Het Kleine verschil tussen politici en goochelaars en crisis

Maar het verschil is duidelijk: Beide werken met illusies en zetten u met trucs en veel bombarie op het verkeerde been. Maar de politici zijn er vooral op uit om u te belazeren en leeg te roven, terwijl de goochelaar u alleen wil vermaken.

De belangrijke politieke goochelaars bijeenkomsten in Davos en Brussel hebben weer een stapel goede voornemens opgeleverd, maar weinig concreets.
De afgesproken begrotingsdiscipline is niet veel meer dan er al in het Verdrag van Maastricht stond, maar dat jarenlang door de politiek genegeerd of zelfs aan de laars gelapt werd.
Met kretologie en theater over discipline en strenge straffen houden politici de illusie overeind dat het allemaal wel goed komt met de euro en de eurozone.
En de media lopen er kritiekloos achter aan en herkauwen wat de politiek hen voorkauwt.

Maar de realiteit is een andere.
Alleen omdat de Europese Centrale Bank onbeperkt gratis geld aan de banken ter beschikking blijft stellen en via die omweg alle waardeloze schuldpapieren van de zuidelijke EU-landen opkoopt stijgen de beurzen af en toe iets en is het Europese kaartenhuis nog niet in elkaar gezakt.

Aan de fundamentele problemen wordt echter niets gedaan waardoor de zuidelijke economieën nooit concurrerend kunnen worden en het zonder steun nooit meer zullen redden.
Dat is ook de reden waarom het ESM Verdrag door de regeringsleiders wordt omarmd.
Door het ESM Verdrag kunnen de zwakke landen ten koste van de sterke landen overeind gehouden worden om de droom van een Verenigd Europa wat langer in leven te kunnen houden.

Maar die droom is allang een nachtmerrie geworden!
De zuidelijke landen zijn gewoon failliet omdat zij hun schulden nooit meer zullen kunnen afbetalen.

De jeugdwerkloosheid in Griekenland en Spanje bedraagt ruim 50 %, met als gevolg een totaal kansloze jeugd die geen zicht heeft op een baan, een eigen huis of zelfs een huwelijk en kinderen.
De economie van die landen krimpt door bezuinigingen, het onvermogen om te concurreren en de teruglopende koopkracht van de burgers, net zoals in Portugal en Italië.
Uiteindelijk zullen armoede, wanhoop en uitzichtloosheid met name de jonge mensen tot opstand drijven, met als eindresultaat bloedvergieten en het uiteenspatten van de eurozone.

De euromunt die symbool stond voor de Europese eenheid is uitgegroeid tot een splijtzwam die niet meer te stoppen is.
De politiek probeert met geld drukken en door bijna gratis geld aan de banken te geven tijd te rekken in de hoop dat de rust terugkeert en landen uit de problemen groeien.
Maar dat is een utopie, want de eenheidsworst die euro heet laat geen groei meer toe in grote delen van Europa, terwijl de landen die nog wel groeien leeggezogen worden door de zwakke landen die allemaal het mes van de banken op de keel hebben.

Het zijn uiteindelijk de EU-burgers die via hogere belastingen voor zowel de schulden van de overheden als voor de goedkope geldstromen van de ECB naar de banken moeten opdraaien.
De politiek heeft niet voor haar burgers gekozen, maar voor de banken die tegen 1 % rente vele miljarden mogen lenen terwijl de hypotheekrente van de burgers hoog gehouden. De rente wordt kunstmatig laag gehouden waardoor pensioenfondsen te weinig verdienen en de pensioenen verlaagd moeten worden. Maar dat interesseert de politiek niet, een lage rente is goed voor de banken en maakt staatsleningen goedkoop. Dat vindt de politiek veel belangrijker.

Ook de oplopende staatsschulden komen voor rekening van de burgers.
Onze regering leent geld en bezuinigt onze economie kapot om andere landen te redden, maar vooral om de droom van een verenigd Europa koste wat het kost overeind te houden.
Een Europa dat in de huidige vorm niet meer te redden is.

Het ‘Zwarte Pieten’ over wie straks de schuld krijgt voor het debacle is allang begonnen en achter de schermen worden door het stellen van onmogelijke eisen excuses gezocht om de Grieken geen geld meer te hoeven geven en failliet te laten gaan.

Iedere politicus met een greintje verstand weet allang dat Griekenland geen geïsoleerd geval is en dat Portugal, Spanje en Italië ook aan de rand van de financieel/economische afgrond staan.
Het jarenlang in overvloed leven op basis van geleend en tegenwoordig zelf onbeperkt gedrukt geld door alle Europese landen moest een keer fout gaan.
Niemand kan onbeperkt geld lenen en doorfeesten op basis van schulden.
Ieder reddingspakket voor probleemlanden verhoogt de schulden van die landen en de burgers van die landen halen hun geld van de banken omdat zij donders goed in de gaten hebben dat er een weekend komt waarin de geldautomaten op slot gaan en er een paar dagen later alleen nog maar waardeloze drachmen, escudo’s of peseta’s uit komen.
Laat niemand denken dat zoiets nooit in Nederland kan gebeuren!

De politiek heeft onbetaalbare schulden gemaakt en tegelijkertijd de burgers gestimuleerd om veel schulden te maken, daar onze welvaartsstaat op consumptie en schulden is gebouwd.
Door de enorme staatsschulden zijn de politici zo afhankelijk van de banken geworden dat niemand de vele financiële producten van de banken nog controleerde, terwijl die alleen maar bedoeld waren om mensen leeg te plukken ten behoeve van de jaarlijkse bonus en de winstcijfers.
Tegelijkertijd strooiden de bankiers met geld en leningen aan zwakke landen, want uiteindelijk zou de afhankelijke politiek hen toch wel redden ten koste van de belastingbetalers.
Ons zelfregulerende financiële vrije markt systeem is aan hebzucht, graaicultuur en wanbeleid ten onder gegaan. Daarom werd het begrip ‘systeembank’ uitgevonden.
Met die kreet in de mond kon de politiek het wanbeleid van de banken en van zichzelf camoufleren en met bailouts, die betaald moeten worden door een steeds verder verarmende bevolking, een perfide en tot op het bot verrot systeem in stand houden.

Maar de  politiek kan niet veel langer doen alsof alles goed gaat en er niets aan de hand is, waarbij het aannemen van het ESM Verdrag door de Tweede Kamer achteraf wel eens een fatale vergissing kan blijken te zijn.
De kruik gaat net zolang te water tot hij barst en de eerste scheuren zijn al tijden zichtbaar.
Doorgaan op deze weg zal leiden tot bloed in de straten, maar niet alleen in de straten.
Opstanden en revoluties stoppen op het moment van afrekening niet bij de voordeur!

Ingezonden door R.L. Lancee
(schrijver/politiek analist, die in 2006 in zijn boek het einde van de EU al voorspelde).