Het kan nuttig zijn om al vast na te denken over hoe in een libertarische samenleving allerlei problemen opgelost kunnen worden. Dat kan het inzicht verbeteren zowel in die maatschappij als in de filosofie. Het kan ook behulpzaam zijn voor het beantwoorden van de vele vragen en opmerkingen die libertariƫrs gesteld krijgen in discussies met anderen.
Een eerste geval kan zijn een situatie die de vorige week werd gesteld door Job Cohen naar aanleiding van het gescheurde spiertje van voetballer Arjan Robben:
Robben raakte in een oefenwedstrijd van Oranje geblesseerd aan zijn hamstring. Hij is niet meegevlogen naar Zuid Afrika omdat eerst onderzoek moest plaatsvinden.
Het schijnt dat daarvoor een MRI scan nodig was, en de normale wachttijd daarvoor is nu 3 maanden.
Cohen stelde het geval wie van vijf personen het eerst voor medische behandeling in aanmerking zou komen. De vijf fictieve personages waren: een sterspeler van het Nederlands Elftal, een moeder van drie kinderen, een stokoude grijsaard, een verstokte roker met een drankprobleem en een puissant rijke miljonair.
Wie heeft ideeƫn over hoe dit in de Libertarische samenleving kan worden opgelost?
(P.S. Cohens conclusie was dat de ernst van de klacht leidend dient te zijn en niet iemands draagkracht.)
P.P.S> Als u in deze serie (??) een concrete vraag beantwoord zou willen zien, kunt u deze sturen aan info@vrijspreker.nl
Hahahaha, typerend voor de Nederlandse visie op de wereld.
Iemand die heel belangrijk is ( hij trapt tegen een bal, dus wachtlijsten gelden niet voor hem) heeft medische hulp nodig.
Dan moet je natuurlijk eerst in Nederland behandeld worden voor je naar “zo’n apenland gaat”!
Wat we even buiten beschouwing laten, is dat de medische wetenschap in Zuid Afrika veel verder ontwikkeld is dan in “bananenrepubliek aan de Maas”.
Het was tenslotte in Zuid Afrika waar de eerste harttransplantatie werd uitgevoerd.
Ik had vroeger een vriend (en collega) die “iets aan zijn nieren” had. Wat dat precies was wist hij na jaren van behandeling en onderzoeken in Nederland nog steeds niet, tot hij voor een klus naar Zuid Afrika moest en daar een aanval kreeg.
Hij werd in het ziekenhuis opgenomen en na een dag wisten de artsen wat hem mankeerde en hij had medicijnen waarmee hij voor het eerst sinds jaren vrij van klachten was. De arts gaf hem voldoende medicijnen mee en een complete uitdraai (ken je die oude printers nog? ;-)) van wat hem precies mankeerde.
Enthousiast ging hij bij terugkomst direct naar zijn internist!
Daar kreeg hij natuurlijk wel te horen dat hij pas over vijf weken langs kon komen en toen was hij natuurlijk weer voor een ander karwei buiten het land. Niet iedereen heeft namelijk een regelmatig leven.
Toen hij na lange tijd eindelijk zijn internist kon spreken, liet hij hem trost de medicijnen en de verslagen van de Zuid Afrikaanse artsen zien.
De medicijnen kende men in Nederland niet en de verslagen weigerde de internist ook maar te bekijken. “Daar doen we hier niets mee” was alles wat hij erover kwijt wilde.
Voor mijn vriend en collega was het dus wachten tot zijn medicatie op was, zodat hij zich weer kon overgeven aan de deskundige hulp van de Nederlandse specialisten. Terug naar af…
Dus ik hoop voor die vriendelijke jongen dat hij lekker nu al naar Zuid Afrika gaat en daar geholpen wordt, in plaats van zich in jullie bananenrepubliek over te geven aan die handpoppen van de farmaffia. Al was het alleen maar dat al die mensen die op een wachtlijst staan niet opnieuw geconfronteerd hoeven te worden met het feit dat andere mensen nu eenmaal veel belangrijker zijn.
Of is iedereen vergeten hoe snel Balkenende geholpen werd toen hij last van zijn voet had?
Hoe het afgelopen is met mijn vried met nierproblemen? Die woont al lang op een ver tropisch eiland! Een voorbeeld wat ik gelukkig een paar jaar geleden al opgevolgd heb.
Ik wens jullie veel sterkte. Jullie hebben het allemaal (behalve Arjan Robben dan) nodig.
