Mijn naam is Harry Stulemeijer en ik ben vrij kort geleden gepensioneerd. Ik ben biochemicus en apotheker en ben sinds 2000 zeer geïnteresseerd geraakt in het klassiek liberalisme.

In tegenstelling tot alle andere politiek-economische en religieuze richtingen kan ik zeggen, dat het klassiek liberalisme de enige levensbeschouwing is, waarin je je samen met je medemensen, als mens gelukkig kunt voelen, mits je elkaar weet te respecteren en ook wat voor elkaar over hebt.

Dat komt volgens mij, omdat je je realiseert, dat vrijheid er is, of althans zou moeten zijn, voor iedereen. Maar dat betekent tegelijk, dat je in de eerste plaats erkent, dat je in alles zoveel mogelijk je eigen verantwoordelijkheid dient te nemen. En ook dat geldt voor iedereen. Daar kun je ook iemand op aanspreken, mocht hij of zij je willen afschepen of opzadelen met iets, dat tot zijn of haar verantwoordelijkheid behoort.

Het is een continu leerproces, dat je zelf en je directe omgeving doormaken en heeft niets met betutteling van doen.

Dat is dus iets heel anders dan de huidige politiek, waarbij lasten en verantwoordelijkheden voortdurend worden afgeschoven op anderen. En politici lijken dat vandaag de dag allemaal doodnormaal te vinden, wat natuurlijk niet zo is. Vandaar die onmenselijke politiek-bureaucratische hiërarchie, waarin het afschuifsysteem hier tot op grote hoogte is ontwikkeld.

Als klassiek liberaal probeer ik proactief aan de bewustwording van de samenleving en de vermindering van de bureaucratie bij te dragen. Daarbij realiseer ik me, dat we van de bestaande situatie en gewoonten moeten uitgaan om die vastbesloten om te buigen naar meer menselijke verhoudingen. Daarbij wil ik vooral kijken naar wat mensen doen en veel minder naar wat ze zeggen. Pim Fortuyn was een van de weinige politici -misschien wel de enige- die kon zeggen: “Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg.” Hij was geloofwaardig en genoot een groot vertrouwen bij de mensen. Daarom was hij een groot gevaar voor al zijn collega-politici die dat aanvoelden en die alleen praatjes verkopen.

De gezondheidszorg in Nederland is door de zorgverzekeringswet van 2006 wettelijk genationaliseerd en daarmee -ondanks alle politieke beloften van het tegendeel- een onbetaalbare slecht lopende voorziening geworden. Ik zal er dan ook zoveel mogelijk aan bijdragen, dat die wet wordt zo spoedig mogelijk wordt ingetrokken en de gezondheidszorg weer betaalbaar en dienstbaar wordt. Dat is niet alleen goed voor het welzijn en de portemonnee van de patiënt, dat is ook goed voor alle zorgaanbieders, die weer plezier in hun werk krijgen.

Weg met de overbodige bureaucratie!

GERELATEERDE ARTIKELENMEER VAN DEZE AUTEUR

12 REACTIES

  6. De Republiek der Verenigde Zeven Provincien (het zijn er nu Twaalf) of de Bataafse Republiek zou gezien de aardgasbel in Slochteren en de gunstige belastingverdragen helemaal geen IB, VB, en allerlei andere belastingen behoeven te heffen.
    Maar onze aardgasbaten gaan reeds schoon op aan puur socialistische hobbies zoals de Vierde Socialistische Internationale, de multikul en “vrede” stichten in Afghanistan.

    Er blijft geen snars over voor de toekomst. Het is elk jaar nog meer potverteren en allerlei schuinsmarcheerders als banken, de EU en failliete regeringen in het zadel houden.

    Voor we dit allemaal hebben opgelost zijn we wellicht allemaal al lang dood en begraven.

    Dus laten we een beetje realistisch blijven, nietwaar?

    Rechtse Rakker [11] reageerde op deze reactie.

  7. @Hubert Jongen [1]:
    Dat “iets” is vaag. Niemand die het weet, iedereen die er een uitvoering aan geeft. Als dat “iets” erbij komt, heb je niets met libertarisme te maken, maar ben je een soort VVDer.
    Iedereen die niet het NAP onderschrijft in daad en woord, is een gevaar. Omdat ze uiteindelijk ook een keer bij jouw deur zullen langskomen, is het niet vandaag, dan morgen.

    beek [6] reageerde op deze reactie.

  8. Bakkers kunnen uitstekend met elkaar concurreren omdat de één de ander niet dwars zit. Maar onder de stad een tweede metronet aanleggen lijkt mij niet zo handig. Laat die metro dus maar door de staat gerund worden. En dat geldt voor meer nutsbedrijven. De ene volt is echt niet van de andere te onderscheiden wat concurrentie merkwaardig maakt.

    beek [7] reageerde op deze reactie.

  9. @Ratio [3]:

    “Klassiek liberalisme is vanuit het hedendaagse perspectief waar we zover van AK af staan volgens mij een zo goed als met het minarchisme samenvallende stip aan de horizon. Dus we komen er op de marsroute langs maar moeten daar als het aan mij ligt niet te lang blijven plakken.”

