Wat betreft de in diverse topics gevoerde discussie over persoonlijke vrijheid en de bescherming van eigen kapitaal waarvan Vrijspreker “verweten” wordt dat ze het daar teveel over hebben (met kapitaal bedoel ik hier iemand’s persoonlijke bezittingen = geld, edelmetaal, aandelen, bezittingen, roerend en onroerend goed, enz.) het volgende, geschreven vanuit mijn eigen situatie en ervaringen:
De “casus” die ik hier probeer te beschrijven is op basis van reacties in andere topics op deze website, waar persoonlijke vrijheid (terecht) belangrijk wordt gevonden en waar min of meer kritiek is op de vele financieel getinte berichten en reacties. Ik veroordeel hier niemand mee, wat ik lees in de reacties zijn voor mij de feiten en meningen die ik als basis neem voor onderstaande.
Van jongs af aan (rebelse pubertijd?) kwamen mijn gevoelens niet overeen met de praktijk van het dagelijks leven. Dwang, overheden, onderwijsindoctrinatie, conditionering door ouders die ook staatsopvoeding hadden genoten en dus ook niet beter wisten, authoriteit afgedwongen door mensen die IK die authoriteit over MIJ nooit gegeven had, enz, enz. Er was iets mis en ik ondervond veel innerlijke conflicten en confrontaties met de buitenwereld. Snapte ik het niet? Dacht ik zo fout? Wat was er aan de hand?
Door denken, praten en lezen ben ik, vind ik zelf, een vrij mens geworden, veel vrijer dan de meesten in mijn omgeving. Innerlijk vrij, bedoel ik daarmee. Ik ga in mijn privéleven alleen vrijwillige associaties met anderen aan. Mijn werk heb ik zo vrij als mogelijk is kunnen bewerkstelligen (eigen baas met een redeljke vrijheid om mijn opdrachtgevers te kiezen). Relaties en/of associaties met mensen die ik niet vrijwillig gekozen heb, zijn nog steeds gebaseerd op MIJN gevoel van vrijheid. Volgens het simpele pincipe van het niet initiëren van geweld in de meest uitgebreide zin van het woord.
Maar zelfs zaken die ik nu nog als dwang bestempel, ga ik ook aan omdat deze in prioriteit lager staan dan de vrijheid die ik nastreef. In deze Westerse maatschappij heb je nu eenmaal nog afhankelijkheden van partijen, die je in een werkelijk vrije markt niet zou hebben of de keuze zou hebben wie je voor dergelijke zaken zou kiezen. Zowel voor wat betreft de persoonlijke vrijheid als ook de materialistische. Bijvoorbeeld: ik rijd auto, dus ik betaal gedwongen belastingen en accijns. Omdat ik niet anders kan om gebruik te maken van dit comfortabel transportmiddel. Een vrijwillig, particulier systeem om voor een wegennet te betalen is mij liever, maar nu in Nederland nog geen mogelijkheid. Dus kies ik om volgens die dwang te betalen voor dit stukje comfort, dat is een keuze versus de keuze om géén comfortabel transportmiddel te gebruiken.
En op mijn werk kom ik ook in aanraking met mensen, die ik in mijn privéleven niet vrijwillig zou kiezen als intermenselijke relatie. Hier kies ik vrijwillig voor de prioriteit om een inkomen te vergaren om ándere vrijheden na te streven en die prioriteit ligt hoger dan een vergadering of gesprek met zo’n collega. Het leven is niet alleen maar leuk, gezellig en “roze wolken”, dus dergelijke nadelen neem ik op de koop toe, omdat dit systeem nog niet voor alles vrije(re) alternatieven biedt.
Er sluipt af en toe nog weleens een stukje conditionering in mijn gedrag (ben ook maar een mens), maar ik overdenk alles zeer goed en duidelijk volgens principes die hier aangeduid worden met het non agressie principe, libertarisme, objectivisme, anarcho-kapitalisme en dergelijke. De “-ismen” doen mij eerlijk gezegd niet veel, want ik zie mijzelf als een individu en niet door anderen gedwongen tot een groepje te moeten behoren, maar dit terzijde. Ik denk dan ook niet voor de volle 100% tot één van die “-ismen” te behoren.
