Het internationaal monetair systeem is een spel waar vals gespeeld wordt in het voordeel van de Verenigde Staten. Dat is al zo sedert men op de Bretton Woods-conferentie van 1944 de Amerikaanse dollar als middelpunt in dit systeem plaatste. Daardoor werd het Amerikaanse geld het dominante betaalmiddel in de wereldhandel. Hoewel het internationaal monetair systeem momenteel helemaal anders functioneert dan het mechanisme dat op die conferentie meer dan zes decennia geleden werd vastgesteld, kan men niet ontkennen dat de Amerikaanse dollar nog steeds de hoofdrol speelt.

De internationale handel uitgedrukt in dollars is weliswaar gedaald van zijn top rond 95% tot ongeveer 55% vandaag, maar toch is de dollar nog steeds veruit de meest herkende en gebruikte internationale munt. De euro ligt op een verre tweede plaats, met de Britse pond, de Japanse yen, de Chinese yuan en andere munten nog verder weg in het peloton. Als gevolg van deze leidende rol, en ook door de eeuwige Amerikaanse handelstekorten, is de dollar de belangrijkste nationale munteenheid die door overheden en hun centrale banken als reserve wordt aangehouden. Om maar één voorbeeld te geven, ongeveer 90% van de forex reserves van Japan staat uitgedrukt in US dollars. China, die er de grootste geldreserve ter wereld op nahoudt, maakt de samenstelling ervan niet bekend, maar men neemt aan dat van haar totale reserve van $ 2,4 biljoen, een flink stuk meer dan de helft in dollars staat genoteerd.

Deze accumulatie van dollars is een voordeel geweest voor de Verenigde Staten. Het zorgde er namelijk voor dat ze uit het land wegbleven. Waren deze dollars integendeel gebruikt geweest om Amerikaanse activa op te kopen, dan zouden ze een enorme inflatoire impact hebben gehad. Deze situatie heeft de overheid in Washington er ook bij geholpen om haar eeuwige begrotingstekort te financieren, en de rentevoeten op de dollar zijn ongetwijfeld lager dan ze anders waren geweest, mochten de centrale banken niet op regelmatige basis Amerikaanse staatsobligaties gekocht hebben met de dollars die naar hen toestroomden vanwege hun in de V.S. verkochte exportproductie. Via deze handel met China en Japan importeert de V.S. in feite koelkasten en auto’s, en talloze andere goederen, en om hiervoor te betalen exporteert het in dollars uitgedrukte schulden. De stijgende spanningen signaleren echter dat vele landen zich afvragen of ze deze dollardictatuur wel zo gewillig zouden moeten blijven accepteren.

In het bijzonder China, met haar enorme handelsoverschotten, is minder geneigd om de dollar eindeloos te blijven oppotten. Zijzelf en andere landen erkennen dat de dollar geen neutraal instrument is in de internationale economie, maar veeleer een wapen. Volgens de beleidsmakers in Washington is het zo dat als je de dollar gebruikt, je de door hen uitgevaardigde regels moet opvolgen. Vele landen pikken het niet zomaar dat hun soevereiniteit op deze manier met de voeten getreden wordt, dat werd ook duidelijk tijdens de recente G20-bijeenkomst. Verder vragen vele landen zich af of de enorme schuldopbouw door de regering Obama de kredietwaardigheid van de Amerikaanse overheid niet heeft aangetast.

In de loop van de voorbije paar jaar hebben China, Japan, en andere landen de V.S. er nu en dan aan herinnerd dat ze te allen tijde hun dollars kunnen verkopen om er andere betaalmiddelen of activa mee te kopen. India nam deze stap precies een jaar geleden door goud te kopen dat door het IMF werd aangeboden. Ik zie deze handelingen niet zozeer als een bedreiging, maar eerder als een boodschap van de landen die een goede relatie hebben met de V.S., om te laten weten dat de dollar niet almachtig meer is zoals een paar decennia terug, toen ze “zo goed als goud” was.

De voorbije G20-bijeenkomst eindigde met een vage boodschap die punten van onenigheid probeerde te verbloemen, maar ze opende wel de mogelijkheid dat er een woordenoorlog zal uitbreken naarmate de volgende stap in de opkomende geldoorlog zich steeds duidelijker aftekent. De markt voor Amerikaans staatspapier in de Verenigde Staten zelf is breed en diep genoeg om veel hiervan te absorberen, maar het antwoord op een belangrijke vraag is onbekend: tegen welke prijs? Met andere woorden, tot welk peil zou de Amerikaanse staatsobligatie en de rentevoet daarvan moeten stijgen zodat de markten zich bereid tonen om de massale verkoop van China, Japan, of eender welk ander land te absorberen?

