Inderdaad een veel gemaakte gedachtefout: dat welvaart iets is dat gedeeld moet worden. Alsof welvaart een constante is.
Als je veel appels wilt hebben dan moet je veel appelbomen planten en verzorgen. Als het een beetje mee zit resulteert dat in heel veel appels.
Kortom: productie = welvaart
Welvaart is immers niets anders dan een veelheid van goederen en diensten.
Door de appels van de appelboer af te pakken bestaat het risico dat hij geen zin meer heeft nog langer zijn best te doen. Veel mensen denken dat die appels vanzelf aan de bomen groeien en vanzelf in de supermarkt terecht komen. In de praktijk moet er hard voor gewerkt worden, dingen gaan niet vanzelf.
Klopt, je kunt welvaart alleen vergroten door anderen alles af te pakken.
@Pteranodon [3]: Ja, precies! Wat is welvaart? Ik zie dat niet puur in een vermogenswaarde. Meer als een levensplezier, “ik vaar er wel bij”. Wat Adam Smith beschreef als sympathy in zijn Theory of Moral Sentiments, waarmee hij doelde op de betrokkenheid bij het welzijn van anderen. Hij stelde dat mensen in een vrije samenleving allemaal hun eigen hartstocht nastreven en daarbij, bewust of onbewust, een gedragslijn volgen die het algemeen welzijn bevordert.
Dit kan pure charity zijn, maar ook gebruik delen van mijn welvaart (een kasteeltuin openstellen voor publiek of in het klein anderen gebruik laten maken van de schommel in jouw tuin of een luxe etentje geven voor vrienden), een sociaal ondernemer die een maatschappelijk probleem verhelpt met een winstgevend idee of zelfs een ondernemer die een product op de markt brengt die het leven van mensen vergemakkelijkt.
Welvaart is een relatief begrip, welvaart is geen meetbaar feit, besluit je vrijwillig te delen om wat voor reden ook, dan kan dat het welzijn van de onvanger vergroten. Pteranodon [10] reageerde op deze reactie.
@Marc [4]:
Dan bedoel je welzijn.
Welvaart gaat over materiële zaken.
De overheid reorganiseren is onmogelijk, je zult eerst moeten organiseren voordat je kunt reorganiseren.
@Libertariër [7]:
Ook de welvaart. Ik doe zelf aan liefdadigheid (via ons kent ons, niets bijft aan de strijkstok hangen). Ik weet zeker dat dit een investering is om allerlei mensen die in de goot zijn geraakt, een nieuwe kans te gunnen. Dit is geheel op vrijwillige basis.
Die mensen daar hebben er o.a. een school van gebouwd die in een deelstaat van India nu als de beste lagere school van die deelstaat te boek staat. Ondanks tegenwerking (discriminatie) door hindoe overheden aldaar (daar is het een overheid voor) want het is een christelijk iets.
Hoe dan ook, mensen die in de goot zijn beland, met uitgebluste blikken, daar gloort weer hoop in hun ogen, het is ook met het principe “niet iemand vis geven, maar leren vissen, dan voed je die voor het leven”.
Ik ben vrij gematigd libertariër bij nader inzien, en niet geheel tegen een verzorgingsstaat, maar een zwak punt bij ons systeem van herverdeling is vooral een gebrek aan controle (heeft iemand het wel nodig?) wat teveel ruis veroorzaakt, waardoor het inefficiënter is dan een goed opgezet particulier initiatief waar mensen via normaal contact ook meteen kunnen zien hoe het wordt besteed.
Ik kan zelf makkelijk zonder WW-uitkering voor een tijdje, maar omdat je van tevoren niet weet hoe lang je werkloos zult bijven, had ik in 2009 toch te maken met het UWV voor een paar maanden. De eisen voor je sollicitaties zijn belachelijk laag, en toen ik mijn aantal sollicitaties liet zien voor hun controle, sloeg die man die mijn contactpersoon letterlijk bijna achterover van zijn stoel (“Jezus!!”) van het aantal sollicitaties dat ik had gedaan. Die had dus meestal van die slampampers die per maand de vereiste 2 briefjes schrijven en dan lekker achterover hangen om te vangen. Ik ben dus meer gecharmeerd van de manier van welvaartsverdeling via ons kent ons, en vrijwillig. Uit ervaring. Hub Jongen [13] reageerde op deze reactie.
