Voor vele economen van Keynesiaanse en monetaristische huize is bronkapitaal een onbekend fenomeen. Het is een begrip dat nauw samenhangt met de visie van de Oostenrijkse School voor Economie en is als zodanig zeer bekend bij deze school.

Ik zal uitleggen wat bronkapitaal precies inhoudt.

Kapitaal

Iedereen is wel bekend met het begrip kapitaal, maar dat is in feite kapitaal als geheel, zoals kapitaal in de vorm van vastgoed, obligaties, aandelen, machines, transportmiddelen en zelfs arbeid, expertise en kennis, het zogenoemde menselijke kapitaal.

Dat is het dus niet. Bronkapitaal is het kapitaal in monetaire vorm, wat is opgeslagen als waarde over een bepaalde tijdstermijn. Als men arbeid verricht, of diensten levert, of productie genereert wordt men daarvoor betaald. Deze betaling kan in de vorm van ruilhandel zijn, of gebeuren via het gebruik van betaalmiddelen, welke door beide handelspartijen wordt erkend en gehonereerd. Deze betaalmiddelen hoeven niet hetzelfde te zijn als middelen om waarde mee op te slaan, ofschoon dit in de geschiedenis wel veelvuldig het geval is geweest.

Vanuit historisch oogpunt is goud en zilver ontdekt die zowel de functie van betaalmiddel als die van opslagmiddel uitstekend konden vervullen. Langzaam maar zeker kwam men over de laatste 50 eeuwen erachter dat deze edelmetalen de tand des tijds gemakkelijk konden doorstaan. Dit vanwege hun natuurlijke kwaliteiten, zoals duurzaamheid, waardevastheid, het niet aan roest of bederf onderhevig zijn en zelfs in kleine coupures nog geschikt als betaal- en waardemiddel. Voeg daar nog aan toe de gemakkelijke draagbaarheid en nodige schaarsheid dan heeft men middelen kunnen ontdekken die nagenoeg alle monetaire kwaliteiten in zich droegen.

Monetaire strijd

Nu hebben overheden en gevestigde financiële belangen er altijd baat bij om meer uit te kunnen geven of uit te lenen dan zij in feite zouden mogen. Want als men meer uitgeeft of meer uitleent dan men heeft dan gaat men of failliet, of men kan worden beticht van fraude en oplichting. Zodoende is er immer een strijd geweest tussen overheden en belangen enerzijds en volk c.q. consumenten/belastingbetalers anderzijds. Deze strijd is niet nieuw en heeft zich sinds Babylonische tijden zich voorgedaan.

Het gebruik van goud en zilver door de burgers en consumenten heeft deze laatste de macht gegeven over de monetaire middelen. Vanwege deze macht kon men grip krijgen op de bestuurders en de financiële belangen, die vaak in elkaars verlengde lagen. Soms wonnen deze overheden en hun kompanen, zoals heden ten dage, waarbij papier en digitaal geld aan de orde van de dag is, echter vaker wonnen de volkeren in het verleden, zodat er weer een golfbeweging was richting het oorspronkelijke waardemiddel.

Nu zitten we weer in de zelfde golfbeweging richting de terugkeer van echt geld. Maar dat even terzijde.

Opbouw bronkapitaal

Wanneer er een waardesysteem heerst binnen het monetaire stelsel, dan waren goud en zilver dé middelen om te bezitten. Arbeid, productie en handel werden direct ‘verzilverd’, met andere woorden al deze activiteiten werden omgezet in edelmetaal. Dit edelmetaal werd opgeslagen bij mensen thuis, bij goudsmeden, of zelfs bij kerken. Daardoor ontstonden er financiële instellingen in de loop van de Middeleeuwen in het westen, genaamd banken, die deze edelmetalen in opslag wilden nemen en daarvoor ontvangstcoupons uitgaven. Bij de uitvinding van de boekdrukkunst in de 15e eeuw werden deze reeds voorgedrukt. Hieruit is later het papiergeld ontstaan, dat wij nu zien als geld, maar wat in feite een ontvangstcoupon is voor de werkelijke achterliggende waarde opgeslagen in de kluizen, tegenwoordig bij de centrale banken. Dit kapitaal werd opgebouwd om te fungeren als vast bezit en onderpand voor eventuele leningen of schulden. De edelmetalen functioneerden derhalve als opgeslagen arbeid, productie en handel uit het verleden. Dit bezit of rijkdom werd doorgegeven aan de erfgenamen, die hierdoor op hun beurt weer meer konden produceren, handelen of uitgeven.