Sedert de G20 is alles stil geworden. We vragen ons af of de recente trend zich zal doorzetten. Er zijn al landen die hebben overwogen om Amerikaanse schuldinstrumenten te verkopen, maar tot nog toe hebben ze gekozen om geen ‘olie op het vuur’ te gooien. Zullen de beleidsmakers in Washington zoveel geluk blijven hebben in de toekomst?

—————————————————————————————————————

James Turk is de oprichter en zit in de raad van commissarissen van GoldMoney.com – De beste manier om goud en zilver te kopen. Hij is medeauteur van het boek The Collapse of the Dollar en uitgever van de Free Gold Money Report. Nederlandstalige video’s over goud en zilver zijn te vinden op Youtube.

Vorig artikelZorgpremie naar inkomen.
Volgend artikelFIOT, het is niet allemaal goud wat blinkt!
James Turk
James Turk is oprichter van Goldmoney, de beste manier om goud en zilver te kopen. James heeft zich gespecialiseerd in het internationale bankwezen, financieringen en investeringen vanaf het moment dat hij zijn bachelor haalde in internationale economie aan de George Washington Universiteit in 1969. Zijn zakelijke carrière begon hij bij The Chase Manhattan Bank (inmiddels genaamd JP Morgan Chase Bank), waarvoor hij opdrachten deed in Thailand, de Filipijnen en Hong Kong. Vervolgens werkte hij bij de investerings- en handelstak van een gerenommeerde handelaar in edelmetalen, gevestigd in Greenwich, Connecticut in de VS. Daarna verhuisde hij naar de Verenigde Arabische Emiraten in december 1983 om aangesteld te worden als manager van de commodity afdeling van de Abu Dhabi Investment Authority, een positie die hij bekleedde tot aan zijn vertrek in 1987. James Turk schrijft vanaf 1987 The Freemarket Gold & Money Report, een nieuwsbrief over investeringen met twintig edities per jaar. Verder is hij de auteur van twee boeken en verschillende besprekingen en artikelen over geld en bankieren. Hij is mede-auteur van "The Coming Collapse of the Dollar" (Doubleday, december 2004), welke is geactualiseerd in een nieuw uitgegeven paperbackversie genaamd "The Collapse of the Dollar".

6 REACTIES

  1. Dat is al zo sedert men op de Bretton Woods-conferentie van 1944 de Amerikaanse dollar als middelpunt in dit systeem plaatste. Daardoor werd het Amerikaanse geld het dominante betaalmiddel in de wereldhandel.

    In 1944 kan dit nimmer geweest zijn….echt niet.

    Ik denk toch echt dat jouw data niet goed is , want in dat jaar was ons land bezet ( Duitsers ) en het parlement bevond zich nog steeds op Nederlands grondgebied.

    Dus alle leden van de staten-generaal minus het ” waarnemend ” kabinet in Londen ( maar die waren niet teken-bevoegd )verbleven nog in Holland.

    En zonder hun toestemming mag er geen verdrag worden gesloten , en kan Bretton Woods nimmer op onze soevereine staat van toepassing zijn.

    Dus daarom kan 1944 nooit kloppen , want deze wet zou niet eerder dan eind 1945 door het parlement in behandeling genomen kunnen worden.
    Na de eerste vrije verkiezingen en de installatie van een kabinet …..sorry maar zo staat dat ( geloof ik ) in onze grondwet.

    Daarom ….wie heeft dat verdrag ondertekend dan? …en namens wie?…dat zou ik wel eens willen weten ?

    Het moet Bretton Woods zijn 1945 .

    Je geschiedenis boekjes kloppen volgens mij niet.

  2. http://en.wikipedia.org/wiki/Bretton_Woods_system

    The delegates deliberated upon and signed the Bretton Woods Agreements during the first three weeks of July 1944.

    Door mee te doen met het IMF heeft Nederland zich aan Bretton Woods verplicht.
    http://en.wikipedia.org/wiki/International_Monetary_Fund

    http://www.imf.org/external/np/sec/memdir/members.htm

    Dacht je nou echt dat een parlement of regering van dit kikkerlandje daar iets over te zeggen heeft gehad ?

    Meedoen of geen Marshall hulp denk ik dat er gezegd is…….

  3. Dacht je nou echt dat een parlement of regering van dit kikkerlandje daar iets over te zeggen heeft gehad ?

    Ach ja…waarom zouden we dan nog wetten aannemen of handhaven.

    Volgende keer als ik voor de rechter sta zeg ik gewoon : ach jurkmans ga buiten spelen , als jullie je reet met het wetboek afvegen doe ik het ook….doeiii.

    Toch …..niet dan ?

Comments are closed.