Geloofsbelijdenis of een ideaal willen verwezenlijken kan leiden tot extreme gevolgen en daden door mensen die daar door geraakt worden en het vaak niet kunnen relativeren tot realistische proporties. Extreme daden van actiegroepen zijn daar een voorbeeld van.
Vaak is er ook onbegrip bij andersdenkende mensen waar het gaat om rituelen die van oudsher bij bepaalde groepen in de samenleving aanwezig zijn. De ondergeschikte positie van vrouwen bij meerdere geloven, waar een mannenwereld het voor het zeggen heeft, is niet alleen bij de Islamieten maar ook bij christelijke, katholieke en joodse geloofsovertuigingen of instellingen aanwezig.
Dat is voor mensen die een vrije Westerse opvoeding gehad hebben niet te bevatten of te aanvaarden.
Alles overziend is mijn conclusie dat ik ieder geloof of overtuiging, waar men zich vrijwillig bij aansluit, kan respecteren, mits men ook andersdenkenden vrij laat in hun keuze, en dat ze ongewenste rituelen en gebruiken in ons land achterwege laten.
Op termijn komen er ook wel veranderingen in andere landen doordat daar de jongeren de achtergebleven ontwikkelingen niet langer zullen accepteren en de achterhaalde oude gebruiken en rituelen democratisch zullen oplossen naar een moderne op westerse leest gestoelde samenleving, en ik vraag mij af hoe anderen daar tegen aan kijken.
Ritueel slachten is ook zo’n primitieve, door de arabieren met het joodse- en moslimachtergronden, in het westen geintroduceerd gebruik.
Er is een verschil tussen denken, spreken en doen.
Denken staat vrij, je tast niemands lijf of goed aan.
Spreken ook, je tast niemands lijf of goed aan, tenzij het een bedreiging betreft.
Als denken en/of spreken over gaat in actie, waarbij anderen hun lijf of goed wordt aangetast, pas dan is er sprake van crimineel gedrag.
Zo zijn we dat nog niet gewend is het westen.
De overheid, als voorbeeld, mag immers onder bedreiging van geweld belastingen opeisen.
Voor wie zijn bepaalde rituelen ongewenst?
Zolang een ritueel niet inhoud dat ze bedreigen, het lijf of goed aantasten dan zou er heel veel mogen in een vrij samenleving.
Mijn bovenbuurman mag van mij best zijn schaap op zijn balkon ritueel slachten.
Het schaad mijn lijf niet, mijn eigendom niet en het is geen bedreiging naar mijn persoon.
Als het mij niet schaad, wie is de overheid dan om te zeggen dat ik niet een handje mag helpen bij het ritueel slachten van zijn schaap?
Handen geven is ook zo’n ritueel tussen twee mensen.
Het is een spontaan verwelkomend gebaar als je elkaar ontmoed.
Voor de betrokkenen is het een wenselijk ritueel.
Welke derde partij gaat ons verplichten dit korte ritueel uit te voeren?
Dat is voor mensen die een vrije Westerse opvoeding gehad hebben niet te bevatten of te aanvaarden.
De westerse samenleving is niet zo vrij als in bovenstaand artikel.
Het gaat dan ook niet om verschillende groepen die verschillende, reliegie, gewoontes en rituelen nastreven.
In het dagelijks leven hebben we te maken met verschillende individuen die verschillende reliegie, gewoontes en rituelen hebben.
Daar kun je iets van denken, daar kun je iets van zeggen, daar kun je over discuseren, je kunt het ontwijken door in een blanke buurt te gaan wonen.
Echter, daar mag je geen acties aan verbinden die anderen bedreigen, hun lijf of hun goed aantasten.
Waar is de wederkerigheid tussen individuen, als de overheid wetten maakt die beide individuen voortaan in hun vrijheid beperken?
Een werkgever moet straks weer eens allochtonen in dienst nemen van die overheid, omdat hun eigen discriminerende regels voor scheefgroei hebben gezorgd in het respect tussen bevolkingsgroepen.
Fatima krijgt gedwongen voorrang voor mijn nichtje bij sollicitatie.
Daar help je Fatima, en haar bevolkingsgroep niet mee.
Als je als werkgever daar middels de regels van de wet, dit probeert te ontwijken dan krijgt de werkgever de belangenorganisatie van Fatima op je dak, gesteund en gesubsidieerd door de overheid.
Die overheid maakt z’n eigen regels dus daar valt helaas niet aan te tornen.
Maar die regels voorkomen nu dat Fatima zich trots mag voelen dat zij, als aangenomen werkneemster, zelf heeft gewerkt voor haar functie op eigen kracht, en ondanks haar achtergrond een voorbeeld kan stellen.
Nee, de staat heeft middels haar regels een “vrijwillige” samenwerking afgedwongen.
De staat moet niet alles wat goed en vrijwillig kan zijn tussen mensen controleren.
Zij moeten ervoor zorgen dat mensen veilig zijn, niet aangetast in hun lijf en goed.
Je zult zien dat het dan stukken beter gaat tussen bevolkingsgroepen.
“ons land”
Huh? Wie zijn land? Het is niet van mij. Ook niet van jou.
“Mijn” land is ca 250m2 en wat daar gebeurt dat bepaal ik (in theorie). En wat er elders gebeurt wel, dat gebeurt elders…
reiny [4] reageerde op deze reactie.
@Rien [3]: Doordat iedereen belasting moet betalen, en politici altijd zeggen dat is gemeenschaps geld waar ze zuinig op moeten zijn , ontstond bij mij de gedachte dat iedereen in nederland alles tot zijn bezit mocht rekenen. Gelukkig blijkt dan niet bij vermogenbelasting aangifte te zijn, dus in feite wil ik ook geen belasting meer betalen als het land niet van iedereen is.
Ik ben het er niet mee eens dat religie dit veroorzaakt. In elk van de grote religies is plek voor mensen met een soft karakter, om liever aan liefdadigheid te doen dan aan geweld. En er zijn ook echt mensen die (afhankelijk van hun psyche) voor het een of het ander kiezen. Wat ik bij religie een minpunt vind is het moment vanaf waar de psychologie als minderwaardig wordt beschouwd, en regels de boventoon voeren. Mensen die echt op de fundamentalistische toer gaan vlakken hun eigen gevoelsleven uit terwijl ze de psychologie niet in huis hebben om daar wat aan te veranderen, en religie draagt daar ook niet toe bij dat ze zich daarin ontwikkelen omdat regels daar belangrijker worden gevonden. Wat vaak ontbreekt is dat ze niet lijken te zoeken naar psychologische manieren om hun negativiteiten te verhelpen, omdat ze de regels als het volledige materiaal beschouwen, anders had de psychologie ook wel in de bijbel gestaan, waardoor ze een kans missen om de sympathieke kanten van de levenshouding te kunnen waarmaken (via het verhelpen van bijvoorbeeld gewelddadige neigingen via de psycholologische weg).
Comments are closed.