Crisis is een kans? – Deel 1

“Crisis is een kans..”

Ontwikkel een globale crisis om tot een wereldregering te komen.

Deel 1 in een reeks van 3 delen

Disclaimer: Dit artikel is deels een samenvatting van een nog te publiceren boek van Andrew Gavin Marshall getiteld ‘Global Government’, en deels door mij zelf verder onderzocht of verrijkt.

Tussen de tekst verwijs ik naar referenties als [Referentie #], gedetailleerde informatie en links zijn terug te vinden onder het artikel.

Is het allemaal vooropgezet?

Om daar een sluitend antwoord op te geven, moeten we eerst een stukje terug in de geschiedenis.

Op 11 mei 2010, tijdens het IMS congres in Zurich, verklaarde Dominique Strass-Kahn (directeur IMF): “Crisis is een kans”. Hij riep daar op tot:

“Een nieuwe wereldmunt uitgeven door een centrale wereldbank, met een krachtig robuust bestuur met institutionele kenmerken.” En “Deze Centrale wereldbank zou ook kunnen dienen als geldschieter als laatste red middel.” Maar verklaarde hij: “Ik vrees dat we nog erg verweg zijn van dat niveau van globale samenwerking.” [Referentie 1].Misschien is dat toch niet zo verweg als dat het lijkt..

Het begrip “wereldbestuur” is vandaag de dag een evolutionaire weg ingeslagen. Aan de basis staan de wereldwijde politieke- en economische actoren en instituten welke, in toenemende mate, het wereldregeringsapparaat opbouwen. In de moderne wereld is ‘wereldbestuur’ een verweven web van internationale organisaties, denktanks, multinationals, landen, NGO’s, filantropische instellingen, militaire allianties, inlichtingendiensten, banken en belangenorganisaties.

Het EU model als basis

Globalisering, een term welke eind jaren 80 populair is geworden als verwijzing naar de mondiale verspreiding van multinationals, heeft de principiële ideologie en institutionele fundering voor dit proces gelegd. Wereldwijde sociale-, economische- en politieke integratie treden namelijk nooit gelijktijdig op, maar de processen, van economische- en politieke integratie op wereldniveau zijn, en zullen de andere sectoren van menselijke sociale interactie voorblijven, zowel qua tempo, als qua mate van integratie. Ofwel, het economische wereldbestuur zal het tempo bepalen en de rest zal volgen.

Reeds in 1885 schreef de Duitser Friedrich List, theoretisch econoom, dat als het gaat om integratie van een “universele unie of federatie van landen” dat: “alle voorbeelden uit de geschiedenis diegene zijn waarin de politieke unie de weg heeft geleid en de commerciële unie volgde. Er is geen enkel voorbeeld waarin de economische unie het initiatief heeft genomen en dat heeft geleid tot een politieke unie”.[Referentie 2]

Tot op dit moment..De 20^e eeuw heeft op dit gebied de historische trend verandert. Het beste voorbeeld daarvan is de Europese Unie (EU). Die begon als een reeks van handelsovereenkomsten (1951), die uiteindelijk leiden tot een economische gemeenschap (1957), gevolgd door een economische unie (1993), daarop volgend kwam de monetaire unie tot stand (2002), en met het recente ver(raad)drag van Lissabon (2009), nu op weg naar een volledige politieke unie.

En dan nu het enge in dit verhaal:

Op identieke wijze zien we dit besturingsmodel nu tot stand komen in Afrika, Zuid-Amerika, Oost-Azië, de Arabische golfstaten, Noord-Amerika en de EU-US integratie.

Met de oprichting van de Wereldhandelsorganisatie (WTO) in 1995 werden wereldhandelsystemen geïntegreerd op mondiaal niveau. Ondertussen hebben de grote wereldwijde economische instellingen, zoals het IMF, de Wereldbank en de BIS, hun beheer van de wereldeconomie versnelt. We kunnen stellen dat de basis van het EU model dus al wereldwijd speelt. Het proces van globalisering heeft zelfs al een stevig wereldwijd economisch systeem gevestigd (!!). En nu vereenvoudigd de crisis het implementeren van een economisch wereldbestuur. Op weg naar: Een economisch apparaat voor een wereldregering, met een centrale Wereldbank en wereldmunt.

Dit proces is zelfs exponentieel versnelt dankzij de crisis. De crisis welke de noodzaak, het verlangen, de urgentie en middelen creëerde om een structuur vast te stellen voor het economisch wereldbestuur, zogenaamd onder het mom van “het voorkomen van een economische crisis” en “handhaving” van de wereldeconomie.