In Europa is men sinds de oprichting van de Hanze in de 12e eeuw deze middelen gaan gebruiken en dan met name zilver, want goud was weinig voor handen in de Middeleeuwen in Noord-Europa. Het meeste goud was in handen van de Byzantijnen en de islamitische kalifaten. Na de Renaissance en de reformatie ontwaakte Europa uit haar isolement en verlegde haar handel en exporten richting de rest van de wereld via haar koloniale expansie. Hoewel veel van de koloniën werden beroofd van hun natuurlijke schatten was de handel toch veel lucratiever, omdat handel nu eenmaal gemakkelijker gaat, daar het vrijwillig van aard was. De eersten die hiervan profiteerden waren de Spanjaarden en Portugezen, die hun bronkapitaal opsloegen bij Italiaanse banken in Florence en Venetië. Maar vanwege de vele oorlogen gingen deze landen in de 17e eeuw failliet en namen de banken mee in hun ondergang.

Hierdoor vluchtte het bronkapitaal richting Amsterdam en Londen, alwaar de financiële activiteiten werden voortgezet. Deze twee steden ontwikkelden zich enorm en bouwden beide een enorm financieel imperium op die zich tot ver buiten de landsgrenzen zou doen gelden.

In de Nederlanden hebben we daarom sinds de 17e eeuw tot aan de 19e eeuw een behoorlijk bronkapitaal opgebouwd, welke in feite over de laatste 40 jaar weer snel aan het verdwijnen is.

Afkalving

Na de tweede wereldoorlog kwam men op het onzalige idee om als overheid enorme schulden te maken met grote begrotingstekorten. Deze schulden zouden dan nodig zijn om daarmee de economie op te bouwen. De financiering werd gedaan via almaar hogere belastingheffingen en het aanzwengelen van de drukpers. Hierdoor ontstond er een monetaire inflatie die haar weerga niet kende in de Nederlandse geschiedenis. De goudvoorraad werden niet bijgevuld bij de Nederlandsche Bank, ergo de enorme verhoging van de ontvangstcoupures (papiergeld) stond niet in verhouding met de goudvoorraad. Zodoende steeg het goud 23 maal in de jaren 70 van omgerekend €30 tot €690 in een tijdsbestek van acht jaar, van 1971 tot 1979. Dit was het eerste signaal dat er iets grondig mis was met de waarde van de betaal- en opslagmiddelen. Men heeft het tij kunnen stoppen dankzij de ingrepen met het rentemiddel, door deze in de dubbele cijfers te laten komen, waardoor het interessant bleek voor goudbezitters om deze hogere rentestanden te incasseren en afstand te doen van hun edelmetaal. Feit bleef wel dat de afkalving van de papiergeldwaarde voorgoed was geschied. De €30 werd daarom nooit meer gehaald.

Terminale fase

Nu zitten we dan in de tweede en tevens terminale fase van de afkalving van het bronkapitaal. In 2008 was het voor iedereen helder en duidelijk dat het financiële systeem, zoals wij dat kenden vanaf de inzakking van het Bretton Woodssysteem uit 1971, voorgoed was weggevaagd. Alle fiatvaluta (fiatvaluta is een door de overheid gecreëerd valsemunterijsysteem) zijn bezig aan hun dodenmars. Deze fiatvaluta, of deze nu dollar, euro, yen, zloty of yuan heten, zijn stervende. Kijkend naar hun waarde over het afgelopen decennium ten aanzien van de echte valuta (goud en zilver) blijken deze alle gekelderd met zo’n 70-80%. Dit gegeven is een duidelijk signaal dat er een overgang aan het plaatsvinden is van fictief kapitaal richting echt kapitaal. De verkwanseling en verwatering van bronkapitaal komen in deze transitiefase uiteindelijk tot stilstand, omdat de reële waardemiddelen van publieke handen in private handen overgaan. De met name westerse overheden hadden niet alleen het bronkapitaal enorm verwaterd in de afgelopen 40 jaar, maar waren ook al in 1999 begonnen om de eigenlijke voorraad van goud (zilver was lang geleden al verkwanseld) verder uit te dunnen door deze te verkopen op de wereldmarkt voor nog meer waardeloos papier (dollars, euro’s, ponden etc.). Deze schande staat bekend als het Washington Agreement uit 1999. Het doel was om de goudprijs onderuit te halen, zodat de concurrentie met het papier kunstmatig kon worden ondermijnd.

