Ik ben eigenlijk klassiek-liberaal geworden in begin jaren 80, toen ik mijn studie pedagogie en psychologie deed in Nieuw Zeeland. Mijn interesse ging uit naar de financiële economie, omdat er toen een inzinking was in de wereldeconomie.
Na alle economische scholen te hebben doorgeworsteld kwam ik tot de conclusie dat het Keynesianisme een sprookje was en gebaseerd op de grote leugen dat schuld bezit was en dat je schuld moest hebben om een economie te laten groeien.
Sinds de jaren 90 ben ik me daarom actief gaan inzetten voor de hervorming van de economie en de bevrijding van het collectivistische en corporatistische gedachtegoed, waar veel westerse landen onder gebukt gaan.
Ik ben medebestuurslid van de Frédéric Bastiatstichting en in die hoedanigheid geef ik in het dagelijkse leven adviezen aan diverse pensioenfondsen. Op dit moment leg ik me tevens toe op vermogensbeheer en –advies voor individuele beleggers. Zodat zij een goed pensioen kunnen opbouwen voor hun minder productieve jaren later. Zonder dat het wordt verwaterd of verkwanseld door het beleid van de overheden en de centrale banken, waardoor de volkeren verarmen en de economieën worden verwoest.
Wetende dat onze samenleving is gebaseerd op mythes van papiergeld, centrale-bank reddingsoperaties en politieke ingrepen was het noodzakelijk om de mensen daarvan op de hoogte te brengen.
Gelukkig bestaat er een partij die vrijwel volledig aan mijn wensen voldoet en dat is de Libertarische Partij, zodoende heb ik besloten om mijn steentje bij te dragen aan de bevrijding van onze maatschappij van het onderdrukkende denken van de politieke en financiële elite en een doorbraak te forceren richting een werkelijk rechtvaardige samenleving.
GOUD
succes
Dank je, Albert. Ik heb een hoop geleerd van je lezingen, stukken op vrijspreker en interviews hier en daar. Succes !
Een economie gebaseerd op schulden zal bij vrije concurrentie het altijd winnen van een economie gebaseerd op eigen vermogen.
Voorbeeld:
Een goedlopend bedrijf verdient in 3 jaar tijd voldoende om zelf de ontwikkeling van een nieuw product te kunnen financieren. Als de ontwikkeling van dat nieuwe product 5 jaar duurt en het vervolgens weer 3 jaar duurt voor het nieuwe product zichzelf heeft terugverdiend dan is het bedrijf qua vermogenspositie na 11 jaar dus weer terug bij af.
Maar als het bedrijf het benodigde investeringsbedrag leent kan het 3 jaar eerder dat nieuwe product op de markt brengen. De concurrent die nieuwe ontwikkelingen uit eigen vermogen moet financieren heeft dan het nakijken.
Comments are closed.