Het rommelt al een tijdje in zorgland, de kosten zijn te hoog, te kwaliteit te laag en ga zo maar door. Ik ´vermoed´ dat dit te danken is aan de bemoeienissen van de overheid. Helaas word dit vermoeden niet gedeeld, en blijven zij van mening dat meer dwang gaat besparen?

Hoe werkte de democratie ook alweer? Als je dan verkondigd dat ‘we’ een democratie hebben, was dit vast de keuze van de meerderheid? Helaas hebben ze daar een trucje voor bedacht. Je laat ziekenhuizen en zorgverzekeraars gewoon een ‘Akkoord’ met je tekenen. Kondig dit aan als iets ‘goeds’, terwijl de inhoud op dat moment officieel nog niet bekend was, en zo gebeurde het precies afgelopen zondag. Let vooral eens op de zondagen, dan worden er vaak dingen ‘doorheen gefietst’ waar een beetje vaag over gedaan wordt. De dag erna kwamen de eerste berichten. Als eerste de voors en tegens volgens enkele partijen in het artikel “Overheid grotere rol bij spreiding zorg“. Eerlijkheidshalve dien ik te vermelden dat de SP een realistischer kijk op de zaak heeft in dit artikel, jammer dat ze toch de rol van huisartsen en ziekenhuizen willen bepalen.  En hoe zat dat ook al weer met de Co2 (hoax?)? Dan lijkt het me verstandig om  miljoenen mensen ver(der) te laten reizen om in een ziekenhuis te komen, maar ik dwaal af. Opvallend vond ik dat na 14 minuten dit snel opgevolgd werd door een artikel, welke toch aan te merken is als propaganda, getiteld “Ziekenhuizen gaan zich specialiseren“. Het aantal aannames in dit stukje, welke erg fantasierijk gevonden zijn,  is buitensporig te noemen.  Om maar te zwijgen over allerlei “koepel organisaties” welke alleen lovende woorden spreken. Geen puntje kritiek te ontdekken. Zelfs niet op het inperken van het aantal specialisaties in een ziekenhuis?

Goed ik ben van mening dat ook zorg een markt is welke prima zou kunnen functioneren in een vrijemarkt concept, waar de mogelijkheden van verzekeren onbegrensd zijn, en de concurrentie kan zorgen voor prijs drukking. Helaas is deze nu volledig in beheer van de overheid, vanaf het limiet op de opleidingen tot zover als onderzoeksrichting voor bepaalde ziektes, de verplichte verzekering bij iets als zorgverzekeraars, het pakket wat daar tegenover staat, tot aan medicijnen, en nu dus ook wat er waar mag worden uitgevoerd. Ik hoop maar gewoon gezond te blijven..

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

12 REACTIES

  2. De zorg is een hele zorg geworden tegenwoordig. We zijn al aardig opweg zoals het in Amerika gaat, daar kunnen alleen de rijke mensen er nog gebruik van maken.

  3. Doompie, je haalt oorzaak en gevolg door elkaar. Omdat de overheid toch wel de rekening betaalde, schaften ziekenhuizen apparatuur aan die misschien 2 keer per jaar gebruikt werd. Een commercieel hospitaal zou een dergelijke waninvestering nooit doen. Nu realiseert men zich dat en dat doet pijn bij mensen die zich in hun ” recht” voelen aangetast.

    Zie het anders: om een nieuwe Ferrari te kopen moet je waarschijnlijk veel kilometers rijden om bij de dealer te komen. Waarom vind je dat asociaal als hetzelfde blijkt voor een hart/long transplantatie?

    Doompie [7] reageerde op deze reactie.

  7. @Ron A [3]:

    Dat is natuurlijk maar ten delen waar.

    Het KAN commercieel interressant zijn om excersief dure apperatuur niet op alle locaties aan te schaffen. Maar om dit op te leggen is een ander verhaal.

