Crisis is een kans – Deel 3

“Crisis is een mogelijkheid..”

Ontwikkel een wereldwijde crisis om tot een wereld regering te komen.

Het slot in een reeks van 3 delen.

 Disclaimer: Dit artikel is deels een samenvatting van een nog te publiceren boek van Andrew Gavin Marshall getiteld ‘Global Government’, en deels door mij zelf verder onderzocht of verrijkt.

Tussen de tekst verwijs ik naar Referenties als [Referentie #], gedetailleerde informatie en links over de referenties is terug te vinden onder het artikel.

Voorafgaande delen:

Deel 1  en Deel 2

Amerika als Derde Wereld Land?
Als een indicatie van de komende ‘derde wereld’ status van Amerika, werd voor het eerst in de geschiedenis, juni 2008, midden van de financiële crisis, de Amerikaanse Federal Reserve gecontroleerd door het IMF. Als onderdeel van het onderzoek zullen “de Fed, de ‘Securities and Exchange Commission’ (SEC), de grote investerings- en hypotheekbanken en speculatiefondsen gevraagd worden om vertrouwelijke documenten te overhandigen aan het IMF onderzoeksteam.” [Referentie 55].

Simon Johnson, voormalig hoofdeconoom bij het IMF, schreef in mei 2009 een artikel dat verklaarde dat het probleem van de meeste derde wereld landen (“opkomende markteconomieën”) is dat de regeringen zo nauw verwant zijn met de bedrijfs- en bankelite, dat ze een financiële oligarchie vormen en dat dit in wezen hetzelfde probleem is als in de Verenigde Staten. Hij schreef dat “de financiële industrie onze overheid effectief gevangen heeft,” en “herstel zal falen tenzij we de financiële oligarchie die de essentiële hervormingen blokkeert, doorbreken.”[ Referentie 56]

In maart 2009 verscheen in de Washington Post een artikel, geschreven door Desmond Lachman, een lid van het American Enterprise Institute, voorheen een opkomende-marktstrateeg bij Salomon Smith Barney en adjunct-directeur van de afdeling Policy and Review van het IMF, waarin hij verwees naar Amerika als “werelds meest angstaanjagende opkomende markt.” Met andere woorden, Amerika lijkt op een derde wereld schuldenland, van haar corrupte bankelite tot de onzinnige politieke klasse en een enorme buitenlandse schuld, begint Amerika op “Argentinië, Rusland en andere zogenaamde opkomende markten te lijken, zowel op vlak van wat tot de crisis leidde als op vlak van hoe we hem proberen te herstellen.”[Referentie 57]

Gemeenten, steden en staten in heel Amerika nemen hun toevlucht tot drastische maatregelen om hun schulden te verminderen zoals het sluiten van brandweerkazernes, terugschroeven van vuilnisomhalingsdiensten, uitschakelen van straatverlichting, stopzetten van busdiensten en openbaar vervoer, bezuinigen op openingsuren van bibliotheek of deze helemaal sluiten, schooldistricten korten de schooldagen, -weken of -jaren in, en in september 2010 werd gemeld dat “de lokale overheden volgend fiscaal jaar ongeveer een half miljoen werknemers zullen schrappen, waarbij openbare veiligheid, openbare werken, openbare gezondheidszorg, sociale diensten, en parken en recreatie het hardst getroffen zullen worden door de bezuinigingen.” Dit treed gelijktijdig op met een dramatische verhoging van het aantal privatiseringen of “publiekprivate vennootschappen” waarin nu zelfs bibliotheken worden geprivatiseerd [Referentie 58].

Structurele aanpassing en “Sociale Explosie”

Het opleggen van ‘structurele aanpassing’ in de ‘Derde Wereld’ resulteerde in een explosie van sociale onrust toen de plattelandsarmen, de stedelijke armen en de stedelijke middenklasse samenkwamen om tegen dit beleid te protesteren, [Referentie 59] en “tussen 1976 en 1992 waren er 146 protesten tegen de door het IMF ondersteunde bezuinigingsmaatregelen in 39 landen over de hele wereld. Deze namen de vorm aan van politieke demonstraties, stakingen en rellen.” [Referentie 60] Naarmate “fiscale bezuinigingen” en ‘structurele aanpassing’ worden opgelegd aan het Westen, kunnen we dezelfde gevolgen verwachten. Dit proces is in feite al begonnen.

