De antwoorden op deze vraag zullen zeer verschillend zijn. Afhankelijk van kennis, ervaring en inzicht. Een van de antwoorden zal zeker zijn: Het meest verwonderlijk is de manier waarop politici de crisis gebruiken om hun eigen macht te vergroten en hoe slaafs de burgers zich laten misbruiken. Trachten dit objectief te volgen is interessanter en spannender dan welke voetbalwedstrijd ook! Te meer omdat dit proces ook nog eens diep ingrijpt in ieders leven.
Er zijn in het verleden genoeg voorbeelden hoe het opgelost zou kunnen en moeten worden. En het gebeurt niet! Zelfs het tegendeel van de juiste oplossingen wordt gedaan.
Maarten Verheyen bewerkte een goed verhaal van Nathan Lewis:
De grootste wederopstanding van de 20ste eeuw
Denk je dat Griekenland problemen heeft? Dat is niets in vergelijking met de penibele situaties waarvan andere landen zijn teruggekomen.
Dat is in een notendop de analyse van Nathan Lewis.
http://www.forbes.com/sites/nathanlewis/2012/02/03/lets-dream-a-grand-dream-for-greece/
“Japan was een wrak in 1949. Er waren vier jaren gepasseerd sinds het einde van de oorlog maar de economie was nog steeds stervende. De grotere steden, weggeveegd tijdens de oorlog, bleven in puin. Er reden slechts twee treinen per dag op de belangrijkste lijn tussen Tokyo en Osaka. Hyperinflatie maakte normale handel onmogelijk. De industriële activa die overbleven na de oorlog werden ontmanteld door de bezetter en in beslag genomen als herstelbetaling. Mensen verhongerden”, schrijft Lewis in zijn column.
Niet meteen een leuk uitgangspunt, zou ik zeggen. En ja, vergeleken met Japan zijn de problemen die Griekenland vandaag kent zeker niet dramatisch. De Grieken hebben alleen teveel schulden. Meer niet.
Ondanks alle problemen die Japan kende in 1949 was dat moment het startschot voor één van de grootste economische groeiverhalen van de twintigste eeuw.
Het land kreeg nieuwe leiders in 1949 en dat was het begin van een ongelooflijke wederopstanding.
Ik gebruik met opzet de term “leiders” en niet regering. Dit waren mensen met een visie en een lange termijn plan.
Ze zagen hoe Japan in een wurggreep gehouden werd door hoge belastingen en hyperinflatie en besloten om er iets aan te doen.
Eén van de eerste beslissingen die men nam, was het verbieden van overheidsschulden.
Sommige economen (Paul De Grauwe, Krugman, …) zouden vandaag vertellen dat zoiets nooit kan werken. In een tijd waarin burgers niet voldoende kunnen consumeren, is de overheid namelijk verplicht om in dat gat te duiken en meer te consumeren. Als het geld niet aanwezig is, financier je dat gewoon met extra schulden.
Japan bewees het tegendeel. Overheidsschulden werden uit het beleid geschrapt. En dat bleef zo tot in 1965!
En de Japanners namen nog maar beslissingen “die nooit kunnen werken”. Om de hyperinflatie een halt toe te roepen, werd de Yen gekoppeld aan het goud.
Men voerde de goudstandaard in waardoor de inflatie de nek werd omgewrongen.
Japan had nu de sterkste munt van de wereld en werd in de decennia daarna een ware exportmachine.
Ook dat gaat in tegen de gangbare opinie dat je een zwakke munt nodig hebt om de export te stimuleren.
Rond dezelfde periode schafte men ook de BTW helemaal af.
En in 1950 werden de inkomstenbelastingen herwerkt. Het toptarief ging van 85% naar 55% en de hoogste schijf ging met een factor 20 omhoog.
Waar je vroeger slechts 500.000 yen moest verdienen om het toptarief te betalen, werd dat nu 10 miljoen yen.
En het ging verder.
Inkomsten uit interesten en dividenden werden belast tegen een lager tarief en meerwaarde op aandelen werden zelfs belastingvrij.
Het gevolg van al deze maatregelen?
Tussen 1950 en 1970 stegen de belastinginkomsten van de Japanse overheid met een factor 16!
En omdat de inkomsten zo hard stegen, kreeg de overheid ruimte om een sociale zekerheid uit te bouwen.
