Het boek “Democracy – the God that Failed” vergelijkt democratie met monarchie. De samenvatting van hoofdstuk 1 is redelijk confronterend.

Waar in een tijd van monarchie er sprake was van een afnemende tijdsvoorkeur en een groei van het beschavingsniveau is dat door de komst van de democratie na de eerste wereldoorlog veranderd. Er kan zelfs worden betoogd dat er een verval van beschaving is ingetreden: kapitaal vernietiging, beperking van de planhorizon, en een toenemende sociale brutalisering en infantilisatie.

Achteraf gezien kan vanuit dit theoretische kader de laatste paar eeuwen van de westerse en Europese beschaving worden begrepen. Monarchieën verdwenen, democratieën ontstonden. Weliswaar in beperkte mate, maar langzaam maar zeker nam het democratische gehalte toe. Tot democratie na de eerste wereldoorlog uiteindelijk de dominantie staatsvorm werd. Een nieuw tijdperk was begonnen, het tijdperk van de democratische republiek onder het schild van de Verenigde Staten. Privé overheden werden vervangen door publieke eigendom overheden. De tijdspreferentie nam toe. Staatsvormen als communisme, fascisme, nationaal socialisme en socialisme (“liberalisme”) vonden ingang. Het proces van politieke centralisatie is voortgeschreden. In de democratische republieken is sprake van een stelselmatige toename in belasting, schuld en omvang van de publieke sector. De goudstandaard is verdwenen, ongeëvenaarde inflatie heeft toegeslagen. Immigratie is beperkt. Zelfs de meest simpele vrijwillige privaatrechtelijke rechtshandelingen zijn onderwerp van een onaflatende stortvloed van regelgeving en regulering. Families en huwelijken zijn uitgehold, echtscheidingen nemen toe, net als abortussen en eenouder gezinnen. Er wordt minder gespaard en de kwaliteit van het onderwijs is uitgehold. Wel gestegen zijn de misdaadcijfers, de structurele werkloosheid, de afhankelijkheid van sociale vangnetten, parasitisme en hedonisme.

De koers van de mensheid wordt uiteindelijk door ideeën bepaald. Goed of fout. Heersers hebben legitimiteit nodig. Het is zeer goed mogelijk dat we ooit democratie als niet legitiem beschouwen. Net zoals we thans de monarchie als niet legitieme staatsvorm beschouwen. De publieke opinie dient te veranderen en in te zien dat democratie niet legitiem is. Alleen dan kunnen we een sociale ramp voorkomen. De overheid is niet de bron van beschaving en sociale rechtvaardigheid. Privé eigendom, en de erkenning van privé eigendom, vrijwillige overeenkomsten en individuele verantwoordelijkheid zijn dat.

 

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Toelichting

 

Downloadbare versie van het boek alhier.

Dit betrof de samenvatting van het eerste hoofdstuk van “Democracy – the God that Failed”.

Besef dat dit een boekbespreking is en niet altijd geheel mijn mening vertegenwoordigt. Het is wel mijn mening dat Hoppe lezen je verrijkt. Meer dan menig andere auteur. Ik heb geen spijt van het lezen van Hoppe, noch dat ik spijt heb van het lezen van Ayn Rand dan wel Ron Paul en anderen. Ik hoop dat ik een zekere interesse kan wekken door gedachtes van dit soort schrijvers in “hapklare brokken” van 400-1000 woorden te behandelen.

Het is mogelijk deel te nemen aan boekbesprekingen, er is een (niet al te grote) Hoppe leesclub. U kunt daar eventueel aan meedoen. Vereiste is wel dat u de nodige hoofdstukken uit het boek “Democracy – the God that Failed” begrijpend kan lezen. Het is Engelstalig en iets lastiger leesbaar dan bijvoorbeeld de nieuwe legal thriller van John Grisham. Download het boek zou ik zo zeggen en kijk of het U aanspreekt. Geef eventueel blijk van interesse door vrijspreker te mailen (info@vrijspreker.nl). De eerstvolgende boekbespreking is 5 maart. De leesclub is vooral bedoeld om inspirerend te zijn, men bespreekt over wat men gelezen heeft en wat men onduidelijk vond en wat men juist heel mooi vond. En zo komt men tot een beter begrip van de tekst dan men anders zou doen. Bovendien is het een stok achter de deur om toch dat boek te lezen.