 In het begin van de wereldwijde economische crisis in 2008 waarschuwde het IMF dat Westerse regeringen “gewelddadige onlusten op straat” zouden kunnen ervaren, omdat “gewelddadige protesten zouden uitbreken in landen over de hele wereld als het financiële systeem niet werd geherstructureerd om iedereen te baten in plaats van een kleine elite.” [Referentie 61] Een cynische verklaring van het IMF, gezien het een van de centrale instellingen is die de belangen van die “kleine elite” ondersteunt en behartigt. Begin 2009 ervoer Oost-Europa al sociale onrust tegen de bezuinigingspakketten, en Letland ondervond de grootste protesten sinds de massale demonstraties tegen het Sovjet heerschappij in de late jaren 1980. [Referentie 62]

Soortgelijke spanningen waren voelbaar in heel West-Europa in 2009, met name in Frankrijk waar massale stakingen en protesten werden gehouden, en verschillende commentatoren zeiden dat de sociale onlusten op locaties als IJsland en Oost-Europa “een teken waren van wat ons te wachten staat: een nieuw tijdperk van rebellie.” [Referentie 63] Op 1 mei 2009 braken grote protesten en rellen uit in Duitsland, Griekenland, Turkije, Frankrijk en Oostenrijk, en er waren meer protesten en rellen die uitbraken in Rusland, Italië en Spanje. Sommige politici spraken zelfs over een revolutiedreiging. [Referentie 64]

In februari 2009 vertelde Dennis Blair, de directeur van National Intelligence in de nieuw gevormde Obama regering (de hoogste veiligheidspositie in het land), aan het Amerikaanse Congres wat de grote ‘nationale veiligheidsbedreigingen’ van de Verenigde Staten waren, en legde uit dat de ‘economische crisis’ een grotere bedreiging vormde dan het terrorisme.
Ik wil graag beginnen met de wereldwijde economische crisis, omdat het al oprijst als de meest ernstige in decennia, zoniet in eeuwen … Economische crisissen verhogen het risico op regimebedreigende instabiliteit als ze een of twee jaar aanhouden … En instabiliteit kan de fragiele greep die vele ontwikkelingslanden op orde en gezag hebben verzwakken, wat op een gevaarlijke manier kan doorsijpelen in de internationale gemeenschap. [Referentie 65]
In dezelfde maand ordende de hoogste generaal in de Verenigde Staten, Adm Michael Mullen, voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, “de financiële crisis een hogere prioriteit toe en een groter risico voor de veiligheid dan de huidige oorlogen in Irak en Afghanistan.” Hij verklaarde:

“Het is een wereldcrisis. En vermits dat leidt tot veiligheidsproblemen of grotere instabiliteit voed, denk ik dat het gevolgen zal hebben op onze nationale veiligheid op manieren die we nog niet helemaal begrijpen.”[ Referentie 66]

Opnieuw in dezelfde maand waarschuwde het hoofd van de World Trade organisatie (WTO) dat “de wereldwijde economische crisis politieke onrust kan veroorzaken die te vergelijken is met wat we zagen in de jaren 1930.” Hij zei verder “de crisis van vandaag verspreid zich zelfs sneller (dan de Grote Depressie) en tast meer landen tegelijkertijd aan.” [Referentie 67]
In februari 2009 voorspelde de bekende economische historicus en Harvard professor Niall Ferguson “aanhoudende financiële problemen, zelfs burgeroorlog, voordat de ‘Grote Recessie” eindigt,” en dat “de wereldcrisis verre van voorbij is, ‘ze’ is nog maar net begonnen.” Hij zei verder:

