Er was eens een automobilist. Op zijn achterruit had hij trots een mooie sticker geplakt: Blij dat ik rij. Want dat was hij. Zo blij als blik zelfs. Tot een overijverige ambtenaar, Sjaak geheten, bedacht dat autorijders tot de sterkste partijen in het verkeer behoren. En dus begon Sjaak ook daar aan het grote nivelleren.
Sjaak begon met het aanleggen van speciale fietspaden, opdat onze tweewielende vrienden niet meer tussen die gevaarlijke auto’s hoefden te rijden. Die fietspaden kleurde hij rood, symbolisch voor het bloed dat hij dacht te hebben uitgespaard. Of het écht werkte, maakte Sjaak niet uit: de fietsers reageerden laaiend enthousiast en dus besloot onze Sjaak om overal fietspaden aan te leggen. Waar het aan ruimte ontbrak liet hij 2-baans wegen ombouwen tot enkelbaans wegen, met daarnaast aan weerszijden een fietspad. Als auto’s elkaar dan tegemoet zouden komen, dan zouden ze wel een beetje over het fietspad gaan rijden, bedacht hij genoegzaam. Toen er veel fietsers van achteren werden geschept, besloot hij de plaatselijke snelheid te verlagen tot 30 kilometer per uur. Dat zou ze wel leren, die wegpiraten!
Sjaak ontdekte dat er nog een categorie tussen de fietsers en de automobilisten in zat: de bromfietsers. Als er een bontkraagje na een overval op een opgevoerde scooter over het fietspad scheurde, schrokken die arme fietsers zich een hoedje! Dus verwees Sjaak de brommerts naar de grote weg. En hoewel ze daar eigenlijk rechts hoorden te rijden, voelde het gros zich de koning te rijk en bleef lekker met 35 doorpruttelen op het midden van de weg. Mooi, dacht Sjaak: dat haalt tenminste nog wat snelheid uit die stinkende auto’s!
Sjaak liet hele rotondes bouwen en hoewel verkeerspsychologen hem wezen op de onveiligheid van de op handen zijnde maatregel en hem wezen op shared space, besloot Sjaak de fietsers voorrang te geven op zo’n rotonde. Als een auto een fietser zou scheppen, was de automobilist immers de klos. Hey! dacht Sjaak: die houd ik er in! Als een auto een fietser aanrijdt, al rijdt de fietser zonder licht over de snelweg, dan nóg is de automobilist de Sjaak. Hij moest lachen om zijn eigen grapje en deed er prompt nog een schepje boven op: voortaan zouden alle fietsers van rechts voorrang krijgen!
Sjaak schrok zich een hoedje toen hij de volgende dag de krant las: er was een voetganger aangereden door… een fietser. En die voetganger was er nog ernstig aan toe ook: hij had een blauwe plek en was ook nog eens erg geschrokken. Sjaak schaamde zich diep: hij had zich zo geconcentreerd op de fietsers, dat hij was vergeten dat er wel degelijk een nog zwakkere partij was in het verkeer: de voetganger.
Prompt besloot hij voetpaden aan te leggen naast de fietspaden. Ten koste van de automobilist natuurlijk. Want die kon best wennen aan eenrichtingsverkeer. De voetpaden verbond hij met zebrapaden, desnoods met stoplicht en al over de fietspaden heen. Dat de ondernemers aan de winkelstraten moord en brand schreeuwden, snapte Sjaak niet: het is toch fijn dat alle klanten nu fijn konden fietsen en lopen langs de bouwmarkten?
Genoegzaam keek hij over de winkelstraat. Auto’s reden stapvoets en praktisch al het gevaar voor fietsers en voetgangers was geweken. Wel vond hij het vreemd dat er nog zo weinig winkels waren. Ook was het verder erg rustig op straat. De winkeliers hadden besloten hun zaak te verkassen naar industrieterreinen buiten de stad. Dáár konden de auto’s tenminste nog komen. Alleen de fietsers en voetgangers niet.