@Romee [9]:
Vooral versimpelen. Omdat het een soort contact is tussen (half-)wildvreemden (wat niet klopt met het “sociale” propaganda-verhaaltje van overheden, het is en blijft argwanend, contactgestoord en onpersoonlijk), moet er veel te veel worden ingedekt bij het soort contact, dus heel veel formulieren om elkaar te kunnen “vertrouwen”, wat een schijn-vertrouwen is.
Wat heel complex wordt. Dit wordt verergerd door het feit dat een overheid zo grootschalig is dat er vele hoofden en vele zinnen zijn dus elk besluit wordt een compromis dat niet lekker werkt, en wie wel iets weet te regelen is alleen een totalitair die overal inbreuk op kan maken, met name privacy.
Ons kent ons is dus iets wat op nummer 1 hoort te staan, en als men nog niet zo ver is onder het stemvolk (de maatschappij) kan een overheid ook met geen mogelijkheid zichzelf als “sociaal” verkopen, wat dan een leugen blijkt te zijn. Er moet allereerst iets in de maatschappij veranderen wil ik ooit pro democratie zijn. Als de overheden die we nu hebben, een afspiegeling zijn van die maatschappij, dan is dat voor mij geen visitekaartje voor de democratie en wat er in de oppositie zit daar geld dat des te meer voor (SP en GL, als “alternatief”). Hub Jongen [13] reageerde op deze reactie.
“” Ik ben vrij gematigd libertariër bij nader inzien, en niet geheel tegen een verzorgingsstaat, …”
Ik denk dat deze opmerking in tegenspraak is met de rest van je betoog.
Je zet al vraagtekens bij democratie. Terecht.
Hoe kun je dan niet tegen een verzorgingsSTAAT zijn?
Ook ik ben voor het vrijwillig helpen van mensen in nood. Het Libertarisch Centrum/Vrijspreker heeft daar zelfs een onafhankelijke Stichting voor: LIFHAS (LIbertarian Fund for Human ASsistance)
Jammer dat er in de maatschappij bij velen het idee leeft dat die hulp zonder staat niet mogelijk is.
Het tegendeel is waar maar krijgt nu niet veel kans doordat de staat zoveel regelt met grof geweld (belastingen)
@Troy Ounce [15]:
dat en na jullie reacties:
Je kunt geen welvaart vergroten door het VERPLICHT te delen.
Toen Robinson Crusoë aanspoelde op een onbewoond eiland had hij niet veel bij zich. Er spoelden wat brokstukken van de schipbreuk aan en dat was het dan. Natuurlijk had Crusoë aan het strand kunnen blijven zitten om te wachten op hulp. Maar Crusoë was verstandig en ging aan de slag.
Wat is welvaart precies? Er gaan nogal wat vreemde definities rond: Wikipedia: ‘Welvaart is de mate waarin de behoeften met de beschikbare middelen kunnen worden bevredigd’. Dus een drugsverslaafde die over een enorme hoeveelheid drugs beschikt is welvarend? Volgens een online encyclopedie betekent welvaart ‘het kunnen beschikken over voldoende financiële middelen om de eigen behoeften te kunnen vervullen’. Crusoë had misschien geld bij zich, maar op een onbewoond eiland heeft geld geen betekenis.
Crusoë ging niet bij de pakken neerzitten en ging op zoek naar drinkwater, naar voedsel en bouwde een hut. Welvaart is niets anders dan een veelheid van goederen en diensten. Hoe hoger het aantal producten en diensten dat iemand consumeert, hoe hoger zijn welvaart. Veel producten en diensten zijn niet goed voor je gezondheid, een aantal zaken zoals drinkwater en voedsel zijn essentieel om te overleven.
