Een libertariër is voor vrij verkeer van goederen en personen, mits die personen hun eigen broek ophouden. Dit gaat ten koste van de lokale werkgelegenheid. Toch heeft het dichttimmeren van de grenzen (ook) in dit geval geen nut: als de goedkope arbeiders immers niet naar het werk komen, komt het werk wel naar de arbeiders.
Iemand die het op een willekeurige plek op deze aardkloot goed naar zijn zin heeft, zal niet zo snel zijn koffers pakken en huis, haard, vrienden en familie verlaten. Zo komen er verdomd weinig medisch specialisten in Nederland werken, ondanks het feit dat de Nederlandse specialisten de best betaalde medici ter wereld zijn (wat weer een heel ander verhaal is). Het zijn dus de kansarmen, niet opgeleide mensen, die hun geluk komen beproeven in het buitenland.
Laten we eens aannemen dat zo’n iemand naar Nederland komt. En wel om te werken. In de praktijk zal er altijd een werkgever zijn die een baantje aanbiedt tegen minder dan het minimumloon. Meestal inclusief matras in de kolenkelder of andere geïmproviseerde secundaire voorwaarden. Aardbeienboeren of aspergetelers zijn op dit gebied heel vindingrijk.
De werkgever is blij (want hij bespaart fors op loonkosten), de werknemer is blij, want die vult (in zijn ogen) zijn zakken onder (voor hem) aanvaardbare omstandigheden. De Nederlandse werkloze staat aan de zijlijn en komt niet aan de bak. Tenzij hij bereid is zijn recht op doorbetaalde vrije dagen, doorbetaald ziekteverlof en zijn recht op minimumloon plus vakantiegeld op te geven.
Dat dit geen dagelijkse gang van zaken is, komt niet door het door libertariërs zo verguisde minimumloon, maar vooral doordat politici wel degelijk nationalistisch genoeg zijn om de grenzen dicht te houden voor arbeidsmigranten.
Het gevolg is dat het minimumloon dan wel een rol gaat spelen. Arbeidsintensieve werkzaamheden zijn hier gewoon te duur geworden. En omdat door de gesloten grenzen de arbeidsmigranten ook niet binnenkomen, verplaatsen bedrijven hun arbeidsintensieve banen naar die plekken op aarde waar arbeid nog wel goedkoop is.
Het eindresultaat is echter hetzelfde: lokale werkloosheid voor de laag opgeleiden.
In een libertarische samenleving is dit extra snel merkbaar: de grenzen staan dan immers wijd open en dus zullen goedkope krachten “onze” arbeidsplaatsen innemen tegen een loon ver onder het loon dat voordien bekend stond als het minimumloon. De levensstandaard zal voor een flink deel van de bevolking direct flink dalen.
Zijn “we” dan stiekem toch goed bezig met onze overheid? Nee. Zoals gezegd daalt de levensstandaard nu ook, omdat arbeid naar het buitenland wordt verplaatst. De mensen die werkloos worden door dit beleid voelen dat natuurlijk het meest, want die gaan er een flink stuk op achteruit doordat ze nu een uitkering krijgen in plaats van een salaris. Die uitkering wordt echter opgebracht door de mensen die nog wel een baan hebben. Voor hen stijgen dus de lasten. Ergo: onder het huidige beleid gaat iedereen er op achteruit, al is het langzamer.
De oplossing
Hoe kunnen we ons dan toch wapenen tegen de aanstaande teruggang in levensstandaard? In mijn ogen is de oplossing simpel: Als we niet de goedkoopsten kunnen zijn, moeten we er voor zorgen dat we (weer) de besten zijn. Dat kan middels opleiding. Bijvoorbeeld door het onderwijs te privatiseren en de leerlingen de kosten zelf te laten dragen. Het gevolg is dat er geen, of in elk geval: veel minder drop-outs zullen zijn: Wie de pijn van studiekosten echt voelt, zal het wel uit zijn hoofd laten zijn opleiding niet af te maken. Het fenomeen niet opgeleide Nederlanders is dan alleen nog in de geschiedenisboekjes te vinden.
De mensen die geen IQ van 132 hebben, kunnen zich bekwamen in dagelijkse vaardigheden als metselen en broodbakken. Want laten we eerlijk zijn: ondanks concurrentie van Polen en andere “handige” jongens, levert de Nederlandse bouwvakker wél kwaliteit af. En op traditionele wijze gebakken Afghaans brood komt na een maand ook wel je strot uit. Ook worden oude-van-dagen ongetwijfeld liever verzorgd in hun eigen taal. En dus zal er altijd behoefte zijn aan lokale vakmensen.