Zoals we nu weten is dit een ijdele hoop gebleken, want goud staat nu zo’n 300-400% hoger in vergelijking met 1999. Met dien verstande dat de goudverkopen bijna zijn gestaakt door de betreffende landen die het akkoord hadden ondertekend. Alleen het corrupte Internationaal Monetair Fonds is nog bezig met het verkopen van duizenden kilo’s goud, maar zal dit in de komende jaren moeten staken, vanwege gebrek aan steun en de toevoer van nieuw goud uit de lidstaten.

Nieuwe fundering

De huidige economische crisis zal blijven voortduren zolang er geen inzicht komt naar het functioneren van het bronkapitaal. Net zolang er ‘reddingsoperaties zijn van banken’ of van ‘stimuleringsplannen’ van overheden zal deze crisis onvermijdelijk voortgaan. Deze acties richten alleen nog meer schade toe, omdat de spenderingen ten koste gaan van de productieve sectoren en een verdere verwatering van het eigenlijke bronkapitaal. Fictief kapitaal kan namelijk nooit reëel kapitaal vervangen, dat is onmogelijk, het enige wat wordt bewerkstelligd is een verdere ontwaarding van ons geldstelsel en in het verlengde daarvan de voortdurende verarming van de samenleving. We kunnen op deze manier wel aantonen dat het nominale Bruto Binnenlands Product (BBP) toeneemt, vanwege deze papieren en digitale ‘overheidsinvesteringen’, maar het reële BBP in echt geld neemt wel verder af. Daardoor kan men statistisch ‘aantonen’ dat we ‘rijker’ worden, maar in de realiteit zijn we wel veel armer geworden over de zelfde periode, wanneer we dit uitdrukken in termen van reëel geld.

Om een begin te maken zal men al deze onzinnige maatregelen moeten opgeven en zorgen dat het bronkapitaal weer in ere wordt hersteld. Dat betekent dat goud en zilver weer dient te worden ingevoerd in het monetaire systeem alszijnde erkende betaal- en waardeopslagmiddelen. Zodoende kan dit reëele kapitaal weer dienen als bronkapitaal en de basis leggen voor een hernieuwde productie- en handelseconomie. Via het initiëeren van zelfliquiderend krediet en betaalmiddelen, die niet onderhavig zijn aan inflatie zal men binnen twee jaar uit de economische crisis kunnen geraken.

Het herstel van het bronkapitaal is namelijk dé oplossing, waar allerlei overheidsprogramma’s en kunstmatige ingrepen hebben gefaald. Het betekent daarentegen wel dat alle middelen in de economie weer terug moeten naar hun basiswaarde. Hierdoor kan er een fikse prijsaanpassing zijn van die sectoren die de grootste prijsinflatie hebben gehad over de afgelopen 40 jaar en met dit doel ik op de vastgoed- en aandelenmarkten. Een daling van deze markten is sowieso een gegeven, met of zonder herstel van bronkapitaal. Alles moet immers weer naar de basis terug.

Zal men deze kans grijpen of zullen we verder in het moeras wegzakken, waar Japan al ons sinds 1990 voor ging? De tijd zal het leren.