De strijd om het bestaan vereist inspanning. Misschien waren er bananen en kokosnoten op het eiland, maar die moet je wel zoeken. Vissen laten zich niet zomaar uit het water halen, maar daar is een plan, inspanning en doorzettingsvermogen voor nodig. Een hut bouwen die bescherming geeft tegen de weersomstandigheden is een hele onderneming. Crusoë slaagde erin voldoende welvaart te creëren om in leven te blijven. Als hij aan het strand was blijven wachten op hulp was hij zeker omgekomen.
De overheid liet weten dat iedereen er het komende jaar op achteruit gaat. Maar iedereen is natuurlijk zelf verantwoordelijk voor zijn eigen welvaart. Welvaart maak je uiteindelijk zelf.
Inderdaad een veel gemaakte gedachtefout: dat welvaart iets is dat gedeeld moet worden. Alsof welvaart een constante is.
Als je veel appels wilt hebben dan moet je veel appelbomen planten en verzorgen. Als het een beetje mee zit resulteert dat in heel veel appels.
Kortom: productie = welvaart
Welvaart is immers niets anders dan een veelheid van goederen en diensten.
Door de appels van de appelboer af te pakken bestaat het risico dat hij geen zin meer heeft nog langer zijn best te doen. Veel mensen denken dat die appels vanzelf aan de bomen groeien en vanzelf in de supermarkt terecht komen. In de praktijk moet er hard voor gewerkt worden, dingen gaan niet vanzelf.
Klopt, je kunt welvaart alleen vergroten door anderen alles af te pakken.
De uitspraak van “Libje” laat zich niet per sé lezen als een tekst die over dwang gaat, het kan ook net zo goed gaan over donaties, gastvrijheid, noem maar op. Is het dan wel zo dat welvaart nooit vergroot wordt op die manier?
Marc [4] reageerde op deze reactie.
@Pteranodon [3]: Ja, precies! Wat is welvaart? Ik zie dat niet puur in een vermogenswaarde. Meer als een levensplezier, “ik vaar er wel bij”. Wat Adam Smith beschreef als sympathy in zijn Theory of Moral Sentiments, waarmee hij doelde op de betrokkenheid bij het welzijn van anderen. Hij stelde dat mensen in een vrije samenleving allemaal hun eigen hartstocht nastreven en daarbij, bewust of onbewust, een gedragslijn volgen die het algemeen welzijn bevordert.
Dit kan pure charity zijn, maar ook gebruik delen van mijn welvaart (een kasteeltuin openstellen voor publiek of in het klein anderen gebruik laten maken van de schommel in jouw tuin of een luxe etentje geven voor vrienden), een sociaal ondernemer die een maatschappelijk probleem verhelpt met een winstgevend idee of zelfs een ondernemer die een product op de markt brengt die het leven van mensen vergemakkelijkt.
Kortom, als je het vrijwillig houdt, kan je welvaart wel vergroten door het te delen.
Pteranodon [8] reageerde op deze reactie.
Ik wist niet dat u ook al overging op de Friese taal
“Libje” is in het Fries “Leven”.
Leven kan misschien ook welvaart zijn?
Met vr. groet Johannes L.
Hub Jongen [6] reageerde op deze reactie.
@Joh.Larooi [5]:
Libje, komt ook van “Libertje” wat dan weer van Liberté (Vrijheid) komt.
Leven en Welvaart horen bij elkaar en zouden samen moeten gaan.
Je kunt geen welvaart vergroten, door dwang.
Welvaart is een relatief begrip, welvaart is geen meetbaar feit, besluit je vrijwillig te delen om wat voor reden ook, dan kan dat het welzijn van de onvanger vergroten.
Pteranodon [10] reageerde op deze reactie.
@Marc [4]:
Dan bedoel je welzijn.
Welvaart gaat over materiële zaken.
De overheid reorganiseren is onmogelijk, je zult eerst moeten organiseren voordat je kunt reorganiseren.
