Een van de moeilijkste – en meest belangrijke – opgaven voor libertariërs is de noodzaak om constant te wijzen op ‘ het pistool in de kamer‘ . In politieke debatten kan het heel moeilijk zijn om de eindeloze abstracties die worden gebruikt om te verhullen dat de overheid pistolen gebruikt om mensen te dwingen wat ze niet willen doen, te doorbreken. Als je luistert naar niet libertariers, zou je vaak wensen dat je een ‘ eufemisme paraplu’ had om je te beschermen tegen de continue regen van woorden en zinnen die verzonnen zijn om de simpele realiteit van overheidsgeweld te bedekken.
We horen non-stop nonsens over de ‘ publieke zaak’ , de ‘ herverdeling van inkomens’ , de ‘ scholing van onze kinderen’ etc. – eindeloze pogingen om de naakte waarheid van de koude loop van de Staat tegen onze slaap te bedelven onder een berg van metaforen.
Zoveel politiek taalgebruik is ontworpen om de simpele realiteit van Staatsgeweld te verhullen dat libertarisme soms moet klinken als een grijsgedraaide plaat. We moet echter doorgaan met het afpellen van de eufemismes om de maatschappelijke geaccepteerde gewelddadigheid die aan de basis staat van sommige van onze sociale instituties, bloot te leggen.
Ik was recentelijk in debat met een vrouw over Staatsscholing. Natuurlijk kwam zij met redenen waarom publieke scholen goed waren, hoe geweldig ze waren voor de arme kinderen , hoe essentieel voor sociale stabiliteit etc. Elk van deze punten had kunnen resulteren in een urenlange welles nietes discussie waarvoor grondige research en ingewikkelde filosofische redeneringen benodigd zouden zijn. Maar er was eigenlijk geen enkele noodzaak daartoe – alles wat me te doen stond was blijven zeggen:
“ Het punt is niet of publieke scholen goed of slecht zijn, maar meer of ik met u van mening mag verschillen zonder neergeschoten te worden”
De meeste politieke debatten zijn echt zo simpel. Mensen geraken niet in verhitte debatten over welk restaurant het beste is omdat de Staat niet iedereen 1 restaurant voorschrijft en iedereen neerschiet die een concurrerend restaurant probeert te openen. De waarheid was dat het me niets kon schelen wat de mening was van deze vrouw over educatie – net zoals ze niet geïnteresseerd was in de mijne – maar we worden gedwongen om er over te debatteren omdat we het ons niet toegestaan wordt om tegengestelde meningen te hebben zonder dat 1 van ons wordt neergeschoten. Dat was de essentie van ons debat en zolang dat niet wordt onderkend, komen we niet veel verder.
Het is bemoedigend voor de toekomst van de samenleving dat deze eufemismen bestaan. Ik zou niet geloven in de morele superioriteit van een Staatloze samenleving als deze eufemismen er niet zouden zijn! Wanneer, iedere keer als ik mensen er op wijs dat hun politieke overtuiging er op neer komt dat ik neergeschoten of gearresteerd word, mensen zouden grommen: ‘ Mooi, daar heb ik geen probleem mee. Sterker nog, als je blijft tegensputteren dat schiet ik je zelf neer!’ – dan zou ik meer moeite hebben met mijn argumenten voor een Staatloze samenleving!
In de meer dan 20 jaar dat ik over de onderwerpen debatteer heb ik echter nooit iemand ontmoet die me wilde neerschieten of wilde dat iemand anders mij zou neerschieten. Ik put daar veel troost uit, omdat het precies verklaart waarom deze eufemismen zo essentieel zijn voor het instandhouden en uitbreiden van Staatsgeweld.
De reden dat de eufemismen zo vaak gebruikt worden om ‘ het pistool in de kamer’ te verhullen is het simpele feit dat mensen niet zo van geweld houden. De meeste mensen doen bijna alles om een gewelddadige situatie te vermijden. Zelfs de meest bloeddorstige voorstander van de Irak invasie zou moeite hebben met het voorstel om iedereen die een tegenstander is van de invasie neer te schieten – omdat de verdediging van dergelijke vrijheden nu juist 1 van de redenen was om Irak binnen te vallen! Maar hoe kan ik het recht hebben om tegen de invasie van Irak te zijn als ik word gedwongen om er voor te betalen via belastingen? Dat is een ridicule contradictie, hetzelfde als zeggen dat iemand het recht heeft op vrije meningsuiting en ook dat hij gearresteerd moet worden als hij zegt wat hij denkt. Als ik het recht heb om tegen de invasie te zijn, dan kan ik toch zeker ook niet gedwongen worden om er aan mee te betalen? Als ik word gedwongen om het te financieren, dan is elk recht dat ik heb om er tegen te zijn puur virtueel.