Essays:

Does a Falling Money Stock Cause Economic Depression?; Frank Shostak, 16 april 2003, Mises Institute, Auburn, AL, USA
Does Loose Monetary Policy Cause Economic Growth?; Frank Shostak, 6 januari 2009, Mises Institute, Auburn, AL, USA
Does “Depression Economics” Change the Rules?; Robert Murphy, 12 januari 2009, Mises Institute, Auburn, AL, USA
Architecture for a New World Financial System; Antal Fekete, 9-10 juni 2010, Banker’s Symposium, Hall im Tirol, Oostenrijk
Fiatmoney in Death Throes; Antal Fekete, 6 juli 2009, San Francisco School of Economics
A Look at Gibson’s Paradox and Gold; Jim Richter, The Richter Report, 22 juni 2010, Cherry Log, GA, USA
The Fate of the Dollar, 2010 & Beyond; Martin A. Armstrong, 11 januari 2010, Princeton Economics, USA

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

29 REACTIES

  2. Ik denk dat de overheden klem zitten. Men moet steeds meer stimuleren om dezelfde “economische groei” te generenen. Te gelijker tijd zullen de markten steeds meer gaan tegen werken. Als de tekorten zo groot worden, dat de rente omhoogschiet, waardoor de schuld ondragelijk wordt raken overheden hun macht kwijt. Er zit ook een limiet aan het beleid van de centrale banken. Technish kunnen ze onbepekt geld bijdrukken, maar in de praktijk gaat dit niet, omdat dan de munt waardloos wordt en dan zijn de centrale bankier ook hun macht kwijt.

    Denkt u dat de markt de overheden kan dwingen om het goede beleid te voeren? Want in Japan kan men al 20 jaar het stimuleringsbeleid voeren.
    Pepijn [4] reageerde op deze reactie.

  3. Goud en zilver zijn weliswaar opslagmiddelen geweest, maar meer uit onwetendheid. Niet omdat goud en zilver van zichzelf waarde hebben. Zonder de mens zijn goud en zilver niets waard. De waarde die deze edelmetalen hebben, wordt er aan gegeven. Door er in te handelen. Vandaar ook dat edelmetalen als opslagmiddel gemist konden worden. Daarnaast zie ik niet in waarom bijvoorbeeld huizen niet als opslagmiddel gebruikt kunnen worden.

    Een basiswaarde valt niet vast te stellen. Nu waarde tot stand komt door vraag en aanbod. In elk geval niet in absolute zin.

    Nu u zelf aangeeft dat de markten in elk geval zullen dalen met of zonder herstel van bronkapitaal, lijkt me “terugkeer” naar dit systeem in elk geval niet “de oplossing” zoals u aangeeft.

    Albert S. [10] reageerde op deze reactie.

  4. @sem [2]: Ik ben bang van niet. De overheid ziet zichzelf als superieur ten opzichte van het bedrijfsleven. Zij hebben ten minste de macht van het belastingheffen; daar word je arrogant van.

    Misschien is het cultuurverschil ten opzichte van Japan nog onze redder. De Nederlander heeft relatief een grote mond. Al snapt 90% niets van economie en zit VVD nu in het zadel vanwege het veilige behoud van de hypotheekrente aftrek.

    Voordat er iets gaat gebeuren moeten we eerst verder afzakken ben ik bang. Vraag de gemiddelde Nederlander hoe het gaat, en je zult merken dat er helemaal geen behoefte is aan verandering.

  6. Tja, we zijn niet van die mensen die snel op de barricades gaan staan. Maar kom aan onze beurs en we stemmen met onze beurs. Wat dat betreft zijn we net Duisters: “Germans are Voting with Their Pocketbook”
    Icelanders voted in a referendum to address their debt problem. Germans have a problem too, but they are voting with their pocketbook. They are dumping the euro and buying physical gold, the demand for which is soaring in Germany.

    The problem Germans face is a broken promise. Despite all the rhetoric and assurances that it would be a prudent and wise monetary authority, the European Central Bank is not managing the euro in the judicious way the Bundesbank managed the Deutschemark. Most importantly, in stark contrast to the steadfast independence from government influence that marked Bundesbank decisions, it is now clear that the ECB is controlled by EU politicians.

    http://www.fgmr.com/germans-voting-with-their-pocketbook.html

  10. @bertus [3]: Er zijn een paar problemen met de visie dat ‘huizen’ waardeopslagmiddelen zijn, daar deze niet draagbaar zijn en dus niet kunnen worden meegenomen als de overheid besluit deze verder te belasten of zelfs te confisceren.

