Ayn Rand is voor mij vaak een goed vertrekpunt, alhoewel ik het niet altijd eens ben. Het zet me wel aan het denken. In dit artikel behandel ik haar zienswijze over al dan niet gedwongen inentingen en quarantaine. Ik vertaal een stuk tekst uit de vraag en antwoord sessies die ze hield. Dit komt uit het boek Ayn Rand, Answers, ISBN 978-0-451-21665-6
VRAAG: Moet de overheid inentingen tegen bepaalde ziektes verplichten of mensen met besmettelijke ziektes in quarantaine plaatsen?
<AR> Inentingen tegen bepaalde ziektes verplichten is zeker geen taak van de overheid. Als het medisch is bewezen dat een zekere inenting gewenst is, zullen degenen die dit willen de inenting nemen. Indien een aantal mensen het er niet mee eens zijn en deze inenting niet wensen dan zijn alleen zij de risico dragers omdat de rest is ingeënt. Niemand heeft het recht om iemand voor zijn eigen bestwil tegen zijn eigen inschatting tot iets te dwingen.
Indien echter iemand een besmettelijke ziekte heeft, waartegen geen inenting bestaat, dan heeft de overheid het recht hem in quarantaine te plaatsen. Het principe hier is het voorkomen dat besmette mensen hun ziekte op anderen overbrengen. Hier is sprake van aantoonbare fysieke schade. In alle gevallen van overheidsbescherming tegen fysieke schade moet, voordat de overheid tot handelen kan overgaan, een objectieve vaststelling van het daadwerkelijke fysieke risico plaats vinden. Mensen in quarantaine plaatsen schendt de rechten van de zieken niet, het voorkomt dat zij anderen fysieke schade toebrengen.
<HJ>: Ik ben het niet helemaal met Ayn Rand eens mbt quarantaine. Ik heb namelijk ook hier het recht om een foute keuze te maken, ik moet nooit tegen mezelf in bescherming genomen worden. Als ik het risico wil lopen mensen te besmetten, is dat mijn keuze. Als ik in een land als de VS leef, kan ik ook voor de verwachte duur van mijn infectie kiezen voor bijvoorbeeld een zelfverkozen isolement in de wildernis. Het gedwongen preventief opsluiten van iemand is volgens mij niet goed te praten. In de praktijk zal bijna iedereen zich vrijwillig laten opsluiten indien de keuze goed wordt gepresenteerd.
Indien de immoraliteit de persoon in kwestie niet tegenhoudt, dan zal het financiële gevolg van mogelijke besmettingen waarvoor hij dient op te draaien, wel overtuigend zijn.
Daarnaast mag een ieder zich tegen deze persoon verdedigen, indien deze te dicht bij komt en er besmettingsgevaar ontstaat, kan deze persoon met een taser of een ander hulpmiddel op afstand gehouden worden. In een libertarische samenleving mag en zal eenieder zich immers verdedigen. En in zo’n geval ben je als besmet persoon veel beter af in quarantaine dan op de straat.
Ayn Rand zegt hier in essentie dat mensen die statistisch gezien een verhoogd risico vormen voor de lichamelijke gezondheid van anderen vastgezet mogen worden. Oftewel mensen mogen volgens haar vastgezet worden voor schade die ze niet toegebracht hebben. Nu wisten we al dat Ayn Rand het niet zo nauw nam met haar principes, maar opsluiting van onschuldige mensen laat me haar als filosoof niet serieus nemen.
Hub Jongen [3] reageerde op deze reactie.
Ik vraag mij af om welke besmettelijke ziektes het hier gaat.
hugo van reijen
@LvM [1]:
Hoe denk je in een vrije maatschappij op te lossen als in jouw buurt mensen komen waarvan je weet dat ze een zeer besmettelijke dodelijke ziekte dragen?
En hoe als er alleen mar zeer sterke vermoedens zijn?
Hoe moeilijk het ook toe te geven is ik ben het hier eens met Ayn.
Je weet immers nooit of je buurman een besmettelijke ziekte heeft, ook is het niet aantoonbaar dat hij je besmet zou kunnen hebben, inmiddels heeft de andere buurman het ook .
Als het gaat om een griepje dan lijkt me dit vrij onschuldig, maar als het gaat om ziektes als bijvoorbeeld een nieuwe ” Airborn” variant van het HIV virus.. dan ben ik van mening dat deze mensen in quarantaine geplaatst mogen worden.
Hoewel dit wel op een humane manier moet gebeuren, zoals een opvang centra of een eigen keuze overlaten om in isolament te gaan leven.
Maar toegang tot steden en andere plaatsen waar meer dan 2 mensen tegelijk zijn verbieden.
