Socialisme en corporatisme

Overheden leren niet, mensen wel,

Milton Friedman, Monetaristische econoom, 1912-2006

Eufemismen

Op enkele uitzonderingen na is uit discussies op libertarische en andere fora gebleken dat men wel weet wat er zo ongeveer speelt, maar niet altijd de interactieve relatie ziet die er bestaat tussen degenen die het socialisme aanhangen en degenen die het corporatisme willen institutionaliseren.

Er zit wel degelijk een wisselwerking tussen deze twee stromingen, die elkaar aanvullen en versterken. De reden is dat zowel socialisten als corporatisten baat hebben bij deze wisselwerking en in vele gevallen innig samenwerken. Wat bekend is is dat socialisten, tegenwoordig onder allerlei eufemismen bekend als sociaal-democraten, groene socialisten of onvervalste Maoïsten in nieuwe jasjes, onbeperkte macht willen uitoefenen en continu bezig zijn om de soevereiniteit van individuen te ondermijnen. Dit doet men via allerlei wet- en regelgeving, alsmede het enorm opschroeven van de belastingdruk, zodat mensen in een vorm van gevangenis zijn beland, waar ze nooit meer uitkomen. Enerzijds vanwege het beperken van de bewegingsvrijheid en anderzijds via het economisch totaal afhankelijk maken van de overheid. Daar zijn de socialisten enorm in geslaagd, de belastingdruk is nu ongeveer 72% van het nationale inkomen en de vrijheden worden gigantisch beknot. Bovendien wordt de staatsstructuur verplaatst naar een andere stad in een ander land, zodat er nog minder invloed van de burger overblijft. Van individuele soevereiniteit blijft vanzelfsprekend bitter weinig over.

De corporatisten kunnen van deze maatregelen profiteren, omdat zij als enige over het geld en kapitaal beschikken in massale vorm in zo´n samenleving. Zij zijn degenen die de grote bedrijven beheren en aansturen, alsmede invloed kunnen uitoefenen op de wet- en regelgeving, die door de socialisten in Den Haag of in Brussel wordt samengesteld. Het is dan niet verwonderlijk dat corporatisten dit aanmoedigen of zelfs initiëren. De corporatisten hebben tevens hun eigen partijen en noemen zich liberaal-democraten, christen-democraten of zelfs democraten met nummers. Feit blijft dat deze partijen een standpunt blijven huldigen dat totaal haaks staat op wat een vrije markt moet zijn.

Verder hebben we grote belangengroeperingen die elkaar in stand houden en de onvrije samenleving bestendigen, let maar op de werkgeversverenigingen en vakbonden, die voortdurend met elkaar strijden om de invloed in de corporatistisch-socialistische staat. Friedrich von Hayek signaleerde dit in zijn boek The Road to Serfdom (De Weg naar Slavernij) en vertelde dat zo´n syndicalistisch systeem altijd leidt tot centrale planning en uiteindelijk geweld en economische ondergang.

Weg naar slavernij

Wij zitten op dit moment op deze weg naar slavernij, omdat het nationale inkomen voor het overgrote deel door de centrale planners is ingenomen. De individuen mogen alleen nog maar beschikken over de kruimels. Sterker zelfs, de overgebleven kruimels worden verder geëlimineeerd via een vorm van inflatie, welke wordt aangestuurd door weer een andere centrale overheidsorganisatie, i.c. de centrale bank. Deze heeft de macht om het geld weg te inflateren via hun monetisering van de schulden, welke door de overheid zijn gemaakt om dit failliete stelsel in stand te houden.

Nu is er al veel geschreven over dit instituut, maar feit is en blijft dat het een onacceptabel grote macht heeft over ons financiële stelsel.