In essentie komen dus alle libertarische argumenten op hetzelfde neer:
“ leg het pistool weg, dan praten we verder “
Dit is de kern moraliteit van libertarisme en beschaving. Beschaafde mensen schieten elkaar niet neer wanneer ze het oneens zijn – nette mensen zwaaien niet met pistolen in elkaars gezicht en eisen onderwerping of bloed. Politici weten dit heel goed – ik zou zeggen beter dan menig libertarier – en zijn derhalve constant bezig met het verdoezelen van het geweld van hun acties en wetten met eufemistische verzachtende woorden. Soldaten worden niet vermoord, ze ‘sneuvelen of gaan ten onder in de strijd’ Irak is niet binnengevallen, maar ‘ bevrijd’ . Politici zijn niet onze heersers, ze zijn ‘ publieke dienstverleners’ etc etc.
Alhoewel libertarisme meestal beschouwd wordt als een radicale doctrine, is de primaire taak van de libertarier om continu te benadrukken dat in realiteit eigenlijk iedereen al een libertarier is. Als we simpelweg blijven vragen aan mensen of ze bereid zijn om anderen neer te schieten om hun zin te krijgen, dan kunnen we hen snel overtuigen dat libertarisme geen abstracte, radicale of obscure filosofie is, maar meer een simpele omschrijving van de principes die reeds leidend zijn in hun leven. Als je wordt ontslagen, ga je dan je manager gijzelen tot hij je je baan teruggeeft? Nee? Dan heb je al een libertarische positie ten opzichte van vakbonden en arbeidswetgeving. Als je je zoon betrapt op het gebruiken van drugs, schiet je hem dan neer? Nee? Dan heb je al een libertarische visie op drugs wetgeving. Moeten degenen die tegen oorlog zijn worden neergeschoten voor hun overtuiging? Nee? Dan heb je al een libertarische opvatting over belastingen.
Net als bij de wetenschappelijke methode ligt de kracht van het libertarisme in haar compromisloze eenvoud. De afdwingbaarheid van eigendomsrechten leidt tot een enorm complexe economie, maar de moraliteit van eigendomsrechten is erg simpel – zou je iemand neerschieten om zijn eigendom te stelen? Dezelfde complexiteit ‘ ontStaat ‘ uit de simpele en universele toepassing van het non-agressie principe. Het is zo makkelijk om te verdwalen in de verleidelijke complexiteiten en te vergeten om de basis principes te benadrukken.
Dus vergeet de esoterische details. Vergeet het verhaal van centrale banken, fractional reserve banking en de economische gevolgen van minimumloon en alle andere overheidsinterventies. Blijf wijzen op het pistool in de kamer, net zolang tot de wereld wakker wordt en haar in afkeer laat vallen.
vertaald door The Red Pill
——————————————-
Originele artikel van Stefan Molyneux (o.a.) te vinden op :
http://www.lostlibertycafe.com/index.php/2009/11/14/the-gun-in-the-room/
Zie ook deel 2 waarin hij uitlegt dat je niet altijd meteen neergeschoten of gearresteerd wordt door de Staat, maar dat dat uiteindelijk wel de consequentie is als je je niet aan de regeltjes van de heersers houdt.
http://www.lostlibertycafe.com/index.php/2009/12/15/the-gun-in-the-room-part-2/
goed en een duidelijk stuk !!
Ja, Molyneux weet de vinger goed op de zere plek te leggen. Het is ook mijn ervaring dat mensen alles uit de kast halen om te verhullen wat met de eufemismes echt bedoeld wordt. Kennelijk beseffen ze dat als ze dat bastion opgeven en de gingen benoemen voor wat ze zijn, dat het een verloren zaak is.
Dit artikel is de basis van waaruit elke “discussie” zou horen te starten.