Het lijkt mij dat in een libertarische samenleving deze situatie zich niet voor zal doen. Als er een wachttijd is van drie maanden voor een scan, trek ik de conclusie dat:
1. De apparatuur uiterst inefficient ingezet wordt. Gezien de manier waarop ziekenhuizen werken denk ik dat dit het geval is.
2. Er is aanzienlijk meer vraag dan er aanbod is. In een libertarische samenleving zou dit probleem opgelost worden door de vrije markt, er zouden simpelweg meer aanbieders ontstaan waardoor de wachttijd beperkt zal worden tot een dag of enkele dagen.
3. Dit simpele voorbeeld zeer duidelijk aangeeft waarop de markt voor gezondheidszorg geliberaliseerd moet worden.
De vraag die interessanter is om te beantwoorden, is hoe de verstokte roker met het drankprobleem deze scan zal gaan betalen. Het lijkt mij een onverzekerbaar persoon. Nu zal, naar mijn verwachting, als gevolg van het ontstaan van een vrije markt de prijs van een MRI scan zakken tot enkele tientjes, dus dat probleem is oplosbaar, maar de prijs van een erna volgende uren durende hartoperatie zal behoorlijk hoog blijven. Ik hoor graag ideeen over hoe daar mee om te gaan. Immers, alhoewel ik behoorlijk libertarisch ingesteld ben, en dat dus in eerste instantie het probleem van de patient zelf is, is er ook nog zoiets als compassie, moreel gedrag en mededogen. In een beschaafd land zouden we mensen die geholpen kunnen worden niet aan hun lot moeten overlaten, ook niet de onverzekerbare verstokte roker met een drankprobleem.
Polity [5] reageerde op deze reactie.
Wie moet het eerst behandeld worden?
Wat een onzinvraag. De vraag zal zijn waar laat de persoon zich behandelen?
In Nederland wordt 10% van ons inkomen uitgegeven aan zorg. In India is dat ā¬ 35,– per persoon per jaar. En zijn de mensen daar ongezonder?
De zorg kan geprivatiseerd worden. Iedereen betaalt zelf voor medische ingrepen, eventueel kun je je verzekeren voor hoge kosten. Iedereen bepaalt ook zelf of hij zich laat behandelen.
Mensen met ernstige overerfbare gezondheidsproblemen zouden zich niet voort moeten planten. Baby’s die bij geboorte ernstige afwijkingen vertonen lieten de Grieken in de oudheid gewoon omkomen. Dat lijkt hard maar voorkomt juist een hoop ellende.
Deze vraag komt typisch alleen op in de geborneerde kop van een socialist, want zo’n conflict of interest doet zich alleen voor in de socialistische heilstaat.
Laat hij proberen de boel op die manier nog maar eens bij mekaar te houden. Ik wens hem veel succes. š
@Reinder [2]:
alhoewel ik behoorlijk libertarisch ingesteld ben, en dat dus in eerste instantie het probleem van de patient zelf is, is er ook nog zoiets als compassie, moreel gedrag en mededogen
Daar heb je, je antwoord al. Bedenk je eens dat de meesten in Nederland een handje willen bijdragen aan mensen in problemen. Bewijs? We hebben een verzorgingsstaat! de verzorgingsstaat, aannemend dat de politici die hebben opgezet reflecterende de nederlandse populatie, dan kan ik aannemen dat de mensen blijven ‘geven’ om die individueen die het ansich niet redden. Ook na het afschaffen- of inbeuken van de overheid. Die groep zal op dat punt stukken kleiner zijn omdat de werkvloer toegankelijker wordt, (afschaffing minimumloon) tevens het onderwijs (liberalisering van)
Hierbij komt ook kijken dat men meer vermogen heeft als de overheid zĀ“n poten terug trekt. Er hoeft namelijk geen belasting meer worden betaald. Op dat punt weet men ook dat ze NIET meer meebetalen aan de armen en zullen ze dit eerder doen. Voorbeeld, Als er nu een zwerver bij mij aan de deur zou kloppen, smekend om een aalmoes, dan zou ik hem direct wegsturen. Immers, ik betaal al genoeg via belastingen. Ook de zwerver kan daar gebruik van maken. Dan moet hij wel wat inleveren uiteraard.
Als de overheid er niet zou zijn en dezelfde zwerver zou bij mij aan de deur kloppen (of more likely, een organisatie die handelt in het belang van zwervers). Dan is afhankelijk van de case, de kans veel hoger dat ik een donering zal doen.