    Verder is het uit de menselijke geschiedenis duidelijk aangetoond dat goud en zilver dé monetaire bij uitstek zijn gebleken. Het probleem dat dit niet nu is komt omdat we weer in een transitie zitten van fictief naar reëel kapitaal. Daardoor denkt men nog dat papier en computerkliks waarde hebben. Net zoals men dacht in 1999 dat de internetaandelen dé nieuwe investering zou zijn met een enorme toekomstige waarde.

    Het duurt daarom even, alvorens we weer gezamenlijk terugkeren naar de aarde en moeten erkennen dat er geen ‘nieuwe economie’ is, of dat overheden het beter weten dan de markten. Dat is nooit zo geweest en dat zal nooit zo worden.

  11. Albert;
    Ook goud of zilver kunnen worden belast of in beslag genomen worden. Huizen zijn gemakkelijk overdraagbaar. Is slechts een questie van een akte. Wel zijn goud en zilver gemakkelijk aan het legale circruit te onttrekken.

    Net zo min als goud, zilver hebben papiergeld en kliks waarde. Dat is het hem juist. Al die dingen hebben de waarde die we er aan toekennen. Op basis van vraag en aanbod en vertrouwen. Als goud waarde an sich zou hebben zou Middelkoop toch wel gek zijn om zijn goud te verkopen. Dan kon hij het beter houden. Middelkoop verkoopt goud om er meer aan over te houden. Kapitaal is altijd fictief. Is nooit reeel. Zonder mensen heeft niets waarde. We hebben als mens alleen maar waarde aan goud toegekend, omdat we nog niet beter wisten. We dachten dat goud waarde an sich had. En dat is niet zo.

    Astrid [12] reageerde op deze reactie.
    Albert S. [13] reageerde op deze reactie.

  13. @bertus [11]: Bertus: Reëel kapitaal is nooit fictief als het tastbaar is en het een lange staat van dienst heeft. Het probleem met huizen (hypotheken), obligaties (overheidsschuld), papiergeld (bancaire schuld), digitale kliks (centrale bankschuld) etc. is dat bij elk van zulk ‘bezit’ er een schuld van een ander of instelling tegenover staat. Goud, zilver en grondstoffen hebben dit probleem niet, zodoende kan men dit als reëel, ergo schuldloos kapitaal zien. Het probleem met grondstoffen is dat deze onderhavig zijn aan roest en bederf, waardoor ze als permanent waardemiddel minder geschikt zijn.

    De reden dat Middelkoop goud verkoopt is omdat hij dit niet ziet als een gewone investering of zelfs geld, maar als grondstof en een hedge voor waardeverlies van papiergeld en andere papieren investeringen. Middelkoop heeft zelf de beschikking over een behoorlijke goud- en goudgerelateerde belegging zelf. Anders zou het nooit aan andere mensen als zodanig slijten.

    50 eeuwen menselijke beschaving is niet niets om te bewijzen dat de monetaire metalen wel degelijk waarde hadden in goede en in slechte tijden. Nogmaals, zij hebben de tand des tijds doorstaan.
    bertus [15] reageerde op deze reactie.

  14. “Via het initiëeren van zelfliquiderend krediet en betaalmiddelen, die niet onderhavig zijn aan inflatie zal men binnen twee jaar uit de economische crisis kunnen geraken.”

    Het is oppassen voor de Real Bills Doctrine, een van de vele economische denkfouten. Ook zelfliquiderend krediet onder fiatgeld vergroot de geldhoeveelheid, werkt door in de hele economie, verhoogt de prijzen en draagt bij aan de conjunctuurcyclus. Het lost dus juist geen crisis op. Dat dit krediet zou inspelen op de handelsbehoeften (“needs of trade”) en alleen kortstondig zou bestaan (tijdens het productieproces), doet niet terzake. Een échte behoefte wordt gefinancierd uit bestaand geld, door banken en investeerders die zo’n investering meer de moeite waard vinden dan een andere besteding van hun geld. Geldschepping is dus overbodig en schadelijk.

