Emigreren

1. Helaas ontbreekt het op die site aan een context.
   Er wordt bv. gepraat over Belgie en Duitsland alsof het daar beter zou zijn (cq. zou blijven). Emigratie wordt m.a.w. behandeld als een luxeprobleem: meer salaris in Zwitserland, meer vakantie in Ijsland etc.
   Ziehier mijn (sterk ingekorte) versie van een rapport van 4 blz. (in het Engels) wat ik prive aan enkele lieden verstuurde.

   – het probleem in onze economie is te veel schuld (optelsom van staats- gezins- en bedrijfsschuld). Als percentage van het BBP zitten we in de VS en de EU (en uiteraard in Japan) ver boven het niveau van 1929 toen de boel instortte. Een depressie erger dan die van de jaren ’30 is dan ook onafwendbaar.
   – a.g.v. vergrijzing zijn er proportioneel minder lui die noch hard kunnen werken. Dus hoe gaan we ons een weg banen uit de put? door bejaarden te laten zwoegen?
   – kortom een groter probleem (meer schuld) zal moeten aangepakt worden met minder capaciteit (kleiner percentage mensen in staat tot werken) dus zal deze depressie groter zijn en langer duren dan die van de jaren ’30 van vorige eeuw. Reken maar makkelijk op 20 jaar, en wellicht meer. U mag wel beginnen rekenen vanaf 2007 maar we hebben dus minstens nog 15 jaar voor de boeg.
   – werkloosheidspercentages van boven de 30 zullen leiden tot instorting van de sociale zekerheid als men bedenkt dat landen als Belgie nu reeds een begrotingstekort hebben bij amper 8% werkoosheid. Wat zal het zijn als er 4 maal zoveel werklozen zijn en anderzijds (aan de inkomstenkant) dus ca. een kwart minder werkenden die belastingen en premies betalen?
   – kortom de sociale zekerheid stort volledig in (alternatief scenario zie verderop)
   – heden ten dage zeuren 7 van de 8% werklozen weliswaar dat hun uitkering te laag is maar verder gedragen ze zich wel en op een of ander manier overleven ze wel: de uitkering biedt weliswaar geen luxe leventje maar ervan rondkomen lukt heus wel. 1% daarentegen meent zijn inkomen te moeten aanvullen met zaken varierend van zakkelrollerij tot autodiefstallen, inbraken, ontvoeringen etc.
   – als bij 30% werkloosheid het hele stelsel instort zijn nagenoeg alle werklozen (dan dus 30% i.p.v. slechts 8) ineens zo arm dat hen weinig anders rest dan het criminele pad te bewandelen. De werkloosheid gaat dan weliswaar “slechts” maal 4, de criminaliteit eerder maal 30.
   – bedenk dat wanneer mensen hun baan verliezen, hun uitkering verliezen, hun hypotheek niet meer kunnen betalen en daardoor hun huis verliezen, hun spaartegoeden verliezen wanneer banken omvallen na te veel verliezen op restschulden van onder water staande huizen die op de executieverkoop te weinig opbracht, en ze bovendien leven in een samenleving waar ze nagenaoeg dagelijk slachtoffer worden van allerhande ciminaliteit (als die met een factor 30 is geexplodeerd), ze super gefrustreerd zijn en ze hun woede kwijt moeten.
   – verwacht mag worden dat net als destijds in Duitsland er ook nu een volksmenner zal opstaan die een bepaalde bevolkingsgroep als zwart schaap zal aanduiden. Voor de hand liggend is dat het deze keer niet de joden zullen zijn doch de moslims. Of dat terecht is of niet, is daarbij irrelevant in die zin dat de gemiddelde joodse tandarts of slager helaas wel de pineut was van de volkswoede die zich -uiteraard onterecht- tegen hem richtte. Het doet dus niet terzake wat u en ik vinden van onze sympathieke en hard werkende Turkse kruidenier om de hoek waar je heerlijke appelthee kan kopen. Als de onderbuikgevoelens van de verarmde massa de bovenhand krijgen, dan zie je wat er kan gebeuren.
   – belangrijk verschil met destijds is dat de joden amper 2% van de bevolking vormden en dus de facto de keus hadden tussen emigreren naar een veiliger oord zoals New York of blijven en het beste hopen (ofschoon juist het slechtste hun deel werd), maar terugslaan was geen optie: 2% tegen 98% maakt geen schijn van kans. Moslims zijn vandaag nagenoeg overal in West-Europa ca. 20% van de bevolking en bovendien zijn ze niet gelijkmatig over het land verdeeld. Zo tref je hen amper aan in rurale gebieden maar daar waar ze wel wonen, in steden, vormen het juist concentraties van zo’n 40%. M.a.w. die laten zich niet zomaar afslachten. 40% tegen 60% da’s bijna een clash of equals.
   Ik vrees dan ook voor niets minder dan burgeroorlog in Joegoslavie-stijl en dit in geheel Europa, simpelweg omdat zowel de economische als demografische toestand heel vergelijkbaar is, of je nou kijkt naar Belgie of Nederland of Frankrijk of Duitsland of het VK, of noem maar op.
   – Emigreren naar een ander EU land is dan ook vloslagen zinsloos.
   Als je dan toch de stap zet, zoek het dan wat verder op.

