Duitse correspondente meldt uit Straatsburg: gaat u maar rustig slapen, Europa!

En het journaille houdt de kaken angstig en stijf op elkaar!

De Raad van Europa in Straatsburg heeft in al zijn wijsheid en achter gesloten deuren besloten hoe voortaan mannen en vrouwen in de media voorgesteld moeten worden.
Tot nu toe was het imago van mannen dat ze hun geslacht achterna liepen, maar nu is alleen nog hun beroep of hun politieke functie relevant. Vrouwen mogen hun seksuele aantrekkelijkheid niet meer tonen, het begrip moeder is taboe en vervangen door “thuisvrouw” of zoiets. De media hebben hierover niets naar buiten gebracht. Hun kwaliteitsjournalisten moeten in seminars en workshops deze orwelliaanse new speak eigen maken en leren verkopen aan het onnozel gehouden Europese publiek. Zal dat allemaal wel lukken?

Nee, het is geen grap wat daar allemaal in de Raad van Europa in Straatsburg bekokstoofd wordt. Vijftig verlichte geesten waren aanwezig, 268 afgevaardigden thuisgebleven, ze hokten samen om te praten over een twaalftal onderwerpen, zoals: islamofobie in Europa, schendingen van mensenrechten in de Kaukasus of seksuele clichébeelden van mannen en vrouwen in de media.

De hoeveelheid discussie, vooral over het laatste urgente thema, is niet te vatten. De Europese deskundologen zijn verblind door hun gelijkheidsideaal en mopperen dat vrouwen verworden zijn tot “seksobjecten.” En gelijk hebben ze. Dat wil zeggen, de politici. Zij stellen vast dat alles fout loopt, zo vele jaren na 1968, toen door de seksuele revolutie het gestaalde feminisme goed op stoom kwam. En 40 jaar na dato hebben de aanstichters van deze revolutie het eindelijk ook moeten toegeven: het was toen toch niet allemaal zo mooi als het leek. Begrijpen ze dat dan nu wel? Dat 1 + 1 = 2 is? Nou, dat ook weer niet. Dat is nog veel te moeilijk.

Dat neemt niet weg dat sommige parlementsleden een indrukwekkende motie in stelling brachten. Die luidt: vrouwen worden gediscrimineerd omdat ze in de media als moeder worden neergezet. Sakkerloot, wat een clichébeeld! Mijn moeder zou er in vlaag van helderheid dood om gelachen hebben. En niet alleen zij. Niemand zou maar een moment uit zijn evenwicht zijn geraakt door deze verpletterende motie. En wie zou niet meteen naar zijn voorhoofd wijzen? Mij was ondertussen wel het lachen vergaan, omdat de rode smurfen en groene kabouters uit het Franse Straatsburg serieus in conclave bijeen waren en aan het zwammen geslagen over non-issues.…

Wie zijn die partijen dan wel die vandaag zo hoog van de toren blazen? Het zijn dezelfde partijen die de grote Bevrijding van de jaren ’60 in gang hebben gezet: Ze hebben gefeest als beesten zouden we nu zeggen, ze dansten rondjes in hun hedonistische onafhankelijkheid. Jezelf zijn, weet je wel, was hun devies – en ze hunkerden naar de ‘’helemaal te gek”-kick via drugs of andere soorten van geestverruiming. Het waren de bloedrode stoottroepen van de nieuwe socialisten met in hun kielzog de linksige feministen, de -gogen en de -logen uit de welzijnssector – later nog aangevuld met de groenen, die allemaal verantwoordelijk waren voor deze maatschappelijke ontsporing. Want zij eisten de vrijheid op, nee, zij eisten grenzenloze vrijheid op, meteen – en voor iedereen. Zij eisten dat iedereen de lusten en lasten zouden dragen van die vrijheid, inclusief de kosten die het met zich meebracht. Want hoofdzaak was dat jij je goed voelde, de rest was flauwe kul.

Zo is het toch, heer Cohn Bendit en uw vriendjes? Jullie hebben toch verdrongen dat jullie de seksuele vrijheid in de eerste plaats als een vrijblijvende lust zagen? Of gaan jullie nou vertellen dat het de conservatieven waren? En nu verbaasd en geschokt omdat plotseling rondom man en vrouw de geur van erotiek hangt? Hulpeloze seksobjecten bevolken Europa? Macho’s, door testosteron gedreven? Nou, dan is het toch duidelijk? Wakker worden dan. Ooit gehoord van eigen gebrouwen soep die tot op de bodem uitgelepeld moest worden? Dit land heeft duizenden liters van die soep te verteren, en niemand weet, of die liters ooit fatsoenlijk uitgepoept kunnen worden – laat staan waar. O nee, de door mij aangeroepen geest die zegt dat een plus een twee is. Die geest, die ingeving zou jullie nachtrust moeten verstoren als die niet meteen werd verdrongen. De geest moet in de fles, nog voordat jullie een moment nagedacht hebben. Toch? En als het over schuld gaat, nou ja, zeg, de anderen natuurlijk, die zijn schuldig. O, wat komt het jullie goed uit om je daar eens flink boos over te maken, daar in Straatsburg, Staat goed. Heb je de euvele moed gehad om het aan de kaak te stellen. Dat vrouwen in de media te vaak als “seksobjecten” worden voorgesteld.

