Banken en informatie

De  laatste jaren neemt de hoeveelheid informatie  die banken en andere financiële instellingen van ons wensen hand over hand toe.

De overheid  legt, onder druk gezet door de de Verenigde Staten  van Amerika,  een aantal verplichtingen op  die de banken zelf mogen interpreteren.

De bank  voegt daaraan toe informatie die   zij zelf  graag  van de klant wil ontvangen en  schuift dan een hele waslijst van verplichtingen door naar de klant onder het voorwendsel van maatregelen tegen  terrorisme en witwassen.

Doordat   de bank haar eigen wensen aan de lijst toevoegt en deze niet separaat opvoert, wordt het volslagen onduidelijk  welke   informatie  verschaft moet worden op grond van een wettelijke verplichting  en welke informatie  alleen dient ter bevrediging van de nieuwsgierigheid van de bank.

Zowel de bank als de klant zijn een zee van tijd kwijt aan deze grappenmakerij ; er is nog geen euro minder door witgewassen  en nog  geen bom minder door gelegd.

De bank eist bij voorbeeld:

01.

een gas- of electriciteitsrekening, ook al woont u al 50   jaar op hetzelfde adres

02.

te weten waarvoor u geld opneemt en geeft dit  dan blijkbaar door , als u zegt dat het is voor aankoop van explosieven

03.

te weten waarvoor u geld overmaakt ( als  het is voor  import van  heroïne, zegt de bank vermoedelijk dat dat niet mag)

04.

achtergrondinformatie over personen met wie u zaken doet ( als  het terrroristen zijn,   gaat een alarm af)

Een  en ander   kost zoveel tijd, dat een aantal banken nu  aan rekeninghouders antiwitwaskosten in rekening brengen.

Hoe lang deze waanzinnige ontwikkeling nog zal voortgaan is duister, maar  aanleiding tot optimisme is er nauwelijks. De  ontwikkeling is zorgwekkend ,antiliberaal,   antikapitalistisch en dient geen enkel doel.

Hugo  van Reijen