Vandaag bevind ik mij op Ikaria, een Grieks eiland onder de rook van Turkije, waar Iannis Tselikas en Eleni Mavrochi mij uitnodigden
voor een dubbel feest overeenkomstig Ikariotische traditie ter gelegenheid van hun huwelijk en de doop van hun acht maanden oude zoon.
Het feest werd bijgewoond door het gehele dorp en duurde van acht uur des avonds tot acht uur des ochtends.
Het vond plaats in de tuin van het aan de Heilige Sofia gewijde kerkje in het dorp Kampos, waarin beide plechtigheden door de dorpspriester voltrokken werden.
Het circa 8000 inwoners tellende eiland Ikaria kenmerkt zich door het hoogste percentage communisten van Griekenland ( bijna iedereen is communist) , zeer veel inteelt en de langste gemiddelde levensduur van het land. Het eiland leeft van postwissels.
De luchthaven van Athene, waar ik heen en terug over moet stappen heeft veel weg van een dierentuin.
Ik houd deze opmerking in Griekenland maar voor mij, want enkele dagen geleden is in Frankrijk een passagier tot een boete van 1500 euro veroordeeld op grond van het feit dat hij bij de veiligheidscontrole op de luchthaven Orly als mening heeft geuit, dat hij zich in Afrika voelde.
Deze veroordeling heeft mij aanleiding gegeven mijn taalgebruik op luchthavens aan te passen. Op vele luchthavens voelt men zich immers in Afrika, in een dierentuin of erger.
Een opmerking dat men zich in Zwitserland, de USA of Hollywood waant , is vermoedelijk wel toegestaan. De beoordeling van de opmerkingen vindt waarschijnlijk plaats aan de hand van een checklijst waarop staat welke achting het publiek koestert voor het land , het gebied of de instelling waarmee de luchthaven in casu vergeleken wordt.
Ik beklaag de Fransman die dit overkwam , maar nog meer de Franse belastingbetaler, die opdraait voor de kosten van het proces. Deze bedragen vermoedelijk een veelvoud van de opgelegde boete.
Hugo van Reijen
zo’n opmerking zou er bij mij ook zo maar uit kunnen glippen en ik vraag me af of ik me op dat moment vanwege een boete kan inhouden.
Ooit werd mij in Duitsland een fles zonnebrandolie afhandig gemaakt. De douanier keek mij strak aan en noemde mij ‘slecht’. Als ik was doorgebroken naar de gate met mijn zonnecreme, stond daar een zwaar bewapende gestapo officier om mij om te leggen.
Mijn bloed begon aardig te koken en ik wilde wel eens een discussie aangaan met de man over wat goed en slecht is, maar hij had ongetwijfeld een heilig papiertje van de allerhoogste waar dat op stond. De term ‘befehl ist befehl’ kan er dan zomaar opeens bij mij uitfloepen.
Vreemd trouwens dat vergelijking met een afrikaan als iets negatiefs wordt gezien. Kennelijk zijn de opperbobos het er over eens dat dit een minderwaardig menssoort is. Dat lijkt strijdig met andere wetten die ze hebben.
.M [3] reageerde op deze reactie.
beek [4] reageerde op deze reactie.
Afgelopen zondag ben ik geland op dusseldorf. Het was een lekker temperatuurtje en er kwamen ongeveer 3 volle vluegtuigen tegelijk binnen. Iets waar dit toch redelijk grote vliegveld niet op is gebouwd. Bij de douanecheck door die altijd vriendelijk lachende ambtenaren stonden we met een paar honderd man in een gangetje zonder airco en raampjes te wachten. Als gevolg van de oplopende temperatuur begonnen er mensen flauw te vallen! Welcome to the eussr! De ambtenaren vonden het wel prima en de mensen bleven rustig staan.
Behalve 1 man die de moed had om naar schreeuwend naar voren te rennen dat dit een varkensstal was en iedereen opriep naar voren te rennen.
Helaas had dit weinig effect op de mensen… ik had wel zin in een bestorming.
Ik ben op heel wat vliegvelden buiten de eu geweest waar het stukken warmer is en waar net zoveel of meer mensen door de douane moeten maar daar heb ik zoiets nog nooit meegemaakt.
