Van staatsschulden naar staatsgulden 1/4

We ontvingen een uitgebreid artikel van Rudo de Ruijter over de toestand van het huidige geldsysteem, de zwendel met de euro en een oplossing om uit de euro te gaan. Vanwege de lengte publiceren we het op vier achtereenvolgende dagen. De oplossing op zich , in deel 4, is geen libertarische oplossing. Voor een echte oplossing zien we liever een gouddekking en vrijheid van valuta. Maar ze geeft wel aan dat het helemaal niet zo moeilijk is om de euro vaarwel te zeggen.

Van staatsschulden naar staatsgulden
Rudo de Ruijter, Onafhankelijk onderzoeker, 27 oktober 2011

Brussel wil de sleutel hebben van de nationale schatkisten van de 17 eurolanden. Alleen op die manier kunnen ze de euro redden, zeggen ze. Het ESM-verdrag is al getekend. Als de parlementen dit verdrag ratificeren is het afgelopen met onze soevereine democratieën. Willen we dat wel? Is er een alternatief?

Voor wie weet hoe het geldsysteem in elkaar zit, is de logische oplossing van de huidige problemen vrij eenvoudig. Een bankhervorming. Op TV mag er nog niet over gepraat worden [1], maar als je wilt weten hoe het zit, hier is de uitleg.

1.   Het huidige geldsysteem
Bankiers hebben nu wereldwijd een geldsysteem, dat gebaseerd is op geld maken uit gebakken lucht. Bijna al het geld op bankrekeningen bestaat uit gebakken lucht. Er is slechts een minieme hoeveelheid echt geld in omloop. Hoe zit dat?

Bankieren is boekhouden
Telkens wanneer een bankier een lening verstrekt, dan verstrekt hij in feite geen geld, maar een tegoed. De lening bestaat uit niets anders dan getalletjes in de boekhouding van de bankier. Stel dat jij een lening wilt van jouw bank, Bank Blut. Aan de ene kant schrijft de bankier dat hij 250.000 euro van jou tegoed heeft en aan de andere kant dat jij nu een tegoed van 250.000 euro van hem hebt. Die zie je op je rekening verschijnen. Die kun je uitgeven. Huisje kopen? Okay, huisje kopen.

Stel dat je een cheque uitschrijft aan de verkoper van het huis. Die brengt die cheque naar zijn bank, de Roodschildbank. Die wil die cheque nu inwisselen bij jouw bank, tegen echt geld wel te verstaan. Roodschild weet hoe zijn collega de getalletjes uit de hoed getoverd heeft en neemt geen genoegen met gebakken lucht.

Nu moet Bank Blut dus met echt geld over de brug komen. Maar, in de praktijk blijkt dat meestal niet nodig. Roodschild verstrekt namelijk zelf ook doorlopend leningen. En een deel van die leningen worden weer uitgegeven aan klanten van Bank Blut. Dus wat er gebeurt, is dat Roodschild zijn vordering van 250.000 op bank Blut uitwisselt tegen een vordering van 250.000 van Bank Blut op Roodschild.

Rente op gebakken lucht
Op deze manier kunnen banken steeds meer leningen in omloop brengen. Het ene blikje gebakken lucht wordt uitgewisseld tegen het andere en de klanten hebben niet in de gaten hoe ze voor de gek gehouden worden. Want voor die gebakken lucht moet wel rente betaald worden.

Even ter amusement een voorbeeld, waarbij banken miljoenen creëren zonder dat er één cent echt geld bij te pas komt. In het echt komt er iets meer bij kijken, maar toch.

We stellen dat er 3 banken zijn, die respectievelijk 20%, 30% en 50% van de bevolking bedienen. Aangenomen wordt, dat alle drie dezelfde soort klanten hebben, die dezelfde behoefte hebben aan leningen en bestedingen. Aangetoond wordt, dat alle betalingen die de banken moeten doen op het moment dat de lener zijn lening besteedt, wegvallen tegen de ontvangsten van deze bestedingen.