De centrale bank manipuleert de economie als volgt:

1. ze drukt het contante geld (M0), waardoor elk jaar het geld van de bevolking met zo´n 10-11% wordt ontwaard (monetaire inflatie) en derhalve fungeert als een onzichtbare belasting;
2. ze beheert de basisrente, de zogenoemde promesse disconto, welke aan banken wordt uitgeleend, zodat deze laatste staatsobligaties kan opkopen tegen een gegarandeerde winst (obligatierente minus rente promesse disconto):
3. ze fiateert krediet van financiële instellingen aan consumenten en producenten:
4. ze controleert de bancaire sector, alhoewel deze controle een grote wassen neus is natuurlijk, getuige alle malversaties die zich hebben afgespeeld over de laatste paar jaar (Mees en Hope, DSB, ABN-Amro, Fortis, Vestia, Palm Invest, EasyLife etc.);
5. en als klap op de vuurpijl functioneert ze als toezichthouder op de pensioenfondsen, met dien verstande dat ze probeert op de plaats van de bestuurder van deze fondsen te zitten in plaats van zich bezig te houden met eventuele malversaties, oplichting en fraude. De episodes van de DNB ten aanzien van pensioenfondsen die een eigen beleggingsbeleid voorstonden waren daarbij een triest dieptepunt in de geschiedenis van deze centralistische instelling.

Het moet wel duidelijk zijn voor de meeste mensen dat er iets drastisch mis is met onze maatschappij en dat de staat en haar instellingen onze economie langzaam maar zeker verwoesten. De euro is ingevoerd zonder instemming van de bevolking, maar doorgedrukt door de corporatistische en socialistische elite van ons land en wij libertariërs hadden al in een zeer vroeg stadium aangegeven dat dit project op een jammerlijke mislukking zou uitlopen.

Acceptatie

Om iets te laten aanvaarden door de burgerij moet men wel worden betrokken en uiteindelijke zeggenschap krijgen over zijn of haar leven. De geschiedenis van de Europese Unie en de euro geeft juist aan dat dat nooit is gebeurd. De acceptatie dient van onderaf te geschieden en niet van bovenaf te worden opgelegd. De EU en de Esperantomunt zijn voorbeelden van een dwangmaatregel door de overheden geïmplementeerd en totaal gespeend van enige economische realiteit. De drang naar centrale planning en zucht naar staatscontrole was simpelweg te groot voor de twee politiek-ideologische stromingen om aan zich voorbij te laten gaan.

Nu komt boontje om zijn loontje en wanneer de overheid aan de bevolking om haar steun vraagt bij alle kostbare en desastreuze reddingsplannen, zoals EFSF en ESM, deze steun niet zal worden gegeven en uiteindelijk de woede en toorn van het volk zich op de hals zal halen. Deze woede zal zich in eerste instantie uiten door middel van de stembus, maar als de onvrede niet wordt geadresseerd, dan volgen er ongetwijfeld andere zaken, die consequenties zullen hebben voor de socialististen en corporatisten.

Verder dompelen we onszelf in allerlei waanzinnige militaire avonturen, die door centralistische organisaties als de NATO en EU worden opgedrongen. Kijken we naar de situatie in Joegoslavië in de jaren 90, dan zien we dat de NATO en de EU daar veel onverkwikkelijke zaken teweeg hebben gebracht. Dit is voortgezet in Irak, Afghanistan, Libië en nu Syrië alsmede Iran. Wie weet wat de militaire planners nog meer in petto hebben voor deze continu peperdure interventies in een groot deel van de wereld. Feitelijk landen, waar we totaal niets te zoeken hebben en allemaal bijgestaan door dezelfde corporatistische en socialistische elite. De eerste verdient er veel geld aan en de tweede groep kan daar haar totalitaire macht verder mee uitbreiden.

Ook aan de reguliere media hebben we niet veel, want zij vertegenwoordigen immer een van beide stromingen. Nooit krijgt men een totaalbeeld van de situatie, maar doorgaans de propaganda voor een ´betere samenleving´ of een ´verzorgingsstaat´, of een ´progressief beleid´ of meer van die onzin. Een betere samenleving krijg je niet door ´progressief beleid´ (lees meer belastingen en interventie), of door een verzorgingsstaat (een enorme overheidsmoloch, die op instorten staat). Nee, een betere sameleving krijg je door mensen meer vrijheid te geven en meer verantwoordelijkheid te laten dragen voor hun eigen leven. Dat gaat gepaard met een inkrimping van de overheid, de afschaffing van subsidies, toelages en andere vormen van ondersteuning, een drastische verlaging van de belastingen en een uittreding uit de euro, de Europese Unie en een vaarwel zeggen tegen allerlei militaire interventies.