Er zal bloed worden vergoten, in die zin dat door een crisis van deze omvang zowel politiek als economisch (conflict) zal toenemen . Het zal bepaalde landen destabiliseren. Het zal burgeroorlogen die slapende waren veroorzaken. Het zal regeringen die matig waren omverwerpen en extreme regeringen binnenhalen. Dit soort zaken is nogal voorspelbaar. [Referentie 68]
In mei 2009 waarschuwde het hoofd van de Wereldbank dat “de wereldwijde economische crisis kan leiden tot ernstige sociale onrust,” vermits er “een risico is op een ernstige menselijke en sociale crisis met zeer ernstige politieke implicaties.”[ Referentie 69]

Zbigniew Brzezinski, voormalig Nationaal Security adviseur, mede-oprichter van de Trilaterale Commissie en een belangrijke architect van ‘globalisering’ waarschuwde dat, “Er een groeiend conflict zal zijn tussen de klassen en als mensen werkloos zijn en echt pijn gaan lijden, hel, er zelfs rellen kunnen zijn!” [Referentie 70]

In december 2009 waarschuwde Moody’s, een van werelds vooraanstaand kredietbeoordelingsbureau, dat “toekomstige belastingverhogingen en bezuinigingen sociale onrust op gang zouden kunnen brengen in een aantal landen, van de ontwikkelingslanden tot de ontwikkelde wereld,” wat resulteert in “politieke en sociale spanningen.” [Referentie 71]

In maart 2010 waarschuwde Moody’s dat de VS, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Frankrijk, Spanje en andere Westerse landen waarschijnlijk “sociale onrust” zouden kunnen zien als een gevolg van het opleggen van ‘fiscale bezuinigingen’ die “de sociale samenhang zullen testen.” [Referentie 72]

Een artikel in de Financial Times in mei 2010 waarschuwde voor de opkomst van “een tijdperk van woede”, waarin de eerste schok van een economische neergang afneemt en sociale onrust opkomt, omdat er meestal een vertraging is tussen een economische ineenstorting en “sociale razernij,” en dat het uiteindelijk “een test zal zijn van de sterkte van de democratische instellingen in een tijd van extreme fiscale stress.” [Referentie 73]

In september 2010 heeft de IMF topman Dominique Strauss-Kahn gezegd dat Amerika en Europa, in het midden van de ergste banencrisis sinds ‘The great depression’, een “explosie van sociale onrust” te wachten staat. Toen hij sprak op de International Labour Federation Top, meldde hij:

“De arbeidsmarkt zit in onheilspellend water. De Grote Recessie heeft een braakliggend terrein van werkloosheid achtergelaten,” en dat “de Grote Recessie gapende wonden heeft achtergelaten. Hoge en langdurige werkloosheid vormt een risico voor de stabiliteit van de bestaande democratieën.” De hoofdeconoom van het IMF, Olivier Blanchard, legde uit dat “de langdurige werkloosheid schrikbarend hoog is: in de VS zijn de helft van de werklozen meer dan zes maanden zonder werk, iets dat we niet meer gezien hebben sinds de Grote Depressie.” [Referentie 74]

Op 29 september 2010 vonden in heel Europa massale protesten plaats tegen de bezuinigingsmaatregelen die door de Europese regeringen werden opgelegd, met een algemene staking in Spanje die vrijwel het hele Spaanse transportsysteem lam legde. Verder voerden ongeveer 100000 demonstranten de grootste Brusselse mars in een decennium op en oproerpolitie barricadeerden het EU hoofdkwartier terwijl demonstranten uit 30 landen toetraden tot het verzet tegen de brutale bezuinigingen.” [Referentie 75]

Deze protesten bleven de hele maand oktober duren, vooral in Frankrijk, waar miljoenen mensen gingen staken, protesteerden, en in sommige gevallen in opstand kwamen tegen president Sarkozy’s fiscale bezuinigingsplannen en hem tot de meest impopulaire president maakten in meer dan 50 jaar. [Referentie 76]

