Geheim EU Comité om euro te redden.

Een “samenzweringsverhaal”? Neen, ik sta behoorlijk sceptisch tegenover de meeste van die verhalen. Maar hier gaat het over gebeurtenissen die we zelf redelijk goed kunnen volgen. Zelfs al trachten de politici hun geritsel zo goed mogelijk te verbergen en is de financiële wereld niet zo eenvoudig te begrijpen. Ik verwijs hier naar onthullingen van de serieuze Wall Street Journal (WSJ)

De WSJ publiceerde gisteren een onderzoek naar de gang van zaken bij de financiële crises tot en met het Griekse debakel:

“On the Secret Comité to Save the Euro, a Dangerous Divide “

Vanaf het duidelijk zichtbaar worden van de gevaren van de kredietcrises proberen EU-politici de oplossing te vinden. Maar op wat paniek maatregelen na, hebben ze die oplossing nog steeds niet gevonden. Ook de Griekse crises die in het voorjaar 2010 bijna leidde tot een breuk in de eurolanden is nog steeds niet goed opgelost.
De Franse Minister van financiële Zaken, Christine Lagarde, heeft dit toen ook openlijk verklaard. Dit had ernstiger consequenties kunnen hebben dan de crises van eind 2008 (Lehman).

Het gecompliceerde in de EU zijn de tegengestelde belangen van de verschillende “provincies” en de persoonlijke belangen van de politici zelf. Het zuinige noorden tegenover het gemakkelijkere zuiden; tussen Duitsland en Frankrijk; tussen Merkel en Sarkozy; tussen de lokale regeringen en de centralistische Commissie.

In mei 2010 werd het gevaar even gesust door een toezegging voor een fonds voor 750 miljard euro (belastinggeld). Dit suste de paniek maar was geen oplossing. Onhoudbare leningen bleven bestaan.

Bij de opvolging van de voorzitter van het EU-Economisch en Financieel Comité, Xavier Musca, gaf deze aan zijn opvolger, Thomas Wieser uit Oostenrijk, allerlei belangrijke punten en aanwijzingen. En aan het slot daarvan kwam:”Ja, dan is er ook nog een Groep die niet bestaat”: een geheime Task Force met een naam die gekozen was vanwege het geheim ervan. De groep bestaat uit hoge politici –net onder minister- van Frankrijk, Duitsland, de Commissie, ECB, en Jean-Claude Junckers als voorzitter van de euro financiële ministers.

Deze Task Force vergadert in de schaduw van de vele andere EU vergaderingen, vaak al s’ ochtends om 6 uur of laat in de avond!

Het artikel beschrijft op leerzame wijze de conflicten Merkel-Sarkozy bij de (tijdelijke) oplossing van het Griekse probleem. De persoonlijke belangen worden goed duidelijk gesteld. Op de dag van die voorlopige oplossing werd de vergadering van de staatshoofden een paar uur uitgesteld met als smoes de weersomstandigheden.
In werkelijkheid werd die tijd gebruikt door een afsplitsing van Rompuy, Merkel, Sarkozy en Trichet, terwijl de andere staatshoofden zich in de bibliotheek mochten vermaken.

Deze Task Force wilde de problemen binnen de EU oplossen. Want het IMF mee laten helpen zou betekenen dat Amerika moest helpen EU problemen op te lossen. Dat was vooral tegen het zere been van Sarkozy. Maar Angela Merkel wilde perse het IMF erbij omdat ze anders een grote verkiezingsnederlaag in Reiland-Westphalen vreesde. Zij kreeg haar zin.

Voor even was het grootste gevaar geweken. Maar er zijn nu al weer geruchten dat wegen gezocht worden om nog meer belastinggeld in de Griekse put te gooien. En de Spaans en de Portugese en de Ierse en de Italiaanse en de …..?????

Hoe kunnen Nederlandse belastingbetalers van deze verspillingen gevrijwaard worden? Het is verbazend hoe weinig protestartikelen of gesprekken daarover te lezen of te horen zijn.
Beseffen ze het niet?  Voelen ze zich weerloos? Zijn ze te laf? Wat is het?

Waarom geen acties om uit die EU te gaan??

—————-

P.S. Het volledige artikel geeft meer details met een interessante grafiek die de tijdstippen van belangrijke gebeurtenissen van de laatste twee jaar laat zien.
Er staat ook een foto in waarop te zien is dat ook Jan Peter Balkenende probeert op te vallen bij de groten der aarde en tracht zijn toekomst veilig te stellen.