Hoe kleed je een Duitser maximaal uit?

Het uitkleden van sociale diensten en andere uitkeringsinstanties is een lucratieve hobby geworden. Maar niet alleen autochtone Duitsers bezondigen zich hieraan. Een steeds grotere groep van etnische minderheden, en dan vooral van moslimhuize, hebben de truckjes om te frauderen vervolmaakt.

En de gemiddelde Duitser? Die wordt uitgekleed, uitgeschud, voor schut gezet en weggezet als racist, moslimhater en nazi. Zou het in Nederland anders gaan? Een alarmerend bericht bij de oosterburen  (GvMl)

”Migranten zijn slachtoffer van de armoede,” zo heet het als de werkelijkheid wordt toegedekt. Want hoe groter de toestroom van immigranten naar landen als Duitsland, hoe meer hun armoede groeit. Maar ondertussen vangen ze wel steeds grotere geldbedragen. Geld dat ze vervolgens vrolijk in hun thuislanden uitgeven. Hoe kan dat eigenlijk?

De kreten vliegen je om de oren als het gaat om groeiende armoede van immigranten. Niettemin willen we naar aanleiding van deze onheilsberichten geen reclame maken voor de immigrantenindustrie en haar supporters. Ze zijn vaak volkomen overbodig, Omdat sommige migranten uit dezelfde herkomstlanden uitstekend weten hoe ze steeds meer miljarden euro’s naar zich toe moeten harken – althans, als we de statistieken van EUROSTAT serieus nemen.
Hoe krijgen ze dat voor elkaar? Hoe lukt het om steeds meer geld te krijgen terwijl ze bekend staan als arm en deel uit te maken van een sociaal zwakke groep?

Het is niet zo ingewikkeld als het lijkt. Per slot van rekening is Duitsland een El Dorado voor asielzoekers die erop uit zijn het sociale systeem uit te persen. Bij ons hoef je immers niets te vrezen. Of je nu wel of niet in aanraking komt met justitie wegens fraude, als asielzoeker heb je in de regel een extra bonus die je altijd kan inzetten. Iedere Duitser zou moeten weten hoe het werkt. In 2003, dus zeven jaar geleden, werd dat al duidelijk. Zo berichtte het blad Focus in die dagen over de trucks die men toepaste:

“Gönlübol is een goed adresje in de stad Izmir, in het westelijk deel van Turkije. Het restaurant, gespecialiseerd in gebraden kip en kalkoen, staat, ook bij de Duitse toeristen, prima aangeschreven. Daar heeft een zekere Süleyman Önkul zich met een leuke geldmachine teruggetrokken. Hij geniet respect in die  bruisende winkelstraat Analfataler Caddesi .
Wie die geldmachine betaalt? Waarschijnlijk de Duitse belastingbetaler. En dat geldt ook voor de twee appartementen in het noorden van de kustplaats. De in totaal 10 wooneenheden, zo bevestigt het kadaster van Izmir, zijn namelijk eigendom van de thans 68-jarige Önkul. Wat een medewerker van de buitenlanddienst in het Westfaalse Soest vooral stoort, is de naam van het restaurant Gönlübol. Het  betekent in het Duits royaal of vrijgevig. En dat heeft toch wel een cynisch ondertoon als royaal en vrijgevig verwijst naar het Duitse sociale stelsel dat het voor Süleyman Önkul mogelijk maakte van asielzoeker uit te groeien tot gerespecteerd bezitter van onroerend goed in Izmir, Turkije. Totaalwaarde: ruim 2,5 miljoen dollar.

Dit bedrag incasseerde deze Koerdische Turk samen met 70 familieleden (sic.) toen hij asiel had aangevraagd in Duitsland in oktober 1989. Het duurde tot januari van dit jaar dat hij pas werd uitgeschreven, want hij was volgens de wet geen vluchteling gebleken en hij had dus ook geen recht gehad op asiel. Hij zal het niet van de daken schreeuwen, maar de vroegere advocaat van deze fraudeur kan alleen nog maar het een en ander bondig samenvatten met:

“We zijn met zijn allen gewoon in de maling genomen.”