@pcrs [1]: “Ooit werd mij in Duitsland een fles zonnebrandolie afhandig gemaakt”
Ja, de nietsnutten hebben een fobie voor vloeistoffen. En helaas zit je dan slecht met zonnebrand olie. In China wilde men me ooit een fles baijiu (soort locale jenever van in dit geval 56%) afhandig maken. Maar ik weigerde deze af te geven en heb ze gewoon ter plekke uitgedronken, voor hun neus. Dat vonden ze eigenlijk best wel cool.
Het laatste beetje (pakweg 1 forse slok) besloot ik echter niet uit te drinken maar uit te gieten in een vuilbak (met plastic vuilzak) die er stond en dit onder de vermelding: “even zeker stellen dat niemand wat heeft aan de gestolen fles”. Toen waren ze plots verbolgen maar tevens sprakeloos. Dus liep ik gewoon door en ze lieten me gewoon gaan.
Toch was dit vervelend want de fles was nl. bestemd voor iemand en dus moest ik een nieuwe kopen op mijn bestemming (binnenlandse vlucht) maar dan was het geen speciale locale fles van de stad die ik net bezocht had en daarom had ik de oorspronkelijke fles nou net daar gekocht.
pcrs [6] reageerde op deze reactie.
@pcrs [1]:
Je doet alsof je slachtoffer werd van willekeur. Terwijl je van te voren kon weten tot welke hoeveelheid je mee zou kunnen nemen; dat is duidelijk vooraf aangekondigd. En het verband tussen deze hoeveelheid en de hoeveelheid die terroristen kunnen gebruiken, is niet alleen op natte-vinger-werk gebaseerd.
Maar sommige libertariers presenteren onbenullige gebeurtenissen graag als een gebeurtenis onder Nazi-Duitsland.
Dat zij steeds zwaar moeten overdrijven, tekent hoezeer zij een gebrek hebben aan echte criminele willekeur die zij steeds zo enorm graag willen aantonen teneinde het eigen ideaal als lelieblank daartegen te kunnen afschilderen.
Dit soort zware overdrijvingen maakt hen vooral lachwekkend.
pcrs [5] reageerde op deze reactie.
@beek [4]: Als het regels waren geweest van de luchtvaartmaatschappijen, die hopen dat je de volgende keer weer met ze vliegt, dan was het beleefd afgehandeld met een vriendelijke glimlach, dan hadden ze er netjes een labeltje opgeplakt en het verzameld en bij aankomst weer uitgedeeld met excuses voor het ongemak.
Maar de staat maakt er weer een ‘slecht’ automatische wapens/diefstal show van.
Het feit dat adoreerders van oppermachten altijd alle geweld goedpraten en na een uitroep ‘pas op weapons of mass destruction op je hoofd binnen een kwartier’ direct het bombarderen, martelen en executeren van verdachte personen beginnen goed te praten, maakt ze vooral zielig.
lachwekkend wil ik ze dan weer niet noemen.
@.M [3]: Ik heb ook wel eens gebluft bij de afpersers op de onzichtbare lijnen. Toen ik van Griekenland naar Turkije ging, stond er zo’n bord dat je of 10 pond, 10 gulden of 10 dollar moest betalen anders kwam je zijn lijntje niet over en zou hij je neerschieten. Ik betaalde de guldens, maar had niet gepast. Hij weigerde mij wisselgeld te geven. Ik pakte toen gewoon mijn wisselgeld van het schaaltje dat daar lag en liep door. Kwam er nog meer weg ook. Soms zijn ze zo verbaasd dat er iemand hun macht trotseert, dat ze vergeten je te taseren.
Ben ook een keer door de politie in Kirgistan bestolen en heb nog een gedeelte terug kunnen krijgen ook. Werd door 2 van die gestapos in een kamertje geplaatst (drugs?, guns?, wapens?), moest mijn geld laten zien en terwijl de ene mmijn rugzak leeghaalde, plunderde de ander mijn buidel. Gewoon teruggegaan om diefstal aan te geven. Soms zijn ze te verbaasd en hebben niet een response klaar. Ik zou dit echter aan niemand aan willen raden als standaard beleid. Ik denk dat ik geluk had.
Comments are closed.