Juist door mijn innerlijke vrijheid te verwezenlijken, kwam ik ook tot het besef om mijn leven te beschermen. En daarbij hoort ook het beschermen van mijn eigen kapitaaltje en toekomstige kapitaaltjes. Eigendomsbewustzijn noem ik het maar even. Bewust zijn van hetgeen je vergaart en datgene wat eerlijk vergaard is als rechtmatig eigendom te beschouwen en te beschermen.
Niet alleen het vergaren van materialistische zaken, maar ook het vergaren van een eigen filosofie, levensovertuiging, gedachten, ervaringen, gevoel, enz, en vooral: persoonlijke vrijheid. Mag ik dit hier eventjes “persoonlijk kapitaal” noemen? Dit persoonlijk kapitaal pakt niemand mij af. Het is mijn persoonlijke rijkdom, die ik moeilijk ter discussie kan stellen of er anderen mee overtuigen, want ieder individu bepaalt andere waarden voor zijn/haar leven en pesoonlijke vrijheden. Ze kunnen alles van mij afpakken, tot aan de kleding die ik draag toe. Als ik dan naakt en berooid ben, bezit ik nog steeds alles wat ik in mijn hersenen heb: mijn persoonlijk kapitaal.
Anderzijds zijn er de materialistische rijdommen, het kapitaaltje dat ik in het begin van dit artikel noemde. Ook deze zijn alleen voor mij van waarde (of beter: comfort, want ik kan heel goed zónder heel veel van die materialistisch vergaarde kapitaaltjes), omdat ik ze zelf vergaard heb. Maar hierover is veel gemakkelijker te schrijven en te discussiëren. Mijn euro’s en mijn goud en mijn huis zijn voor een ander goed te begrijpen. Want een ander heeft ook geld en andere bezittingen.
De onderwerpen over ieders materialistische rijkdom zijn derhalve gemakkelijker te bespreken, omdat iedereen wel érgens affiniteit mee heeft. En omdat die materialistische kapitaaltjes juist die zaken zijn die door overheidsinmenging belemmerd, afgeremd en geroofd worden. Dit raakt iedereen, het is duidelijk te omschrijven, het is rationeel, feiten spreken voor zich en het wordt alsmaar erger. Hierbij uitgaande van de netto-betalers, dus de mensen die niet van geroofd geld leven.
De overheid pakt onze persoonlijke vrijheden nóg niet af, of tenminste slechts in geringe mate. Dat vind ik ook fout, maar er is nog geen ambtenaar of politicus geweest die mijn gedachten of levensfilosofie heeft afgepakt. Nóg niet…
Onderwerpen over het persoonlijk kapitaal zijn veel moeilijker te bediscussiëren. Het is minder rationeel en minder gebaseerd op feiten, maar op meningen gebaseerd. Dergelijke discussies zijn veel moeilijker. Het is veel moeilijker mensen inzicht te geven in persoonlijke vrijheid, daarentegen is het heel gemakkelijk om mensen inzicht te geven wat er onder dwang van hen geroof wordt.
Mijn conclusies:
1. Mensen bewust maken van vrijheid gaat gemakkelijker op een rationele manier. Bijvoorbeeld door aan te tonen wat overheden met uw geld doen. Dat zien we hier op Vrijspreker.
2. Mij lijkt dit een goede manier om mensen dichter naar persoonlijke vrijheid te brengen. Via de gemakkelijke weg de inperking van (materialistische) vrijheden aantonen en zo de stap naar persoonlijke vrijheid proberen bewuster te laten worden.
3. En de belangrijkste: zonder persoonlijke (innerlijke) vrijheid zul je geen materialistische vrijheid weten te waarderen. Materialistische vrijheid met een levenshouding van gedwongen collectieven maakt iemand een rover, want dan respecteer je andermans bezit niet. Maar met voorafgaande persoonlijke vrijheid maakt ook het je over de gehele linie vrijer.
In mijn geval, en ik hoop dat dit voor de meesten geldt, is het juist EERST de persoonlijke vrijheid die ik heb bereikt (heb leren kennen), voorafgaand aan de materialistische. Zonder mijn persoonlijke vrijheid, had ik nooit het inzicht gehad om ook de materialistische zijde van mijn leven op te bouwen en te beschermen volgens de principes van vrijheid (zelfbeschikking, VERANTWOORDELIJKHEID, leven volgens bepaalde principes, non agressie principe, vrijwillige relaties en associaties met mijn omgeving, enz.).