  15. @Albert S. [13]: Huizen, grondstoffen, zoals goud, zilver, maïs, om er slechts een paar te noemen, zijn ook tastbaar en hebben een lange staat van dienst. Met andere woorden dit criterium mist onderscheidend vermogen. Bij mijn huis staat er overigens geen schuld tegenover.

    Goud en zilver zijn zeker niet per definitie schuldloos te noemen. De winning, de bewerking en het transport ervan kosten geld en zal vaak gefinancierd worden. Dat van Middelkoop zou best eens kunnen kloppen. Maar als goud een vaste waarde zou hebben en geen handelswaarde zou Middelkoop er niet aan kunnen verdienen. Ook hier wordt de waarde bepaalt door vraag en aanbod en niet door waarde an sich.

    Dat papiergeld aan waarde gaat verliezen is zeker. Maar dat betekent nog niet dat je dan maar goud moet kopen. Huizen in Amerika zouden ook wel eens lucratief kunnen blijken te zijn.

    Dat is een autoriteitsargument. En het bevalt nog te bezien of goud de tand des tijd overleeft. Straks moeten al die goudbezitters weer van hun goud af of gaat er massaal mee betaalt worden wat zal leiden tot waardedaling van dat goud met als gevolg dat men liever geen goud wil hebben.

    Dat geld zijn waarde verliest, hoeft geen probleem te zijn. Toen de lire nog bestond heeft Italië zijn staatsschuld er door af kunnen bouwen. Dat gaat met de euro niet.

  16. @Astrid [12]: Een oplossing zou kunnen zijn er voor te zorgen dat er tegenover dat fiatgeld goederen en diensten te staan komen. In een economie gebaseerd op ruil zonder tussenkomst van geld valt er alleen maar wat te ruilen als je ook daadwerkelijk iets te ruilen hebt. Zonder goed of dienst geen ruil. Productie en daarmee waardeschepping moet plaatsvinden voor de ruil. Bij geldschepping loopt het anders. De geldscheppers hopen dat er productie gaat ontstaan nadat er fiatgeld in omloop gebracht is. Maar waarom zou je gaan produceren als je geld voor niets kunt krijgen. Met andere woorden productie blijft uit of komt in andere handen terecht dan in die van de geldontvanger. Dit laatste is economisch niet zo erg, maar plaats de ontvanger wel buiten de maatschappelijke orde.

    Daarnaast kan geldschepping leiden tot het ontstaan van diensten en goederen waar geen of weinig behoefte aan is en daarmee niet ruilbaar zijn. Hoe hier mee om te gaan, weet ik niet.

    Een vraag die je zou kunnen stellen is of crises te vermijden zijn. En of je die zou moeten willen vermijden. Wellicht is het beter te vertrekken vanuit de gedachte dat een crises er zo nu en dan bij hoort.

    Dat het met het fiatgeld niet goed zou gaan was te voorzien en is ook voorzien. De bankiers komen niet voor niets regelmatig in Basel bijeen. Fractioneel bankieren is al zo oud als de mensheid. De smit die goud in bewaring nam, schreef al ras meer recu’s uit, dan dat hij aan goud op voorraad had. En omdat een ieder profiteert van fractioneel bankieren, valt het bijna niet te bestrijden. Burgers voor hun hypotheken, politici voor het kopen van een achterban, aandeelhouders omwille van hun dividend. Op al deze gebiede overigens zou je maatregelen kunnen nemen. Maar al met al een echt andwoord heb ik niet. Echter een ding weet ik wel, goud als standaard is niet de oplossing. Het is net als het kind dat onder de dekens kruipt om veilig te zijn voor het onweer buiten. Bescherming nul.

    ratiovincit.nl [17] reageerde op deze reactie.
    A [19] reageerde op deze reactie.