Het is immers niet aantoonbaar dat als andere mensen besmet raken wie hem/haar besmet heeft dus je er tegen verdedigen gaat niet op, je zou de verkeerde kunnen beschuldigen.
Daarbij is Verdedigen sowieso onmogelijk, daarbij kan je buurman verzwijgen dat hij/zij de ziekte draagt.
Dus vanuit praktische overwegingen ben ik het met Ayn eens.
Je beschermt de persoon immers niet tegen zichzelf, maar je beschermt andere van de persoon die een dodelijk virus draagt waarbij schade aan jou lijf onvermeidelijk is .
Burnitall [11] reageerde op deze reactie.
Ik denk dat ik mijn standpunt iets moet nuanceren, ik ga met Ayn Rand mee indien de verstandelijke vermogens zijn aangetast door de ziekte en de besmette persoon geen goede afweging meer kan maken. Dan is het opsluiten van deze persoon een gerechtvaardigde actie.
Indien dat niet zo is, en de persoon is besmet met een zeer ernstige en in hoge mate besmettelijke ziekte waar geen behandeling tegen mogelijk is, dan is de eerste ingeving, opsluiten die patient. Dat is ook wat Ayn Rand stelt. Indien deze persoon de straat op gaat kan hij de rechten van anderen schenden. Als zodanig is ze voorstander van het preventief opsluiten van deze persoon.
Ik denk echter nog steeds dat het belangrijk is dat deze persoon de vrijheid heeft de straat op te gaan. Als je de staat de vrijheid geeft mensen op te sluiten die nog geen misdaad hebben begaan dan verliezen we meer dan we hopen te winnen. Een belangrijke vrijheid wordt opgegeven in de hoop dat de overheid hier goed mee zal en kan omgaan.
Voor een zeer beperkt riscio overwegen we dus vergaande wetgeving in te voeren en rechten op te geven. De kans dat er een ziekte is die zeer besmettelijk en dodelijk is, is niet groot, sinds de spaanse griep hebben we dat niet meer gehad. Enkele ebola uitbraken in Afrika wellicht daargelaten. Waar de ziekte te dodelijk bleek om verdere verspreiding mogelijk te maken. Verminder dat met de kans dat deze nieuwe ziekte snel klinisch vast te stellen is, en dat quarantaine gezien de aantallen besmettingsgevallen een praktisch alternatief is. Verminder dat met de kans dat er een incubatie tijd is van nul dan wel bijna nul totdat de symptomen optreden, ook nodig om quarantaine effectief te maken. Verminder dat met de kans dat vervolgens 1 van de besmette personen quarantaine en behandeling weigert. Deze hele keten van onwaarschijnlijkheden moet worden doorlopen, en omdat dat theoretisch mogelijk is, willen we een belangrijk burgerrecht opgeven en vertrouwen we het de staat toe mensen preventief op te sluiten?
Dit is typisch een voorbeeld van mijn bezwaar tegen het “pure” libertarisme, dat je een bepaald principe tot in uiterste consequentie zou moeten doorvoeren. Zoals de Duitsers zeggen “jede Konsequenz führt zum Teufel”. Dat maakt het natuurlijk aantrekkelijk, je hebt een eenvoudig principe dat je gewoon systematisch toepast, en voilà, daar heb je de ideale maatschappij. Toen ik nog jong en onervaren was, geloofde ik daar ook nog in, maar ik ben intussen wel wijzer geworden. De werkelijkheid is weerbarstiger en lang niet altijd in eenvoudige zwart-wit schema’s te vangen.
Dat zie je ook terug in discussies over bijvoorbeeld abortus of euthanasie. Zelfs libertariërs hebben daar onderling totaal verschillende standpunten over, waarbij elk zijn persoonlijke voorkeur tracht te rationaliseren als het enig echte libertarische standpunt. Schipperen en compromissen zijn nu eenmaal een onmisbaar onderdeel van het leven. Ik denk dat niet veel mensen zullen propageren om personen met een griepje in quarantaine te zetten. Maar voor zeer gevaarlijke en besmettelijke ziekten ligt dat heel anders. Opsluiten is hier geen straf, maar een preventieve maatregel die gerechtvaardigd is omdat anderen een risico lopen, en in bij de mogelijkheid van het uitbreken van een epidemie zelfs zeer grote aantallen. Een argument als “ja, maar hij heeft niets strafbaars gedaan” lijkt me volstrekt irrelevant. Mensen die dronken achter het stuur gaan zitten hebben misschien volgens libertarische principes ook (nog) geen misdaad begaan, maar ik leef toch liever in een maatschappij die zulk gedrag strafbaar stelt.
