Wraking van de rechters in het “proces” Wilders. Een wraking die keurig door de machthebbers wel werd aanvaard, want op correcte wijze ingediend. Maar toegekend is toch iets anders zo blijkt. Het was een ongelukkig geformuleerde uitlating … Jawel, ongelukkig… Het verbaast mij dat Wilders dan niet inbrengt dat zijn uitlatingen ook ongelukkig geformuleerd zijn. Dan doen we met z’n allen een plas en laten het zoals het was…
En tot verbazing van iedereen gebeurt het een dag later gewoon weer… Partijdigheid? Welnee meneer Wilders… We naaien u gewoon terwijl u er bij staat en toekijkt. Dat is ongelukkig voor u, maar zo is het nou eenmaal. U mag van ons geen grote BOE roepen naar moslims.
Rode Blubber in Hongarije…. GIRO 555 hoor ik roepen? Of nee, dat kan nog niet. Het volk moet eerst rijp gemaakt worden om weer te storten. Er moeten eerst beelden komen van zielige oude vrouwtjes en dooie kippen in een schuur. En natuurlijk een deskundige (of liefst een heel panel) die het volk uitlegt hoe erg het allemaal is en dat er een commissie moet worden samengesteld die dit soort rampen eens haarfijn gaat onderzoeken om er vervolgens een heel mooi en dik rapport over te maken dat dan weer fijn in een la verdwijnt. En bedankt voor uw euros…
Er dreigt nu toch echt eindelijk weer een regering te komen. Met….. (tromgeroffel)…. Gerd Leers. U weet wel, die kanjer (en dat meen ik echt) die destijds in Maastricht opstapte omdat ie een handeltje had geregeld met een bevriende relatie. Heel kort door de bocht: Afgeserveerd als burgemeester, ingebracht als minister. Hoe leg je dat in vredesnaam uit aan je buitenlandse vrienden? Ik vind dat moeilijk hoor. Maar kennelijk hoort het zo in het pluche… Ben benieuwd hoelang het duurt voordat ook deze club de handdoek weer in de ring moet gooien. (Of ben ik nu te veel azijnpisser?) De statistieken geven aan dat er meer kabinetten zijn die de eindstreep niet halen dan kabinetten die dat wel doen. Als voormalig VVD stemvee gun ik het Rutte en wens ik hem alle goeds.
En de Nederlandse Antillen zijn niet meer…. We hebben er een land bij op de wereld. Curaçao… Wel schattig dat hun nationale vlag onze driekleur als basis heeft gekregen. Lief van ze.
Ach, en ja, je kon er moeilijk omheen… Anthonie Kamerling, moge hij rusten in vrede. Mijn eerste reactie op een zelfmoord is altijd: Laf dat je het leven niet aandurft. Maar ik word ouder, en wijzer (hoop ik) en ik neem in overweging dat mensen die deze allerlaatste stap zetten toch ook wel heel erg in geestelijke nood verkeren. Triest dat de omgeving het niet ziet (ik ben ervaringsdeskundige, ook ik zag het niet). Enfin, de zon schijnt en morgen is het oud nieuws.
Een prettige week maar weer… en hoop dat het goed komt.
Met vriendelijke groet,
Sybrand
Volgens mij is er enorm veel moed voor nodig om jezelf van het leven te beroven. Onbegrijpelijk wel dat je die moed niet kunt opbrengen of gebruiken om het leven te leven.
Niet voor niets zijn er maar zo weinig “succesvol” in een poging tot zelfmoord.
Maar ik ben geen ervaringsdeskundige en ik kende hem nauwelijks dus zag het ook niet aankomen en ik kan het ook nog helemaal mis hebben. Zoals zoveel deskundigen! 😉
Syb [2] reageerde op deze reactie.
Tony [4] reageerde op deze reactie.
@Frankie [1]: Ow Frankie, Ik heb geen ervaring met zelfmoord.. Dan zou ik hier niet meer zijn namelijk om je te vervelen met mijn schrijfsels. Ik heb van diochtbij meegemaakt hoe iemand zelfmoord pleegde… Dat bedoel ik met ervaringsdeskundige….
De termen gelukkig geformuleerd en ongelukkig geformuleerd zijn in wezen gelijkwaardig : het is een kwestie van opvatting bij degene die luister aanlegt en er dan een gevoel aan gaat hechten vanuit de reeds opgedane ervaringen of aandoeningen.
De kwestie die kennelijk speelt en waarom men doorgaat is dat het spannend is om ergens een winnaar te kunnen aanwijzen voor iets dat als discussie is opgevat.
Die discussie is geïnitieerd en aangewakkerd door een lid van de volkspartij , die op een gegeven moment voor zichzelf is begonnen om een heldere reden vanuit “enig gedachtengoed” of “historisch besef” of “programmatische kennis over een afloop”.
En … dat laatste wordt – niet onopstotelijk bewezen – onderschreven door 1,5 miljoen medelanders vanwege een stelsel dat wordt opgevat als een systeem, nl. het kies-stelsel. En dat is niet veel anders dan een eendenkooi. Een eendenkooi is niet geschikt voor futen, die duiken onder en komen boven met visjes.
Waarom “niet onopstotelijk bewezen”?
Dit is omdat een partij programma niet veel meer is dan een multiplex van maatschappelijke oplossingen waaronder marketing mechanismes die goed verkopen, zoals one-liners die vooral niet rondgaan.
toY
@Frankie [1]:
Het lijkt mij dat de term “moed” veel te vaak wordt gebruikt m.b.t. het leven in een onderwerp als zelfmoord.
Mensen leven immers al een tijd voordat ze uiteindelijk tot de conclusie komen dat ze het genoeg vinden. Zijn ze al die tijd laf geweest? Ik vind het stuitend dat er vaak over suïcidale mensen gesproken wordt alsof de beslissing er een einde aan te maken zo heerlijk makkelijk is.
Met betrekking tot zelfdoding is er heel wat meer moed nodig om de mogelijkheid te accepteren dat het niet beter wordt en die terminale stap te zetten die aan alles dat bewustzijn schept, een einde te maken. Dat is een verschrikkelijk hoge drempel waarover je niet meer terug kunt.
Voor het (door)leven met pijn moet je denk ik eerder denken aan woorden als ‘kracht’ en ‘zin’ (als in: wat is de ‘zin’ van het leven met ondraaglijke pijn). En niet aan ‘moed’.
Mensen die besluiten er een einde aan te maken zijn niet laf, maar hebben gewoon de kracht niet meer voor het leven, of zien het nut niet meer. Wie is een ander om daarover een goed oordeel te kunnen geven?
Iemand laf noemen om die reden is ofwel uit onwetendheid ofwel uit egoïsme. Mensen die zulke woorden over zelfdoders gebruiken zijn mensen die van anderen verwachten dat ze tot het bittere einde met ondraaglijke pijn blijven leven omdat ZIJZELF niet de pijn van een verlies willen voelen.
Wat interesseert hen het dat iemand elke dag met depressies of met zware lichamelijke pijn moet leven? Gewoon doorgaan, en jezelf aan een mogelijk levenslange lijdensweg onderwerpen ten goede van mensen die waarschijnlijk nooit zullen weten wat die pijn is.
Wat mij betreft de ultieme uiting van verwerpelijke predatie.
“Doorgaan met lijden, want WIJ willen niet zonder je.”
Syb [5] reageerde op deze reactie.
@Tony [4]: … En dit Tony, is een reactie waar ik iets van leer. Hartelijk dank.
Comments are closed.