  17. @bertus [16]:

    Het is onmogelijk om tegenover fiatgeld, goederen en diensten te laten staan. Fiatgeld is per definitie ongedekt, er is geen goed gedefinieerd als geld en dus ook niks te halen als je bij de bank je geld wilt inwisselen. Bij massale paniek, waar bij fiatgeld des te meer reden voor kan ontstaan, kun je ook niet je goederen op de markt wisselen, want als iedereen van zijn geld af wil, stijgen de goederenprijzen extreem en krijg je bijna niks voor je geld. Fiatgeld en dekking sluiten elkaar uit.

    Verder kun je ook bij goud alleen (indirect) ruilen als je goederen hebt geproduceerd. Alleen ongedekt fiatgeld geeft gelegenheid aan niet-productieven om te “ruilen”, oftewel: welvaartsverplaatsing naar niet-productieven, omdat je geld krijgt zonder eerst te hebben geproduceerd en dit vervolgens ruilt voor productie- of consumptiegoederen die anderen hebben voortgebracht en waarvan de prijzen dan stijgen. Een crisis onder goud is uitgesloten, omdat het collectieve “vergissen” van ondernenemers wat tot de ondergang van velen leidt, alleen onder fiatgeld plaatsheeft.

    bertus [20] reageerde op deze reactie.

  19. @bertus [16]: Dank je wel, Bertus, voor je uitgebreide reactie.

    Toch is volgens mij de beste oplossing terug naar de goudstandaard. Dus wel gebruikmakend van papiertjes (bankbiljetten en natuurlijk ook munten) maar die papiertjes zijn goud/zilver gedekt. En derhalve ook in te ruilen bij een bank voor baar goud/zilver.

    Goudgedekt geld (of zilver voor mijn part) heeft geen of minimale inflatie (als ik me niet vergis). Het geeft zekerheid en heeft een duidelijke waarde, daar waar goederen en/of diensten geen duidelijke waarde hebben. En dus kan er niet meer worden geprint dan dat er goud/zilverdekking is.

    Iedere keer als er in de geschiedenis de goudstandaard werd losgelaten (van Romeinse Rijk tot nu) leidde dat tot het onvermijdelijk instorten van economieën en rijken.
    Misschien moeten wij, als mensheid, onze lessen trekken uit de geschiedenis. Wij zijn collectief hardleers 🙂

  20. @ratiovincit.nl [17]: Excuses, dan heb ik me niet goed uitgedrukt. Inderdaad staat er tegenover fiatgeld aanvankelijk geen waarde. Daarom heet het fiatgeld. Maar door fiatgeld in omloop te brengen, kunnen er weer goederen en diensten gekocht worden. En zodra die gekocht zijn staan er zaken van waarde tegenover het fiatgeld.

    De tweede alianea begrijp ik niet. Volgens mij ga je er in deze alinea vanuit dat goud waarde heeft van zichzelf. En dat is nu juist de vraag.

    ratiovincit.nl [22] reageerde op deze reactie.

  21. @A [19]: Goud heeft geen duidelijke waarde. Althans niet meer en niet minder dan andere grondstoffen. Aan het feit dat het glimpt, kan je waarde toekennen als je dat wilt, maar daarom heeft het dat nog niet per se.

    De smit die goud in bewaring nam, gaf ook meer recu’s uit dan dat hij aan goud in bewaring had. Hij kon dat doen, omdat de eigenaren van dat goud dat goud niet massaal en in eens kwamen ophalen. Hij deed daarmee aan fractioneel bankieren en deed daarmee fiatgeld ontstaan.

    Volgens mij is er geen bewijs van het bestaan van een oorzakelijk verband tussen het loslaten van de goudstandaard en het ontstaan van crises. Zie het hierboven genoemde.

    Ik hou er mee op voor nu.

    ratiovincit.nl [23] reageerde op deze reactie.

  22. @bertus [20]:

    Nee, ook na aankopen staat er geen “waarde tegenover het geld”. Fiatgeld mist een gewichtsdefinitie als bij goud en is daarom een lege huls. De “waarde” van goud (eigenlijk de prijs) komt tot stand door vraag en aanbod, zoals bij elk product. Dat is nou net de enige legitieme manier waarop een prijs ontstaat. Niks heeft waarde van zichzelf, het zijn mensen die het toekennen. En het menselijk oordeel, dat is precies het enige relevante.

