Na eeuwen te zijn gebombardeerd met de idee, dat altruïsme het hoogst haalbare goed is, hebben mensen die ethiek geaccepteerd op de enige manier waarop dat mogelijk is: door eigenwaarde te zoeken in anderen. Door uit de tweede hand te leven. En dat heeft de weg vrijgemaakt voor vele rampen.

 

Het is zo’n onvoorstelbare vorm van egoïsme geworden, dat geen egoïstisch mens erop zou zijn gekomen.
En nu, om de zieltogende wereld te redden van het egoïsme, wordt ons gevraagd het leven zelf te vernietigen. Luister naar hun preken.

Kijk om je heen. Je vraagt je af waarom ze lijden, waarom ze geluk zoeken en het niet vinden. Als je iemand vraagt wat hij persoonlijk graag zou willen, dan zou hij het wel weten. Hij zou er voor zorgen dat al zijn wensen, zijn inspanningen, zijn dromen, zijn ambities voortkomen uit anderen.

Hij doet zelfs zijn best niet voor materiële rijkdom, alleen voor de illusie van de occasionist: prestige. Een stempel goedgekeurd, voor zichzelf. Hij vindt geen plezier in de inspanning en geen plezier in succes.

Wat hij niet kan zeggen is: “Dit is wat ik wilde omdat ik het wilde, niet omdat mijn buren me nu bewonderend aangapen.
——————————————–

Plaatje: Wesley Mouch in “Atlas Shrugged I”
“The Nature of the Second-Hander”,
For the New Intellectual, p. 70Uit Ayn Rand Lexicon
De Occasionist 1/5
Cassandra  Namens Def

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

2 REACTIES

  2. Wat ik zo paradoxaal vind is dat mensen die de overheid willen behouden, bang zijn voor wat er gebeurt als er geen overheid zou zijn. Mensen zijn niet te vertrouwen, het wordt 1 wilde westen, er zijn geen wegen, en dat soort bangmakerij. Maar ze staan er niet bij stil dat al die mensen als kiezer voor het overgrote merendeel op een overheid stemmen, welke dat ook moge zijn.
    Ik vind het verplaatsen van een probleem (hulp opzetten maar dwang en onvrijheid laten toenemen) geen oplossing. Mensen haden nooit het altruïsme moeten uitbesteden. Ze ontnemen zichzelf ook nog eens de kans dat de meest efficiënte goede doelen worden gesteund. Als ik het zelf geheel voor het kiezen had gehad met die centen die nu aan de overheid kwijt zijn, had ik pensioen zelf belegd, en goede doelen gesteund in goedkopere landen waar je verhoudingsgewijs veel meer mensen mee helpt. Ik ken noch degenen die in Nederland overheidssteun krijgen allemaal, noch die in een ontwikkelingsland dus dat kun je tegen elkaar wegstrepen. Blijft dus over een efficiëntie-overweging (oftewel een rationeel besluit).

Comments are closed.