Sjaak zag het anders: Als de mensen niet meer bij de winkel konden komen, breng je de winkel bij de mensen. De automobilisten reden nog steeds stapvoets door de stad en keken verlekkerd naar de bouw-, en asfalteermachines die plots in het straatbeeld verschenen: Werd er dan ein-de-lijk naar hun gemopper geluisterd? De wegen werden duidelijk verbreed en waar sinds een paar jaar eenrichtingsverkeer was, leken nu hele extra rijbanen te worden geboren. Niets daarvan!
Het extra asfalt kwam ter beschikking van… Bussen. Lege bussen. De automobilist snapte er niets meer van: Eén enkele bus per 20 minuten die 50% van de wegcapaciteit krijgt toebedeeld en ook nog eens immer groene lichten treft? De fietser snapte er ook niets meer van, want hij moet te pas en te onpas stoppen voor zebrapaden-met-stoplicht, waar, op wat bekeuringen uitdelende agenten na, geen voetganger was te zien. Waar was die voetganger dan? Die bestelde alles via internet, want even met de auto naar de stad was een hel geworden.
Goed verhaal…Echter dat van bestellen op internet klopt nog niet helemaal..Daar is nog teveel angst voor. Betalen met je creditcard al helemaal…Als je alleen al telt hoeveel mensen hun creditcard afgeven als ze een drankje bestellen op een terrasje, gaan je haren recht overeind staan. Creditkaart uitzicht….Terwijl jo op het internet je kaart niet hoeft af te geven. Verkeerde manier van veilig denken…
Ps.
Voor mij geen creditkaart. Nooit gehad zal het ook nooit aanvragen. En als ze hem mij door de strot duwen zal ik er zeker misbruik van gaan maken..
Hoc Voluerunt [2] reageerde op deze reactie.
John [9] reageerde op deze reactie.
@Burnitall [1]:
even terzijden.
CVreditcards isniets mis mee.
Gewoon je nummer en verval datum niet afgeven.
Het kan handig zijn met online aankopen via de USa of andere landen en sites die niet meedoen aan Paypal of IDeal
Ron, leuk verhaal en het vreemde is, zo is het ook echt gegaan als je die oude films van amsterdam bekijkt vanaf 1950 over het verkeer.
Leuk die vintage stemmen ook, zal je vast filmpjes van kunnen vinden.
Armin [10] reageerde op deze reactie.
Bovenste plaatje met de rode stroken: dat is geen fietspad maar een suggestiestrook.
Fietsers behoren tot de asociaalste/domste weggebruikers. Het komt zo vaak voor dat ze zonder kijken de voorrangsweg opdraaien. De weg is vaak zo smal dat als er een tegenligger is je de volledige breedte van de weg nodig hebt. Voor die fietser die zich er tussen wringt, terwijl hij had moeten wachten totdat het kan, is dan geen plek.
Om niet te spreken over veel 60km wegen. Die worden steeds smaller. Zo smal dat je door de berm moet als er een tegenligger is. Ook daar asociale en domme weggebruikers die niet aan de kant gaan en geen snelheid minderen. De weg is eenvoudig te smal om elkaar te passeren, zeker met 60 km/uur. De overheid heeft de middenlijn weggehaald, voor uw veiligheid.
Stressfactoren in het verkeer:
Ik heb van die knopjes aan het stuur waarmee ik de snelheid kan vastzetten. Dat gaat over het algemeen goed. Behalve bij stoplichten: als ze op geel springen ontstaat er paniek. Wat te doen: doorrijden en een boete van 180 euro riskeren of volop in de remmen?
Ik heb schijfremmen rondom, abs, enz. Dat remt enorm. Als er iets achter zit met niet al te veel afstand dan kan dat wel eens fout gaan. Zeker met nat weer.
