Een dagje vuil dumpen, een waar schouwspel.
Op een mooie zaterdag middag besluit ik toch maar eens die smerige garage uit te ruimen.
Je kent het wel, je hebt enkele verbouwingen achter de rug en er liggen nog wat stenen.
Door een beetje eerlijk (zwart) werk heb je nog her en der een oude pc kast liggen en draden en snoeren die je niet meer gebruikt. Die powercables mikken ze in zowat iedere doos in Euro en USA versie, dus na verloop van tijd heb je een aardige verzameling, daarbij heb je nog wat kinderspullen wat al versleten en die al verpauperd zijn.
Dus pak een flinke aanhanger en weg er mee!
Maar dan begint de grote show!
Je betaalt als bewonder van Eindhoven namelijk afvalstofheffing en nog tal van gemeentelijke belastingen die de gemeente zoals ze het zelf zeggen “mogen indelen zoals ze willen”
Volgens hen is de stortplaats “gratis” doordat de heffing die er over gedaan wordt de milieustraten betaalt en het afval wat je er stort ook nog wat opbrengt, dus eigenlijk helemaal niet gratis maar op andere wijze gedwongen betaald.
Klinkt als een eerlijke deal als je een privaat bedrijf zou zijn, jij stort je vuil en hieruit halen zij weer winst om de boel draaiende te houden.
Echter gebeurt er bij deze milieustraat iets aparts, het zou haast een scene uit GTST kunnen zijn.
Ik sta daar in de rij met de auto vol met oude draden, kasten en spullen allemaal rijp voor hergebruik.
Ik zie wel eens wat zigeuners of Marokkanen staan die schooien om wat mee te mogen nemen, wat ze er mee doen, doet er niet toe.
Verkopen als oud ijzer of misschien zelfs opknappen voor tante Fatima, waarvan zoonlief zojuist na een spelletje Unreal Tournament de hele kast aan gort heeft geschopt.
Ook deze keer kwamen de heren naar me toe en vroegen vriendelijk of ze wat spullen van mij mee mochten nemen.
Daar heb ik geen problemen mee, immers moet ik zelf al die oude troep in de bakken gooien en sorteren, en als zij het netjes uit de auto en aanhanger halen, scheelt mij weer wat handenarbeid.
Maar toen gebeurde het, “ Flikkert op hier verrekkese schoier”, de man kijkt niet al te verbaasd op, ze zijn immers bekenden daar.
Het geschreeuw kwam van een vrouwelijke (hoewel niet al te vrouwelijk) medewerker van de milieustraat en liep recht op de fiets af van de “ schooier” in kwestie.
“ ik zal oew fiets hier in de perser dauwen als ge nou nie gauw hier opflikkert , hedde da begrepen”.
Echt ladylike was ze niet maar de situatie was wel frappant, er volgden dreigementen van haar kant om zijn eigendom te vernielen en de politie te bellen om hem en zijn mede schooiers vervolgens weg te jagen.
De man liep naar zijn fiets toe om die af te pakken, want de vrouw had hem inmiddels al vast, waarop ik het niet kon laten om iets naar haar te roepen.
“heeft u gehoord van persoonlijk eigendom, zolang ik het niet in jullie bakken heb gegooid, is het van mij, en mag ik het geven aan wie ik wil”
De vrouw was stomverbaasd en reageerde met de cliché “Jah moar da mag nie!”
Gelukkig sprak ik de vrouw aan want de man wist zijn fiets weer te bemachtigen voor hij daadwerkelijk door de perser was gegaan.
Mijn schoonmoeder die naast mij zat omdat ik de “ stadspas” was vergeten keek ook haar ogen uit.
Na het drama met de “ vriendelijke” schooier en de “ onvriendelijke” milieustraat medewerker kwam de volgende stap.
Het betreden van de milieustraat.
“ mag ik uw stadspas zien” vroeg een niet al te heldere mevrouw en mijn schoonmoeder hield gehoorzamend haar pasje omhoog samen met haar identiteitsbewijs.
Mevrouw, dat mag niet, antwoordde de dame achter de slagboom en wilde ons niet laten storten simpelweg omdat er geen foto op het stadspasje zat.
