Een nachtmerrie uit Duitsland?

Voor wie denkt dat niet gekker meer kan, die heeft het volledig mis. Weg met ons, scanderen onze politici nog even blijmoedig als altijd. Ze werken hun eigen dubbele agenda af en hebben hun eigen opvattingen over discriminatie en racisme. Vandaar dus, dat je in de praktijk eerst als christen wordt gediscrimineerd, gepest en vervolgd in eigen mohammedaans land. Dan, als je wanhopig aanklopt als vluchteling in christelijk Europa, je doodleuk asiel geweigerd wordt.

En waarom dan wel? Het is zo simpel als wat. Omdat je mogelijk de moslims boos en gekwetst maakt zodra je hier als christen komt wonen. Tussen hen in nog wel.

Het is al zo vaak gezegd. Linkse bestuurders en politici in Europa zijn het beste te vergelijken met premier De Geer tijdens de eerste weken van mei 1940. Nederland was toch zeker neutraal, potverdikkie? Wat hadden wij van onze oosterburen nou te vrezen? Waren wij het niet geweest die de Duitse keizer in 1918 asiel hadden gegund en in Driebergen veilig in een paleisje gehuisvest hadden? Nou dan. Zulke dingen kon Hitler toch zeker wel op waarde schatten? Hij liet ons toch met rust? Terwijl het lawaai van Duits mortiervuur steeds dichterbij kwam, mompelde hij hardnekkig “We zijn neutraal, daarmee uit. Basta.”

En daar stond de minister-president in zijn ruime werkkamer met 7 telefoons, 23 secretarissen en een direct lijntje met ieder ministerie. Knock out was hij, in paniek. Het was paniek, dat omgeslagen was in blinde wanhoop. Een normaal gesprek, laat staan telefonisch, kon hij niet meer aan. Zijn handen beefden onophoudelijk, het zweet gutste maar van zijn voorhoofd.

Toch had hij beter kunnen weten. Waren het niet figuren en organisaties als Menno ter Braak, Jan Romein, E. du Perron, het Comité van Waakzaamheid, en zo vele anderen geweest, die het onvermijdelijke onheil niet al lang van tevoren hadden aangekondigd?

De geschiedenis herhaalt zich 70 jaar later. Linkse politici die de macht hebben of hadden slaan in blinde paniek naar Wilders, omdat die het gore lef heeft gehad slecht nieuws te brengen. Over wat zij als tovenaarsleerlingen in hun uppie en zonder een mandaat van het kiezersvolk bekokstoofd hadden en wat uit de hand was gelopen, namelijk de massa-immigratie uit Arabische landen. Wilders was de spelbreker die het multiculturele feestje van hen verstoorde, toen moslims zich niet langer aan de spelregels wilden houden en velen zich begonnen te misdragen.

Is het volgende bericht dan eindelijk de laatste boze droom uit Duitsland? Kan het niet meer erger? Hebben we het dieptepunt van wat eens een beschaving was nu eindelijk achter ons gelaten? Worden we wakker en beseffen we hoe laat het is? Lees dan maar niet verder meer. Want the nightmare goes on.

Redactie Kopp-Verlag uit Rottenburg meldt: 30.10.2010, Kopp-Verlag:

CHRISTEN IN DEUTSCHLAND NICHT ERWUENSCHT!!!

In Duitsland wonen een slordige 4 miljoen moslims, En onder hen vinden we ongeveer anderhalf miljoen vluchtelingen die vervolgd worden wegens hun geloof. De deur van Duitsland staat dus altijd open voor asielzoekers uit moslimlanden. Ze hoeven geen afgeronde beroepsopleiding te hebben noch enig ander diploma. Ze werden en worden altijd weer in Duitsland geaccepteerd en toegelaten. Het ligt echter geheel anders als het gaat om asielzoekers met gekwalificeerde opleidingen die niet in Allah, maar in Christus geloven. Als zij om asiel of werk in Duitsland aankloppen, wordt de deur maar al te vaak voor hun neus dichtgeslagen, vooral als ze uit Arabische landen komen, zoals Egypte. Dan is het gebeurd met de welwillendheid van de meeste politici. Ze zouden immers de moslimgemeenschap met hun aanwezigheid kunnen provoceren. En dat schept maar onrust.

De koptische broers Dokter Seti en Makram S. hebben in Egypte heel wat doodsbedreigingen om de oren gekregen. Ze zijn christenen. Koptische christenen om precies te zijn. Vroeger, lang geleden, was Egypte een christelijk land – totdat de moslims ongeveer 1350 jaar geleden het land bezochten. En sindsdien worden de christenen in Egypte vervolgd en onderdrukt. Allebei de broers, beiden lid van de familie S. hebben meerdere moordaanslagen overleefd. En toch zijn ze er bovenop gekomen, nadat ze uit Egypte gevlucht waren. Want wat wil het geval? Toeval of niet, laten zij nu juist tot de meest begerenswaardige beroepsgroepen in Duitsland behoren, namelijk wiskundig geschoold architect en dokter in de geneeskunde. Het is geen toeval dat zij zich dus door vakcollega’s in Duitsland lieten adviseren. Daar hoorden ze echter al gauw tot hun teleurstelling, dat de meeste kopten uit Egypte geen verblijfsvergunning kregen. En waarom dan niet? Omdat ze christen zijn. Nadat de verblijfsvergunning inderdaad geweigerd was, moesten de broers terug naar huis. Naar Egypte. Maar dat zou de dood van de broers betekenen? Omdat ze criminelen die moslim zijn hadden aangegeven bij de politie. Een doodzonde voor dhimmies in Egypte.

