De SP ziet ze vliegen

De SP komt weer met een ‘verstandig’ plan. Luchtreizigers die vertraging oplopen door de schuld van de luchtvaartmaatschappij moeten compensatie krijgen daarvoor. Het huidige systeem functioneert daarvoor niet, aldus de SP.Ook moest iedere reiziger nog naar de rechtbank waar hij pas na een lange strijd het geld kreeg waar hij recht op heeft.

De oplossing is – hoe kan het ook anders – een nieuwe commissie. Die moet dan bepalen of de reiziger wel of geen recht heeft op compensatie.

Met één ding ben ik het zowaar met de SP eens: het huidige systeem deugt niet. Dat geldt niet alleen voor vertraagde luchtreizigers, maar voor heel veel relatief kleine geschillen. De gang naar de rechtbank is, zeker tegen een vermogende partij, als een zwemtochtje in het asfaltmeer. Het kost veel tijd, geld, moeite, aandacht, inspanning en een dosis geluk alvorens de grootste partij het opgeeft. Slikken is dan beter dan stikken.

Uiteraard is er een betere oplossing dan de oplossing van de SP, die op dwangneurotische wijze natuurlijk weer de overheid als ultieme probleemoplosser ziet. Een reiziger zou zich gewoon moeten kunnen verzekeren tegen vertraging. Een dergelijk systeem heeft grote voordelen.

Allereerst kan een reiziger zelf bepalen of hij het risico op vertraging wil afdekken. Als vertraging hem niet interesseert kan hij zich zo een grijpstuiver uitsparen en als hij meer zekerheid wil dan kruist hij het vakje met ‘verzekering’ aan bij het aanschaffen van zijn ticket.

Ten tweede zou het zeer voor de hand liggen als een verzekeraar ook uitbetaalt als de vertraging buiten de schuld van de luchtvaartmaatschappij ligt, zoals bij de aswolk na uitzonderlijke vulkanische activiteit op IJsland. Dan kan een eventuele compensatieregeling van de overheid uitblijven en kunnen er weer een paar ambtenaren naar het UWV. Met de hoeveelheid vliegbewegingen wereldwijd moeten verzekeraars in staat zijn om ook dergelijke grote gevallen te compenseren. Verzekeraars verzekeren zichzelf immers ook. De schuldvraag wordt dan zelfs irrelevant voor de reiziger.

Ten derde kan een compensatieregeling zoals een geschillencommissie van staatswege die oplegt erg kostbaar worden voor luchtvaartmaatschappijen en aangezien die niet van de wind kunnen leven zullen ze dat moeten verdisconteren in de prijs van hun tickets. Dit zou de doodsteek kunnen zijn voor de low budget maatschappijen en die hebben het vliegen juist voor de armlastige troetelkinderen van de SP binnen handbereik gebracht. Een low budget maatschappij moet de mogelijkheid hebben om reizigers maar een nachtje op een luchthaven te laten hangen als die bereid zijn dat risico te aanvaarden in ruil voor een goedkoop ticket. Het staat reizigers vrij een forse verzekeringspremie te betalen voor een hotelovernachting en taxirit of een lagere premie voor een kop koffie en een voorverpakt broodje. ‘Take it or leave it’ zou ik zeggen.

Ten vierde wordt de schuldvraag wat betreft de oorzaak van vertraging de reiziger volledig uit handen genomen. Dit wordt een zaak tussen verzekeraar en luchtvaartmaatschappij en een verzekeraar is een stuk beter geschikt om de gang naar de almachtige rechter te maken.

Het artikel van de SP toont wederom aan dat het huidige rechtssysteem niet goed functioneert. In plaats van het recht – het non-agressieprincipe – te dienen maakt het systeem het eerder onmogelijk om je recht te halen. Er zijn betere systemen mogelijk en private systemen verdienen de voorkeur.

Een verzekeraar zou een goede dekking moeten bieden tegen lage prijzen, anders krijgen ze geen klanten. Een luchtvaartmaatschappij zou daar zelfs volledig buiten kunnen staan. Luchtvaartmaatschappijen met veel vertragingen krijgen daardoor naast het hoge vertragingsrisico te maken met hogere premies voor de verzekering en zien klanten weglopen naar punctuelere maatschappijen. Reden genoeg om het aantal vertragingen zo laag mogelijk te houden.

Je ziet, beste SP, dat jullie ‘jarenlange strijd’ helemaal niet nodig was. Er is een betere oplossing.