Pathologie

,,Om in het leven succesvol te zijn heb je twee dingen nodig, onwetendheid en vertrouwen” – Mark Twain, Amerikaanse auteur, 1835-1910

Omwenteling

Hoe meer we richting 2015 geraken, hoe meer de zaken een wending nemen zoals we reeds lange tijd hebben gesignaleerd. Ook in de reguliere media wordt steeds meer de onvermijdelijke realiteit van de teloorgang van de euro besproken. Het gaat er niet meer over of de euro uit elkaar valt, maar wanneer en wat de consequenties zullen zijn.

De oorzaak wisten we uiteraard en dat was de enorme schuldopbouw sinds de afschaffing van Bretton Woods in 1971. Hieraan vallen alle fiatvaluta ten prooi. Alleen heeft de euro een extra probleem, omdat het geen echte valuta is, maar gewoon een belofte van een niet-bestaande overheid en een fictieve centrale bank. Dus is het logisch dat deze nepvaluta als eerste sneuvelt.

Vertrouwen kweekt men alleen als er een verwachting is van onderliggende waarde. Wanneer er geen waarde aan ten grondslag ligt en het voor iedereen duidelijk is dat deze waarde nauwelijks heeft bestaan dan is het sowieso een kwestie van tijd alvorens dit vertrouwenssysteem in elkaar stort.

2008 werd het jaar van de waarheid. De keizer bleek geen kleren te hebben en alle financiële markten realiseerden zich dat. Vanaf dat jaar was de omwenteling van de vlucht vanuit papieren beloften richting vaste waardemiddelen een feit.

Het enige wat we nu nog kunnen doen is wachten tot het onvermijdelijke is gebeurd en daarna de scherven oppakken en een nieuw financieel systeem optuigen niet alleen gebaseerd op vertrouwen, maar ook op een degelijke waardeonderbouwing. Een vorm van goud-zilver standaard is dan een gegeven, net als in 1944, toen de goudwisselstandaard werd ingevoerd met de dollar als reservevaluta.

Nu zijn er zelfs economen in navolging van Keynes die denken dat de goudstandaard een relikwie is uit het verleden en het zijn gaan vergelijken met een huifkar, maar dit gaat geheel voorbij aan de essentie van een intrinsiek waardemiddel binnen het betalingsverkeer. Dat is de reden waarom goud zo wordt verafschuwd door overheden en (centrale) banken, omdat dit hun mogelijkheid tot financiële subversie van de economie tegenhoudt. Zij zijn gedwongen binnen zo’n stelsel van zorgvuldigheid en solvabiliteit te opereren. Hun mogelijkheid tot verborgen belastingheffing en excessieve winsten is dan zeer beperkt en wordt drastisch afgestraft door de markt in de vorm van bankroet en faillissement.

Centralisme

Een interessant artikel werd gepubliceerd in het blad Hudson New York van Guy Milliere over de onhoudbaarheid van het centralisme, wat de Europese politiek op dit moment kenmerkt. In feite is het gewoon oude wijn in nieuwe zakken. In navolging van het Romeinse Rijk, het Heilige Roomse Rijk, het Habsburgse Rijk, het Napoleontische Rijk, het Derde Rijk en nu dus het Vierde Rijk onder leiding van de Brusselse oligarchie. Allemaal hebben ze een ding gemeen en dat is het proberen om een continent samen te voegen, dat niet samen te voegen is, vanwege de vele Europese culturen, talen, etniciteiten, politieke en economische systemen. Het hoogst haalbare is een Europese vrijhandelszone, zoals wat we hebben gekend met de Hanze en momenteel met de Europese Vrijhandelsassociatie (EVA of EFTA).

Hoe eerder de euro en de EU ter ziele gaan, hoe eerder we eindelijk kunnen ontsnappen aan de restanten van de donkere middeleeuwen en ons bevrijden van het extreem-collectivistische gedachtegoed, wat de Europese regerende elite eeuwenlang heeft aangehangen, van feodalisme en absolutisme tot socialisme, inclusief haar derivaten communisme, fascisme en nazisme aan toe. Dit keer geholpen door een indringende vorm van corporatisme, waarbij grote multinationals en gekarteliseerde bancaire instellingen de overheid actief assisteren in het formeren van een fictieve economie. De collectivisten zijn maar op een ding uit en dat is macht, liefst over zoveel mogelijk mensen. Het doel van de corporatisten is het saboteren van een vrije marktwerking en het instellen van een door de overheid gecontroleerde markt, waarbij kleinere bedrijven dankzij de almaar toenemende interventionistische wetten worden ondergesneeuwd, bij voorkeur gepaard gaande met een hoge belasting- en administratieve druk, zodat zij nauwelijks voor de broodnodige concurrentie kunnen zorgen om de vrije markt gestalte te doen geven.