De snelheidslimiet op de smalle 60-km wegen negeer ik. Het is simpelweg onmogelijk om een tegenligger met die snelheid te laten passeren terwijl je de berm in moet met kuilen en gaten. Het is een soort rallye-rijden geworden. Ik kijk niet meer op mijn snelheidsmeter, gebruik de cruise control niet, maar scheur er gewoon zo snel mogelijk doorheen en haal de snelheid eruit bij een tegenligger. Op dat soort wegen kom je ook recreërende fietsers tegen die de hele weg voor zich opeisen en alle tijd van de wereld hebben, en die rust ook aan anderen willen opleggen.
Niet alle 60-km wegen zijn zo smal dat je bij een tegenligger door de berm moet. De overheid schijnt met een verbouwing van dat soort wegen bezig te zijn.
Steeds door de berm vol met kuilen en gaten moeten kan nooit goed zijn voor je auto.
Om belasting te ontwijken schafte ik een brandstof-zuinige auto aan met 14% bijtelling. De verkeersdrempels zijn zo hoog dat de bodem van de auto vaak geraakt wordt.
Energiezuinig? Remmen voor een drempel en daarna weer gas geven. En dan ook nog de bodem raken. Is het nu echt de bedoeling dat je er HEEEEL LANGZAAM overheen gaat?
Zoek voor de grap eens op ‘schade verkeersdrempel’.
Reteip [7] reageerde op deze reactie.
‘Volgens de Bovag hebben er jaarlijks zo’n 300.000 auto’s schade door verkeersdrempels’.
http://www.autoblog.nl/archive/2006/09/23/schade-door-verkeersdrempel-declareren-bij-gemeente
@Nico de Geit [5]:
En nu willen ze de belasting ‘voordeel’ weer ongedaan maken!
Ik heb zelf mn voorspoiler ook eens op een drempel kapot gereden. Was toen nog niet wijs genoeg om dat op de gemeente te verhalen. 50 zone en zelfs met 10kmh klapte ik nog op de drempel!
Gelukkig woon ik dichtbij duitsland, morgenmiddag weer de Autobahn op en planken met die zooi!
Over randdebielen gesproken.
In Oss kunnen ze er van meepraten. De fietsstraat, gesymboliseerd door een quasi-verkeersbord met een kroontje. Wat wil je nog meer, de fietser is koning. Oprotten met die auto’s.
http://www.lith.nl/content.jsp?objectid=502
Hier is het evaluatierapport gemaakt door een bedrijf gevoed uit de plaatselijke belastingruif (maar ach wat maakt het uit; er staat net een nieuw gemeentepaleis van krap 30 miljoen euro, grofweg 500 euro per inwoner). Goed voor de lachspieren: conclusies en aanbevelingen op pagina 18 en 19.
http://www.fietsberaad.nl/library/ontwerpvoorbeelden/Evaluatie%20fietsstraat%20gemeente%20Oss.pdf
Komt-ie weer: Idiots are running the asylum.
@Burnitall [1]:
Er zijn prepay creditkaarten.
Of ze deze in NL hebben weet ik niet, maar ik kocht er een in Duitsland (Vlakbij voor mij.)
Deze is oplaadbaar bij het tankstation, en je krijgt nooit rekeningen ervan thuis.
@Hoc Voluerunt [2]: Gewoon je nummer en verval datum niet afgeven
Credit cards zijn geen pinpassen waar ze je hele bankrekening kunnen leeghalen, en je dan moet bidden dat je bank je geld teruggeeft.
Nee, je belt de VISA op en stelt: deze transactie is onterecht. En hoppa, je hoeft niet te betalen. Probleem voor VISA en de ontvanger van het bedrag. Verder kun je bij creditcards precies bepalen hoe groot je ‘risico’ is. Bij je bankpas is het gewoon alles wat je hebt plus een eventuele kredietlijn.
Ik snap die angst voor credit cards niet, want die zijn juist veiliger dan pinpassen omdat het een extra laag is tussen jouw bankrekeningnummer en een belager.
Comments are closed.