Dezelfde instituten en actoren welke verantwoordelijk zijn voor het creëren van de crisis, krijgen nu de taak om met een oplossing te komen (!?!?!)

Met de aanname van deze `oplossing` hebben ze de macht gekregen en mogen ze de uitvoeringwijze bepalen..

Probleem, reactie, oplossing..

Ze creëerden een probleem, verkregen de gewenste reactie, en vervolgens werd de vooraf bepaalde oplossing voorgesteld.

Als er druk moet worden uitgeoefend op individuele landen die de voorschiften van de instituten niet volgen, word de markt tegen deze landen gekeerd met een spervuur van economische oorlogsvoering. Vaak in de vorm van muntspeculatie en handel in derivaten. Met als resultaat dat dit land zich weer keert tot dezelfde instituten voor redding: Probleem, reactie, oplossing…

Helaas moet ik vaststellen dat de wereldwijde economische crisis, echt pas net is begonnen, en de komende jaren, in een neerwaartse spiraal, gaat zorgen voor een “Great Global Dept Depression” als nooit tevoren. Wat weer HET handvat is om de wereldregering te introduceren.

Een Wereldmunt

Reeds in 1988 stond er een artikel [Referentie 3] in de Economist getiteld, “Get ready for the Phoenix”, waarin men voorspelde dat er tegen 2018 een wereldmunt zal zijn welke “Phoenix” zal heten.

Waarom de Phoenix?

De Phoenix is namelijk symbolisch, een brandende Phoenix sterft, en uit haar as vormt zich een nieuwe Phoenix. Het staat symbool voor vernietiging als een vorm van schepping. DE ultieme incarnatie van “crisis als kans”.

Het artikel in de ‘Economist’ onderkent deze betekenis, met het idee dat economische en monetaire ineenstorting waarschijnlijk zal leiden tot het vormen van een wereldmunt. Zo staat er vrij vertaalt geschreven: “Verschillende grote wisselkoerskantelingen, een paar beurscrashes en waarschijnlijk een inzinking of twee zullen nodig zijn voordat politici bereid zijn om die keuze onder ogen te zien.”

Verder staat er :”Naarmate de tijd zal verstrijken zal de schade veroorzaakt door muntinstabiliteit geleidelijk aan stijgen, en dezelfde trends die deze laten stijgen maken de utopie van de monetaire unie haalbaar..

De Phoenix zal waarschijnlijk beginnen als een cocktail van nationale munten, net zoals de SDR (special drawing rights) vandaag de dag. Na verloop van tijd zal de waarde ten opzichte van de nationale munteenheid niet langer van belang zijn, omdat mensen het zouden verkiezen voor het gemak en de stabiliteit van de koopkracht.” Zie (nogmaals) [Referentie 3]

Dit bevestigt het begrip “crisis is een kans”, en bewijst de wens voor de vorming van een wereldmunt ver voor enige crisis of officieel gesprek erom vroeg.

In 2000 verklaarde Paul Volcker, voormalig voorzitter van de FED: “Als we een echte wereldeconomie willen, is een wereldmunt logisch” [Referentie 4]

Een lid van de Europese centrale bank (ECB) verklaarde dat: “Misschien hebben we ooit een wereldmunt als een stap dichter naar de ideale situatie van een volledig geïntegreerde wereld.” [Referentie 4]

In 1998 schreef Jeffry Garten, voormalig “Undersecretary of Commerce for International Trade” tijdens de regering Clinton, voormalig directeur van Lehman Brothers en lid van de “Foreign Relations” een artikel voor de New-York Times waarin hij opriep tot de oprichting van een “global Fed” en zei: “De wereld heeft een instituut nodig welke een hand heeft aan het economische roer als de zee stormachtig wordt, Er is behoefte aan een globale centrale bank”.[Referentie 5]

De crisis als voorwendsel voor wereldbestuur

De geluiden waren er dus al ver voor de crisis, en warempel, wat gebeurde er?

De crisis was amper begonnen, in 2008, en gelijk begonnen politieke en economische figuren op te roepen tot de bouw van een wereldbestuurssysteem om crisis te “leiden” en eventuele herhaling te “voorkomen”.

In September 2008, midden in de financiële crisis, schreef Jeffry Garten (zie hier boven) een artikel voor de Financial Times, en riep wederom op tot een centrale wereldbank, betiteld “Wereldwijde Monetaire Autoriteit”.[ Referentie 6]

Een maand later schreef Jeffry Garten een artikel voor Newsweek waarin hij stelde: “leiders moeten starten met het leggen van een basis voor de oprichting van een Centrale wereldbank.”[Referentie 7].