Dat we moeten waken voor onnodige interventies van een overheid die graag meer macht over de mensen wil, is een andere zaak. Maar dat bestrijd je niet door te stellen dat de overheid nooit mag interveniëren bij gedrag dat voor anderen gevaar oplevert. Er is niet een pasklare oplossing die je maar één keer hoeft in te stellen waarna alles ok is, het blijft een voortdurend op je hoede zijn en proberen een te grote staatsinvloed tegen te houden, zonder daarbij echter de realiteit uit het oog te verliezen.
HJ [7] reageerde op deze reactie.
@Wim [6]:
Definieer realiteit. Je gaat hier volgens mij toch uit van een redding brengende overheid. En het better be safe than sorry argument als reden voor het toestaan van extra overheids interventie.
Als je dat principe aanhangt zal je keer op keer gedesillusioneerd raken. De realiteit is dat wetenschappers heden ten dage heel goed zijn in het opvoeren van paniek. Global cooling in de jaren 60, global warming nu, verzuring van de bossen in Scandinavie in de jaren 80, verzuring van de oceanen nu. Dioxyne in vlees, BSE, salmonella, vogelgriep, en de Mexico kuch. Terreurdreiging. En de politiek staat keer op keer klaar om regels te stellen en belasting te heffen. Dat is de realiteit.
Onze maatschappij nu staat zover af van het libertarische ideaal dat het lastig is nu te voorspellen hoe het er uiteindelijk aan toe zou kunnen gaan. Vandaar dat er daar nog geen overeenstemming over is. Het zou best kunnen dat er een verfijning komt waarin gesteld wordt dat je geen agressie tegen anderen mag initieeren en dat daaronder ook is inbegrepen het anderen bewust in gevaar brengen door dronken een motorvoertuig te besturen of met een besmettelijke ziekte, ook al is die niet eens echt een dodelijke, deel proberen te nemen aan het publieke leven. Het amorele is dan anderen met een verhoogd risico op letsel te confronteren. Ik weet niet of dat een juiste weg is, maar dat soort nuances zijn wellicht mogelijk. Zoals het nu is wil ik absoluut niet dat de overheid mensen preventief opsluit, en schets ik mede daarom een nogal zwart wit beeld.
Hoc Voluerunt [8] reageerde op deze reactie.
@HJ [7]:
Hoe je het ook wil neerzetten, ik moet Wim toch wat crediet geven.
Overheid is er ALLEEN voor bescherming en handhaving. Niet zoals ze dat nu doen maar daadwerkelijk iemand voor het gerecht krijgen en opsluiten en boete laten doen als iemand een ander schade toebrengt (misdrijf met slachtoffer only)
Maar ik ben wel van mening dat iemand in Quarantaine mag worden geplaatst.
Zie het zo .
Iemand richt een geweer op jou knar en heeft de vinger op de trekker.
Volgens HJ zou je dus nog niets mogen doen, want er is NOG geen slachtoffer. Maar je hebt wel 99% kans op een slachtoffer als er niet snel wordt ingegrepen.
Dat is wat het is met een ernstige ziekte die erg besmettelijk is .
Moet overigens ineens aan de Film “The Stand” denken van Steven King. Het is Fictie maar wel geworteld in waarheid er hoeft maar 1 iemand een hele ernstig besmettelijke ziekte te heben en de wereld in gaan en binnen no time is een hele groep mensen geinfecteerd.
Maar we hoeven ons niet druk te maken.
Als er een ziekte is die erg besmettelijk is zal er sowieso eerst een ander ook besmet raken dus is er altijd al een slachtoffer tegen de tijd dat men het merkt.
Incubatie tijd kan vaak ook besmettelijk zijn en dan is je imuum systeem noch niet aan het reageren zodat je ziekte verschijnselen vertoont dus in ruim 70% van de gevallen is er al iemand besmet
HJ [9] reageerde op deze reactie.
@Hoc Voluerunt [8]: Zoals je zelf stelt is quarantaine (anders dan mensen tegenhouden aan de grens) van de eerste persoon die geinfecteerd is met een ernstige besmettelijke ziekte vooral fictie. Er is een hele keten van onwaarschijnlijkheden nodig wil een nieuwe ziekte middels quarantaine tegengehouden kunnen worden. Waaronder de incubatie tijd waarin men soms al wel mensen kan besmetten. Daarom biedt regelgeving hier alleen maar schijnzekerheid als bate, en brengt hoge kosten met zich mee in de vorm van opgeven van rechten. Kortom, staatsingrijpen hier heeft geen enkele zin. Er wordt ook hier een doemscenario geschetst door de overheid waarna ze zichzelf als redder presenteert als wij maar genoeg geld en macht over willen dragen. Zonder dat het maar iets zal oplossen.
