Politiek en geloof, ze maken veel kapot

Langs de waterkant zittend vroeg iemand aan mij “ Kerkt u ook?”. Toen ik niets zei, ging hij verder met, weet u wel dat het CDA altijd een stabiliserende werking gehad heeft in de maatschappij, en dat het mij als gelovige verdriet doet dat die stabiliteit verdwenen is? Ook vond hij het erg dat de kerken leeg liepen, maar daar was hij ook mede schuldig aan geweest; hij had zich aan de  politieke standpunten van CDA geërgerd en was nooit meer naar een kerk gegaan. Tot verdriet van zijn echtgenote, en toen ze onlangs ziek werd en daarna overleed, zijn ze toch weer naar de kerk gegaan. Daar moest ik even over nadenken en heb het als volgt proberen uit te leggen.

De onderlinge binding van mensen die naar een kerk gaan is hun geloof, en daar is niets mis mee. Daarnaast dacht men door deze binding te gebruiken om er ook de politiek aan te verbinden. En juist een koppeling van Politiek en geloof is voor beide partijen een kwetsbare stap gebleken. In de politiek moet men te veel concessies maken, en dat irriteert andere mensen en zo ontstaan er in het geloof daardoor ook conflicten en tegenstellingen, waar u een goed voorbeeld van bent.

Dat de kerken leeg lopen heeft niets te maken met dat mensen van het geloof af gaan, maar zich afzetten tegen het soms oubollige beleid bij kerkelijke instellingen en de afkeer van de politiek. Als men een geloof heeft zal het altijd aan ze blijven hangen en in moeilijke tijden vallen ze er dan op terug; het geloven is hun enige houvast in het leven, en het maakt niet uit welk geloof of het nu Christelijk, Joods of Islamitisch is.

Mensen als ik die niet kerken en niet geloven hebben meer vertrouwen in zichzelf en weten dat ze nergens op terug kunnen vallen, maar hebben zoveel vertrouwen in zichzelf dat ze daar meer dan voldoende aan hebben.

De onderlinge binding bij CDA, waar op democratische wijze besluiten werden genomen, is na de laatste stemming uiteen gevallen, en een aantal dissidenten hebben deze situatie nog verergerd.

Ergens was het wel begrijpelijk wat er gebeurde toen veel mensen van de partij overliepen naar o.a. PVV, een partij die veel aanhang in de maatschappij kreeg door de wijze waarop ze de wensen van de inwoners gingen benoemen. De maatschappij is ontevreden terwijl daar in feite geen echte redenen voor zijn, enkel dat de politiek te veel van ze verlangt en eist. Waar men dan terecht tegen in verweer komt. De financiële wereld maakt er ook een puinhoop van en dat heeft allemaal met politiek beleid te maken.

Als mensen zich ergeren aan de politiek, en ze zien dat dit verbonden is met een kerkgemeenschap, dan wordt het geloof de dupe van een totaal verkeerd gebruik door de leden van een gemeenschap, en dat heeft grote gevolgen zoals je nu kunt constateren. En dat is te betreuren, want juist nu we een eenheid en een stabiele overheid nodig hebben, valt alles in duigen, en dat mag je de kerken en de dissidenten ook verwijten. En niet alleen de politieke bestuurders die worden door dit wangedrag onterecht door de mangel gehaald. Hou geloof verre van politiek in beider belang.

Ingezonden door Reiny

NASCHRIFT RED.: De conflicten van geloof en politiek worden beide al direct op hun basis veroorzaakt doordat ze beide niet rationeel zijn. Daardoor krijg je zowel intern als extern in elk van die disciplines conflicten en splitsingen net als tussen beide onderling. Die irrationaliteit blijkt ook wel dat in diverse families en verenigingen verboden wordt om over geloof of politiek te praten. Uiteraard een ontwijkende en irrationele (tijdelijke) oplossing.

Beide zouden terug moeten naar de rationaliteit. Dat is de enige manier waarop mensen kennis kunnen vergaren en er mee werken. En die conflicten voorkomt of oplosbaar maakt.
Dat zou tevens een goede stap zijn op weg naar een echte vrijheid, een wereld zonder geweld.