  23. @bertus [21]:

    “Goud heeft geen duidelijke waarde. Althans niet meer en niet minder dan andere grondstoffen. Aan het feit dat het glimpt, kan je waarde toekennen als je dat wilt, maar daarom heeft het dat nog niet per se.”

    Of goud waarde “heeft” of wordt toegekend, is spijkers op laag water zoeken en is op elk product van toepassing. Feit is dat goud al vele eeuwen wordt begeerd en gebruikt als geld en als vluchthaven. Het voorziet in behoeftes en heeft op de vrije markt altijd een rechtvaardige prijs, ongeacht de motivaties van de marktpartijen.

    De band tussen goud loslaten en crises, is er absoluut wel. De enorme geldschepping die aan het loslaten vooraf gaat en erop volgt, met de onvermijdelijke boom-bust cyclus, doet zich bij goud niet voor; zelfs bij veel goudwinning niet.

    bertus [24] reageerde op deze reactie.

  26. ratiovincit.nl

    U gooit in deze twee zinnen dingen door elkaar. Godsdient is ook al eeuwen gewild en nuttig. Net als goud. Ook dat is een waarneembaar feit. En dat zowel godsdienst als goud een rol vervullen, betwist ik ook niet. Maar dat zegt waarschijnlijk meer over de mensen die erin geloven dan over beide fenomenen an sich.

    Of goud het opslagmiddel bij uitstek is, waag ik te betwijfelen. En volgens mij gaat daar het stuk van Albert over. U doet aan geloof, aan geloof in goud en daar is niks mee. Middelkoop verdient er aan.

    Bestaan daarmee zijn winsten uit fiatgeld of reeel geld overigens? En zit daarmee in de goudprijs net als in de huizenprijzen lucht?

    Zo maar wat vragen.

  27. @ratiovincit.nl [25]:

    ratiovincit.nl

    U gooit in deze twee zinnen dingen door elkaar. Godsdient is ook al eeuwen gewild en nuttig. Net als goud. Ook dat is een waarneembaar feit. En dat zowel godsdienst als goud een rol vervullen, betwist ik ook niet. Maar dat zegt waarschijnlijk meer over de mensen die erin geloven dan over beide fenomenen an sich.

    Of goud het opslagmiddel bij uitstek is, waag ik te betwijfelen. En volgens mij gaat daar het stuk van Albert over. U doet aan geloof, aan geloof in goud en daar is niks mee. Middelkoop verdient er aan.

    Bestaan daarmee zijn winsten uit fiatgeld of reeel geld overigens? En zit daarmee in de goudprijs net als in de huizenprijzen lucht?

    Zo maar wat vragen.

    ratiovincit.nl [28] reageerde op deze reactie.

  28. @bertus [27]:

    1) Ja, godsdienst bewijst ook nut voor de gelovigen. Maar mijn opmerking sloeg op “onbewezen en onbewijsbare God/goden” die geen feit zijn.

    2) Goud is zelfgekozen ruilmiddel; fiatgeld is door overheden verplicht en mist daardoor rechtvaardiging. ‘Geloof’ in goud is niet aan de orde, het gaat om de praktische bruikbaarheid.

    bertus [29] reageerde op deze reactie.

  29. @ratiovincit.nl [28]: Huizen en andere grondstoffen dan goud zijn ook praktisch bruikbaar en voldoen daarmee aan het criterium dat u voor goud hanteert.

    Wat let u om uw van de overheid verkregen fiatgeld om te zetten in een zelf gekozen ruilmiddel, bijvoorbeeld goud. Daarnaast kent u de goud industrie overheidsbemoeienis.

    En u zegt het in uw eerste treffend. Zoals godsdienst nut heeft voor gelovigen zo heeft goud dat ook. Ook goddienst is praktisch bruikbaar. U hoeft de politieke discussies van dit moment maar volgen.

    Tuurlijk kun je uit goud voordeel halen. Als je jaren geleden goud gekocht zou hebben en dat nu zou verkopen zou je met de winst bijvoorbeeld je hypotheek hebben kunnen aflossen. Maar datzelfde resultaat had je even zo goed met een ander “belegging” kunnen realiseren.

Comments are closed.