De Kandidaten, nr. 14, Henry Sturman

Wat doe je in het dagelijks leven?  Ik ben afgestudeerd als natuurkundig ingenieur aan de TU Delft, in 1992. Maar daarna ben ik, zoals velen, in de ICT terecht gekomen. Door een combinatie van toeval en het feit dat mijn passie voor een carrière in de natuurkunde niet zo groot was. Ik heb sinds 1998 mijn eigen eenmanszaak, Sturman Enterprises, en werk freelance als programmeur en ontwikkelaar van websites en webapplicaties.

Hoe ben je libertariër geworden?
In 1988 zag ik in ‘Delta’, de wekelijkse krant van de TU-Delft, in een advertentie de zogenaamde ‘kleinste politieke quiz’. Daar was ik direct enthousiast over, omdat die libertarische stellingen voor een groot deel overeen kwamen met de klassiek liberale ideeën waar ik al van nature naar neigde. Toen ben ik lid geworden van de libertarische studentenvereniging Laissez Faire. Ik was toen het enige lid in Delft, van zo’n tienduizend studenten. Ik vind het erg inspirerend om te zien dat er tegenwoordig vele tientallen, zo niet honderden, libertarische studenten zijn op elke universiteit.

Wat verwacht je van de verkiezingen?
Wat de gewone politiek betreft verwacht ik alleen maar meer van hetzelfde. Het maak weinig uit welke partij de macht heeft. Er is nauwelijks verschil tussen de gevestigde partijen zoals VVD, PvdA, D66, GroenLinks en CDA. Je zou kunnen zeggen dat het allemaal sociaaldemocraten zijn. Dat is overigens een tautologie, want democratie leidt altijd tot socialisme. De enige uitzondering is de SP. Die is toch een stuk socialistischer dan de rest. Dus ik maak me wel zorgen over een eventueel premierschap van Roemers. Aan de andere kant heb ik ook juist wel sympathie voor de SP op een paar punten. Zoals het feit dat zij, in tegenstelling tot de ‘liberale’ VVD, tegen de btw-verhoging waren. Op dit punt zijn de SP en de LP het met elkaar eens. Beide partijen zien in dat ook werkenden met een laag inkomen enorm veel belasting betalen, en beide partijen willen die belasting verlagen. Het verschil is alleen dat de SP hier een belastingverhoging voor hogere inkomens tegenover wil stellen, terwijl de LP de belastingen voor iedereen wil verlagen.

Wat de Libertarische Partij betreft verwacht ik dat de campagne in ieder geval zal zorgen voor een stuk meer bekendheid voor libertarische ideeën en de LP. En het begin zal zijn voor een nog verdere groei van het ledental voor de LP met bijgaande verdere professionalisering. Dus dat is alvast een zekere winst, en een bewijs dat een libertarische politieke partij heel nuttig is, ook al zijn libertariërs in principe tegen het huidige politieke systeem, en anarcho-kapitalisten zoals ik zelfs helemaal tegen de staat. Helemaal fantastisch zou het zijn als de LP een of meer zetels haalt. Dan hebben we nog nauwelijks macht in de Tweede Kamer, maar dan kunnen we daar in ieder geval onze stem regelmatig laten horen. Ik ben er van overtuigd dat dat een enorme boost zal geven voor het libertarisme. Alleen al het bereiken van een situatie dat de meerderheid van de Nederlanders het libertarisme kent, is al een grote winst. Het kennen van, en nadenken over, het libertarisme is de eerste stap in het langzaam overtuigen van de samenleving dat wij de enigen zijn die een morele en praktische oplossing hebben voor allerlei door de politiek veroorzaakte problemen. Of eigenlijk heb je dan al je doel bereikt, als mensen inzien dat de politiek de oorzaak van onze problemen is. Daarom vind ik ook de LP-slogan voor deze campagne een hele goede keuze: “De overheid is het probleem, niet de oplossing.”

Hoe zie je de toekomst van het libertarisme?
Op de korte termijn, gaan de veranderingen helaas langzaam, en dat is frustrerend. Maar voor de lange termijn, zeg 20-50 jaar, ben ik erg optimistisch. Ik geloof dat het libertarisme de toekomst heeft, en dat we nu al begonnen zijn aan het pad in de richting van een libertarische maatschappij, ook al hebben nog weinig mensen dat door. Het feit dat in de VS de libertariër Ron Paul de meerderheid van jonge republikeinen onder de 30 achter zich heeft, spreekt boekdelen.

Ir. Henry Sturman