Ik ken enkele van de medeschrijvers van Vrijspreker. En die zijn over het algemeen ook al aardig (of geheel) persoonlijk vrij. En pas dán komt het schrijven over die andere vrijheden die zo veelvuldig met voeten getreden worden, mede omdat veel mensen hier juist affiniteit mee hebben. Een minimaal materialistisch bestaan met volledige persoonlijke vrijheid is waardevol, maar beide op een hoger peil brengen… wat is daar mis mee? We hebben allemaal plezier, geluk, droefheid en ellende in ons leven. En om maar een spreuk te citeren die ik ooit gelezen heb: het is prettiger janken en/of lachen in een Rolls-Royce met klimaatcontrole dan op een fiets in de striemende regen.
Terug naar de titel van dit artikel. Is dat geschrijf over het materiële deel van ons leven nu een oorzaak van persoonlijke vrijheid of het gevolg? Ik denk het laatste. En u?
Groet,
MMAP.
Mijn prive vrijheid heb ik altijd genomen, en werd daardoor door anderen vaak een dwarsligger genoemd. Ook in het voorzien van ons levensonderhoud lag ik eeuwig dwars met overheden maar juist daardoor heb ik bereikt wat ik wou bereiken. Maar ik kan u wel een ding zeggen het was een hard bestaan, maar ik heb mij altijd staande kunnen houden en mijn volledige vrijheid behouden.
Slecht de overheid dwingt mij om voor anderen te betalen, op zich wil ik dat wel,maar dan op vrijwillige basis, en dat is mij nog niet gelukt. En wetten worden gemaakt om ze te kunnen ontwijken.
J.Snijder [17] reageerde op deze reactie.
bezit werkt beklemmend, je hebt van alles en dat kan stuk gaan, of moet onderhouden worden, of je kunt het weer verliezen hoe mindet je bezit de beter het is.
(gewoon 10 miljoen op de bank of aan aandelen, verder geen gezeik)
reiny [4] reageerde op deze reactie.
Persoonlijke vrijheid en economische vrijheid sluiten elkaar niet uit, dat is een veel voorkomend misverstand.
Persoonlijke vrijheid valt mijns inziens in twee catogorien:
– Het persoonlijke bewustzijn (de emotie)
– De persoonlijke bewegingsvrijheid (de werkelijke vrijheid)
Als je persoonlijke bewegingsvrijheid laag is, is het moeilijker om tot een hoger persoonlijk bewustzijn te komen
Economische vrijheid bestaat uit
-bezit (verleden)
-inkomen (heden)
-ambitie (toekomst)
Verlies van in het verleden verdiende bezit en verlies van inkomsten is angst voor ambitie, de toekomst.
– Je kunt ambitie laag houden door content te zijn met je reeds bezit.
– Je kunt ook de gok nemen door je bezit en/of inkomsten te investeren, met het risico dit kwijt te raken, om je ambitie waar te maken.
In alle gevallen: persoonlijke bewegingsvrijheid en daarmee persoonlijk bewustzijn, je bezit, inkomsten en ambitie speelt de roverheid een overheersende rol in je persoonlijke ontwikkeling.
@Anno Zijlstra [2]: Helaas kan ik jouw mening niet delen en vind het griezelig om het geld op een bank te plaatsen en speculeren met aandelen.
Zelf beleg ik het liever in grond en verantwoorde hypotheken.
Elk ander risico is mij te groot, en ik wil baas blijven over mijn eigen eigendommen en niet bestolen worden.
Anno Zijlstra [6] reageerde op deze reactie.
Machiavelli zegt dat de staat het volk arm moet houden om de vrijheid te garanderen. Want mensen die teveel bezitten gaan een bedreiging vormen voor de staat. Rijkdom zag hij als veroorzaker van verdorvenheid.
@reiny [4]:
hypotheken ? de grootste fin. crisis ooit kwam door handel in hypotheken !-:) maar, succes met deze vorm van investeren.
de staat ben je zelf, de staat is je buurman achter een loket
Hub Jongen [10] reageerde op deze reactie.