De G20 Top in KoreaOm het proces van wereldwijde economisch bestuur verder te versnellen is het van essentieel belang voor de belangrijkste economische instellingen en machten om China ten volle te integreren in dit systeem. China is al een ondertekenaar van de Wereldhandelsorganisatie, die haar banksector voor buitenlandse investeringen opende, met zijn economie die volledig geïntegreerd is met, en grotendeels afhankelijk is van het Westen, is het van cruciaal belang om China op te nemen in het wereldbestuurssysteem. China is vertegenwoordigd in de Bank voor Internationale Betalingen (BIS), die het IMF aanduidde als “het centrale en het oudste instantie voor de coördinatie van de wereldwijde bestuurreglementen.” [Referentie 77]

 De raad van bestuur van de BIS heeft 19 leden, bestaande uit de presidenten van de centrale banken van België, Frankrijk, Duitsland, Italië en het Verenigd Koninkrijk en de voorzitter van de Raad van Bestuur van het US Federal Reserve System, evenals de bestuurders van de centrale banken van Brazilië, Canada, China, Japan , Nederland, Zweden en Zwitserland en de president van de ECB (Europese Centrale Bank). China is ook vertegenwoordigd in de G20, waar de voorzitter van de Europese Centrale Bank, Jean-Claude Trichet, naar refereerde als “de eerste groep voor economisch wereldbestuur op het niveau van ministers, presidenten en staatshoofden of regeringen.” [Referentie 78]

In 2009 werden China en India uitgenodigd als officiële leden van de Trilaterale Commissie, [Referentie 79] een internationale denktank die in 1973 werd opgericht door David Rockefeller en Zbigniew Brzezinski met als doel het creëren van een “gemeenschap van industrielanden” bestaande uit West-Europa, Noord-Amerika en Japan, voornamelijk met het oog op het beheer van het globaliseringproces.

In november 2010 treedt Zuid-Korea op als gastheer voor de G20, waar ze zullen samenkomen om opnieuw het wereldbestuursproces en de wereldwijde sociale genocide te bevorderen. Voorafgaand aan de officiële bijeenkomst van de staatshoofden, vond een veel belangrijkere, voorbereidende, vergadering plaats tussen de ministers van Financiën en de centralebankpresidenten van de G20-landen. Dit vond plaats eind oktober 2010 in Seoul, Zuid Korea, in een tijd waarin de wereld wordt ondergedompeld in een wereldwijde muntoorlog. De muntoorlog heeft zijn weerslag op verschillende grote landen, van Amerika tot Brazilië en China, die hun munt willen doen dalen in waarde om de export aantrekkelijker te maken, zodat hun centrale banken (die allemaal meewerken aan een wereldbestuur bij de BIS), elkaars valuta kopen en verkopen, in een poging tot daling van de waarde van hun eigen munt terwijl de waarde van de concurrerende munten stijgt. Kortom, het is een race naar de bodem.

Om China te overtuigen om zijn munt te laten stijgen, moeten stimulansen worden gegeven. Als China de voorschriften van de wereldwijde financiële machten wil volgen, vereist haar economisch gewicht in de wereld dat China beter vertegenwoordigd moet zijn en meer betrokken moet zijn bij het beheer van deze instellingen. Dit betekent dat als China wordt geïntegreerd in een wereldbestuurssysteem, en dat het uitgenodigd moet worden aan de bestuurstafel.

De G20 is het eens over de uitvoering van een historische hervorming van het IMF waar, voor het eerst sinds haar oprichting in 1944, de bestuurstructuur van het IMF (licht) gewijzigd werd. De significantie is dat de Europese landen hebben afgesproken om twee van hun zetels in de 24-delige Raad van Bestuur op te geven om plaats te maken voor China en India, en meer dan 6 procent van het IMF stemrecht zal worden overgedragen aan ondervertegenwoordigde landen in het fonds. Zoals de Financial Times rapporteerde:

Na het in werking treden van de wijzigingen, zullen Brazilië, Rusland, India en China worden opgenomen in de 10 grootste aandeelhouders van het fonds. De VS, met een 17,67 procent aandeel van de IMF-quota, behoudt zijn vetorecht voor belangrijke beslissingen van het fonds vermits ze een super-meerderheid van 85 procent blijven vereisen. [Referentie 80]
Dit is een belangrijke opmerking omdat het duidelijk aangeeft dat Amerika nog steeds de ‘Peetvader’ blijft van het wereldwijde financiële systeem. Het IMF eist 85% stemmen om het eens worden over eventuele wijzigingen of beslissingen, en omdat de VS 17,67% van de aandelen heeft, zal als de VS tegen iets stemt, het IMF er niet mee door kunnen gaan, wat de VS vetomacht geeft over het IMF.

