Even Voorstellen, Hoc Voluerunt

Beste Lezer,

Zoals sommige van jullie misschien al weten ben ik voortaan een vaste schrijver bij Vrijspreker geworden, en ik moet je zeggen, dat voelt goed.

Eindelijk neem ik de kans om ook eens op het podium te staan waar vrijheid de hoofdrol speelt. Hoewel het gros van het Nederlandse publiek enkel en alleen zwijgt of met argwaan toekijkt, verstomd door de gedachtegang van conventie en conformisme.

Al erg lang erger ik me persoonlijk aan het kudde gedrag en dwingende toon van de maatschappij om eigen ideeën te onderdrukken en niet vrijuit te spreken over zaken die, niet wenselijk zijn om over gesproken te worden.  Voor de grote marionettenmeesters aan de top van de pikorde in onze maatschappij wel te verstaan.

Ooit rond het jaar 2000 heb ik een proza geschreven, ik schreef toen nog vaak in het Engels

“Watch out for the sin, the sin of morality towards yourself.
Betray your urges and fight your nature.
Be the lesser part of you, and dwell in the stream of routine.
Follow the herd to brown pastures for the green grass grows here no more.

I am not like them.

For I am the embodiment of pleasure, the compulsion for servitude dreaded by me.
The sense of right and wrong not predefined but free to explore.
While the sheep of society wonder around in narrow corridors carves by moral obligation, I roam free in the waters that wash away my guilt.
I am an artist, an adventurer and an outcast..
The insane, the daring and the indifferent are my teachers
My sin is individualism, pursuing my own destiny instead of the herd’s .
Not subordinate to a god but defiant, it makes me higher than saints.

Unyielding, to the barks of suited dog’s, it makes me the unchallenged ruler of the self.
So point your finger, and say I should change my ways.

The finger you point is that of wanting, not to condemn.
But to prove my point.

“

Niet mijn beste stuk moet ik eerlijk zeggen maar het geeft wel weer dat ik voelde dat er iets niet klopte.

De Goden die men aanbidt voelen aan als monsterlijke wezens die kinderen eerder onder bedden verwachten, wachtend om je op te vreten dan een almachtige liefhebbende vader.

De staatsmensen waar iedereen voor juicht, geven een wrang gevoel van binnen wanneer zij hun gang gaan en pretenderen dit in jou en ieders best wil te doen.

Mensen voelen dit,ze gaan het steeds meer voelen en dit is te merken.

Net zoals in 2002 de steun voor Pim Fortuyn als een raket steeg in de peilingen. En nu weer wanneer veel mensen hun stem geven aan Wilders en de VVD, om het linkse morele dwang bewind te stoppen.

Het probleem is echter dat mensen nog steeds, hoe graag zij ook de drang voelen om vrij te zijn, niet in staat zijn buiten de opgelegde perken te kijken.

Ze vragen zich af wie het beste het land kan leiden, maar de vraag of het land wel geleid dient te worden wordt zelden gesteld.

Bij mij is de fundering van de conventie en gestroomlijnd ontworpen , en opgelegde, manier van denken aan het rotten gegaan en nu is het mij duidelijk dat het huis wat men er op gebouwd heeft, op instorten staat. Daarom zal ik ook nu mijn best doen om voor de vrijspreker te schrijven, en hoewel ik net zo individualistisch ben met mijn meningsverschillen op veel vlakke, het is een belangrijke taak.

Het is tijd om de leiders uit het huis te jagen en te bouwen aan een juiste fundering.

Niet gemaakt van de middelen der conventie, maar een sterk cement van het non-agressie principe.

Het is tijd om het conventionele denken te doorbreken.

Alea iacta est, hoc voluerunt.