    Het zou namelijk ook zomaar kunnen dat er wel groote commerciele boefte is op veel meer plekken dan de aangewezen…

    Wederom komt het eropneer dat reguleren van aanbod niet de oplossing is om kosten te besparen.. dat bedoel ik alleen maar te zeggen. De reistijden en kilometers is een gevolg.

    Dat is met ferrari dealers precies zo. Er is toch niet iemand die zegt er mag alleen op die en die locatie ferrari’s verkocht mogen worden?
    Het is commercieel gewoon niet aantrekkelijk om NOG een dealership te openen omdat er voor de behoefte voldoende voorziening is blijkbaar.
    Maar als die behoefte zich concentreert op een bepaald gebied, zal je snel zien dat er daar ook dealers gaan ontstaan.

    In de zorg is dit nu verboden.

  9. @Igor [8]: Het leven kan harder zijn, dit kan te maken met het soort werkzaamheden die de arbeider verricht. Zo zal een kantoorpik in Nederland ouder worder dan die bouwvakker, daar de maximale inspanning van de kantoorpik zal zijn dat hij de juiste toets op het toestsenbord zal moeten intikken.

    De bouwvakker hoeft niet minder gezond te zijn echter zijn lichaam is eerder op en dus zal hij eerder het loodje leggen.

    Dit heeft niets met gezondheidszorg te maken!

    Armin [10] reageerde op deze reactie.

  10. @M. Brandenburg [9]: Ik woon zelf in de VS. Jazeker dat land waar gezondheidzorg zo duur is en alleen voor de rijken.

    In realiteit ging ik op de dag van emigratie en dus niet langer verplicht verzekerd was in NL (of zoals mijn zorgverzekeraar mij mededeelde verzekerd mocht zijn :-)) de helft betalen van wat ik in Nederland betaalde.

    Het hele verhaal ‘duurder’ is namelijk een stropop. In Nederland zijn er hele groepen die bijna gratis zorg krijgen. Even los van goed/fout, maar denk aan kinderen onder de 21 (gratis voor ouders), niet werkende partners (enkel nominale premie) en lagere inkomens (lagere inkomensheffing en zorgkorting).

    Uiteindelijk wordt dat natuurlijk ook betaald, maar door anderen. Ben je zo’n ‘ander’ is de zorg natuurlijk helemaal niet goedkoop in Nederland.

    Daar komt ook nog bij dat in Nederland vrijwel alle rekeningen buiten de patient en verzekerde omgaan. Als jij naar de huisarts gaat krijg je geen rekening. Toch hoop ik niet dat iemand denkt dat het consult gratis was. Mensen in Nederland hebben geen flauw benul wat zorg kost, en dus vinden ze al snel iets heel duur.

    Ten derde is al dat herverdelen en daarvoor noodzakelijk bureaucratiseren van de zorg een magneet voor bureaucratie en fraude. In het oude ziekenfonds ging 30% van de premie op aan bureaucratie. Ik vrees dat dat nu nog hoger is, nu in 2006 de Nederlandse zorg geheel genationaliseerd is.

    In India is zorg zelf echt niet goedkoper als je kwalitatief dezelfde zorg wilt krijgen. Hoogstens bespaar je wat op bureaucratie. Dat kan overigens flink wat zijn, maar niet die 30 euro per maand vs die 400 a 500 euro per maand die je in Nederland betaalt.

    En die CT scan in Bulagrije kost in realiteit ook veel meer, maar de staat betaald het (via jouw of andermans belastinggeld).

    Mike [11] reageerde op deze reactie.

  11. @Armin [10]: Ik zelf ben geemigreerd naar Brazilie en ook hier gaat uw verhaal op. In verhouding betaal ik flink minder. Kosten voor de zorg hier zijn echter ook best hoog en wederom door de door u gemelde bureaucratie, maar ook door het feit dat wanneer je inkomen niet toereieknd is de overheid de kosten van de de medische hulp draagt. Uiteraard op kosten van dezelfde belastingbetaler.