Bovendien werden Japanners rijk. Midden jaren ’80 werd men zelfs het rijkste land van de wereld.
Daarna maakte men echter de fout om te vergeten welke maatregelen hen zo welvarend hadden gemaakt.
Het land kende een vastgoedbubbel en probeerde deze vervolgens te bestrijden met geld printen, stijgende overheidsschulden en hogere belastingen.
Klinkt bekend?
Nog even het volgende vooraleer ik afsluit: als Japan een rijk land werd met lage belastingen, een stabiele munt en lage overheidsschulden, wat mogen we dan in België [en Nederland] verwachten?
Waarschijnlijk iets zoals dit:
.
.
.
.
.
.
Ingezonden door Maarten Verheyen.
Nieuwsbrief: [maarten.verheyen@aandelen.com]
Ja, mensen, de Laffer Curve.
ze willen geen mensen met visie kijk wat ze met Ron Paul doen: http://www.youtube.com/watch?v=toyxCYm292A
Gaat nu niet meer zo best in Japan na de grootste nucleaire ramp ooit. De nieuwste berichten zijn ook niet erg hoopgevend.
http://www.argusoog.org/fukushima-ramp-woekert-voort/
Misschien even off topic:
http://www.unitynet.nl/
http://www.star-people.nl/index.php?module=news&id=8334
Dit gaat dan even over de EU. Ik denk dat de EU aan zijn laatste jaar bezig is. De mensen pikken het dictatoriale regime niet meer waar een groep zich verrijkt ten koste van de burgers. Oja, en nu wil de EU drones inzetten om zgn. de boeren te controleren of ze wel/niet zaaien en dan wel/niet subsidie ervoor krijgen. Zie Amerika.
Beste Lezers en Schrijvers,
Graag wil ik wat kanttekeningen plaatsen met betrekking tot de analyse van Japan als “ De grootste wederopstanding van de 20ste eeuw”
De Japanse overheid moet in het verleden goede dingen hebben gedaan in het condities stellen en de ruimte scheppen voor de groei en opkomst van de Japanse KAISHA ( de grote Japanse ondernemingen)
Deze KAISHA zoals Hitachi, Toshiba, Melco, Fujitsu, Komatsu, Toyota, Nippon steel, Matsushita, hebben echter gebruikmakende van de Mentaliteit, de Werklust en de Goede opleiding van de Japanse arbeiders dit wonder kunnen volbrengen.
Dus niet de Japanse Overheid, met name de ( MITI) , maar de grote Japanse Ondernemingen (KAISHA) hebben deze wederopstanding volbracht.
De Kaisha’s richten zich in de eerste plaats op groei, het nauwlettend in het oog houden van de concurrenten, concurrentievoordelen scheppen en uitbuiten en tot slot het financieel- en het personeelsbeleid afstemmen op bovenstaande regels. Deze Kaisha’s voerden als eerste het J.I.T. ( just in time ) productie principe in.
Ook de sterke onderlinge concurrentie in Japan zelf, werkte in positieve mate mee aan de snelle economische groei van Japan .
In de jaren vijftig nam de Japanse economie slechts 2 % van de wereldeconomie voor zijn rekening, USA ca 40%.
In 1980 was dit voor Japan al 10% van de wereld economie, de USA zakte naar 20%!
Mijn conclusie is dan ook dat de staat Japan als een onderneming een cyclus kent van opkomst, stabilisatie en neergang. De bevolking vergrijst nog sneller dan bij ons in het westen en de nieuwe generaties Japanners willen geen 2000 uur per jaar meer werken.
Mijn mening is slechts één mening, maar deze effecten louter en alleen aan de juiste regeringsmaatregelen toedichten gaat mij iets te kort door de bocht.
Met vriendelijke groet,
Amnis.
p.s. Allez zulle d’n kop van d’n zwerver gelijkt uwer Minsterpresident (in Vlaams accent)…. geintje
Voor mij is het meest faschinerende van de huidige krisis de ontkenning van de werkelijkheid.
Ik vind het enorm interresant om te zien hoe ver men bereid is te gaan in deze ontkenning.
Men (bijna iedereen) heeft een ideaal beeld voor ogen hoe een samenleving moet zijn. Of dit realiseerbaar is of niet doet niet ter zake. Men probeert de realiteit aan te passen aan dit beeld ipv de realiteit te accepteren en het beeld daaraan aan te passen.
Comments are closed.