Pteranodon [12] reageerde op deze reactie.
@Libertariër [7]:
Ook de welvaart. Ik doe zelf aan liefdadigheid (via ons kent ons, niets bijft aan de strijkstok hangen). Ik weet zeker dat dit een investering is om allerlei mensen die in de goot zijn geraakt, een nieuwe kans te gunnen. Dit is geheel op vrijwillige basis.
Die mensen daar hebben er o.a. een school van gebouwd die in een deelstaat van India nu als de beste lagere school van die deelstaat te boek staat. Ondanks tegenwerking (discriminatie) door hindoe overheden aldaar (daar is het een overheid voor) want het is een christelijk iets.
Hoe dan ook, mensen die in de goot zijn beland, met uitgebluste blikken, daar gloort weer hoop in hun ogen, het is ook met het principe “niet iemand vis geven, maar leren vissen, dan voed je die voor het leven”.
Ik verdeel op deze manier wel welvaart, het idee dat het wat uitricht is goed voor mijn welzijn, bij hun vergroot het welzijn én welvaart. De uitspraak van Libje zou ook kunnen gelden voor diegenen met een uitkering die op dezelfde manier baat hebben.
Ik ben vrij gematigd libertariër bij nader inzien, en niet geheel tegen een verzorgingsstaat, maar een zwak punt bij ons systeem van herverdeling is vooral een gebrek aan controle (heeft iemand het wel nodig?) wat teveel ruis veroorzaakt, waardoor het inefficiënter is dan een goed opgezet particulier initiatief waar mensen via normaal contact ook meteen kunnen zien hoe het wordt besteed.
Ik kan zelf makkelijk zonder WW-uitkering voor een tijdje, maar omdat je van tevoren niet weet hoe lang je werkloos zult bijven, had ik in 2009 toch te maken met het UWV voor een paar maanden. De eisen voor je sollicitaties zijn belachelijk laag, en toen ik mijn aantal sollicitaties liet zien voor hun controle, sloeg die man die mijn contactpersoon letterlijk bijna achterover van zijn stoel (“Jezus!!”) van het aantal sollicitaties dat ik had gedaan. Die had dus meestal van die slampampers die per maand de vereiste 2 briefjes schrijven en dan lekker achterover hangen om te vangen. Ik ben dus meer gecharmeerd van de manier van welvaartsverdeling via ons kent ons, en vrijwillig. Uit ervaring.
Hub Jongen [13] reageerde op deze reactie.
Wat super belangrijk is, essentieel, is of je kunt zien hoe je geld wordt besteed, en er zeggenschap over houdt. Dit voorkomt van die ruis zoals bij een overheid, en oplichterij. Iemand kan wel zéggen van ooho ik heb het zo erg, maar je moet hier echt met bewijs zeker van kunnen zijn, voordat je met je geld over de brug komt. Ons kent ons is dus heel belangrijk in deze, en dat is tegengesteld aan de anonimiteit en onpersoonlijkheid van een overheid, daarom werkt het overheids-systeem te inefficiënt.
@Romee [9]:
Vooral versimpelen. Omdat het een soort contact is tussen (half-)wildvreemden (wat niet klopt met het “sociale” propaganda-verhaaltje van overheden, het is en blijft argwanend, contactgestoord en onpersoonlijk), moet er veel te veel worden ingedekt bij het soort contact, dus heel veel formulieren om elkaar te kunnen “vertrouwen”, wat een schijn-vertrouwen is.
Wat heel complex wordt. Dit wordt verergerd door het feit dat een overheid zo grootschalig is dat er vele hoofden en vele zinnen zijn dus elk besluit wordt een compromis dat niet lekker werkt, en wie wel iets weet te regelen is alleen een totalitair die overal inbreuk op kan maken, met name privacy.