In Duitsland heeft men sindsdien weinig geleerd. Integendeel. De goocheldoos die gebruikt wordt door buitenlandse klaplopers en uitvreters wordt steeds voller. Zo staat in Essen, in het Roergebied, een Turk voor het gerecht omdat hij met behulp van een kleurenkopieerapparaat geboortebewijzen voor meerdere, feitelijk niet bestaande kinderen in elkaar heeft geknutseld, waardoor hij heel wat kinderbijslag en bijstand heeft kunnen opstrijken. De Turkse familie kreeg een grotere woning en een hoeveelheid extra geld uit de sociale kas toegestopt. En hij  produceerde nog meer geboortebewijzen – want hoe eenvoudig kon het zijn. Totdat een ambtenaar op een bepaald moment ontdekte, dat een zojuist weer op de wereld gezet kind, in een ziekenhuis was geboren dat allang gesloten bleek te zijn.

Waar men ook kijkt, de oplichters vullen hun zakken zonder schaamte en komen er gemakkelijk mee weg. Toen het schandaal met zwarte rekeninghouders in Liechtenstein aan het licht kwam, wist het hoofdkantoor van de douanedienst in Neurenberg data in handen te krijgen die betrekking hadden op geldverkeer tussen in Duitsland woonachtige buitenlanders en de banken in herkomstlanden. Onderzoek wees uit dat 73 ontvangers van sociale ondersteuning in de regio van Neurenberg verdacht werden van fraude en nader onderzocht moesten worden. De meesten van hen waren Turken. Een voorbeeld. Zes jaar lang maakte een Turkse die in Neurenberg woonde en daar leefde van een werkloosheidsuitkering 49.000 euro over naar haar familieleden in Turkije. Toen het locale arbeidsbureau daar achter kwam, eisten de ambtenaren een deel van het te veel betaalde bedrag van de voormalige werkneemster van het concern Grundig terug, 31000 euro. Maar deze invordering wilde de moeder van twee kinderen niet accepteren. Ze ging naar de rechtbank en kreeg gelijk. De rechter besloot dat het te maken had met de bijzondere Turkse cultuur. En dat je dat gegeven als Duitser op de koop toe moet nemen. Er was niets aan de hand, bedrog met sociale uitkeringen werd gebagatelliseerd – het hoort kennelijk allemaal bij de bananenrepubliek Duitsland.

Vooral voor moslims is het een walhalla als je de sociale diensten wil afpersen, omdat ze het bedrog altijd kunnen rechtvaardigen als men met heilige boeken zwaait. Wie daar vraagtekens bij zet, is natuurlijk een vijand van de islam en een kwaadaardig racist. Een voorbeeld uit het jaar 2010:
zit daar een moeder met 5 kinderen (26 jaar) met haar man in de lekenrechtbank in Solingen, aanklacht: het echtpaar asielzoekers uit Libanon zou binnen een tijdsbestek van 41/2 jaar ten onrechte en in strijd met de vreemdelingenwet 75.000 euro hebben opgestreken. Bij huiszoeking vond de politie 26.000 euro cash en smokkelwaar ter waarde van circa 64.000 euro. De moslims verklaarden hun gedrag door te wijzen naar hun cultuur en zij gaven een verhelderend lesje over hun islam. Bij de smokkelwaar ging het, aldus de verdachten, om familiegeschenken en heilige voorwerpen. In hun cultuur moest men deze geschenken respecteren, het kon immers niet doorverkocht worden, dus wat wilden men deze lieden uit Libanon eigenlijk aanrekenen?

Wat maakt het ook uit, cash of smokkelwaar? De officier van justitie eiste vanwege ondubbelzinnig bedrog dat ze 3 jaar opgesloten moesten worden. De vrouwelijke rechter bracht het met het oog op hun islamideologie en hun cultuur de straf terug tot een bescheiden geldboete. Mensen lachten erom. Maar even later klaagden zij op kosten van de gemeenschap de rechtbank aan en eisten de boete terug. Verder vonden ze dat ze dat ze gewoon recht hadden op sociale ondersteuning. Dezelfde rechter nam de zaak aanvankelijk hoog op, maar vonniste goedmoedig:

“ach, natuurlijk hebt u recht op sociale ondersteuning. Alleen niet zo veel als u eist.”