De basisregels van het spel zeg maar.
“put down the gun people…and then we’ll talk.”
S. Molyneux
Duidelijk één van de betere stukken van Molyneux. Ik vind zijn schrijfsels in de regel sowieso beter dan (de meeste van) zijn video’s; deze laatsten zijn vaak erg breedsprakig en/of dogmatisch.
Liberty 5-3000 [8] reageerde op deze reactie.
Wat mij in discussies de laatste tijd een aantal keren is opgevallen, is dat mensen steeds hetzelfde reageren zodra je begint over deze vorm van overheidsdwang. Steeds was de reactie: “We kunnen beter stoppen, want je zegt nu hele enge dingen.” Geen inhoudelijk argument dus, maar de discussie slaat wel dood. Blijkbaar willen mensen niet geconfronteerd worden met de waarheid. Blijkbaar willen mensen geloven dat de overheid het beste met ze voor heeft, en helemaal niet gewelddadig is.
Ik ben benieuwd of anderen hier dit antwoord ook regelmatig krijgen, en hoe men daarmee omgaat. Hoe overtuig je dit soort mensen? Of zet je ze op z’n minst aan het denken? (ik hoef niet persé te overtuigen, maar iemand aan het denken zetten is toch wel op z’n minst mijn doel)
R. Hartman (NI) [6] reageerde op deze reactie.
Astrid [7] reageerde op deze reactie.
@Dennis Snel [5]: Klopt. Men wil graag binnen zijn ‘comfort zone’ blijven en dit soort zaken onder ogen zien tast die zone ernstig aan.
Reacties variëren van ‘je bent gek’, via ‘het zal mijn tijd wel duren’ tot ‘eigenlijk heb je ergens wel gelijk’, maar in alle gevallen wordt er snel van onderwerp gewisseld. Anders wordt men ‘er zo depressief van’.
@Dennis Snel [5]: Beste Dennis,
Ik las je reactie en ik begrijp je punt. Ook ik heb wel eens dergelijke reacties gekregen. Moet je eens praten over het belang van biologisch eten en dan met name biologisch vlees. De reactie is dan precies hetzelfde: ja zeg, dan kunnen we helemaal niets meer eten! En gaat men gewoon door met het eetpatroon dat ze hadden.
Zo ook met het libertarisme. Men is onvoldoende bekend met het gedachtegoed waardoor het mensen rauw op het dak valt. Wat??? 15-17% BNP aan overheid? Jamaar, jamaar…
Hub Jongen wordt hierdoor ook heel erg gefrustreerd (en terecht).
In de VS zijn er allerlei grass roots ontstaan op libertarische grondslag die, uiteindelijk, in een grote TEA-party uitgemond zijn. Maar VS loopt een jaar of 2 vóór op ons.
Dus moeten wij in NL gaan nadenken (of informatie inwinnen bij ervaringsdeskundigen) over hoe wij meer bekendheid kunnen geven aan het liberatisch gedachtegoed. Anders blijven we hier roepende in de woestijn.
Bottom line, Dennis, ik denk dat je de mensen niet zou moeten proberen te overtuigen maar zou moeten proberen hun kennis van het libertarisme te initiëren.
Want ik denk dat mensen, gevoelsmatig, heel erg ontvankelijk zijn voor het libertarisme, maar niet de kennis hebben om het onder woorden te brengen.
Wat ook zal schelen: als de gevolgen van de kredietcrisis/depressie/overige ellende duidelijk merkbaar worden, de mensen veeeeeel ontvankelijker gaan worden. Maar de volgevreten Nederlander zit zó lekker achterover…… Dus het zal wel komen, alleen nog niet nu. Kunnen wij nog even nadenken over hoe e.e.a. te verspreiden 🙂
Hub Jongen [9] reageerde op deze reactie.
@R. Hartman (NI) [4]:
Hij herhaalt vaak wat hij zegt.
Ook probeert hij meerdere invalshoeken.
Dit is een methode om iets effectief te communiceren, om iets duidelijk te maken.
Je valse ik probeert hij hiermee te omzeilen. zodat hij terecht kan komen bij het gedeelte van jezelf die het echt nodig heeft. Je ware ik.
Aangezien wij nooit echt hebben geleerd om te communiceren kan dit opgevat worden door je natuurlijke defensie (valse ik) als autoritair.
