambitie volstrekt legitiem in een liberale staat, ook als dit vrijwel uitsluitend op eigenbelang is gericht. Maar bij de politieke ambitie doet zich het probleem voor dat het beroep zelve bij uitstek eisen stelt die zich weinig verdragen met overwegend egoïstische en narcistische motieven. De democratische politicus wordt geacht juist in de eerste plaats de maatschappelijke belangen, zo niet het levensgeluk van anderen te behartigen.

    Elk beroep kent weliswaar zijn eigen verantwoordelijkheden, maar het beroep van politicus bestaat vrijwel uitsluitend uit de opdracht verantwoordelijkheid te dragen en verantwoording af te leggen. In een ik-gerichte maatschappij met ik-gerichte politici lijkt het moreel gewicht van deze opdracht echter vederlicht te zijn geworden. Een politicus die niet (meer) over een eigen ideologische en morele kern beschikt, wordt in zekere zin onbetrouwbaar. Het hoeft dan ook niemand te verbazen als hij met narcistische willekeur dwaasheden verzint en spilzieke plannen opzet waar geen burger om heeft gevraagd.

    Graag zal hij zich overgeven aan de mode van de dag omdat daaraan de minste risico’s zijn verbonden en zijn ijdelheid daarmee het meest is gebaat. Zijn eerste zorg is immers zichzelf te ‘profileren’, onverschillig of hij met zijn plannen verwarring sticht, ongeacht of zijn beleid chaotische gevolgen heeft. Kenmerken voor deze lichtzinnige situatie is dat het politiek bedrijf steeds meer is gaan lijken op een warrig soort boekhouden. Er wordt voortdurend met financiële posten geschoven en gedaan, zonder dat iemand eigenlijk nog precies weet wat het zwaarst zou behoren te wegen, want daarvoor ontbreken de beginselen en de bijbehorende waardenhierarchie.

    Men kan een dergelijk beleid dan wel ‘pragmatisch’ noemen, maar daarmee wordt het geen haar beter. In feite beoefent men, in zijn eigen politieke radeloosheid, een vorm van willekeur. Er worden besluiten genomen die vervolgens weer worden ingetrokken, wetten uitgevaardigd die niet worden uitgevoerd of weer snel worden gewijzigd, bezuinigingen afgekondigd waarover men nooit meer iets hoort, belastingverlagingen aangekondigd terwijl belastingverhogingen al weer in de maak zijn.

    Zo worden de burgers opgescheept met een bijna chronische verwarring. De inconsequenties en inconsistenties die over de burgerij worden uitstort, vormen niet alleen een aantasting van de spil van elke vorm van behoorlijk bestuur, de rechtszekerheid, maar hebben ook nog tot gevolg dat het respect voor ‘de politiek’ en dus voor het democratisch bedrijf dreigt af te nemen.

    De afkalving van het politiek verantwoordelijkheidsgevoel gaat bovendien gepaard met een zekere oligarchisering van de politieke macht. Binnen het machtsblok van de drie grote partijen worden alle openbare functies van belang verdeeld, inclusief vele zetels in de top van de bureaucratie.

    Daarbij dient men te bedenken dat slechts zo’n vier procent van de kiezers partijlid is. Van die vier procent is slechts een klein percentage, naar schatting niet meer dan tien procent, aanwezig op partijvergaderingen, waar onder meer wordt bepaald welke partijleden voor welke functies in aanmerking komen. Dit betekent dus dat een minuscule minderheid van ongeveer 0,4 procent van de kiezers de personele bezetting van de overheid bepaalt. Het is duidelijk dat bij dergelijke verhoudingsgetallen het algemeen kiesrecht nauwelijks nog een correctieve functie kan hebben en dat het begrip democratie hier nauwelijks nog van toepassing is…

Comments are closed.