In die zelfde maand zei John Mack, CEO van Morgan Stanley, : “het zal voortdurende internationale coördinatie vergen om de kredietmarkt volledig te ontgrendelen en de financiële crisis op te lossen, misschien zelfs het vormen van een globale organisatie om het proces te overzien.”[Referentie 8]

In Oktober 2008 riep de toenmalig premier van de UK, Gordon Brown, op tot “Een nieuwe Bretton-Wood, de bouw van een nieuwe internationale architectuur voor de komende jaren.” En dat hij: “Het IMF hervormd zou willen zien tot een ‘Centrale wereld bank’ die van dichtbij de internationale economie en het financiële systeem monitort.” In dezelfde maand schreef Brown een opinie stuk voor de Washington Post waarin hij zei dat deze “new Bretton Woods” zouden moeten toewerken naar een “globale overheid”[Referentie 10]

In die maand kwamen de centralebankiers van de wereld samen in Washington. De hamvraag op deze meeting was; “Is het tijd om een globale economische ‘politie agent’ in het leven te roepen, om een crash als in 2008 uit te sluiten?” ofwel een Verenigde naties in zake economische voorschriften. Een voormalig gouverneur van de ‘Bank of England’ verklaarde dat het antwoord mogelijk ligt in de vorm van de BIS. De centrale bank van ‘s werelds centrale banken, die in vergelijking met het IMF, “meer onafhankelijk is en veel beter geplaatst is om hiermee om te gaan, als het de macht krijgt om dat te doen”[ Referentie 11]

In november 2008 werd de eerste G20 top gehouden, welke de G8 heeft vervangen, midden in de financiële crisis. De Wereldbank en het IMF werken rechtstreeks samen met de G20, even als de BIS. Dit was de eerste grote bijeenkomst en gedeeltelijk een kennismaking.

In Maart 2009 stelde Rusland voor, dat de G20, tijdens de G20 top van April, “De mogelijkheid moest overwegen om een operationele reservemunt of een ‘superreservemunt’ te creëren.” En “De SDR rechten van het IMF te overwegen in deze hoedanigheid.”[Referentie 12]

Een week daarna stelde de Chinese centrale bank voor om een globale munt te introduceren, gecontroleerd door het IMF, ter vervanging van de Dollar als wereldreserve met de SDRs van het IMF en waartegen alle munten op de wereld zouden moeten worden berekend.[Referentie 13]

Dagen na dit voorstel vertelde de Amerikaanse minister van financiën Tomothy Geither, als antwoord op het Chinese voorstel: “We staan eigenlijk heel open voor deze suggestie, maar je moet het zien als evolutionair, voortbouwend op de huidige architecturen, in plaats van het verschuiven naar een wereldwijde monetaire unie.”[Referentie 14]

Eind maart adviseerde het VN panel van economen de oprichting van een nieuwe wereldreservemunt die de US-dollar zou vervangen., en dat het een “onafhankelijk beheerde reservemunt” zou moeten zijn.[Referentie 15]

Na de G20-top in april 2009, “werden plannen bekendgemaakt voor de uitvoering van de oprichting van een nieuwe wereldmunt om de rol van de Amerikaanse dollar als wereldreservemunt te vervangen”

Punt 19 van de verklaring, vrijgegeven door de G20, op het einde van de Top verklaard:

“We zijn overeengekomen om een algemene SDR-toewijzing te ondersteunen die $ 250bn zal injecteren in de wereldeconomie en de wereldliquiditeit zal doen stijgen”

SDRs zijn: “een synthetisch papieren munt uitgegeven door het Internationaal Monetair Fonds.” Zoals de Telegraph meldde, “de G20-leiders hebben de macht van het IMF geactiveerd om geld te maken, en te starten met de wereldwijde “kwantitatieve versoepeling” Daarbij zetten ze een feitelijke wereldmunt in werking. Het ligt buiten het toezicht van eender welk soeverein lichaam”[Referentie 16]

De Washington Post meldde dat het IMF op het punt staat te transformeren “in een ware Verenigde Naties voor de wereldeconomie”