Hij heeft hier vele podcasts over gedaan.
Zeer interessant als onderwerp.
Zeker niet breedsprakig en/of dogmatisch.
Ieder zijn ding natuurlijk.
@Astrid [7]:
“Dus moeten wij in NL gaan nadenken (of informatie inwinnen bij ervaringsdeskundigen) over hoe wij meer bekendheid kunnen geven aan het liberatisch gedachtegoed.”
De Vrijspreker tracht dit te doen. Onder andere door allerlei zaken kritisch te beoordelen, al of niet actueel.
Belangrijk is dat een juist artikel terecht komt bij de juiste persoon die dit aanspreekt. (Het onderwerp of de argumenten)
Alle lezers kunnen beoordelen of een bepaald artikel nu net iets zou kunnen zijn voor een bepaalde vriend of kennis,
Doorsturen (en eventueel om commentaar vragen) is als zaadjes uitzaaien.
En sommige zaadjes blijken dan ook te ontkiemen!
Dat plaatje bovenaan zou een mooie poster zijn.
Als je Googled op ‘I’m from the government’ vindt je er meer.
En die overal aanplakken… 🙂
Hub Jongen [13] reageerde op deze reactie.
Goed artikel. Het vat alles samn in die ene zin.
Mbt tot de verspreiding van het libertarisme: naar mijn mening heeft het ‘minder/geen overheid’ gedachtegoed goed schade opgelopen nav de crisis. Meerdere malen wordt kapitalisme, danwel liberalisme als oorzaak genoemd (tot groot ongenoegen). Het zal lastig zijn, zeker nu, om mensen te overtuigen. Ik merk dat mensen onzeker en voorzichtig zijn.
Hub Jongen [14] reageerde op deze reactie.
over gijzelen gesproken:
http://www.fd.nl/artikel/18892925/rechtszaak-ondernemingsraad-organon-versneld
de RvC meent ook ‘ het algemeen belang van NL’ te moeten meewegen. Absurd brede taakopvatting natuurlijk, maar ik vraag me af of NL gebaat is bij een dergelijk (n)ondernemingsklimaat. Stel dat je in de RvC zit (overbodig orgaan overigens, in het leven geroepen door overbodige en immorele wetgeving mbt rechtspersonen om verantwoordelijkheid/aansprakelijkheid te kunnen ontlopen) van een onderneming en je moet besluiten waar je een vestiging opent. Doe je dat dan in een land waar je vrij mensen kunt aannemen en ontslaan of in een land waar je/de onderneming op deze manier wordt gegijzeld?
@John [10]:
Briljant idee John.
Maak er een PROJECT van.
Zoek zelf uit wat de kosten zijn.
Roep op voor fondsen.
Vrijspreker/Libertarisch centrum doet de administratie voor je.
Daarna de posters drukken laten, en mensen zoeken die ze kopen/ opplakken.
En als we dan geld overhouden, nog meer posters maken.
Wat denk je?
Mail me op hub@vrijspreker.nl als je het verder wilt uitvoeren.
John [16] reageerde op deze reactie.
@Stender [11]:
Het is aan ONS dus aan JOU om de goede argumenten te verspreiden.
Stender [15] reageerde op deze reactie.
@Hub Jongen [14]:
Eens, maar ik merk toch dat mensen terughoudend zijn.
@Hub Jongen [13]:
Nou, ik had gedacht dat ieder voor zich een geschikte poster kon maken.
Gewoon met een printer.
Net zoals die posteractie tegen Obama in Amerika.
Ontwerp zelf een poster, en plaats deze op internet, zodat anderen deze over kunnen nemen.
Of zoek er gewoon een. Er zijn er zat.
Ik wil zelf best posters opplakken.
En ik wil er ook wel printen (en dan kopieren. dat is meer watervast.)
Maar fondsen, Projecten en administratie?
Dan lijkt het net zo’n organisatie te worden waar ik zo’n hekel heb.
Iedereen kan dat plaatje (of andere, als je dat leuk vindt) toch wel effe afdrukken, en er 1 of 2 € voor uitgeven voor het kopieerapparaat bij de supermarkt?
De kracht zit denk ik hierin dat het niet centraal gestuurd, of gefinancierd wordt.
Comments are closed.