Een werkgever die een groot aantal personen in dienst had, vertelde mij eens over personeelsvergaderingen die als onderwerp hadden het 
al dan niet verhogen van de prijs van de dagelijks geserveerde koffie met één cent.
Hij vertelde mij dat deze vergaderingen een nuttige functie vervulden, want zolang men praatte over de koffie, kwamen meer relevante zaken zoals een eventuele loonsverhoging niet aan bod.
Dezelfde nuttige functie voor overheid en politici wordt vervuld door publiek en pers die zich bezighouden met drugs en en met witwassen: onderwerpen waarover eindeloos gediscussiëerd kan worden, maar de functie van deze discussie is dezelfde als die voor de hierboven aangehaalde werkgever.
Er blijft immers minder tijd over voor gesprekken over meer essentiële zaken, zoals de vele vormen van doorlopend bedrog van overheidszijde, geldverslindende oorlogen die reeds als schadelijk en zinloos bestempeld kunnen worden voor zij beginnen en een belastingsysteem dat op angst, diefstal en afpersing gebaseerd is.
Er is echter een significant verschil tussen de afleidingsmanoeuvres van de hierboven aangehaalde werkgever en die van overheid en politici.
De laatste zijn immers veel schadelijker ; de kosten van de aangerichte ravages lopen in de triljoenen.
Hugo van Reijen
Het lijkt mij soms wel alsof de media bij elke kwestie in de eerste plaats vraagt wat een politicus ervan vindt. Je zou ook wel eens kunnen vragen naar de mening van mensen die ook goede ideeën hebben buiten de politiek, zoals libertariërs. In Amerika is dat veel normaler om dat in talkshows te doen. Mensen die grafieken voor de dag halen om bepaalde verbanden te laten zien die in tegenspraak zijn met de overheidspraatjes, dat mis ik hier in dit socialistische land.
Comments are closed.