Ik hoef niet te accepteren dat iemand een wapen tegen mijn hoofd houdt, dreiging met geweld is ook geweld. Als ik weet dat mijn buurman een besmettelijke dodelijke ziekte heeft en hij klimt kwijlend over de schutting dan kan ik hem terug zijn tuin in schieten.
Hoc Voluerunt [15] reageerde op deze reactie.
Wie stelt vast dat er sprake is van een gevaar, wie gaat ons dat verplichten?
De Nederlandse overheid heeft met Klink aan het hoofd een vaccinatie campagne opgezet tegen een NIET bestaande Pandemie met verboden toevoegingen aan het vaccin, dit opgedrongen aan zwangeren en kinderen terwijl bepaalde doelgroepen (Duitse ambtenaren) een veilige variant kregen (het gevaar was reeds bekend).
De overheid heeft onjuist en crimineel gehandeld en heeft zijn geloofwaardigheid verloren. Het antwoord zou derhalve NEEN moeten zijn.
@Hoc Voluerunt [4]: Denk nu eens na…HIV is alleen overdraagbaar door kruisbesmetting…bloed op bloed of via spermaslikken en/of vaginaalvocht…..Als je buurman je een lekkere tongzoen geeft gebeurt er niets..ook als hij driekeer midden in je bek niest krijg je geen HIV..Bangmakerij weer…
Hoc Voluerunt [15] reageerde op deze reactie.
Iedereen heeft het recht het risico te lopen anderen te besmetten… ? Volgens die redenering heeft dan ook iedereen het recht het risico te lopen iemand aan te rijden met zijn auto?
Indien moraliteit deze persoon niet tegen houdt zullen de financiële gevolgen waarvoor de wegpiraat opdraait wel overtuigend zijn. We hoeven dus niet bang te zijn.
Beste inzender, ik denk dat het voor iedereen beter is als jij inderdaad een tijdje kiest voor een isolement in de wildernis. Ergens zonder internetverbinding.
HJ [13] reageerde op deze reactie.
@Gerard Silberman [12]: Gerard
Geen persoonlijkheden graag. En iets beter lezen.
Dank
HJ
NB, lees evt de nuancering bij mijn antwoord aan Wim (7). Op dit moment is het opgeven van rechten aan een overheid waarvan TGVW! betoogt dat het een overheid is die crimineel handelt niet de juiste weg. Zeker deze overheid mag niemand preventief opsluiten. En al helemaal niet als verdediging tegenover iets waar deze overheid alleen een schijnzekerheid kan bieden. Om effectief te zijn vereist quarantaine een hele keten van in toenemende mate onwaarschijnlijke kansen. Dit is een recht dat we niet mogen opgeven.
Als ik het risico wil lopen mensen te besmetten, is dat mijn keuze
De ontvanger van jouw ziektekiem echter denkt daar vast anders over …
En dat is een kernprobleem van libertarisme. De orthodoxe variant stelt zich inderdaad op het principe dat totdat er werkelijk besmet is, geen schade is opgetreden. Ofwel, men mag je niet in quarantaine plaatsen.
Deze variant echter zal geen schijn van kans maken qua acceptatie. Zodra iemand ziek is, zal die met geweld opgenomen (of erger worden). Meer algemeen blijkt dat samenlevingen bepaalde risico’s niet willen lopen. Men zal dus preventief acties ondernemen. Zo ook bijvoorbeeld bij zaken als kernrampen en grote milieuvervuiling. Of gevallen waar de mogelijke veroorzaker een schade niet zal kunnen vergoeden.
De meer prakltisch ingestelde variant van Andy Rant van het libertarisme heeft daarom een veel grotere kans van slagen op levensvatbaarheid.
@Burnitall [11]:
ik schreef iets fictief op.
Dus “STEL”er zou een ziekte zijn zoals een airborn HIV Virus.
Had ook SARS kunnen noemen.
@HJ [9]:
Maar als de uitbraak er eenmaal is bij diverse mensen en aantoonbaar is dat ze ziek zijn dan ben ik van mening dat deze in quarantaine gezet moeten worden.
Iemand die dwangmatig epileptisch met een draaiende kettingzaag rond loopt weer je ook op een concert waar mensen dicht op elkaar staan.
In de eerste instantie is er niets aan de hand omdat men niet weet dat ze ziek zijn.
Wanneer ze ziektebeelden gaan vertonen is het aan de doktoren om onderzoek te doen.
anneer er gevaar dreigt voor andere mensen ( in grotere gradatie dan een weekje bedrust en sniffelig) maar blijvende schade kan ontstaan door de ziekte dient deze persoon verwijdert te worden uit het openbare leven.
Daar ben ik wel voor, anders is een uitbraak niet te voorkomen.
Maar dan alleen als de doktoren bewijs hebben dat het gaat om een ernstige ziekte
Comments are closed.