Natuurlijk hoor je de captains of industrie wel de nodige dingen zeggen over marktconform denken, maar daar zijn zij nooit in geïnteresseerd geweest, want dan zouden hun riante bonussen en optieregelingen wel eens in gevaar kunnen komen. Kijk, deze mensen zijn geen ondernemers, maar gewoon overbetaalde bedrijfsmanagers, want nimmer stellen zij hun eigen kapitaal in de waagschaal zoals echte ondernemers dat wel doen met alle risico’s van dien.

We zien hoe grote bankinstellingen (fiatgeldmonopolie), verzekeringsbedrijven (zorgstelselkartel), farmaceutische industrieën (verbod op alternatieve geneesmiddelen), oliemaatschappijen (prijsafspraken) en de wapenindustrie (JSF) via lobbygroepen immer de overheid bewegen tot nog meer regelgeving, subsidies, steunprojecten en onderzoeksplatforms, liefst op EU-niveau, want dan is er geen ontsnapping meer mogelijk voor de rest van de economie en hebben zij het alleenheerschappij over het gehele continent met hun gegarandeerde winsten en inkomsten. Daarmee is de symbiotische machtsdeling volledig tot stand gebracht. We zien dit tevens terug in de verhoudingen in het Europarlement, oftewel de opperste sovjet van de Europese Unie. Corporatisten vermomd als pseudo-liberalen, conservatieven en socialisten delen het grootste deel van de macht in dit totalitaire instituut.

Vrijheden verdwijnen zoals de verboden die we gaandeweg moeten ondergaan.  Het laatste in deze reeks was het rookverbod, waarbij het verboden werd om te roken of roken toe te staan in je eigen zaak. Dit vanwege de premisse dat het personeel moest worden ‘beschermd’. In een vrije markt zou dat nooit mogelijk zijn geweest, want het personeel heeft een vrije keuze om wel of niet te werken in het etablissement, waar gerookt wordt. Helaas was dat voor onze voormalige minister van volksgezondheid Ab Klink geen reden om van zijn dictatoriale wetgeving af te zien. In andere EU-landen is hetzelfde geschied.

Kartelisering

In een normale situatie zouden landen onderling concurrentie moeten kunnen bedrijven om zoveel mogelijk kapitaal aan te trekken, waardoor hun economieën kunnen groeien en bloeien. Nu dat alles vanuit het politbureau in Brussel wordt geregeld ziet men duidelijk de ontrafeling van dit streven en zitten we momenteel in de neerwaartse spiraal richting dictatuur en eindeloze armoede. Nu al zitten miljoenen mensen zonder werk en zijn afhankelijk van minimuminkomens, louter omdat het politbureau heeft verordeneerd dat er een minimumloon moest komen, zodat deze mensen nooit meer een baan kunnen vinden en dus tot hun dood afhankelijk zijn van de overheid voor hun inkomen. De lokale en internationale private investeringen nemen steeds meer af, vanwege de hoge directe en indirecte belastingdruk, de kartelisering van de economie en het gebrek aan inter-landelijke concurrentie binnen de EU.

Terwijl dit juist met een goudstandaard, of nog beter een goud- zilverstandaard gemakkelijk kan worden omgedraaid. Dat is namelijk het Keynesiaanse manco en onbegrip van crises zoals de jaren 30 en nu. Het volk bepaalt dan welk middel men wenst te gebruiken. Voor overheden met belastingheffing zou dat geen probleem moeten zijn, want zij kunnen gewoon hun eigen valuta (papier of edelmetaal) voeren, want aan het einde van elk jaar wordt er gewoon afgerekend. Dus de waarde van de inkomsten wordt omgerekend naar de overheidsvaluta. Het is derhalve wel essentieel dat er lage inkomstenbelastingen (vlaktaks) zijn om zoveel mogelijk de vrije markt haar werk te laten doen en deze zo min mogelijk te verstoren.