” Het zijn dus de kansarmen, niet opgeleide mensen, die hun geluk komen beproeven in het buitenland.”
Wat een onzin en flauwekul. Ik ken vanuit mijn vakgebied tal van Indiers, Roemenen en Polen die in Nederland in de IT werken. Die komen hierheen omdat ze in hun eigen land geen werk kunnen vinden of tegen een absoluut minimum loon.
Bovendien dacht je werkelijk dat al die werkeloze jongeren momenteel in de knoflooklanden allemaal kansarmen zijn? Dat daar geen hoogopgeleiden bijzitten?
Tamelijk selectief interpreteren van de werkelijkheid om je eigen ideeen maar kracht bij te zetten.
Tot slot, had jij zelf niet een eigen bedrijfje in websites dat binnen no time over de kop ging toen je buiten je eigen garage een klein kantoortje huurde en iemand in dienst nam? En moest toen niet een ander je overnemen en jou in dienst nemen, omdat je zelf je broek niet kon ophouden?
Ron, ron, ron…..
Hub Jongen [2] reageerde op deze reactie.
@ger [1]:
Foei, Ger. Wat een stomme argumenten en wat slap om op de man te spelen als je geen argumenten hebt om echt over het onderwerp te discussiëren.
Marinegezegde:
“Dit is niet wat hare majesteit zo gaarne ziet!”
ger [3] reageerde op deze reactie.
@Hub Jongen [2]:
Hub,
Als je alle migratiewerkers alemaal wegzet als kansloos hetgeen pertinent onjuist is en orakelt over je eigen broek ophouden maar vervolgens zelf daar niet toe in staat bent, mag zo iemand best tot de orde geroepen worden.
‘Een libertariër is voor vrij verkeer van goederen en personen, mits die personen hun eigen broek ophouden. Dit gaat ten koste van de lokale werkgelegenheid’.
Ten koste van de lokale werkgelegenheid? Hoe kom je daarbij? Meer productie maakt meer consumptie mogelijk. Als ik in Thailand ga wonen dan gaat dat toch niet ten koste van de lokale werkgelegenheid aldaar?
Productie = consumptie
Door de lonen en andere prijzen vrij te laten ontstaat er een balans tussen consumptie en productie. Iemand die genoeg heeft verdiend stopt met werken, een ander wil meer en werkt door. Als de lonen in een bepaalde sector heel laag zijn zal die sector te maken krijgen met gebrek aan arbeidskrachten, waardoor de prijs vanzelf stijgt. (arbeids)omstandigheden spelen ook een rol.
Alleen door de markt zijn werk te laten doen kan er een gezonde balans ontstaan. Iedere (prijs)regulatie werkt verstorend.
‘In de praktijk zal er altijd een werkgever zijn die een baantje aanbiedt tegen minder dan het minimumloon’
De gevallen die ik ken zijn keurig binnen de regels. Niet dat die regels zo keurig zijn, maar goed…
‘Meestal inclusief matras in de kolenkelder of andere geïmproviseerde secundaire voorwaarden. Aardbeienboeren of aspergetelers zijn op dit gebied heel vindingrijk’
Vindingrijk: container-units die zijn gebruikt voor de opvang van asielzoekers bijvoorbeeld. Voldoen aan alle regels en zijn heel betaalbaar.
‘De Nederlandse werkloze staat aan de zijlijn en komt niet aan de bak’.
Die zou wel gek zijn om te gaan werken voor een paar tientjes meer per maand. De Nederlandse werkloze met een riante uitkering handelt heel rationeel als hij het verdomt om te gaan werken.
Vriend, een slecht verhaal !!
Als een buurland het economisch beter kan doen, doordat wij er arbeid aan geven (neem pellen van garnalen, die gaan dus heen en weer van NL naar Polen en terug), dan heeft zo’n land geld om weer diensten van ons af te nemen !! Je kunt niet alle werkgelegenheid zelf behouden. Kassen, aardbeienteelt en andere gelijksoortige arbeidsintensieve productie kan dus beter geschieden waar de arbeid zich bevindt. En in de loop der jaren zal dit ook gaan plaatsvinden.
Comments are closed.