Vertaling uit het artikel:” Het zou het gezag om op te treden als een wereldbankier voor rijke en arme regeringen enorm uitgebreid hebben. En met meer flexibiliteit om werkelijk zijn eigen geld te printen, zou het de mogelijkheid hebben om liquiditeit te injecteren in wereldmarkten op een manier die eenmaal beperkt tot grote centrale banken, waaronder de Amerikaanse Federal Reserve…effectief zijn eigen geld kan afdrukken, zou het de mogelijkheid hebben om de liquiditeit in de mondiale markten te injecteren op de manier die vroeger beperkt was tot grote centrale banken, waaronder de Amerikaanse Federal Reserve … het IMF is allesbehalve zeker van een centrale rol in het beheer van de wereldeconomie. Als gevolg daarvan is Washington klaar om het machtscentrum te worden voor het financieel wereldbeleid, even zo als de Verenigde Naties lange tijd New York het wereldcentrum heeft gemaakt voor diplomatie.” [Referentie 17]

In april 2010 bracht het IMF een rapport uit waarin zij verklaarde dat, hoewel SDRs zullen helpen in het ‘stabiliseren’ van de wereldeconomie, “het een meer ambitieuze hervormingsoptie zou zijn om voort te bouwen op de vorige ideeën, en na verloop van tijd een wereldmunt te ontwikkelen,’ maar dat dit “waarschijnlijk niet in de nabije toekomst zal zijn bij afwezigheid van een dramatische verandering in honger naar internationale samenwerking.”[Referentie 18]

Natuurlijk kan de verergering van een wereldwijde economische crisis – een nieuwe ´great depression´– dergelijke “dramatische verandering in honger naar internationale samenwerking” aansporen.

Terwijl het IMF naar de voorgrond is geschoven op de wereldmunt agenda, blijft de Bank voor Internationale Betalingen (BIS), de WARE autoriteit op het gebied van algemeen ‘wereldbestuur’. Zoals het IMF tijdschrift Finance and Development in 2009 meldde, “de Bank voor Internationale Betalingen (BIS), opgericht in 1930, is de centrale en oudste instantie voor de coördinatie van de wereldbestuursovereenkomsten.” [Referentie19]

Jean-Claude Trichet, voorzitter van de Europese Centrale Bank (ECB), gaf in april 2009 een toespraak op de Council on Foreign Relations waarin hij uitlegde dat “de betekenisvolle transformatie van een wereldbestuur die we momenteel op touw zetten wordt geïllustreerd door drie voorbeelden”:

Ten eerste, de opkomst van de G20 als de belangrijkste groep voor economisch wereldbestuur op het niveau van ministers, presidenten en staatshoofden of regeringsleiders.

Ten tweede, de oprichting van de Global Economy Meeting van centralebankdirecteuren onder leiding van de BIS als de belangrijkste groep voor het bestuur van de centralebank samenwerking.

En ten derde, de uitbreiding van het Financial Stability Board lidmaatschap om alle systematische opkomende markteconomieën te bevatten [Referentie 20].

Ter afsluiting van zijn toespraak benadrukte Trichet dat “wereldbestuur essentieel is om de veerkracht van het financieel wereldsysteem afdoende te verbeteren.” [Referentie 21]

De maand erop sprak Trichet op de Bank van Korea, waar hij zei:

“Samenwerking van centrale banken maakt deel uit van een meer algemene trend welke een wereldbestuur hervormt en dat wordt gestimuleerd door de wereldwijde financiële crisis,” en dat “het daarom niet verwonderlijk is dat de crisis heeft geleid tot een nog betere erkenning van hun toegenomen economisch belang en noodzaak van een volledige integratie in een wereldbestuur.” Nogmaals identificeert Trichet de BIS en zijn “verschillende forums”- zoals de Global Economy Meeting en de Financial Stability Board – als het “belangrijkste kanaal” bij de centralebank samenwerking. [Referentie 22]

Zo bewijst het dat de eerste crisis de ontwikkeling van een wereldeconomisch systeem enorm heeft versnelt. Politici steken de komst van een “Wereldbestuur” niet langer onder stoelen of banken, en de G20 heeft alle rechten tot het produceren van een wereldmunt reeds aan het IMF toegekend. Het IMF stribbelt alleen nog tegen, omdat de Dollar niet zomaar verworpen kan worden…Daar is meer voor nodig..

Meer daarover komt in Deel 2 en 3 aan de orde.

Wat kunt u nog verwachten in de volgende delen?

Deel 2:  The Great Global Dept Depression, Structurele aanpassing van het westen en de schuldenslavernij

Deel 3: Amerika het nieuwe 3^e wereld land? Sociale onrust, Genocide besluiten in Seoul en de Conclusie.