Verder is het noodzakelijk om elke vorm van vermogensbelasting af te schaffen, zodat er meer vermogens worden gecreëerd, zodat er meer privaat kapitaal voorradig is om de reële economie te ondersteunen. De ‘stimulering’ welke we nu hebben is geen stimulering, maar een verkapte belastingheffing. Want het overheidskapitaal voor deze ‘stimulering’ kan maar uit drie zaken komen:

1. belastingheffing
2. papiergeld drukken, dus monetaire inflatie
3. obligaties verkopen, ergo meer schulden maken.

Het frappante is dat men daarvoor een graadmeter als een Bruto Binnenlands Product gebruikt om aan te tonen dat een economie ‘groeit’. Echter, dat is een nominale groei en geen reële. Stel dat een overheid voor €100 miljard aan obligaties uitgeeft en het opgehaalde kapitaal besteed in de economie. Dan ziet het eruit alsof de economie met €100 miljard is gegroeid. Terwijl de schuld en afbetaling pas later in de boeken komen. Doet men dat elk jaar in steeds grotere mate, dan lijkt het alsof de economie steeds meer groeit. Schijn bedriegt, want in werkelijkheid verarmt een land gestaag, vanwege de enorme schuldopbouw.

Dit land komt steeds meer in de financiële problemen te zitten en bij gelijkblijvende productie wordt de financiering daarvan problematischer. In een economische crisis mondt dit daarom uit in een ramp. In werkelijkheid waren de jaren 70, 80 en 90 geen decennia van grote economische groei, maar nagenoeg een diagonale opbouw van reële schuld, alsmede een gestage verborgen verarming en verloedering. De economische groei was fictief en men kon dit met name merken aan de kanibalisering van de productieve primaire en secundaire sectoren door de dienstensector en dan specifiek door de financiële sector.

Deze laatste groeide almaar door ten koste van de industrie en landbouw. Het kapitaal bewoog zich niet meer richting productieve investeringen, daar deze in grotere mate werden uitbesteed aan lagelonenlanden in Oost-Azië bijvoorbeeld. De investeringen gingen grotendeels in de richting van de financiële markten, waardoor er een enorme bubbel ontstond in de aandelenmarkten, welke louter gefinancierd werden met niet-zelfluiderend krediet. De internetrage van de jaren 90 was daar het grote voorbeeld van. Om het hoofd te bieden aan de inzinking van deze aandelenmarkten hebben de centrale bankiers van de Verenigde Staten en Europa besloten om de kredietsluizen verder open te zetten, zodat de kapitaalstromen richting de volgende zeepbel, de vastgoedmarkt, konden gaan.

De euro

De invoering van de euro was instrumenteel in de Europese Unie om deze zeepbel verder uit te laten groeien. Omdat  Duitsland moest herstellen van de enorme economische aderlating die het had opgelopen met de hereniging van Oost en West-Duitsland had het hiervoor een lage rente nodig. De Europese Centrale Bank was een waardige opvolger van de BuBa (Bundesbank) en gaf grif toe aan de Duitse wens. De rentestanden werden enorm verlaagd en de landen in de periferie profiteerden daar ook van. Zij konden eveneens hun kredietsluizen openzetten en zodoende de vastgoedmarkt tot enorme hoogten opzwepen.  De beweringen van mensen zoals Nout Wellink snijden totaal geen hout als zij zeggen dat het zonder de euro slechter was geweest. Nee, zonder de euro was het beter geweest, want dan hadden de landen in de periferie: Ierland en Club Med nooit een AAA-status gekregen en konden dus nooit lenen tegen een belachelijk lage rente. Dan was er geen excessieve kredietverlening mogelijk geweest en was de vastgoedmarkt op een normale duurzame wijze gegroeid in plaats van geëxplodeerd naar eenzame hoogten om later in een catastrofale instorting ten onder te gaan, een situatie die nog tot 2015 gaat voortduren, zoals hierboven reeds aangegeven. Hiermee bewijst Nout Wellink en de Nederlandsche Bank duidelijk dat zij geen enkele kennis hebben van hoe de economie functioneert. Deze toezichthouder, die overigens nooit toezicht heeft gehouden, is een ellende voor de Nederlandse economie. Zij manipuleren de rente naar een kunstmatig dieptepunt en keren zich om en zeggen bijvoorbeeld dat de pensioenfondsen niet aan hun dekkingsgraad voldoen. Allicht, want een groot deel van de portefeuilles van deze pensioenfondsen zitten in overheidsobligaties en als de rente wordt verlaagd dan kunnen deze pensioenfondsen niet meer aan hun verplichtingen voldoen. Feitelijk is het onacceptabel dat de DNB zoveel macht heeft en misbruikt. De centrale bank zie ik daarom als een communistische organisatie, want zij hebben het monopolie op het drukken van geld en het fiateren van bancair krediet. Bovendien manipuleren zij de rente en schrijven zij zelfs de wet voor aan financiële instellingen en pensioenfondsen. Erger kan het dus niet. Of de centrale bank moet worden afgeschaft, of moet onder curatele worden geplaatst van het ministerie van financiën. Het ministerie van financiën is namelijk verantwoording verschuldigd aan het parlement, de Nederlandsche Bank niet.