De staat ben je niet zelf. En ook je buurman achter een loket is niet de staat. Want jij noch hij (noch ik) hebben de regels bepaald. Wij zijn het volk. Dat zich aan de regels moet houden.
En wil je opklimmen in de hierarchie, dan zul je moeten laten zien dat je wat kunt.
Dus ‘Ken uzelve’ zou al een grote vooruitgang betekenen. Aangezien dat enige kennis op zou kunnen leveren over wat kwaliteit is. Want hoewel we ‘gelijk’ zijn, zijn onze kwaliteiten verschillend. Niet iedereen heeft de kwaliteiten om een groep mensen te leiden. En degenen die dat kunnen staan bovenaan de pikorde. Die kent men gezag toe.
Dus in plaats van te zeuren over je geld, kun je beter je kwaliteiten ontwikkelen.
Er gaat niets boven huilen op de fiets. Een topervaring!
” het is prettiger janken en/of lachen in een Rolls-Royce met klimaatcontrole dan op een fiets in de striemende regen.”
Wat een zielige vertoning! En dat heet dan een MAN te zijn? Tsongejongejonge, wat een kleuter! De Rolls-Royce als baarmoeder van troost. AAaaahhh. Wat een verdriet…. Het leven is zo hard. Snufsnuf.
MMAP [12] reageerde op deze reactie.
@Anno Zijlstra [7]:
“de staat ben je zelf,…”
Dat lijkt bijna een belediging ! 🙂
Maar in ieder geval is het een socialistisch, collectivistische dooddoener om het goed analyseren van wat anderen zeggen te ontwijken.
Net zo als je wel meer hoort:”De staat, dat zijn wij!”
Het is natuurlijk wel zo, dat een staat die niet door zijn burgers gedragen wordt, uit elkaar valt. Het volk is in aantal groter dan de staat, en kan dus ook een grotere macht vertegenwoordigen. Mits ze zich kan organiseren.
@maha [9]: En dat heet dan een MAN te zijn?
Dat weet ik niet. Ik heb het citaat ooit eens gelezen en weet niet of het citaat van een man of een vrouw was. Evenmin dat u weet of ik een man of een vrouw ben.
En blijkbaar begrijpt u de context van het citaat niet. Niet erg hoor, maar dat u in uw reactie meteen op de man speelt, vind ik dan weer wat minder netjes. U had ook kunnen vragen waarom het citaat in dit artikel staat.
Fijne zondag nog.
“You can fool some people all the time,
You can fool all the people some of the time,
But you can’t fool all the people all the time.”
The revolution is now!
Vrede, Zé.
Janken in een Rolls-Royce is net zo goed afdruipen als afdruipen op de fiets. Alleen heb je de illusie in de Rolls-Royce dat niemand het in de gaten heeft. Waardoor je ook jezelf makkelijker voor de gek kan houden.
En een vrouw die een Rolls-Royce ambieert? Als ze daar zelf voor moet werken? Ik denk dat een vrouw liever een man heeft die haar beschermt. Auto’s zijn voor vrouwen vaak het enige middel om ergens te kunnen komen, omdat ze ’s avonds laat de straat niet meer op durven. Op de fiets.
Een auto is voor een vrouw eerder een surrogaat voor een man, dan een statussymbool.
MMAP [15] reageerde op deze reactie.
@maha [14]: Verder alles goed met u?
1. In het artikel stel ik de vraag, wat er mis is om naast persoonlijke vrijheid ook de materialistische vrijheid op een hoger peil te brengen. Dat doe ik met een illustratie in de vorm van een Engelse quote te vertalen, die ik ooit eens ergens gelezen heb.
2. Die quote kunt u als metafoor, illustratie, beelspraak, van mij part als humor opvatten.
3. Maar nee, hieruit volgt opeens een litanie over wat mannen en vrouwen van Rolls-Royces moeten vinden? Een stel stereotype uitspraken over mannen en vrouwen die IK niet op mijn geweten wil hebben.
4. Ik schreef niet alleen janken, maar ook lachen. Blijkbaar moet iemand zijn/haar frustratie kwijt en begint opeens over janken en afdruipen. Problemen ergens mee? Frustraties van u afschrijven?