Westblok

Nu ziet het ernaar uit dat de corporatisten en socialisten de touwtjes nog stevig in handen hebben, maar dat is schijn. We zien de desintegratie van de eurozone voor onze ogen afspelen en daarmee vormt het de voorbode voor het uiteenvallen van de Europese Unie. Het internationale monetaire stelsel zit in de nadagen van haar bestaan en zal het een enorme financieel-economische chaos veroorzaken in de landen van het westblok, ergo de EU en de VS. Dit westblok lijkt in vele gevallen sterk  op het toenmalige oostblok, want beide systemen waren gebaseerd op een mythe en wel dat de overheid de welvaart kan garanderen via hoge lasten, staatsinterventie en een bureaucratische moloch te creëren met een verstikkende wetgeving. Mensen die de economische geschiedenis goed kennen weten dat deze welvaart alleen maar gebaseerd is geweest op de schuldopbouw van de laatste 60 jaar en de schuldexplosie van de laatste 40 jaar na de teloorgang van Bretton Woods.

Het faillissement van Griekenland, Portugal, Spanje, Ierland en Italië zijn evenwel signalen van wat er tevens met de overige landen gaat gebeuren. Nu zitten deze landen in een eurogevangenis, waar men nooit uitkomt zonder een instorting van dit gedrocht of een grote revolutie. In elke normale situatie zouden deze landen al lang afscheid hebben genomen van de euro, omdat het eenvoudigweg niet meer op te brengen is, financieel-economisch als wel sociaal-maatschappelijk. De schuldliquidatie is er niet, alleen een schuldverlegging. De minst failliete landen proberen derhalve de meest failliete landen te redden, zoals iemand eens vertelde. De zeepbellen zijn uit elkaar gespat en de overige zeepbellen raken op, nu dat China zich eveneens in een neerwaartse spiraal bevindt.

Afwaardering

Het enige wat wij libertariërs nog kunnen doen is de chaos aanschouwen en zorgen dat we in goud, zilver en een afbetaald huis zitten,  terwijl alle andere groeperingen die nog het vertrouwen hebben in de staatsmythe onvermijdelijk het gelag gaan betalen voor hun goedgelovigheid en door de leercurve moeten gaan via de school van de harde klappen. Nu zitten zo´n 600.000 huishoudens in de problemen en de armoede neemt zienderogen toe, maar over ongeveer drie jaar komen twee miljoen huishoudens in grote problemen, omdat de waarde van hun huizen enorm gedaald is en ver onder de hypotheekschuld zit. Met andere woorden, een massaal failliet dreigt voor de Nederlandse economie. De Nederlandse hypotheekschuld is namelijk de hoogste in Europa, welke zo´n 110% van het Bruto Binnenlands Product behelst en een van de hoogste ter wereld, nu dat de vastgoedmarkt geheel op slot zit vanwege de afwezigheid van kopers is een uiteindelijk faillissement voor deze miljoenen huishoudens helaas een vaststaand gegeven.

De kredietbeoordelaars weten dit natuurlijk ook en er zal later dit jaar met een officiële afwaardering komen voor Nederland van AAA tot AA+, waardoor de rente gaat stijgen op Nederlandse obligaties en deze minder waard zullen worden,  met als gevolg opnieuw een forse aderlating voor de meeste pensioenfondsen en hun deelnemers.

Bronnen:

Literatuur:

The Road to Serfdom; Friedrich von Hayek, Univ. of Chicago Press, 2007 (Orig. 1944), Chicago, Il. USA

Life Inc.: How Corporatism conquered the World and how we can take it back; Douglas Rushkoff, Random House Trade Paperbacks, 2011, New York, NY, USA

The Revolution, A Manifesto; Ron Paul, Hachette Book Group, 2008, New York, NY, USA

Publicaties:

Pensioenen op de Tocht; Erik Bogaards, Geld & Recht, 5 april 2012, Baarn

An avoidable crisis; The New Yorker, 5 december 2011, New York, NY, USA

Corporatism is not Capitalism; Right Side News, 24 oktober 2011, Richmond, VA, USA

The worst of all monetary policies; Thorsten Polleit, 4 april 2012, Mises Institute, Auburn, Al, USA

Ike´s warning of military expansion, 50 years later; NPR Staff, 17 januari 2011, Washington DC, USA

The Vampire economy and the Market; Ben O´Neill, 21 maart 2012, Mises Institute, Auburn, Al, USA