Toch zijn deze veranderingen nog altijd een poging om China in dit wereldbestuurssysteem te brengen. Tegelijkertijd verklaarde een Chinese topbankier dat “de yuan moet worden opgenomen in het valutamandje dat deel uitmaakt van de Special Drawing Rights(SDR) van het Internationaal Monetair Fonds.” [Referentie 81] Dit zou China een meer directe participatie geven in de vorming van een wereldmunt, waarvan de centrale bankpresident alvast een groot voorstander is.

ConclusieHerman Van Rompuy werd president van de Europese Unie in 2009, een nieuwe positie die door het Verdrag van Lissabon werd opgericht en hetzelfde jaar werd aangenomen. Van Rompuy werd geselecteerd als president na zijn deelname aan een bijeenkomst van de Bilderberg Groep. [Referentie 82] Kort nadat hij de positie kreeg, gaf Van Rompuy een toespraak waarin hij verklaarde dat 2009 “het eerste jaar is van wereldbestuur.” [Referentie 83]

 Zoals Denis Healey, een van de oprichters en voormalig lid van het bestuurscomité van de Bilderberg Groep gedurende meer dan 30 jaar, in 2001 verklaarde, “Om te zeggen dat we streven naar één wereldregering is overdreven, maar niet geheel onrechtvaardig. Sommige van ons van Bilderberg voelden dat we niet eeuwig konden doorgaan met elkaar te bevechten voor niets en mensen te doden en miljoenen dakloos te maken. Dus we vonden dat we dat een enkele gemeenschap over de hele wereld een goede zaak zou zijn.” [Referentie 84]

Dus terwijl wereldbestuursinstellingen en wereldbestuursorganisaties zichzelf meer macht blijven toekennen en hun controle en gezag over de hele wereld blijven uitbreiden, moeten de mensen op de wereld wakker worden, inzien dat dit proces speelt, en trachten de vordering tegen te houden en te blokkeren.

Een wereldregering zou de mensen op de wereld nog minder vertegenwoordigen dan ze momenteel al niet vertegenwoordigd zijn in hun nationale regeringen. Wereldwijde bestuursinstellingen zijn volledig onverantwoordelijk voor de mensen en zijn onafscheidelijk totalitair. Zoals Gideon Rachman schreef voor de Financial Times in december 2008, “voor de eerste keer in mijn leven denk ik dat de vorming van een soort van wereldregering aannemelijk is.” Terwijl hij de noodzaak van een wereldregering spelde, modelleerde naar model van de Europese Unie die “wereldwijd ging”, onderzocht hij de tegenslagen die de EU had in dit proces, en bedacht dat hetzelfde waarschijnlijk het geval zou zijn in het wereldbestuursproces. Hij identificeerde dat wanneer mensen betrokken waren bij het proces, ze op zouden treden om het integratieproces uit te stellen of af te wijzen.

Op deze manier, besloot Rachman, vorderde de Europese Unie “het snelst wanneer vergaande transacties werden overeengekomen door technocraten en politici – en vervolgens doorgedrukt werden zonder directe verwijzing naar de stemmers. Internationaal bestuur lijkt enkel doeltreffend te zijn wanneer het antidemocratisch is.” [Referentie 85] Met andere woorden, als we wereldbestuur wensen, moeten we de democratie doden in het proces.

Wat dit dan impliceert, is dat de mensen de mogelijkheid hebben om dit proces te beletten, maar alleen als ze rechtstreeks worden betrokken bij de afwijzing. Als hebben de gehouden referendums in de EU het tegendeel aangetoond.