Referenties:

[1]        Dominique Strauss-Kahn, Concluding Remarks by Dominique Strauss-Kahn, Managing Director of the International Monetary Fund, at the High-Level Conference on the International Monetary System, Zurich, 11 May 2010:
http://www.imf.org/external/np/speeches/2010/051110.htm

[2]        George T. Crane, Abla Amawi, The Theoretical evolution of international political economy. Oxford University Press US, 1997: pages 50-51

[3]        Get ready for the phoenix. The Economist: Vol. 306: January 9, 1988: pages 9-10

http://endtimeobserver.blogspot.com/2009/09/flashback-1988-economist-magazine-get.html

[4]        ECB, The euro and the dollar – new imperatives for policy co-ordination. Speeches and Interviews: September 18, 2000:
http://www.ecb.int/press/key/date/2000/html/sp000918.en.html

[5]        Jeffrey E. Garten, Needed: A Fed for the World. The New York Times: September 23, 1998:
http://www.nytimes.com/1998/09/23/opinion/needed-a-fed-for-the-world.html

[6]        Jeffrey Garten, Global authority can fill financial vacuum. The Financial Times: September 25, 2008:
http://www.ft.com/cms/s/0/7caf543e-8b13-11dd-b634-0000779fd18c.html?nclick_check=1

[7]        Jeffrey Garten, We Need a Bank Of the World. Newsweek: October 25, 2008:
http://www.newsweek.com/id/165772

[8]        CNBC, Morgan’s Mack: Firm Was Excessively Leveraged. CNBC: October 16, 2008:
http://www.cnbc.com/id/27216678

[9]        Robert Winnett, Financial Crisis: Gordon Brown calls for ‘new Bretton Woods’. The Telegraph, 13 October 2008:
http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/financialcrisis/3189517/Financial-Crisis-Gordon-Brown-calls-for-new-Bretton-Woods.html

[10]      Gordon Brown, Out of the Ashes. The Washington Post: October 17, 2008:
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2008/10/16/AR2008101603179.html

[11]      Gordon Rayner, Global financial crisis: does the world need a new banking ‘policeman’? The Telegraph: October 8, 2008:
http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/financialcrisis/3155563/Global-financial-crisis-does-the-world-need-a-new-banking-policeman.html

[12]      Itar-Tass, Russia proposes creation of global super-reserve currency. ITAR-TASS News Agency: March 16, 2009:
http://www.itar-tass.com/eng/level2.html?NewsID=13682035&PageNum=0

[13]      Jamil Anderlini, China calls for new reserve currency. The Financial Times: March 23, 2009:
http://www.ft.com/cms/s/0/7851925a-17a2-11de-8c9d-0000779fd2ac.html

[14]      CFR, A Conversation with Timothy F. Geithner. Council on Foreign Relations Transcripts: March 25, 2009:
http://www.cfr.org/publication/18925/

[15]      UN backs new new global currency reserve. The Sunday Telegraph: March 29, 2009:
http://www.news.com.au/business/story/0,27753,25255091-462,00.html

[16]      Ambrose Evans-Pritchard, The G20 moves the world a step closer to a global currency. The Telegraph: April 3, 2009:
http://www.telegraph.co.uk/finance/comment/ambroseevans_pritchard/5096524/The-G20-moves-the-world-a-step-closer-to-a-global-currency.html

[17]      Anthony Faiola, A Bigger, Bolder Role Is Imagined For the IMF, The Washington Post, 20 April 2009:
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/04/19/AR2009041902242.html?hpid=topnews

[18]      Izabella Kaminska, IMF blueprint for a global currency – yes really, Financial Times Blog, 4 August 2010: 
http://ftalphaville.ft.com/blog/2010/08/04/306346/imf-blueprint-for-a-global-currency-yes-really/

[19]      Amar Bhattacharya, A Tangled Web, Finance and Development, March 2009, Vol. 46, No. 1: 
http://www.imf.org/external/pubs/ft/fandd/2009/03/bhattacharya.htm

[20]      Jean-Claude Trichet, Global Governance Today, Keynote address by Mr Jean-Claude Trichet, President of the European Central Bank, at the Council on Foreign Relations, New York, 26 April 2010:
http://www.bis.org/review/r100428b.pdf

[21]      idem aan 20.

[22]      Jean-Claude Trichet, Central bank cooperation after the global financial crisis, Video address by Jean-Claude Trichet, President of the European Central Bank, at the Bank of Korea International Conference 2010, Seoul, 31 May 2010:
http://www.ecb.int/press/key/date/2010/html/sp100531.en.html