Dat het adres en alles overeenkwam met die op het identiteitsbewijs deerde haar niet en er werd ons vriendelijk verzocht door te rijden naar de uitgang zonder onze spullen te loodsen, een dienst waar voor betaald is, of sterker nog waarvoor ik moet betalen zonder inspraak.
Ik sprak ander personeel aan en een jongen was bereid mij in de auto op het terrein te laten wachten terwijl schoonmoeder, inmiddels furieus, een foto op haar pasje ging plakken om die vervolgens te laten zien aan het personeel.
Toen ze terug was keek het personeel er niet eens naar en we mochten eindelijk lossen.
Die avond werd ik zo kwaad.
In de eerste instantie is het oneerlijk dat er een wet is gemaakt dat mensen niet om spullen mogen vragen op de openbare weg bij de milieustraat, ondanks dat het gewoon jouw eigendom is.
Het eigendom is dan gewoon nog van de persoon die het in zijn auto heeft, maar wat ik hier zie is concurrentie de kop in drukken met ondersteuning van geweld d.m.v. Politie.
U weet wel, de stormtroepen van de belastingdienst.
Daarbij nog eens de ongelofelijke bureaucratie die er omheen hangt met het stadspasje en een foto, terwijl je gewoon kan aantonen dat jij de persoon bent waar het pasje naar verwijst.
Ik durf hierbij ook te beweren dat wanneer privé bedrijven deze milieustraat zouden runnen zij zeker winst zouden kunnen halen uit het verkopen van steen en oud ijzer, zand, plastic en tuinafval (takken bladeren) etc. Dat het winstgevend gemaakt kan worden en daarbij ook voor kleine kosten aangeboden kan worden aan de klant om daar hun vuil te dumpen.
Sterker nog, in een vrije markt kan de creatieve ondernemer er nog een winkeltje bij plaatsen waar de oude troep opgeknapt te koop is voor een heel zacht prijsje.
Zo vond laatst iemand toch een router die werkte.
Het is inderdaad jammer als je wat inkomsten misloopt omdat sommige mensen prefereren het aan anderen te geven, die er uit zien alsof ze het nodig hebben. Of dat ook zo is betwijfel ik. Maar het feit dat er een monopoly rust op een onderneming van afval verwerking en dat dit via wet gehandhaafd wordt, en concurrentie d.m.v. een monopoly op geweld uit de weg wordt geruimd is onacceptabel!
Zoals gewoonlijk laat ik steken in gesprekken vallen met andere mensen, en het wordt iets te vaak gezegd dat dit is om de milieustraat “ gratis” te maken en dat er daarom hard moet worden opgetreden. Het is jammer dat mensen over zo’n simpel ding als vuilnis al niet door hebben dat de staat geweld uitoefent en goedkeurt, zolang zij maar een monopoly behouden op het verkrijgen van uw eigendom.
Ps: voor de geïnteresseerde, het is de milieustraat in Eindhoven, aan de Esperheide 2
In Rotterdam kunnen ze er anders ook wat van
Ha! Libertarische verhalen uit het echte leven. Daar houdt Devidas van. Ik kan de frustratie bijna ruiken. Mooi werk.
Ach, ga eens je (nog een paar dagen geldige) rijbewijs vernieuwen in Amsterdam. Dat zitten die smurfen op het gemeentekantoor te zeuren over je paspoort dat thuis ligt en je moet laten zien “voor controle”. En dan heb ik het nog niet over de “wat mot je hier” houding van de diverse bureautijgers.
In Amsterdam moet je ook alles naar zo’n miljeustraat brengen hoewel driekwart van de inwoners geen auto heeft, of er een parkeren kan. Moet je dan zo’n oude koelkast per taxi gaan langsbrengen? Gelukkig zijn er veel grachten in de stad.
Overheidspersoneel – een paar gunstige gevallen uitgezonderd – het meest cynische foutje van moeder natuur.
Burnitall [6] reageerde op deze reactie.
Overigens laat het stukje over de “Roteb” goed zien hoe groot de afstand is tussen de ambtenaartjes van Rotjeknor en de inwoners die hun salarissen betalen. De vijandigheid en onverschilligheid druipen er af. En dat zegt veel over hoe er wordt gedacht en gesproken daar in die dagverblijven van de gemeente.