Dit betekent dat we op moeten houden met de erkenning van de legitimiteit van deze internationale organisaties en instellingen, enkel maar klagen dat we niet opgenomen zijn in de discussies en in plaats daarvan eisen dat ze volledig worden ontmanteld ten behoeve van de vorming van nieuwe – politieke, economische en sociale – bestuursovereenkomsten die actief de mensen vertegenwoordigen en macht geven boven de gevestigde orden. (Zoals een echte grondwet onderbouwd met NAP)

Dit is geen eenvoudige taak, eigenlijk is het waarschijnlijk de grootste, meest monumentale en uitdagende taak die de mensheid ooit heeft gekend. Dus is het nodig dat de mensen hun tijd niet verspillen, hun stemmen niet verspillen, hun spraak of ideeën, en samenwerken om een echte progressieve humane verandering te bewerkstelligen. Er is nog altijd hoop voor de mensheid, maar zolang we de machtigen toestaan meer macht voor zichzelf te verzamelen, kunnen we niet verwachten dat dingen beter worden voor de meerderheid.

We kunnen ofwel vrije denkers zijn die de leiding nemen over ons eigen leven, of we kunnen slaven zijn van de bankiers.

[55]      Gabor Steingart, The Shrinking Influence of the US Federal Reserve, Der Spiegel, 26 June 2008:
http://www.spiegel.de/international/world/0,1518,562291,00.html

[56]      Simon Johnson, The Quiet Coup, The Atlantic, May 2009:
http://www.theatlantic.com/magazine/archive/2009/05/the-quiet-coup/7364/

[57]      Desmond Lachman, Welcome to America, the World’s Scariest Emerging Market, The Washington Post, 29 March 2009:
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/03/25/AR2009032502226.html

[58]      Luiza Ch. Savage, Third World America, Macleans, 14 September 2010:
http://www2.macleans.ca/2010/09/14/third-world-america/

[59]      Juha Y. Auvinen, “IMF Intervention and Political Protest in the Third World: A Conventional Wisdom Refined,” Third World Quarterly, Vol. 17, No. 3, (1996), p. 377

[60]      Firoze Manji and Carl O’Coill, “The Missionary Position: NGOs and Development in Africa,” International Affairs, Vol. 78, No. 3, (2002), p. 578

[61]      Angela Balakrishnan, IMF chief issues stark warning on economic crisis. The Guardian: December 18, 2008:
http://www.guardian.co.uk/business/2008/dec/16/imf-financial-crisis

[62]      Jason Burke, Eastern Europe braced for a violent ‘spring of discontent’. The Observer: January 18, 2009:
http://www.guardian.co.uk/world/2009/jan/18/eu-riots-vilinius; Philip P. Pan, Economic Crisis Fuels Unrest in E. Europe. The Washington Post: January 26, 2009:
http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/01/25/AR2009012502516.html

[63]      Adrian Michaels, Europe’s winter of discontent. The Telegraph: January 27, 2009:
http://www.telegraph.co.uk/comment/personal-view/4363750/Europes-winter-of-discontent.html; Ian Traynor, Governments across Europe tremble as angry people take to the streets. The Guardian: January 31, 2009:
http://www.guardian.co.uk/business/2009/jan/31/global-recession-europe-protests; Ben Hall, French workers stage strike in protest at job losses and reforms. The Financial Times: January 29, 2009:
http://www.ft.com/cms/s/0/71c25576-eda6-11dd-bd60-0000779fd2ac.html; Roger Boyes, World Agenda: riots in Iceland, Latvia and Bulgaria are a sign of things to come. The Times: January 21, 2009:
http://www.timesonline.co.uk/tol/news/world/europe/article5559773.ece

[64]      Henry Samuel, Riots across Europe fuelled by economic crisis. The Telegraph: May 1, 2009:
http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/5258634/Riots-across-Europe-fuelled-by-economic-crisis.html

[65]      Stephen C. Webster, US intel chief: Economic crisis a greater threat than terrorism. Raw Story: February 13, 2009:
http://rawstory.com/news/2008/US_intel_chief_Economic_crisis_greater_0213.html

[66]      Tom Philpott, MILITARY UPDATE: Official: Financial crisis a bigger security risk than wars. Colorado Springs Gazette: February 1, 2009:
http://www.gazette.com/articles/mullen-47273-military-time.html