5. Zo ken ik mensen (niet dat ik u daarvan verdenk, hoor) die blijkbaar door geldgebrek erg tegen overdreven luxe zijn. Was het beter geweest als ik een collectivistisch populair (en vooral beter betaalbaar voor de meute) automerk Opel of Kia had genoemd?
6. Ik ken genoeg vrouwen die luxe (ook auto’s) ambiëren en genoeg vrouwen die dat niet doen. Ik durf ze echter niet allemaal op één hoop te gooien. Evenmin dat ik de mannen die ik ken op één hoop durf te gooien. Ik zie anderen in beginsel als individuen. Tot het moment dat zij zich, door hun gedrag en uitspraken, duidelijk profileren als volksschaapjes.
7. Veel succes verder met uw vooringenomen standpunten en erg nauwe blik op artikelen als bovenstaande. Ik blijf niet op dergelijke standpunten reageren, want ik heb leukere dingen te doen. Zoals ik in mijn artikel schrijf, bepaal ik voor mijzelf met wie ik me in mijn privésfeer wel of niet wil associëren. Dat is een onderdeel van persoonlijke vrijheid. Die keuze wordt mede bepaald door de denkbeelden van die ander. Die keuze heb ik nu gemaakt. Dus nogmaals: veel succes met uw vooringenomen standdpunten.
Kruip gerust in je Rolls-Royce en overtuig jezelf ervan dat je daar veilig bent. Zorg er wel voor dat de ramen geblindeerd zijn, zodat je de armen en de hongerigen niet ziet. En dan maar hopen dat ze jou ook niet zien.
@reiny [1]:
Ik ben als u uit hetzelfde hout gesneden en ben er ook totaal niet tegen als iemand met hard werken en EERLIJK handelen iets heeft opgebouwd en enig “kapitaal” heeft vergaard.
@auteur
Waar ik wél tegen ben (dit is niet tegen u persoonlijk gericht, ik ken u immers niet) is dat door anderen vergaard kapitaal wordt misbruikt om aan te tonen dat persoon het zelf zou hebben verworven. (zoontje van de baas bijvoorbeeld)
Zo is het vaak zo dat kapitaal door vererving of nalatenschap wordt misbruikt om anderen ermee te misleiden dat het door hard werken is verkregen.
Als je alleen meetelt wat je zelf hebt bereikt en op eigen kracht hebt verworven en niet voortborduurd op wat anderen voor je hebben klaargezet (het bekende opgemaakte bedje) pas dan mag je spreken van door hard werken vergaard bezit, pas dan ben je in mijn opinie in staat om te oordelen of anderen, arm of fortuinlijk, terecht of onterecht commentaar leveren op de “kapitalisten” en hun gal spuien over alles wat er mis is in deze maatschappij.
In alle jaren van keihard werken en keer op keer vernederd te worden door “medewerkers van de stat en co.” en door keer op keer bestolen te worden door banken en verzekeraars (helaas is er geen alternatief in dezen) ben ik gelukkig nu zo ver dat het niet meer hoeft.
Hoezo gelukkig dat het niet meer hoeft zult u denken?
Ik prijs me onder de gelukkigen die lichaam en geest kapot hebben gewerkt voor deze maatschappij, voor de welvaart van de “top ten” en ben inmiddels afgekeurd, lichamelijk volledig vernietigd en geestelijk bijna een wrak, gezag doet mij sidderen van angst maar ook woede, lichamelijke en geestelijke inspanning maakt me ziek, echt ziek, elke ademteug kost enorme inspanning (gevolg van werken met asbest) en toch ben ik blij, blij dat ik mijn lichaam en ziel niet langer hoef te verkopen aan de hoogste bieder, blij dat ik niet langer hoef te hoereren voor de “top ten”, blij dat ik me nu in rust en eenzaamheid kan voorbereiden op de verlossing van al wat er mis is in de huidige samenleving, blij dat ik me kan voorbereiden ….op de dood.
Zoals de een het een zielig verhaal zal vinden zo zal de ander zich kunnen vinden in dit korte betoog en zich kunnen vinden in het beschrevene, maar één ding staat vast.