    Gelukkig zijn (ondanks de klachten van de inwoners hier) de belastingen niet zo hoog in Nederland waardoor het allemaal dragelijk is. veel mensen verdienen bijvoorbeeld 1000 Reias per maand, echter de eerste 18.000 Reais zijn belasting vrij en is dus gewoon vrij te besteden. Verder kan ik mij aardig vinden in uw verhaal.

  12. Weer een fopspeen van een vorige regering met een hofnar als minister Hans Hoogervorst , het zou absoluut niet duurder worden en de zorgverzekeraar zou geen inmenging krijgen in de zorg .
    Wij worden weer flink belazerd door parlement en zorgaanbieders , zodat de zorgverleners carta blance hebben gekregen van minister Schippers 08-07-2011 •
    In 2006 werd een nieuwe zorgverzekeringswet van kracht. Tijdens de bespreking van die wet waarschuwde velen en zelfs de SP dat zorgverzekeraars zich met de inhoud van de zorg zouden gaan bemoeien. Minister Hoogervorst noemde die vrees toen ongegrond .
    Waarop een Agnes Kant in het debat van 15 december 2004:weerlegde ,

    Als je meer macht legt bij verzekeraars, kan dat leiden tot een aantasting van de rechten van patiënten en van de professionele autonomie van bijvoorbeeld de voorschrijver. De zorgverzekeraar gaat zich er echter mee bemoeien en dat vind ik een ongewenste ontwikkeling’

    In een later debat op 8 juli 2005 uitte Agnes Kant haar zorgen nogmaals:
    Het gaat dus wel degelijk om het probleem van de vrije artsenkeuze, dat nog steeds vol overeind staat.
    Laat de minister dan in ieder geval erkennen dat dit zo is. Bijvoorbeeld bij doorverwijzing naar een bepaalde specialist komen mensen erachter dat zij daarvoor niet verzekerd zijn, terwijl hun arts heeft geadviseerd naar die specialist te gaan.
    Over de macht van de zorgverzekeraars, waar dus nog meer macht komt te liggen, ook op dit punt, maak ik mij grote zorgen. Ik heb een hele reeks casussen van wat er nu al gebeurt als het gaat om de macht en de bemoeienis van zorgverzekeraars. Dat wordt echt een groot probleem, bij hulpmiddelen en geneesmiddelen waarvoor een machtiging moet worden afgegeven en waarbij men steeds vreemder capriolen uithaalt.’

    Minister Hoogervorst erkende helemaal niets.
    Hij zei in weekblad Elsevier van 3 september 2005:
    ‘Medici verdienen goed.
    Zij moeten niet zo zenuwachtig doen. Maar het is logisch dat zorgaanbieders – bijvoorbeeld medisch specialisten en huisartsen – nerveus zijn.
    Zij vrezen dat de zorgverzekeraars het voor het zeggen krijgen.
    Dat is niet zo.’
    We schrijven juli 2011:
    Minister Schippers sluit een akkoord met de ziekenhuizen en zorgverzekeraars.
    In de persverklaring van het ministerie VWS is het volgende te lezen:
    ‘‘Zorgverzekeraars gaan de selectieve inkoop van zorg sterk uitbreiden.
    Er wordt gecontracteerd op basis van prijs, kwaliteit, doelmatigheid en gepast gebruik.
    Ongewenste praktijkvariatie wordt teruggedrongen.’

    Deze VVD-minister van Volksgezondheid gaat dus precies datgene doen waarvan ik denk en de SP altijd voor gewaarschuwd heeft, en waarvan de vorige VVD-minister van Volksgezondheid zei dat het niet ging gebeuren , dat
    zorgverzekeraars zich door middel van ‘selectieve inkoop’ bemoeien met de inhoud van de zorg.
    Ze gaan zelfs bepalen welke praktijken gewenst zijn, en welke niet.
    En wij die zorg mogen en vaak moeten ontvangen zijn de nieuwe speelbal geworden van een opdrijvende prijzenmarkt in de zorgindustrie.

Comments are closed.