Zelf weet ik niet of ik deze serie nog zal vervolgen, de views volgen helaas een dalende curve en dit betekent dat ik wellicht beter andere onderwerpen kan kiezen. Er zijn ook enkele interessante boeken van Ron en Rand Paul die aandacht behoeven. Er is echt veel te lezen en te leren.

 

10 REACTIES

  1. “De tijdspreferentie nam toe”

    Voor politici in een democratie geldt dit zeker. Er zijn er maar weinig met een lange termijn visie die boven hun 4-jarige termijn uitgaat.

    Echter: 90% van het beleid in democratieën ligt muurvast en dat wordt gewoon door ambtenaren gedurende hun 40 jarige carrière uitgevoerd. Daar is ongetwijfeld iets meer beweging in te krijgen als bij verkiezingen ook de ambtelijke top wordt vervangen.

    In echte dictaturen ligt de zaak weer anders. Hitler wilde wel degelijk wereldheerschappij en een 1000-jarig Rijk.

    http://nl.wikipedia.org/wiki/Welthauptstadt_Germania

  2. @Liberty 5-3000 [1]:

    Zolang je niet concreet maakt hoe de Nederlander uitsluitend ‘staatseducatie’ ondervindt, beschouw ik je als goedkope kretenroeperd.

    In het onderwijs komt van alles aan bod, zker in het academisch onderwijs. Immers, een echt leerprogramma leert de student over de zeer diverse en talloze stromingen die er in de geschiedenis hebben bestaan.

    beek [5] reageerde op deze reactie.

  3. @beek [4]:

    (Er verschijnt een groot grijs vlak als ik tikfouten wil verbeteren.
    Ik heb het geprobeerd, maar het schijnt niet meer te kunnen.
    Vandaar dat de tikfouten er nog steeds staan.)

  4. @Ratio [3]:
    Het is niet eens ironisch bedoeld.
    Het is namelijk overduidelijk dat de wereldoorlogen nooit gestart hadden kunnen worden zonder klapvee.
    Dat overduidelijke wordt niet gezien door iemand die onderdeel uitmaakt van dat systeem.
    Zoals een vis niet ziet dat hij in water zwemt, ziet een professor niet de infantiliteit van “staatsonderwijs”.
    Voor de rest is hij een hele slimme man.

    beek [7] reageerde op deze reactie.

  5. @Liberty 5-3000 [6]:

    Als Liberty niet meer als een vis in het water zwemt, vrees ik dat hij op dit droge, vooral ernstig naar adem hapt.
    Het academisch talent behelst nu juist het vermogen boven de partijen te staan.
    Maar Liberty doet een poging zelfs nog boven die beschouwende academische partijen te staan.
    Waarmee hij de schijn op zich laadt zich een godheid te wanen.

  6. @Imre [8]:

    Je hebt ook verlichtte despoten zoals bijvoorbeeld in Singapore. Daar werkt het wel.

    De “echte monarchen”, de sjeiks, de koningen op het Arabische schiereiland, die gaan wel redelijk goed met hun hulpbronnen om. Tenminste, ze doen het volgens mij beter dan wij met Slochteren om zijn gesprongen.

    Zolang er nog geen traditie is, en de eerste generatie van een mogelijke dynastie aan de macht is, dan is het vaak een groot crimineel die succesvol is geweest en heerser is geworden. Daar moet je nog niet teveel van verwachten. Dat zien we met Mubarak. Die zijn allang blij heerser geworden te zijn en doen vooral hun best de positie te behouden.

    Hoppe let niet op zaken als inteelt binnen de koninklijke kringen en soms een enorme verstarring en navelstaarderij die ook hebben plaatsgevonden binnen diverse koninkrijken. Hij is volgens mij soms net iets te positief ten opzichte van monarchie. Maar hij is wel iemand die die vraag durft te stellen, een vraag die anderen niet stelden, de vergelijking monarchie versus democratie.

  7. @Imre [8]:

    Dat zijn monarchistische landen. Neem Noord-Korea. Dat is een communistisch land. Een land in beheer van de communistische partij. Niet een land waarin de heerser de grond als een soort van privaat bezit beschouwt.

Comments are closed.