    Dat hangt er maar vanaf… Michael van der Galien van de Dagelijkse Standaard ziet zichzelf ook als klassiek liberaal, maar hangt wel een zeer interventionistisch buitenlands beleid aan. Het voorstaan van een oorlogszuchtige staat is niet iets waar ik vrolijk van wordt. Persoonlijk heb ik dergelijke lieden ook liever niet in de LP.

    Het minarchisme is een heel ander verhaal. Minarchisten passen prima binnen de LP, maar bij klassiek liberalen blijf ik toch mijn twijfels hebben…

    Maar goed, het blijft jammer, dat Harry Stulemeijer zelf nog niet gereageerd heeft. Ik ben ook wel benieuwd naar ZIJN verhaal.

  10. Libertarisme is een vage verzamelnaam voor een groot aantal verschillende stromingen, die allemaal een betrekkelijk kleine rol zien voor de overheid, of helemaal geen rol.

    Je zou libertarisme kunnen zien als de tegenhanger van “autoritarisme”. In die zin ben je dus ofwel iemand die voorstander is van een autoritaire overheid, or een libertarische overheid (of geen overheid).

    Als iemand zichzelf libertarier noemt, weet je meestal niet meteen zo heel veel, behalve dat iemand een overheid het liefst zo klein mogelijk ziet, met maximaal een rol voor dingen die hij belangrijk vindt.
    In het geval van het klassiek liberalisme kan dit wel eens inhouden dat ook interventionisme een rol speelt, omdat sommige K.L.’s zichzelf wijs hebben gemaakt/laten maken dat interventie een vorm van zelfverdediging is, of dat het de taak van de staat is om mensen in andere landen meer vrijheid te bezorgen.
    Deze ‘liberalen’ worden ook wel eens neo-libertariers genoemd.

    Om te weten wat het libertarisme in kan houden, kun je het opzoeken op Wikipedia.
    Stromingen die genoemd worden en die vallen onder het libertarisme zijn:
    Agorisme, Anarchisme, Autarchisme, Christelijk Libertarisme, Consequentialistisch libertarisme, Geolibertarisme, Groen libertarisme, Klassiek Liberalisme, Libertarisch Marxisme, Minarchisme, Mutualisme, Natuurrecht libertarisme
    Paleolibertarisme, Panarchisme,
    Socialistisch libertarisme, Transhumanistisch libertarisme, Voluntaryisme

    Al het bovenstaande valt dus onder libertarisme. En de onderlinge verschillen tussen sommige van deze stromingen zijn soms zo klein dat het verschil bijna niet te zien is.
    Als Stulemeijer zichzelf Klassiek Liberaal noemt, weten we eigenlijk nog weinig over hoe groot zijn geprefereerde overheid is, en wat zijn taken zouden moeten zijn. Maar dat hij een rol voor een overheid ziet, is in ieder geval wel duidelijk.

  11. Fijn dat mijn reacties blijkbaar weer doorkomen!

    @Harry Stulemeijer [6]:

    Eerlijk gezegd ben ik wel benieuwd welke invulling u geeft aan het begrip “klassiek liberaal”. Wat ziet u als overheidstaken en wat niet? Vindt u dat Nederland een interventionistische buitenlands beleid moet voeren?

    Ik ben wel benieuwd. Het begrip “klassiek liberaal” is nogal rekbaar….

  12. Verklaring van het begrip “Klassiek Liberalisme” volgens de woordenlijst van de Vrijspreker:
    “Het klassiek-liberalisme vindt zijn oorsprong in de laat 18e en begin 19e eeuw met als enkele van de voornaamste exponenten Adam Smith, John Locke en Frédéric Bastiat. Zij hadden een samenleving voor ogen waar het individu centraal stond en de overheid alleen de essentiële taken voor haar verantwoordelijkheid nam, zoals justitie, politie en defensie.
    Het klassiek-liberalisme wil uiteindelijk (gefaseerd) alle andere taken en verantwoordelijkheden overdragen aan het individu.”

    Ik lees veel te vaak op de Vrijspreker allerlei beschouwing over “de ideale samenleving”. Die zal er echter nooit komen kan ik op een briefje geven. Wat mij betreft kun je eindeloos doordiscussieren zonder ooit tot een communis opinio concrete afspraken te komen en intussen worden de zaken door anderen geregeld en gedaan.

    Moraal: Zo komen we er dus nooit en kun je met je mooie theorieen en debatten op het dak gaan zitten. Laten we dus praktisch blijven, beginnen waar het verkeerd gaat en kijken hoever we komen, OK?

    Anders gezegd: We zouden eindelijk wat praktisch -wat officieel genoemd wordt- procesmanagement moeten leren toepassen in plaats van eschatologisch en utopisch op je computerkamertje te blijven zitten debatteren.
    Kijken wat in de praktijk werkt en wat niet werkt en daarvan leren.
    Afgesproken?

Comments are closed.