Zie ook Stefan Molyneux hierover: http://www.youtube.com/watch?v=ySOgWb9PI-k
In een libertarische samenleving wordt dit probleem niet opgelost, omdat er geen op te lossen probleem is. Helaas voor de socialisten onder ons, niemand wordt in libertarie gedwongen een probleem voor een ander op te lossen.
Iets minder kort door de bocht: De vijf personen zijn vrij om een scan te verkrijgen. Waarschijnlijk zullen zij verzekerd zijn voor dit soort kosten. De voorwaarden van hun verzekeringen bepalen wie er als eerste een scan krijgt.
De eventuele onverzekerde heeft waarschijnlijk zelf een potje “onvoorzien” gespaard en koopt daarmee een scan.
De onverzekerde alleenstaande moeder van drie kinderen zal waarschijnlijk een bijdrage krijgen uit een liefdadigheidsfonds. U en ik zullen in libertarie, zoals de meesten, namelijk vrijwillig flink bijdragen aan de diverse liefdadigheidsfondsen.
Overigens:
-Een scan nu is duurder dan een scan over een week. Als onverzekerde zou ik met mijn dokter overleggen over welke termijn nog prima is. Dat scheelt weer een hoop centen. (ik las vanochtend het hoofdstuk “Interest” in Human Action, dus vandaar)
-Ik denk dat de miljonair als eerste gescand wordt. Deze persoon heeft de duurste verzekering met de beste voorwaarden. Daarbij zijn miljonairs meer doe- dan denktypes. (Au!!!, dus een scan doen.)
-Met veel geld kun je de beste dokter inhuren. Deze zal echter met regelmaat adviseren geen onderzoek te doen, aangezien dit met regelmaat het beste medische beleid is. Dwz het beleid waarmee de patient waarschijnlijk uiteindelijk het beste af is. Het aanvragen van onderzoek dat niet nodig is, geeft namelijk het risico op het vinden van niet-bestaande aandoeningen, die wel lijken te bestaan.
Dus misschien is de miljonair de enige die juist geen scan laat doen.
-Met weinig geld kun je mogelijk ook de beste dokter inhuren. Die beste dokter kan ervoor gekozen hebben slechts voor armlastigen te werken. Dan krijgt de alleenstaande moeder met drie kinderen en geen verzekering mogelijk dus geen scan.
Toch blijft het pittig hoor, die toekomst.
In een vrije samenleving is dit een absolute non-issue. š
De overheid levert een eenheidsworst. Als het niet op het formulier past kan het niet. Een vrije samenleving daarentegen gaat uit van het principe āop ieder potje past een dekseltjeā. Je kan naar Gucci maar ook naar Zeeman. Allebei goed.
Als er ergens vraag naar is zal er automatisch een afgestemd aanbod komen. Miljonairs worden bediend, maar Ć³Ć³k minimuminkomens. Logisch, want de kleine miljonairsmarkt maakt hoge marges mogelijk, terwijl de grote markt van minimuminkomens bij kleine marges juist enorme omzetten mogelijk maken. In beide gevallen levert dit dikke winst op.
Een MRI scanner is een duur apparaat. Maar als hij efficiƫnt wordt ingezet (bijv op 24-uurs basis en in ploegendienst) dalen de kosten per scan aanzienlijk. De vraag naar scans neemt dan toe en steeds meer klinieken zullen een scanner aanschaffen. De scanners worden dan in grotere aantallen geproduceerd zodat hun prijs omlaag kan, waardoor de verkoop verder stijgt, etc. Het is een sneeuwbaleffect. Uiteindelijk zal iedereen zich een scan kunnen veroorloven.
===
A socialist, a capitalist and a communist agreed to meet. The socialist was late. āExcuse me for being late, I was standing in a queue for sausages.ā
āAnd what is a queue?ā the capitalist asked.
āAnd what is a sausage?ā the communist asked.
Hoewel geen overtuigd Libertarier zal dit probleem niet bestaan in Libertarie. Vraag en aanbod regelt elkaar en er zullen voldoende scan apparatuur voor handen zijn zodat ieder die het kan betalen (zelf of via de verzekering) direct behandelt kan worden. Extreme uitzonderingen zoals epidimieen daargelaten.
Zorg moet absoluut in de private markt en zeker niet in handen van een stel onbekwame cohennen.
Als een ziekenhuis zelf regels mag maken, zou er toch geen enkele spraken kunnen zijn van voortrekken in welke vorm dan ook?
een ziekenhuis met lange wachtlijsten zorgt voor uitbreiding. Vraag aanbod is evenredig met elkaar en wachtlijst is nog een woord wat de geschiedenis boeken in kan.
Comments are closed.