Al op jonge leeftijd – ruim voordat ik stemgerechtigd was –  was ik politiek geïnteresseerd en betrokken bij diverse politieke activiteiten, veelal gevoed door de politieke standpunten in mijn directe omgeving, zoals die van mijn ouders. Later, rond de eeuwwisseling, werd ik politiek actief binnen de VVD. Na deze partij van binnenuit te hebben meegemaakt, als voorzitter in het lokale bestuur en bestuurslid in de regio, merkte ik dat deze partij steeds verder afdwaalde van de liberale en libertarische basisprincipes waar ik aan hecht: een efficiënte kleine overheid met ruimte voor ieder individu om zich te ontwikkelen en over zijn eigen lot te beschikken. Daarbij stelde ik mij altijd de vraag: “en wie controleert de overheid?“.

In de samenleving van vandaag vind ik de rol van de overheid veel te ver doorgeschoten. Een duidelijk voorbeeld daarvan vormen de belastingen en allerlei vormen van verplichte verzekering. Naast de hoge inkomstenbelasting zijn het hoge BTW-tarief en de diverse accijnzen mij een doorn in het oog. Allerlei vormen van subsidie kunnen wat mij betreft worden afgeschaft of verminderd, overigens met behoud van een bepaalde mate van solidariteit in de samenleving. Het moet niet (meteen) zwart-wit, maar er is geen enkele partij buiten de Libertarische Partij die serieus een antwoord zoekt op de vraag: ’how do you roll back the state’?.

Voor de Libertarische Partij hoop ik mij vooral in te kunnen zetten voor de onderwerpen Gezondheidszorg en Buitenlandse Zaken. Ik werk nu meer dan 15 jaar in de zorgsector bij een leverancier van medische software en heb als exportmanager ook de nodige ervaringen in het buitenland opgedaan.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

11 REACTIES

  3. “Allerlei vormen van subsidie kunnen wat mij betreft worden afgeschaft of verminderd, overigens met behoud van een bepaalde mate van solidariteit in de samenleving.”

    Een bepaalde mate. Bepaald door “intelligente en capabele lijsttrekkers”.

    Non-agressie principe ? Ben je gek, wat een onzin.

  6. Wat een vreselijk verhaal! Het is werkelijk ONGELOFELIJK dat een LP´er begint over “een beetje solidariteit”. Zo rekbaar als de pest! Voor je het weet hebben we via een achterdeur toch weer een grootschalig overheidsapparaat.

    Het concept van “een beetje solidariteit” kan als ideologie niet werken. OF je vindt dat de overheid solidariteit moet afdwingen OF je staat voor vrijheid van het individu. Als je voor de eerste optie gaat kom je bij een royale verzorgingstaat uit als je voor de tweede optie gaat, dan kom je bij het libertarisme uit. Een combinatie kan niet! Dat is dan ook de reden, waarom de VVD faalt als zogenaamde kleine-overheid partij. Ze proberen vrijheid en afgedwongen solidariteit te combineren. Dat is net zoiets als een vierkante cirkel proberen te tekenen. Het kan gewoon niet!

    R. Hartman [7] reageerde op deze reactie.

  7. @Rechtse Rakker [6]: Niet iedereen is anarcho-kapitalist. Zoals Rothbard al zei is het nogal absurd om in de huidige maatschappij te gaan rollebollen over de verschillen tussen minarchisten en anarcho-kapitalisten. Als we de minarchie hebben weten te realiseren, een onvermijdelijke stap in het afschaffen van de staat, is het vroeg genoeg om over dat verschil van inzicht te gaan praten.

    Daarbij is solidariteit iets vrijwilligs, al is die connotatie dank zij de staat inmiddels aan het begrip onttrokken. In die zin is er niets mis met een pleidooi voor solidariteit in de samenleving. De zinsconstructie doet wel enigszins geforceerd aan, als het dat is waar u over valt. Want naar mijn overtuiging zal in een libertarische samenleving solidariteit iets heel natuurlijks blijken.

    Al was het maar uit welbegrepen, rationeel eigenbelang (o jee, egoïsme, dus toch). Eigenbelang is de meest elementaire drijfveer van de mens. Zolang dat niet ontaardt in dwang jegen de medemens is daar niets mis mee, sterker, het is de motor achter innovatie en welvaartsgroei.

    Rechtse Rakker [8] reageerde op deze reactie.

  8. @R. Hartman [7]:

    In de vrijwillige zin juich ik solidariteit toe. Met minarchisme heb ik geen enkel probleem. Maar als ik (toekomstige) politici hoor over “solidariteit” zie ik een verzorgingsstaat van monsterachtige afmetingen voor me. Dat roept weinig enthousiasme op…. Bij politici die het over “solidariteit” hebben, krijg ik toch al snel het idee, dat ze het over afgedwongen solidariteit hebben.

  10. Om een partij gebaseerd op vrijheid te laten werken kan er geen compromis op de vrijheid bestaan, het zal voluit voor vrijheid moeten gaan anders niet, 0% gedwongenheid, en zeker geen gedwongen solidariteit, ieder aan zich om sociaal te zijn, geen overheid die dat voor jouw moet/wil bepalen.

  11. “solidariteit in de samenleving”
    Dit klinkt echt heel eng.
    Ik neem aan dat het hier om af te dwingen solidariteit gaat.
    Dat betekent op zijn minst verplichte inkomensoverdrachten.
    Ik zou niet graag mijn stem geven aan een politicus die dit voorstaat.
    Hugo van Reijen

Comments are closed.