De leners van de eerste bank besteden 20% van hun leningen bij klanten van hun eigen bank, 30% bij klanten van bank 30% en 50% bij klanten van bank 50%. Enz. Als we de ontvangen bedragen uit alle leningen nu bij elkaar optellen, heeft elke bank evenveel ontvangen als dat hij heeft gecreëerd. Voilà, 100 miljoen aan tegoeden op bankrekeningen zonder dat er een cent echt geld aan te pas is gekomen.

Wanneer je bankiers vraagt of ze geld uit het niets creëren, antwoorden ze in de regel dat ze slechts leningen verstrekken voor zover ze daar tegoeden tegenover hebben staan. Die tegoeden lopen echter vanzelf op door de leningen, die zij zelf verstrekken.

Betalingsverkeer
Het hele betalingsverkeer gaat op dezelfde manier. Als jij een betaling doet aan iemand bij een andere bank, dan moet jouw bank dat aan de andere bank betalen. Maar nog dezelfde dag zullen er ook weer betalingen van klanten van de andere bank aan klanten bij jouw bank gedaan worden. Al die interbancaire betalingen worden gewoon tegen elkaar weggestreept.

Wat de banken uiteindelijk aan elkaar betalen, dat zijn de kleine verschillen tussen de pakketten inkomende en uitgaande betalingen. Om die overboekingen te vergemakkelijken hebben alle banken een rekening bij de centrale bank. De bedragen op die rekeningen worden beschouwd als echt geld. (Desgewenst zouden de banken het totale bedrag op kunnen vragen in bankbiljetten, want de centrale bank is gemachtigd deze te drukken.)

Bij de centrale bank geldt de regel dat alle banken ‘s avonds een positief saldo moeten hebben. Als een bankier te kort komt, omdat hij op een dag wat minder ontvangen dan betaald heeft, dan leent hij voor de nacht van zijn collega, die dan wat meer ontvangen dan betaald heeft. En als de collega’s elkaar niet vertouwen, zoals tijdens de kredietcrisis en nu weer sinds enkele maanden, dan kan de bankier voor een kwart procent meer van de centrale bank lenen.

Bankiers onder elkaar
Bankiers hebben onderling regels afgesproken over het vereiste minimum kapitaal ten opzichte van de berekenende risico’s, zoals die van uitstaande leningen. Dat kapitaal is maar een schijntje van deze risico’s, maar op deze manier wordt het maken van geld uit gebakken lucht enigszins geremd en lopen banken meer met elkaar in de pas bij het verstrekken van leningen. Dit verhoogt het onderlinge vertrouwen om elkaar geld te lenen, zodat ze allemaal hun winstmogelijkheden kunnen optimaliseren.

Bankiers zijn dus in eerste instantie bankiers onder elkaar. Toen de klanten van grote Nederlandse banken massaal hun geld naar Triodos brachten, omdat ze ontevreden waren over de graai-cultuur bij hun eigen bank, kwamen de grote banken dat geld tekort. Gelukkig is Triodos de gemeenste niet en die leende dat geld gewoon weer uit aan diezelfde banken. (Sorry mensen, ethische banken bestaan gewoon niet, wel sympathiek ogende banken. Maar met zo’n geldsysteem kun je toch ook niet anders verwachten, niet waar?)

Maar zodra er donderwolken aan de horizon verschijnen en er grote verliezen dreigen voor de banken, dan is het onderlinge vertrouwen meteen weg. Dan probeert elke bankier zijn eigen broek op te houden. Elk van hen probeert dan zo snel mogelijk zijn kasreserves te vergroten en zijn risico’s te verlagen. Resultaat, het bedrijfsleven krijgt maandenlang nauwelijks meer krediet en de golven van ontslagen en faillissementen beginnen het land weer te teisteren. En als de bui blijft hangen, kan het zelfs jaren duren. Heerlijk toch, zo’n banksysteem?

Ingezonden door Rudo de Ruijter

Deel 2/4 verschijnt morgen