De Kandidaten, nr 42, Corné van Straten

Aanstaand Masterstudent Bestuurskunde; parttime streetmarketeer en bijlesdocent economie, wiskunde en Engels. Overtuigd libertariër sinds 2011 als product van de Ron Paul revolution. 

Na een jaar in de economische wetenschappen ben ik de Bestuurskunde ingerold omdat ik knopen wilde doorhakken. Als we weten wat het beste is voor de samenleving, waarom zou je dan met theoretische modellen blijven spelen? – dacht ik toen als naïeve wereldverbeteraar.

Gaandeweg de studie ontdekte ik echter dat degenen die aan de knoppen zitten helemaal niet zo intelligent zijn of zelfs maar over kennis van zaken beschikken. Het gaat namelijk niet om gelijk hebben, maar om gelijk krijgen. Beslissingen zijn het resultaat van netwerken en politieke spelletjes; niet van professionele afwegingen. Overheidsbeleid is hierdoor in het beste geval geldverslindend en in het slechtste geval compleet contraproductief, zo bewees casus na casus die ik bestudeerde.

Al behoorlijk sceptisch van al het falende overheidsbeleid kwam ik in de zomer van 2011 in aanraking met Ron Paul. En hoewel ik libertarisme toentertijd belachelijk en onrealistisch vond, sprak Ron Paul me aan vanwege zijn uitleg van de economische crisis. Een crisis als gevolg van falend monetair beleid klonk me namelijk een stuk logischer in de oren dan het onsamenhangende verhaal uit de media van losgeslagen gierigheid. Toch was ik niet direct overtuigd.

Pas na een volledige zomer studie te hebben gemaakt van Ron Paul en Austrian Economics was ik eindelijk om. De overheid was het probleem en de oplossing was nietbeter overheidsbeleid, maar laissez-faire. Later bleek dat laatste niet alleen op te gaan voor de economische crisis, maar ook voor talloze andere maatschappelijke problemen – van terrorismedreiging tot drugsproblematiek. Ik kwam steeds meer tot het inzicht dat de overheid vaker onderdeel van het probleem was dan van de oplossing.

Inmiddels ben ik hardcore libertariër en als zodanig luis in de pels van de opleiding Bestuurskunde. Met plezier grijp ik nu steeds iedere gelegenheid aan om te vertellen waarom beleid ineffectief is en zelfs onethisch, omdat het gebaseerd is op overheidsdwang en dus geweld. Hoewel dit mijn carrièrekansen in het openbaar bestuur duidelijk niet ten goede komt verspreid ik die boodschap ook via facebook, twitter en Youtube.

Uiteindelijk gaat het er echter om dat knopen worden doorgehakt en juist daarom moet de LP de Tweede Kamer in. Kamervragen over de ethiek van beleid dat met geweld moet worden afgedwongen zal menig socialist, liberaal of christendemocraat slapeloze nachten bezorgen. Bovendien zal het menig burger tot nadenken stemmen en zo bijdragen aan de verspreiding van de boodschap van vrijheid.

Door de continu falende crisisbestrijding heerst er in Nederland nu eindelijk de gezonde overheidsscepsis die ons de unieke kans gaat bieden om politiek voet aan de grond te krijgen. Voor iedereen die vrijheid een warm hart toedraagt is nu de kans, stem LP!