[67]      AFP, WTO chief warns of looming political unrest. AFP: February 7, 2009:
http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5gpC1Q4gXJfp6EwMl1rMGrmA_a7ZA

[68]      Heather Scoffield, ‘There will be blood’. The Globe and Mail: February 23, 2009:
http://www.theglobeandmail.com/report-on-business/article973785.ece

[69]      BBC, World Bank warns of social unrest. BBC News: May 24, 2009:
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8066037.stm

[70]      Press TV, Economic Crisis: Brzezinski warns of riots in US. Global Research: February 21, 2009:
http://www.globalresearch.ca/index.php?context=va&aid=12392

[71]      Edmund Conway, Moody’s warns of ‘social unrest’ as sovereign debt spirals, The Telegraph, 15 December 2009:
http://www.telegraph.co.uk/finance/economics/6819470/Moodys-warns-of-social-unrest-as-sovereign-debt-spirals.html

[72]      Ambrose Evans-Pritchard, Moody’s fears social unrest as AAA states implement austerity plans. The Telegraph: March 15, 2010:
http://www.telegraph.co.uk/finance/economics/7450468/Moodys-fears-social-unrest-as-AAA-states-implement-austerity-plans.html

[73]      Simon Schama, The world teeters on the brink of a new age of rage, The Financial Times, 22 May 2010:
http://www.ft.com/cms/s/0/45796f88-653a-11df-b648-00144feab49a.html

[74]      Ambrose Evans-Pritchard, IMF fears ‘social explosion’ from world jobs crisis, The Telegraph, 13 September 2010:
http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/financialcrisis/8000561/IMF-fears-social-explosion-from-world-jobs-crisis.html

[75]      Roddy Thomson, European cities hit by anti-cuts protests, AFP, 29 September 2010:
http://www.google.com/hostednews/afp/article/ALeqM5iGPFQn-DOcZkJmTK5anC4nfopDZA?docId=CNG.a9e7345890360219e1ae3413e8fe2974.8b1

[76]      Peter Allen, Nicolas Sarkozy most unpopular French president in more than 50 years, The Telegraph, 25 October 2010:
http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/france/8086078/Nicolas-Sarkozy-most-unpopular-French-president-in-more-than-50-years.html

[77]      Amar Bhattacharya, A Tangled Web, Finance and Development, March 2009, Vol. 46, No. 1:
http://www.imf.org/external/pubs/ft/fandd/2009/03/bhattacharya.htm

[78]      Jean-Claude Trichet, Global Governance Today, Keynote address by Mr Jean-Claude Trichet, President of the European Central Bank, at the Council on Foreign Relations, New York, 26 April 2010:
http://www.bis.org/review/r100428b.pdf

[79]      About the Trilateral Commission, The Pacific Asia Group, The Trilateral Commission:
http://www.trilateral.org/go.cfm?do=Page.View&pid=13

[80]      Song Jung-a, G20 agrees historic reform of IMF, Financial Times, 23 October 2010:
http://www.ft.com/cms/s/0/816ee036-dea2-11df-9b4a-00144feabdc0.html?ftcamp=rss

[81]      China Bureau, China Banker Urges IMF To Include Yuan In SDR Basket – Report, Wall Street Journal, 25 October 2010:
http://online.wsj.com/article/BT-CO-20101025-700112.html

[82]      Ian Traynor, Who speaks for Europe? Criticism of ‘shambolic’ process to fill key jobs. The Guardian, 17 November 2009:
http://www.guardian.co.uk/world/2009/nov/17/top-european-job-selection-process

[83]      Herman Von Rompuy, Speech Upon Accepting the EU Presidency, BBC News, 22 November 2009:
http://www.youtube.com/watch?v=pzm_R3YBgPg

[84]      Jon Ronson, Who pulls the strings? (part 3), The Guardian, 10 March 2001:
http://www.guardian.co.uk/books/2001/mar/10/extract1

[85]      Gideon Rachman, And now for a world government, Financial Times, 8 December 2010:
http://us.ft.com/ftgateway/superpage.ft?news_id=fto120820081424026754