Zoals gezegd is de rest geschiedenis. Jammer genoeg leven we in deze voortschrijdende geschiedenis en zal het een tijd duren, alvorens de economie zich kan herstellen. De economische depressie is niet begonnen in 2007 of 2008, maar reeds in 2000. Sinds die tijd zijn de financiële markten in reële termen alleen maar gezakt en is de productie immer aan het afnemen of gevlucht naar elders.

Vaste waarde

We zien aan de grondstoffenmarkt dat er een vlucht is ontstaan richting vaste waarde. De goud en zilvermarkten zijn sinds 2000 gigantisch gestegen, al is dat pas de laatste twee jaar opgemerkt door de reguliere media en investeringsgilden. Dat heeft een reden en dat is net als generaals de investeringsfondsen en financiële media nog steeds de laatste oorlog bevechten. Dit laatste decennium is de ommezwaai gekomen en dat is dat de politiek in feite bankroet is in ideeën en stimuleringsmiddelen. De meeste landen in de Europese Unie zijn failliet en zullen mettertijd omvallen.

In 1776 vertelde Adam Smith dat geen enkele overheid ooit zijn schulden heeft afbetaald. Allemaal zijn ze failliet gegaan om de een of andere reden. De enige landen die wel hun schulden hebben voldaan waren Nederland en Zwitserland, daar zij altijd zorgvuldig zijn geweest in hun leenbeleid en over de laatste paar eeuwen zich onafhankelijk hebben verklaard ten aanzien van de strijdtonelen in de rest van de wereld. Oorlogen zijn namelijk dure hobby’s en op termijn onbetaalbaar. Zo ook met alle landen die nu met een schuld zitten die het totale jaarlijkse Bruto Binnenlands Product benaderen of hebben overschreden.

Griekenland, Ierland, Portugal, Spanje en België zijn landen die de andere zijn voorgegaan, maar uiteindelijk is het een feit dat de Europese Unie als geheel onfinancierbaar is. Dat blijkt de crux van deze trieste zaak, zelfs buiten alle corruptie, nepotisme en geldverspilling van de Eurocratie om.

Dat is de uitkomst van de pathologie van het Eurofiele centralisme wat onze gemeenschap zo heeft geteisterd over de voorbije decennia.

Bronnen:

What killed Europe?; Guy Milliere, Hudson New York, 13 december 2010, Washington DC, USA

Will the markets do what western leaders cannot?; Anthony Wile, 4 december 2010, Daily Bell, Appenzeller Business Press, Gais, Zwitserland

The Eurozone is in bad need of an undertaker; Ambrose Evans-Pritchard, 12 december 2010, The Daily Telegraph, Londen

Euro defaults need to be carried out quickly; Elena Carletti, 17 december 2010, Bloomberg, New York, USA

All pain, no gain?; The Economist, 9 december 2010, Londen, UK

Saving the day after tomorrow; Martin A. Armstrong, 7 december 2010, Princeton Economics, USA

Organized crime, government vs. private sector; Martin A. Armstrong, 27 november 2010, Princeton Economics, USA

European sovereign debt crisis risk to spread, government bonds at risk; Claus Vogt, 22 december 2010, Money and Markets, Jupiter Florida, USA

Gold; The market’s global currency; Robert P. Murphy, 13 november 2010, Mises Institute, Auburn, Alabama, USA

Keynesian Economics, Howard S. Katz, 6 december 2010, The One-handed Economist, Milford, New Hampshire, USA

The consequences of excessive money and debt; Bob Chapman, 11 december 2010, The International Forecaster, Punta Gorda, Forida, USA