De straatrover

Een van de meest vervelende zaken die je kan gebeuren is slachtoffer te worden van een straatrover. Je wordt met geweld bedreigd, waardoor je je portefeuille afgeeft. Met je pasjes. En eventueel je smartphone en horloge. Je bent zomaar duizend euro kwijt. En je vertrouwen in de medemens is enorm geschaad. Wie durft er nu zomaar geld van je af te nemen? Onder bedreiging?

De agent op het politiebureau was begripvol.

Je gaat naar huis en blokkeert je pasjes. Je gaat naar de gemeente en vraagt een nieuwe ID kaart aan tegen een straftarief omdat je de vorige kaart niet kan inleveren. Je krijgt nieuwe pasjes van de bank en de creditcardmaatschappij thuisgestuurd. Na een paar weken slaap je weer beter. Oke, je bent slachtoffer geweest. Maar je begrijpt dat dit soms kan gebeuren. Dat het niet je schuld is en dat je een kleine kans maakt dat dit nog een keer gebeurt. Oke, je bent een keer slachtoffer geworden in je leven, dat is het dan, kan je best mee leven.

Je belt nog een keer met het politiebureau, nee ze hebben nog niemand aangehouden maar het heeft hun aandacht.

Je lucht je hart. Je krijgt van iedereen steun. Iedereen heeft medelijden. De maatschappij is toch goed. Je praat met een collega. Laten we hem Ratio noemen. Je beklaagt je bij hem dat er mensen zijn die dit zomaar kan doen. Ratio begint te glimlachen.

Die straatrover, meid, die kom je maar een keer tegen in je leven. Die straatrover berooft je. Hij belooft je niets. Hij maakt geen claims om te beschermen. Hij maakt geen aanspraak op hogere doelen. Hij claimt geen morele superioriteit. Hij zal je niet ieder jaar lastig vallen. Die straatrover, kortom, is niet je probleem.

Ratio is niet begripvol.

Daarnaast heb je, zo oreert Ratio, de staatsrover. Die claimt je te beschermen. Die berooft je iedere maand van duizend euro of meer als je een beetje behoorlijke baan hebt. Die wil alles van je weten. Die laat je niet met rust. Die claimt morele superioriteit. En die stuurt mannen met vuurwapens op je af als je niet betaalt. Dezelfde mannen die zo begripvol waren toen je net was overvallen. Die sluiten je op wat een straatrover nooit zou doen. De staatsrover verklaart je te beschermen tegen de boze buitenwereld. Die verklaart dat zonder de staat je niet beschermd wordt tegen criminelen. Die verklaart dat zonder staat je hulpeloos bent. Die verklaart dat de staat je hoeder is. Je hoeder tegen een foute kwade buitenwereld. Zonder staat ben je een willoos slachtoffer dat wordt leeggezogen. Die maand op maand tot je sterft, je zal proberen te behoeden voor je eigen fouten en al het kwaad van de buitenwereld. Tegen een prijs afgedwongen door begripvolle hulpverleners / agenten met pepperspray en vuurwapens.

———— opmerkingen

Dit is niet helemaal een origineel verhaal, het is reeds vele malen verteld. Hieronder een versie van LysanderSpooner uit 1966

The government does not, indeed, waylay a man in a lonely place, spring upon him from the roadside, and holding a pistol to his head, proceed to rifle his pockets. But the robbery is none the less a robbery on that account; and it is far more dastardly and shameful. 

The highwayman takes solely upon himself the responsibility, danger, and crime of his own act. He does not pretend that he has a rightful claim to your money, or that he intends to use it for your own benefit. He does not pretend to be anything but a robber. He has not acquired impudence enough to profess to be merely a “protector,” and that he takes men’s money against their will, merely to enable him to “protect” those infatuated travelers, who feel perfectly able to protect themselves, or do not appreciate his peculiar system of protection. He is too sensible a man to make such professions as these. 

Furthermore, having taken your money, he leaves you, as you wish him to do. He does not persist in following you on the road, against your will; assuming to be your rightful “sovereign,” on account of the “protection” he affords you. He does not keep “protecting” you, by commanding you to bow down and serve him; by requiring you to do this, and forbidding you to do that; by robbing you out of more money as often as he finds it for his interest or pleasure to do so; and by branding you as a rebel, a traitor, and an enemy to your country, and shooting you down without mercy, if you dispute his authority, or resist his demands. He is too much of a gentleman to be guilty of such impostures, and insults, and villainies as these. In short, he does not, in addition to robbing you, attempt to make you either his dupe or his slave. [einde citaat]

De gevolgen van de gedwongen afdrachten aan de staat hebben de maatschappij totaal ontwricht. Natuurlijk kunnen mensen vol ijver werken aan een gemeenschappelijk doel. Het is echter een andere zaak als de solidariteit wordt afgedwongen. Dan zullen er fricties ontstaan. De productieve burger die geplukt wordt zal vaak minder gemotiveerd zijn te werken omdat hij wel voor zichzelf wil werken, soms ook vrijwillig voor anderen, maar niet gedwongen voor anderen wenst te werken. Thans met een nominaal toptarief van 52 procent, maar in praktijk nog hoger, zullen velen het er rustiger van nemen, je incrementele inspanningen komen slechts zeer gedeeltelijk aan jou ten goede. In plaats van incidenteel 1000 euro aan een struikrover te betalen zijn veel burgers thans iedere maand duizenden euro’s kwijt aan het instituut dat oorspronkelijk is opgezet om binnenlandse veiligheid te garanderen.

Er zal dus veel welvaart vermorst worden doordat de productiefste elementen van de samenleving keer op keer gedemotiveerd worden om te produceren. Waar men in een situatie zonder belasting stopt met werken als het nut van een uur niets doen hoger wordt dan het nut van een uur werken, is dat nu niet langer zo. Door de hoge belasting moet je twee of zelfs drie uur werken om netto hetzelfde te per uur te verdienen zonder belasting. Dit betekent dat men veel eerder zal stoppen met meer te produceren. Want het nut van en uur werken is meer dan gehalveerd.

Helaas houdt het onrecht hier niet op. Maar dat kan beter in een apart artikel een keer behandeld worden. Betoogd kan worden dat discriminatie een van de grondslagen van de democratie is. Een moderne democratische welvaartsstaat is immers gebaseerd op gedwongen inkomensoverdrachten om “sociale rechtvaardigheid” na te streven en een vorm van discriminatie is dus in het fundament van een dergelijke staatsvorm verankerd.

Dit soort gedachtes zijn vaak mooi uitgewerkt in de boeken van Hans Hermann Hoppe.