Ik ben blij te mogen hebben meehelpen aan een betere samenleving door ondanks alles steeds weer mijn medemens te helpen waar ik kon (en kan) zonder daarvoor altijd een beloning voor te eisen, zonder altijd maar weer tot de laatste cent uit iemand te knijpen of het onmogelijke van iemand te eisen als tegenprestatie.
Als schrijver van het artikel hetzelfde bedoeld, hetzelfde heeft meegemaakt of op dezelfde keiharde manier zijn rijkdommen vergaard heeft wens ik hem/haar daarmee enorm veel geluk, voor elke andere vorm van het verkrijgen van rijkdom/kapitaal heb ik geen enkel begrip.
MMAP [18] reageerde op deze reactie.
@J.Snijder [17]: Geachte J.Snijder. Uw persoonlijke en lichamelijke omstandigheden stemmen zeker niet tot vrolijkheid, integendeel. Daar wens ik u veel succes en hopelijk beterschap mee, dat is oprecht gemeend.
Inhoudelijk ben ik het bijna geheel met u eens. Zelf vergaard en eerlijk vergaard kapitaal (zowel economisch als persoonlijk) is echt van jezelf. Geheel mee eens.
Echter, gekregen kapitaal (en dat is meestal economisch kapitaal) door schenkingen, zoals uw voorbeeld erfenis, is nog steeds het eigen kapitaal van de ontvanger/erfgenaam. De oorspronkelijke vergaarder van het kapitaal heeft het volste recht ermee te doen wat hij wil. Ook aan een erfgenaam overdragen of schenken aan iemand die het gegund wordt.
Maar als anderen met kapitaal misleid worden, keur ik dat ook zeker niet goed. Ik vind dan wel, dat het niet uitmaakt of dat “verdiend” kapitaal, of “gekregen” kapitaal is. Anderen misleiden is niet moreel in mijn visie, ongeacht welk soort kapitaal hiervoor gebruikt wordt.
Toch begrijp ik wel wat u bedoelt, denk ik. Het verwende erfgenaampje dat veel geld en eventueel bedrijven heeft georven van papa-lief, en nu werknemers of zakenpartners uitbuit of belazert. Met een economisch startkapitaal waar hij geen vinger voor heeft hoeven uitsteken.
Jammer, dat de “opbouwer” van dat kapitaal, in dit voorbeeld dus “papa-lief”, alleen het economisch kapitaal heeft kunnen overgeven aan zoon-lief, en niet het karakter, de ervaring en de capaciteiten waarmee het oorspronkelijk kapitaal is opgebouwd.
Economisch kapitaal is gemakkelijker door te geven dan persoonlijk kapitaal (innerlijke rijkdom). Volgens mij zijn we het daar wel over eens.
Het verhaal is herkenbaar en ik weet ook waarom, omdat dat jij een indigo of een kristalkind bent. Jij hebt al de Waterman energie van nu, die nu alleen steeds meer in kracht waarneembaar wordt, maar onze hele maatschappij werkt nog steeds met vissen energie, die alles en iedereen onder controle wil hebben en behouden. Terwijl Waterman energie onafhankelijk wil zijn en zelf bepalen met wie ze omgaan en zaken doen. Dus rechtvaardigheid, consequentheid, vrijheid, gelijkheid d.w.z op gelijke voet met elkaar willen zijn en een natuur liefhebber is. Een grote afschuw voor geweld en autoriteiten hebben. Dat zijn o.a. de kenmerken van Waterman. Zo heb ik zelf ook geworsteld met waarom ik anders was dan andere, die mij vaak beschuldigde van de grote dwarsligger in sommige omstandigheden. Nu pas ben ik pas er achter gekomen, wat, hoe en waarom dingen om ons heen in zijn werking gaan en dan bedoel ik niet hoezeer onze samenleving in zijn werking gaat, maar hoe de natuur werkt, hoe de mens werkt, hoe ons zonnestelsel in werkelijkheid in zijn werk gaat en waarom het jaar 2012 zo belangrijk was voor de maya’s en nog veel meer zaken, waar de huidige wetenschappers geen antwoord op hebben. Al deze bevindingen ben ik nu aan het opschrijven om andere te laten zien hoe eigenlijk alles heel simpel te verklaren valt. Terwijl nu alle waarheden in een sluier vaag wordt gehouden of zelfs verzwegen wordt of verboden is.
Comments are closed.