2012, schengen buitenspel, totaal controle weer ingevoerd

Overheden kunnen geen vrijheden geven die ze niet eerst hebben afgenomen, overheden kunnen geen rechten beschermen die ze niet eerst hebben geschonden en overheden kunnen geen geld uitgeven dat ze niet eerst hebben gestolen.

De eerste wereldoorlog is een belangrijkere kentering geweest dan velen denken. De monarchie is toen voorgoed begraven, met uitzondering van enkele hardnekkige remnanten waar de parasitaire koninklijke tentakels kennelijk te diep in het vlees der natie verankerd waren om te verwijderen.

Hoe er ook over monarchie gedacht mag worden, het zette wel een rem op haar opvolger, het democratische proces. De democratie heeft daarna bijna een eeuw lang vrij spel gehad. Hoe we ook over democratie mogen denken, het zette van tijd tot tijd wel een rem op de ontwikkeling van haar kind, de EU. Het is zeker mogelijk dat we over enkele jaren dan wel decennia hevig terugverlangen naar de goede oude tijd met politici en politieke partijen als de PvdA, VVD en PVV. Omdat de niet verkozen beurocraten dan de macht in het oude continent hebben veroverd.

De rode draad bij alle heersers is dat ze willen heersen. De aard van de bestuursvorm, monarchie, democratie dan wel beurocratie, bepaalt hoe ver het publieke domein zal opschuiven ten koste van de private eigendom.

Monarchen hebben geen enkele baat bij staatsschulden en herverdelingschema’s tussen groepen burgers onderling. De enige herverdeling die voor de monarch interessant is, is de mate van herverdeling tussen burger en monarch.

Democraten leven bij de gratie van herverdeling. Staatsschulden zullen gezien de tijdshorizon van regeringen toenemen. Beurocraten op hun beurt leven van internationale herverdeling, toezicht houden en regelgeving. Men kan vooral bij democraten en  beurocraten de eerder afgenomen rechten terugkopen in de vorm van vergunningen en belastingheffingen.

Propaganda, thans eufemistisch als  bewustwordingscampagnes betiteld, neemt een centrale rol in. De burger moet overtuigd worden van de goede daden die de roverheid en de EU leveren. Orwelliaanse kretologie als “de euro brengt welvaart” of “inflatie is noodzakelijk” dan wel “er is vrij verkeer van goederen en diensten” viert hoogtij.

Naar mate het aantal regels toeneemt neemt de behoefte aan toezicht echter toe. Net als het wantrouwen naar de burger. Dit is een zichzelf versterkend proces met de politie staat als uitkomst.

Laat ik afsluiten met een IT projectje van de overheid en de leugen van Schengen. Velen geloofden in de leugen van Schengen. Alhoewel voor eenieder zichtbaar de motormuizen van de K-mar langs de wegberm de controle van het ingaande verkeer op de snelwegen van de douane over hadden genomen. En er dus in praktijk weinig veranderde. Ik kon me daar zelf kwaad over maken, maar smaakte ook van tijd tot tijd het genoegen natte motormuizen triest langs de A-zoveel te zien staan omdat ze te laf waren hun dienstbevel tijdens de regen naast zich neer te leggen.

De staat besefte het leed van de motormuizen en besloot tot de invoering van een werkgroep. Deze werkgroep zorgde voor het @MIGO experiment langs de A16 bij Hazeldonk. Dit was een experiment met automatische kenteken herkenning. Enige jaren later evolueerde dit tot het @MIGO-BORAS project. Dit project dat thans een operationele fase nadert, betekent niets minder dan een totaal controle, een 100 procents controle van alle ingaande verkeer.

Waar vroeger een douane beambte op basis van ervaring, en thans een K-Mar motormuis op basis van de noodzaak periodiek in beweging te komen en niet te stijf te worden, automobilisten uitkoos voor een nadere controle, controleert @MIG-BORAS alle inkomende verkeer. Het gescande kenteken wordt langs een aantal databases gehaald. Onder meer een database met een zwarte lijst, auto’s die bijvoorbeeld gestolen zijn. Maar er wordt ook gewerkt met automatische algoritmes, rekenregels waarmee gekeken wordt of de auto aan een profiel voldoet.

Onze arme kleumende motormuis is hier niet zoveel mee opgeschoten, hij staat nog steeds langs de snelweg en krijgt nu van een systeem te horen welke auto’s hij dient aan te houden, dat mag hij zelf niet langer bepalen.

Het leed van de tweewielige dwangambtenaar kan me eerlijk gezegd gestolen worden, het is zijn keuze om een dergelijk beroep uit te voeren. Vele malen erger is dat het recht op vrij verkeer wederom is afgenomen van de burgers. De overheid zet je op een lijstje en waar je vroeger een heel beperkte kans had dat je dan aan de grens werd aangehouden, wordt je vanaf volgend jaar 100 procent zeker aangehouden als de staat niet wil dat je van je recht op vrij reizen gebruik maakt.