Controle, hulpeloosheid en kanker

De onderzoekster Madelon Visintainer wilde weten of er een oorzaak gevolg relatie is tussen een gevoel van controle of juist hulpeloosheid en de ontwikkeling van kanker. Daarvoor injecteerde ze ratten met kankercellen.

De ratten werden in 3 groepen verdeeld:

• De eerste groep kreeg milde elektrische schokken toegediend en kon daar niets aan doen
• De tweede groep kreeg ook milde schokken toegdiend, maar had de mogelijkheid deze te ontwijken door op een knop te drukken
• De derde groep kreeg geen schokken toegediend

De hoeveelheid kankercellen was zo gedoseerd dat 50% van de ratten de kankercellen zou uitschakelen en 50% de tumor zou ontwikkelen onder normale omstandigheden.

Zoals te verwachten viel, was de verhouding tumor/geen tumor bij de ratten die geen schokken kregen 50/50

Van de ratten die hun schokken niet konden ontwijken, kon slechts 27% de tumor uitschakelen. Van de groep die de schokken konden ontwijken, bleef 70% tumorvrij.

De Opperdienaar: De conclusie lijkt me duidelijk: onderdanen die geheel vrijgelaten worden, lopen meer risico op kanker, dan onderdanen die gedwongen/gepijnigd worden, maar enige invloed denken te hebben op hun lot middels verkiezingen. Het is belangrijk dat ze denken dat ze controle hebben. Ze hoeven geen echte invloed te hebben.

Vrijspreker: Zonder dwingers, kunnen onderdanen nog meer het gevoel hebben dat ze hun omgeving controleren. De onderzoekers constateren zelfs dat in bejaardenhuizen waar de bewoners controle hadden over kleine dingen als de afstandsbediening van de TV, er minder gezondheidsklachten waren.

Opperdienaar: Dat klinkt acceptabel. Geef mensen de vrijheid de beltoon van hun telefoon in te stellen en dan dwingen wij ze met wet en geweld aangaande alle andere zaken. Blijven ze lekker gezond en produktief, zodat we veel belasting kunnen innen als ze in hun tredmolentjes rennen, op weg naar hun bestaansminimum.

Vrijspreker:Ik vraag me af of dat voldoende is.

Opperdienaar: Eigenlijk zijn aftrekposten bij de belastingaangifte en verkiezingen, precies hezelfde als de knop waarmee de rat controle krijgt over de schokken die hij toegediend krijgt. Volgens het onderzoek is dat beter voor de onderdaan dan helemaal geen leed aanbrengen en ook geen controle om er onderuit te komen.

Vrijspreker: De met rust gelaten rat zat ook al in een kooi opgesloten. Het is eigenlijk:gevangenisrat, gevangenisrat met vermijdbare schokken, gevangenisrat met onvermijdbare schokken

Opperdienaar: Dus je zegt eigenlijk dat we onderdanen moeten opsluiten, martelen, maar de mogelijkheid moeten geven het martelen te ontlopen, maar niet de gevangenis?

Vrijspreker: Nee, ik verwacht dat het kunnen ontlopen van de gevangenis een nog verdere daling van de kankerpercentages laat zien.

Opperdienaar: Je zit weer een beetje te kankeren, moet je niet doen. Lees de Elsevier belastingalmanak nog een keer door over alle aftrekposten. Wat ik ook interessant vind is die studie over ‘aangeleerde hulpeloosheid’.

Vrijspreker:Daar was ik al bang voor.

Het blijkt dat je mensen kunt sturen in hun vaardigheid om bijvoorbeeld een anagram op te lossen. Als je goede resultaten wilt, zorg je voorafgaand dat ze zich slim voelen, wil je slechte resultaten dan zorg je dat ze zich dom voelen. De onderzoekers deden dit door de helft van een klas eerst een paar moeilijke anagrammen te geven en de andere helft eenvoudige. Wie klaar was met een anagram stak zijn hand op, zodat degenen met de moeilijke anagrammen zich heel dom voelden. Leg de hele klas daarna hetzelfde anagram voor en degenen die zich dom, paniekerig en onzeker voelen, zullen slechtere resultaten behalen. Je kunt mensen tevens negatief programmeren door zwarten voorafgaand aan een test aan hun huidskleur te herinneren, of blonde vrouwen aan hun blondheid.

Vrijspreker:Waarom interesseert U zich zo in aangeleerde hulpeloosheid?

Opperdienaar: Onderdanen zijn aangeleerde hulpelozen. Zo rennen ze voor hulp naar hun heerschers. Heerschers hebben ook graag controle over hun omgeving en als ze onderdanen zich hulpeloos en dom kunnen laten voelen om het daarna tegen vergoeding weer weg te nemen, is dat geweldig.