Geachte kiezer, mijn naam is Jeroen van Driel, in 1968 ben ik in Deurne geboren. Op mijn zeventiende had ik mijn eerste epileptische aanval. Voor ik naar de universiteit ging heb ik een jaar fulltime gewerkt als kelner om mijn collegegeld voor de komende zes jaar te kunnen betalen. Tegen de zin van mijn ouders ben ik geschiedenis gaan studeren in Leiden. Ze waren bang dat ik in het onderwijs terecht zou komen. Allebei gaven ze les. Helaas, ik heb een half jaar, met veel plezier, lesgegeven. Ik werk nu in de ICT. Twee gebeurtenissen hebben veel invloed gehad op mijn keuze voor het libertarisme.

Eens in de zoveel jaar had de Koninklijke Harmonie Deurne een uitwisseling met een buitenlands muziekgezelschap. Leden van deze gezelschappen werden bij diverse gastgezinnen ondergebracht. Toen ik een jaar of twaalf oud was werden er twee Poolse jongens bij ons gezin ondergebracht. Op een zonnige middag vroeg ik aan een van hen hoe het was om in een communistisch land te leven. Hij wilde niet antwoorden omdat zijn compaan naast hem zat. Dit heeft op mij erg veel indruk gemaakt, je landgenoot, dorpsgenoot, clubgenoot niet kunnen vertrouwen, je mening niet kunnen geven, niet vrij kunnen reizen, uit angst voor de overheid.

In augustus 2001 kwam ik in de WAO terecht, 100% arbeidsongeschikt, ik had een auto van de zaak en met epilepsie kon dat niet. Vast een of ander regeltje. Ik was in juli 2001 voor vijf jaar goedgekeurd om auto te rijden. Toen heb ik ervaren hoe het is om in de klauwen van de overheid te vallen. Het eerste wat er gebeurd is dat je van je naam beroofd wordt. “Wat is uw sofinummer, meneer?”. Je wordt behandeld als een klein kind. Ik wilde graag weer gaan werken maar dat mocht niet, “We moeten u tegen uzelf in bescherming nemen.” Na veel moeite ben ik herkeurd en 100% arbeidgeschikt verklaard, wel met dezelfde beperkingen. Intussen werk ik weer tien jaar fulltime.

Deze evaringen hebben me gesterkt in de mening dat de overheid het probleem is en niet de oplossing. De oplossing ligt in de handen van het individu. Ik wil me inzetten om het voor iedereen mogelijk te maken om zijn eigen oplossing te vinden, die bij hem of haar past, zonder hierbij belemmerd te worden door de overheid. Niets is erger dan willen ondernemen of werken maar niet mogen.

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

6 REACTIES

  1. Deels mee eens, maar u betrekt alles op uzelf inplaats van dat u kijkt naar het totaalplaatje. Het moge nu toch wel duidelijk zijn dat het individu niet de oplossing is in deze huidige situatie waarin we leven. Eigen belang en hebzucht worden in deze kapitalistische samenleving sterk gestimuleerd.

    Ik sta ook open voor het individu maar niet op deze manier. De huidige kredietcrisis is ontstaan door het individu, eigen belang en hebzucht… ons eigen gang gaan. De mens kan die verantwoordelijkheid blijkbaar nog niet aan en maakt er een rotzooi van die we keihard gaan voelen de komende jaren in de vorm van armoede.

    Zodra zich bij de mens een bewustzijn ontstaat dat het niet gaat om het eigen persoon zetten we al een goede stap in de richting. Maar nogmaals, binnen de huidige regels en wetten gaat het veranderen van bewustzijn heel moeilijk en bijna onmogelijk.

    Dit kapitalistische stelsel heeft zijn grenzen laten zien en we mogen hopen dat het creatieve individu gezamenlijk met een nieuw stelsel komt waarin in ieder geval hebzucht en eigen belang niet de boventoon voert.

    1 Rand [2] reageerde op deze reactie.

  3. Beste William, natuurlijk heb ik me voor mijn motivatie om me in te zetten voor het libertarisme laten inspireren door gebeurtenissen in mijn eigen leven. Ik had na mijn studie kunnen kiezen voor een Wajong uitkering, lekker makkelijk.
    Het risico dat de hebzuchtige burger neemt wordt gedragen door de overheid, en daarmee door u de belastingbetaler. Falen en lamlendigheid wordt door de overheid beloond. En dat heeft de kredietcrisis in de hand gewerkt.
    Terwijl ik op een Voortgezet Speciaal Onderwijs waar ik les heb gegeven, zeer gemotiveerde en inspirerende leerlingen ben tegen gekomen, met een wil te slagen in het leven, die de overheid als hun grootste beperking ervoeren.

    [WORDPRESS HASHCASH] The poster sent us ‘0 which is not a hashcash value.

  4. Beste William, natuurlijk heb ik me voor mijn motivatie om me in te zetten voor het libertarisme laten inspireren door gebeurtenissen in mijn eigen leven. Ik had na mijn studie kunnen kiezen voor een Wajong uitkering, lekker makkelijk.
    Het risico dat de hebzuchtige burger neemt wordt gedragen door de overheid, en daarmee door u de belastingbetaler. Falen en lamlendigheid wordt door de overheid beloond. En dat heeft de kredietcrisis in de hand gewerkt.
    Terwijl ik op een Voortgezet Speciaal Onderwijs waar ik les heb gegeven, zeer gemotiveerde en inspirerende leerlingen ben tegen gekomen, met een wil te slagen in het leven, die de overheid als hun grootste beperking ervoeren.

    Rob ter Horst [4] reageerde op deze reactie.

  6. @Rob ter Horst [4]:

    Overheid: Groep mensen in dienst voor zichzelf welke andermans eigendom en eigen beschikking niet respecteren, hun arbeid steelt, en die weer gebruikt om hen onder bedwang te houden.

    De mens in de overheid is de ultieme zelfzuchtige(asociaal) mens.

Comments are closed.