Ritselaars en oplichters van sociale diensten voelen zich vast aangemoedigd door dergelijke permissieve uitspraken. Als je even optelt, 75.000 euro, de proceskosten, de huiszoekingen, het hele politieonderzoek en verder wat nog geld heeft gekost, als ook het beroep dat tegen het eerste vonnis werd aangetekend, het zorgt ervoor, dat een enkele familie feitelijk een slordige 100.000 euro door het putje kan spoelen. Hoeveel belastingbetalers moeten daarvoor werken, zodat deze schade weer wordt goed gemaakt? Het oplichten van de verzekeringen zorgt trouwens ook voor een appetijtelijk appeltje voor de dorst. Multiculturele bendes hebben bereikt waar politici al jaren van dromen. Er zijn geen etnische barrières meer, men werkt in dit milieu gelukkig en vreedzaam samen.

Voorbeeld, Villingen. Daar staat een bende van Libanese asielzoekers terecht, samen met Turken en Russen. Een citaat uit de Schwarzwaelder Boten:

“Je kan mijn auto gebruiken, dan zorgen we ervoor, dat we een beetje geld verdienen.” Zo ongeveer moeten de zes mannen tussen 29 en 41 jaar afgesproken hebben met elkaar. Ze staan terecht. Met hun vernielzucht probeerden ze aan premie te komen, maar dan wel het vijfvoudige. De aanklacht luidde echter al vanaf de eerste dag, dat ze niet allen premies onrechtmatig hebben willen opstrijken, maar ook dat ze het verkeer in gevaar hebben gebracht en daarbij schade hebben aangericht.”

Het is ook leuk om ambulances en ziekenhuizen leeg te plunderen. De Morgenpost uit Hamburg meldde onlangs:

“Er moet een lucratieve markt voor gestolen medische apparatuur en instrumenten bestaan. Eind juni arresteerde de politie drie mannen die in opdracht van een Tunesiche arts en een heler uit Sleeswijk-Holstein dure spullen uit een hospitaal uit Hamburg hadden gestolen.”

Men berooft ook graag ambulances en brandweerauto’s, vooral als ze in actie zijn. Men rijdt gewoon achter ze aan en wacht tot de reddingswerkers of ziekenbroeders in een huis verdwenen zijn. Waarna men de dure medische speeltjes voor het grijpen heeft. Een kind kan de was doen. Vrouwen met hoofddoekjes zijn dankzij Thilo Sarrazin zichtbaar geworden. Omdat ze zo veel kinderen baren.

Maar niet alleen dat. De Koelner Express introduceert ons een meisje gehuld in hoofddoek dat in staat was 70.000 euro uit een geldautomaat te halen. Met de pinpas van een gepensioneerd echtpaar. Dat even eerder vermoord was teruggevonden.

Er zijn meer dan duizend manieren voor de immigrant om de boel te flessen en rijk te worden. Vergeet die economische crisis maar. Alle miljarden die daaraan op gaan staan niet in verhouding tot de kosten gemaakt door de “vluchtelingenindustrie.”
Het mag misschien niet politiek correct zijn, maar de kosten bij elkaar opgeteld zijn verbijsterend. Politici en pers spreken als het om migranten uit Turkije en andere verre oorden gaat, liever over cultuurverrijking. Maar als het erop aankomt, moet de kassa een keer gaan rinkelen. En wat blijkt? De waarheid is dat bepaalde migrantengroepen ons meer per jaar kosten dan de hele economische crisis bij elkaar. Meer dan 1 biljoen, dat heeft de immigratie naar Duitsland tot nu toe gekost.

Hoe kan het toch dat we de waanzin zoals boven beschreven wegens politieke correctheid niet ter discussie stellen? Deze gigantische vernietiging van welvaart werkt alleen maar vreemdelingenhaat en groeiende onvrede in de hand onder hen die moeten dokken. In mijn boek “die lustige Migrantenstadt” schets ik dat de Duitser zijn komende armoede met iedereen in zijn land moet gaan leren delen.
Tenzij we de ogen openen en eindelijk de consequenties willen zien. Meer weten? Lees dan eens een boek met de harde feiten en met meer dan 900 bronnen. Moet u in Duitsland belasting betalen? Dan wens ik u sterke zenuwen toe. U wilt nauwelijks geloven hoe uw belastingpenningen achteloos uit het raam worden gesmeten.

Ontleend aan: Arme Deutsche – wie Zuwanderer das Maximum herausholen,

http://info.kopp-verlag.de

Door Udo Ulfkotte, vertaling en bewerking en inzending door Gijs van Meeteren (stuk ingekort)17 september ‘10)