“Schuifkaas” van Rudie Kagie.Op een woensdagmiddag van het jaar 1958 stapte onderwijzeres Gerda Visser met een broodmager achtjarig Haags jongetje uit de tram voor het gebouw van de HAAGSCHE COURANT.

Zij  werden opgewacht door de hoofdredacteur, die hun een rondleiding gaf en vertelde over de pers als koningin der aarde.

Het jongetje  kwam uit een straatarm probeemgezin met acht kinderen en kreeg  dagelijks als lunch een  boterloze boterham, belegd met een flinterdun plakje schuifkaas met een formaat van drie maal zeven centimeter  (  zie  voor hilarisch fimpje “youtube schuifkaas”. )

Het kind was als een scharminkel zo mager ; uitzending naar een kindertehuis op de Veluwe leidde tot een gewichtstoename van vijf kilo.

Het initiatief van Gerda Visser  wierp vruchten af : het jongetje is nu de Senior Star Reporter bij Vrij  Nederland en heeft als gevierd auteur inmiddels 80 boeken  op zijn naam staan.

Dit  is de geschiedenis van een kind dat tegen alle waarschijnlijkheden in opklom uit de diepste dalen van een wanhopig bestaan tot de grootste journalitieke triomfen.

Hoe het gebeurd is, valt thans te lezen in  het volledig autobiografische SCHUIFKAAS  van Rudie Kagie: een  ontroerend en inspirerend boek over een uit de hand dreigende lopen reünie van mensen die  eens als kind opgeborgen waren in een  tehuis voor telgen uit  ontspoorde  gezinnen, afkomstig  uit de heffe des volks : een boek dat je in één adem uitleest  en dat in geen boekenkast mag ontbreken. (ISBN  978 90 446 14787)

Als na een halve eeuw door een tijdmachine tot leven gewekte geesten, zetten de kinderen en de inmiddels gepensioneerde leiding van het huis tijdens de reünie op absurde wijze en zonder enige reflectie hun veten en geschillen voort, als  hadden  zij elkanders gezelschap nooit verlaten. Een boek dat leest als een roman : meeslepend , gepassioneerd  en verrassend , fascinerend en boeiend als het leven zelf.

Hugo van Reijen