Van Duitsland vlogen de broers verder naar Zweden. Maar daar wilden de autoriteiten hen meteen weer terugsturen naar Duitsland. En dan natuurlijk enkele reis Egypte. Maar waarom zijn eigenlijk Dokter Seti en Makram S. naar Duitsland gevlucht, om daar, hoe haalden ze het in hun hoofd kennelijk, werk te zoeken? Wat hebben beiden op hun kerfstok, dat ze Duitse ambtenaren zo tot razernij hebben gebracht? Het antwoord is, ze hebben zich openlijk tegen de discriminatie van christelijke kopten gekeerd. Zij hebben hun afkeer uitgesproken tegen de vele martelingen en moordpartijen die kopten in hun land worden aangedaan. Zij hebben zich voor hun eigen mensenrechten ingezet en de straffeloosheid in hun omgeving willen bestrijden. Ze hebben de Egyptische Justitie voorzien van vele documenten die als bewijsmateriaal dienst kunnen doen, als het ooit zo ver mocht komen. Zij hebben belastend materiaal aan de autoriteiten doorgespeeld waaruit blijkt, dat politici en hoge officieren met naam en toenaam betrokken waren bij de moord- en lynchpartijen in de laatste 35 jaar. Er is tot op heden niets mee gedaan, behalve waarschijnlijk in een la verdwenen. De bedreigingen aan het adres van de twee broers namen toe toen zij in de locale pers in de openbaarheid kwamen en actief werden in het openen van wereldwijde websites. En passant kwam ondertussen ook nog in het nieuws in Egypte, dat een stelletje opgefokte mannen, lid van de moslimbroederschap (de club van Tariq Ramadan), steeds meer infiltreerde in de ministeries, politieposten, geheime diensten en leger, in Cairo en daarbuiten.

De meeste mohammedaanse staten hebben de universele verklaring van de rechten van de mens in of na 1948 ondertekend – ook Egypte dus. Deze verklaring legt zwart op wit een verbod op discriminatie vast voor haar leden (artikel 2) en legt in de artikelen 18 de vrijheid van het woord vast, waaronder valt gedachte- geweten- en geloofsvrijheid. Vrijwel niemand in de islamitische landen houdt zich echter aan deze bepalingen. Ze hebben hun eigen Verklaring van Cairo gebrouwen. Met betrekking tot de mensenrechten van moslims, een verklaring die uitsluitend en alleen voor moslims van toepassing is. In 1990 al. In Egypte is de islam de officiële godsdienst, zoals bekend. En het is dit geloof dat de basis vormt voor al het recht, civiel of strafrechtelijk, zoals neergelegd in de grondwet, artikel 2. Tegelijk, maar dan pas bij artikel 40, heet het, “dat alle staatsburgers voor de wet gelijk zijn.” Ze hebben deze rechten, die tegelijk plichten zijn, op grond van gelijkheid van geslacht, afkomst, taal of godsdienst. De staat garandeert, volgens artikel 46, “geloofsvrijheid en vrije uitoefening daarvan.” De werkelijkheid is echter weerbarstiger dan de grondwet. Want ben je geen moslim, dan behoor je tot een vreemde sekte. En dat zal je weten ook. Discriminatie alom. Met vele gezichten. En steeds draait het er op uit, dat kerken en kloosters van christenen in vlammen opgaan. Is dat in Duitsland bekend? Ach, laat ook maar.

In de jaren ’90 werden honderdduizenden Mohammedanen uit Bosnië in Duitsland toegelaten. In 2010 is er niets veranderd: het Bundesamt für Migration und Flüchtlinge (ministerie van asielbeleid) noemt expliciet de actuele cijfers over asielzoekers in hun publicatie van september 2010, eerst dan onvermijdelijk als eerste de Afghanen, zij namen 15,5% voor hun rekening. Op de tweede plaats met stip staan de Irakezen met 15%. Dus minimaal een derde van wat Duitsland opneemt als asielzoeker is moslim. En zijn zij niet de begerenswaardige hooggeschoolde vaklieden die Duitsland zo hard nodig heeft? Nee dus. En ondertussen worden hooggekwalificeerde artsen en ingenieurs zoals de arts Seti en de architect Makram S. in Duitsland geweerd. Duitsers willen kennelijk, laten we er maar niet omheen draaien, de moslims liever niet voor het hoofd stoten. Hen te vriend houden is het devies, zodat de Duitse export en reputatie in het algemeen niet geschaad worden. We tonen liever onze goedaardige gezicht aan de moslims. Want we doen niets anders.

Zojuist wordt bekend gemaakt, dat het Bundessozialgericht in de West-Duitse stad Kassel heeft gevonnist, dat Turken hun leven lang recht hebben op een Duitse uitkering, ook als ze er nooit een cent aan hebben bijgedragen. Zo maken we vrienden in de moslimwereld, toch? Want wees nou eerlijk. Waarom zouden we hooggekwalificeerde werknemers nodig hebben zoals de gevluchte broers uit Egypte, als we met hele horden analfabeten beter toe kunnen? We horen tien keer liever op het journaal, dat we trots moeten zijn dat maar liefst 75% van de Turkse echtparen in Duitsland hun lagere school afgemaakt hebben. Sakkerloot. Maar dat betekent nog altijd wel, dat een kwart totaal ongeschoold of zelfs idioot is. De Egyptische broers hebben dus het nakijken. Want, stel je voor dat het anders lag. Dat de broers wel in Duitsland zouden worden toegelaten? En dat de gemiddelde intelligentie van de Duitser in plaats van te dalen, zou stijgen? Mijn god, daar moet je toch niet aan denken?

Ingezonden: Redactie Kopp-verlag, BRD, vertaling en bewerking Gijs van Meeteren,

30 oktober 2010