Ons kent ons is dus iets wat op nummer 1 hoort te staan, en als men nog niet zo ver is onder het stemvolk (de maatschappij) kan een overheid ook met geen mogelijkheid zichzelf als “sociaal” verkopen, wat dan een leugen blijkt te zijn. Er moet allereerst iets in de maatschappij veranderen wil ik ooit pro democratie zijn. Als de overheden die we nu hebben, een afspiegeling zijn van die maatschappij, dan is dat voor mij geen visitekaartje voor de democratie en wat er in de oppositie zit daar geld dat des te meer voor (SP en GL, als “alternatief”).
Hub Jongen [13] reageerde op deze reactie.
@Pteranodon [10]:
@Pteranodon [12]:
“” Ik ben vrij gematigd libertariër bij nader inzien, en niet geheel tegen een verzorgingsstaat, …”
Ik denk dat deze opmerking in tegenspraak is met de rest van je betoog.
Je zet al vraagtekens bij democratie. Terecht.
Hoe kun je dan niet tegen een verzorgingsSTAAT zijn?
Ook ik ben voor het vrijwillig helpen van mensen in nood. Het Libertarisch Centrum/Vrijspreker heeft daar zelfs een onafhankelijke Stichting voor: LIFHAS (LIbertarian Fund for Human ASsistance)
Jammer dat er in de maatschappij bij velen het idee leeft dat die hulp zonder staat niet mogelijk is.
Het tegendeel is waar maar krijgt nu niet veel kans doordat de staat zoveel regelt met grof geweld (belastingen)
Nico de Geit [14] reageerde op deze reactie.
@Hub Jongen [13]:
‘Hoe kun je dan niet tegen een verzorgingsSTAAT zijn?’
Het kan wel, maar alleen als deelname aan die staat vrijwillig is.
Volgens mij staat er een komma teveel, in de stelling ;>)
sjaak [16] reageerde op deze reactie.
@Troy Ounce [15]:
dat en na jullie reacties:
Je kunt geen welvaart vergroten door het VERPLICHT te delen.
Toen Robinson Crusoë aanspoelde op een onbewoond eiland had hij niet veel bij zich. Er spoelden wat brokstukken van de schipbreuk aan en dat was het dan. Natuurlijk had Crusoë aan het strand kunnen blijven zitten om te wachten op hulp. Maar Crusoë was verstandig en ging aan de slag.
Wat is welvaart precies? Er gaan nogal wat vreemde definities rond: Wikipedia: ‘Welvaart is de mate waarin de behoeften met de beschikbare middelen kunnen worden bevredigd’. Dus een drugsverslaafde die over een enorme hoeveelheid drugs beschikt is welvarend? Volgens een online encyclopedie betekent welvaart ‘het kunnen beschikken over voldoende financiële middelen om de eigen behoeften te kunnen vervullen’. Crusoë had misschien geld bij zich, maar op een onbewoond eiland heeft geld geen betekenis.
Crusoë ging niet bij de pakken neerzitten en ging op zoek naar drinkwater, naar voedsel en bouwde een hut. Welvaart is niets anders dan een veelheid van goederen en diensten. Hoe hoger het aantal producten en diensten dat iemand consumeert, hoe hoger zijn welvaart. Veel producten en diensten zijn niet goed voor je gezondheid, een aantal zaken zoals drinkwater en voedsel zijn essentieel om te overleven.
De strijd om het bestaan vereist inspanning. Misschien waren er bananen en kokosnoten op het eiland, maar die moet je wel zoeken. Vissen laten zich niet zomaar uit het water halen, maar daar is een plan, inspanning en doorzettingsvermogen voor nodig. Een hut bouwen die bescherming geeft tegen de weersomstandigheden is een hele onderneming. Crusoë slaagde erin voldoende welvaart te creëren om in leven te blijven. Als hij aan het strand was blijven wachten op hulp was hij zeker omgekomen.
De overheid liet weten dat iedereen er het komende jaar op achteruit gaat. Maar iedereen is natuurlijk zelf verantwoordelijk voor zijn eigen welvaart. Welvaart maak je uiteindelijk zelf.
Comments are closed.