Wellicht dat je de “missie” (WTF?) van Roteb kunt toetsen aan je ervaringen en daar een stukje in een lokale krant over schrijven…
http://www.rotterdam.nl/roteb:de_missie_van_roteb
Ik verneuk de loonslaven van de overheid al bij de eerste blik die ze me toewerpen, hoe ik ze verneuk blijft een geheim, maar verneuken doe ik ze en het leuke is dat ze het niet eens merken. Ik bezorg ze bijna letterlijk een stijf pietje of gezwollen venusheuvel, maar laat ze net niet klaarkomen.
…Ik bid vaak tot satan (=god) voor onze uitzuigers, ik bid dat ze kort op onze planeet zullen verblijven en spoedig het tijdelijk met het eeuwige mogen verruilen om bij onze lieve satan in het exclusieve clubje der eeuwigen te worden opgenomen. En in mijn gebeden vraag ik om alsjeblieft geen nieuwe uitzuigers te sturen, maar dat is jammer genoeg nog niet goed overgekomen.
Moet wel opmerken dat gemeentepersoneel en lokale bestuurders de kroon spannen wat betreft arrogantie, onverschilligheid en klantonvriendelijk gedrag…Dat ze mogen rotten in één of andere hel!
@Bon Vivant [2]:
Tja..je kunt je koelkast natuurlijk ook mee laten nemen als de nieuwe gebracht wordt….Zijn winkels namelijk verplicht sinds een paar jaar….Iets met verwijderings bijdrage of zo…..
Wat betreft Eindhoven: Dat is “myth busted” over het fabeltje bij het maken van wetten altijd wordt gekeken of ze niet tegenstrijdig zijn met andere wetten. Je mag toch redelijkerwijs verwachten dat om die reden een wet weer afgeschaft kan worden?
Wat betreft Rotterdam: In feite is het eigendomsrecht ingeperkt, dat het een soort “laatste bastion van de cowboys” is dat mensen thuis nog wel hun spullen als eigendom kunnen beschouwen. De term afval is zo door een willekeurige overheid op te rekken. De logische volgende stap?
Wat me ook opvalt, is, dat het overheidspersoneel kennelijk niet meer geselecteerd wordt op een behoorlijke beheersing van het Nederlands.
Welkom Hoc Voluerunt als vaste schrijver op dit blog. Mooi artikel. Zoals Devidas al schreef: heerlijk om zo’n analyse te zien van een alledaagse situatie. Nu nog zien hoe daar verandering in kan komen… Direct naast de stort een bedrijfje opzetten en alleen de 10% van het meest winstgevende afval afvangen (met een beetje vriendelijk & behulpzaam personeel + duidelijke lijsten van wat je wel/niet wilt hebben moet je een eind komen denk ik zo). Of misschien een website met ideeen voor bedrijven die dmv hun diensten/producten de samenleving libertarischer maken?
Hoc, leuk artikeltje.
Kleine toevoeging aan dit praktijkvoorbeeldje:
Onze (ja woon in de buurt) fijne gemeente is nog slinkser als al wordt voorgedaan. Er is namelijk sprake van concurentie vervalsing, en er wordt van 2 kanten geld geslurpt voor deze ‘service’.
1: Gemeentelijke heffing op afval
Door alle gemeente inwoners (verplicht) te laten opdraaien voor de zogenaamde kosten van deze millieu straat wordt de gemeente kas aardig goed gevult. Dat is bekend.
2: Afval verwerkers
Afval verwerkers worden geselecteerd door de gemeenten op basis van een aanbesteding. Wat zoveel wil zeggen als dat 1 bedrijf de monopoly afkoopt bij de gemeente van alle grondstoffen verworven op deze millieu straat(en).
Afval is een waardevol product. zeker anno 2010 waar eigelijk niets weer verdwijnt op een vuilnisbelt, maar alles een recycle waarde heeft.
Kunstoffen worden hergebruikt, zo ook glas, papier enz.
ander afval gaat naar verbrandingsovens voor electra (groene stroom.uhhuh)
Dit is momenteel een MILJOENEN buisiness.
en dan nu het moraal:
Voor de “volledige” particuliere markt bepalen de gemeentes dus welk bedrijf deze inkomsten werft.
Trek hier uw eigen conclusies.
ik vindt het ook echt te waanzinnig voor woorden dat eigendommen feitelijk worden onteigend, alvorens ze zijn afgestaan ???
Comments are closed.