Of wij stervelingen deze goed betaalde parlementsleden met hun gewichtigheden nog serieus kunnen nemen, is natuurlijk de vraag. Nauwelijks, vrees ik, want ze maken zich volstrekt overbodig. Ze zagen met toewijding aan hun eigen stoelpoten en alles om hen heen ontgaat ze verder. Alsof ze echt geloven dat de Europese burger zomaar en argeloos in de brandnetelsoep is terecht gekomen.

Sommige wakkere christendemocraten van CDU en CSU werden overigens behoorlijk kwaad door de gang van zaken. Zij dreigden af te haken als men moeders bij deze domme discussie betrok. Ze zouden het niet meer meemaken, en de boel van tafel vegen als het die richting uitging. Ze zouden acuut de vergadering in Straatsburg verlaten. En zo is het dan gekomen, dat men zich kon vinden in een compromis moeders aan te duiden als “thuisvrouw” of zoiets. En iedereen was weer tevreden.

En de mannen? Nou ja, die mogen niet meer door hun hormonen gestuurd worden.  Ze mogen niet meer wijdbeens over de aarde kruipen, of hoe men het ook aan het papier heeft toevertrouwd, daar in die Raad van Europa, daar waar stereotypen mannen als monsters in de media worden voorgesteld. Mannen, die louter door hun geslachtsdeel gedreven worden. Maar voortaan wordt het anders. De man wordt neergezet in zijn beroep,  in zijn politieke omgeving. De man wordt van wilde cowboy een tamme zakenman! Zo wil moeders dat toch immers? Als dat geen vooruitgang is!

De motie staat slechts op papier. Deze moet nog door de Ministerraad goedgekeurd worden. Maar wat er ook gebeurt, tijd winnen ze, ongeacht of de soep opgegeten wordt of niet. Het gaat om de signaalwerking, daar gaat het om, de Raad is toch zeker niet van gisteren? En die vergadering in Straatsburg mag er toch wezen? Als de schreeuwers in het parlement werkelijk geloven, dat de geslachten respectvol tegemoet getreden moeten worden en alle discriminatie uitgebannen, dan weten ze tegelijk dat papier waarop het een en ander zwart of wit staat heel geduldig is. Maar ondertussen wordt de soep wel onder de neus van de Europeaan gewreven. Dat dan weer wel. En ruiken zullen ze. Met een vies gezicht. Want zo wordt het spel nou een maal in Europa gespeeld, het heeft een eigen dynamiek gekregen. Sommige insiders vrezen, dat deze trend niet meer te keren valt. De media zullen er in ieder geval niets aan veranderen.

Apropos Media: waarom hebben we eigenlijk niets over deze waanzin gelezen, over respect voor het geslacht, over “Gender Mainstreaming,” over vrouwen thuis en over mannen die uitsluitend in beroepsmatige en politieke omgevingen geplaatst mogen worden? Het antwoord willen jullie helemaal niet weten. Zo is het toch? Want sommige insiders fluisteren dat je deze onzin helemaal niet aan journalisten kan toevertrouwen.

De CDU-afgevaardigde in het Europarlement Christa Klass uit het Duitse Trier, bracht de delicate kwestie weliswaar niet lekker politiek correct naar buiten, maar dat deed niets af aan haar  spontaniteit tegenover het christelijk persbureau Medrum. Zo zou ze toch maar mooi voor elkaar hebben gekregen dat de christendemocraten gemobiliseerd werden en elke gelijkschakeling als bedreiging van de persvrijheid zouden blokkeren. Met andere woorden, de journalisten doen het nu in hun broek van angst dat ze hun baantjes kunnen verliezen, want hun chefs zitten hen vast op de hielen en zij weten het niet meer wat ze vinden moeten. Het zal allemaal wel. Ze zitten namelijk vastgeketend aan hun zelf opgelegde onvrijheid, klem tussen hun zelf gebrouwen belangentegenstellingen. En vooral: ze hebben veel, ja heel veel verplichtingen. Te veel om zo maar onafhankelijke berichten de wereld in te  slingeren. Bovendien, ze kunnen gewoon niet logisch denken.

Maar als het dan nog alleen om geëmancipeerde echtgenotes ging, die thuis op hun mannen wachtten, die ondertussen in beroepsmatige en politiek journalistieke omgevingen zich ophouden, ja, dan is het nog te overzien. Dan komen die mannen ’s avonds moe thuis, krijgen ze meteen het vodje met die motie om de oren, wordt hen duidelijk gemaakt, dat zij voortaan zelf maar hun overhemden moeten strijken.

Ach ja, gelukkig is hij of zij die in vrijheid leeft. In of buiten het huis.

Tot slot nog dit. Het begrip moedertaal mag in het Europese Parlement ook niet meer gebezigd worden. Voortaan noemen we dit fenomeen “de taal van het land van herkomst.” Dus, gaat u maar rustig slapen,  Europa, droom vooral verder. De wake up call zal niet aangenaam zijn. Ze zal de belofte van de waanzin waar maken.

It’s pay time, dames en heren in Europa, het wordt u verkondigd door een vrolijke “augurken-brigade,” die bestaat uit een optocht vol dwazen, ontsnapt uit een tafereel van Jeroen Bosch.

———————————————————
Bron: http://info.kopp-verlag.de/hintergruende/deutschland/eva-herman-darue.html;sessionid=F9114f79EAAA31EC17AFAB021B140A

Kopp Verlag, Rottenburg, BRD

Door Eva Herman/omwerking & vert. Gijs van Meeteren,