   – Het epicentrum van de crisis zal de VS en EU zijn maar de impact zal zich wereldwijd laten gevoelen als men in pakweg China minder kan exporteren naar de verarmde Westerse consument die niet meer elke 3 jaar een nieuwe laptop koopt, elke 5 jaar een nieuwe auto, elk seizoen een nieuwe outfit en elke 10 jaar een nieuwe keuken met nieuwe koelkast, oven etc.
   Maar as such is de situatie in Azie veel beter: minder schulden en juist meer spaargelden onder de bevolking. Dus na een pijnlijke dreun, kunnen zij zich aanpassen en meer aan intraregionale handel doen en zo kunnen zij na 3-5 jaar vermoedelijk weer met redelijke groei aanknopen. Geen percentages meer van 10% per jaar en m.i. zelfs geen 6% maar 3% groei is ook al mooi, zeker als wij nog tot minstens 2030 aan het krimpen zijn.
   – Latijns-Amerika als grote leverancier van grondstoffen aan Azie zal kunnen meeliften op de groei in het Oosten. Ook hier eerder bescheiden percentages en dit na een 4-tal moeilijke jaren maar al bij al zijn de economische vooruitzichten m.i. aardig, vergeleken bij de VS en de EU.
   – Maar belangrijker dan louter de economische situatie, is m.i. de sociale. Als een crisis beperkt blijft tot een paar procent meer werkloosheid doch niet tot een spiraal van geweld en tot een burgeroorlog, dan neem je desnoods tijdelijk genoegen met wat minder luxe maar als je dagelijks moet vrezen voor je leven of dat van je vrouw of kind, dan maak je best dat je tijdig wegkomt, nu het nog kan. En in een EU-wijd probleem is de oplossing dus niet naar Duitsland of Frankrijk verhuizen.
   – Kies dus een bestemming in Azie (plus Australie/Nieuw Zeeland) of Latijns-Amerika. Welke, dat hangt af van uw persoonlijke voorkeuren. Panama en Singapore zijn m.i. beide zeer interessant en bieden vollop opportuniteiten maar het klimaat is er voor mij persoonlijk ondraaglijk heet en vochtig en dit het hele jaar door omdat ze wegens hun ligging dicht bij de evenaar z.g.a. geen seizoenen kennen. Wil u ook uw ouders overtuigen en meenemen, dan valt Australie af wegens leeftijdsgrenzen in hun soort van Greencard-systeem. Maar dat zijn dus persoonlijke omstandigheden en voorkeuren die voor elkeen verschillen. Telkens ik voor een paar dagen in Singapore kom, beklaag ik me dat ik geen ander gestel heb waardoor ik er het hele jaar zou kunnen wonen. Misschien kan u dat wel…
   Mijn voorkeur gaat eerder uit naar Chili en Uruguay.

   Kleine aanvulling m.b.t. het basis scenario.
   Of de op ons afkomende depressie een deflatoire depressie (genre VS destijds) is dan wel (zoals ik verwacht t.g.v. overheidsingrepen bestaande uit gelddrukken in de ijdele hoop het onafwendbare toch af te wenden) een inflatoire (genre Weimar Republiek) maakt weinig uit voor de hoeveelheid armoede en ellende die op ons als samenleving afkomt. Op individueel niveau maakt het wel wat uit omdat je als je het goed inschat middels de juiste beleggingen kan anticiperen op wat komen gaat en alzo je eigen vermogen kan beschermen of zelfs vergroten).
   Als men de zaken op zijn beloop zou laten gaan (of vanaf 2008 had laten gaan) dan is een deflatoire depressie wat ons te wachten staat. Echter, we leven niet meer onder een goudstandaard en politici zullen blijven proberen het onvermijdelijke toch te vermijden en met gedrukt geld de boel draaiende proberen te houden. Op korte termijn lukt dat wel maar uitstel is geen afstel en uiteindelijk ontaard zoiets in Zimbabwaanse toestanden. Banken kunnen misschien wel overeind blijven met QE3, QE4, QE5 … QEinfinity maar uw nominale tegoeden zullen qua koopkracht compleet waardloos blijken als t.g.v. hyperinflatie een brood dadelijk 1000 euro kost.
   Macro-economisch gezien maakt het niet veel uit omdat in beide vormen van depressie er massale verarming optreedt met alle gevolgen van dien, maar op persoonlijk vlak is het wel relevant omdat je in het ene scenario best veel cash aanhoudt (doch niet in een dra omvallende bank doch contant in huis of in een kluis) en in het andere geval beter edel metaal.
   Dus als de crisis louter economisch van aard is, maakt het voor u als individu wel uit wat het wordt. Maar gezien onder beide scenario’s er veel armoe en ellende zal ontstaan (al zij het misschien bij andere groepen in de samenleving), leidt de economische crisis sowieso tot een sociale crisis die u liever niet meemaakt rondom u. Zelfs al gokte u goed en werd bv. uw goud zoveel waard dat u qua koopkracht aardig verder kan, dan nog wil u niet elke dag moeten vrezen voor uw leven of dat van uw kroost.

   Emigratie is m.i. dus een uitstekend idee, maar alleen indien men de juiste bestemming kiest en dus zeker buiten de EU.

2. Vluchten heeft geen zin meer heeft. Begrijp je niet wat ze bedoelen met de term “Prison PLANET”? Je kunt nergens meer naar toe vluchten.

   Hub Jongen [3] reageerde op deze reactie.
   Scrutinizer [5] reageerde op deze reactie.

3. @Henk [2]:
   Als je nergens meer naar toe kunt vluchten (mee eens voor 90 %) Dan blijft over terug te vechten vanuit je huidige positie.

   Je domweg laten afslachten is toch geen optie?

   En om terug te vechten hebben we vooral ons verstand, onze ratio, onze creativiteit en onze moraal.

   Nu te bedenken wat we daarmee kunnen doen.

   De Vrijspreker gaat door met ons communicatiemiddel te zijn en zo mogelijk onderlinge verbanden te leggen

4. In Achter mijn gat vergaat de wereld doe ik verslag van mijn belevenissen en observaties in Canada, waar ik met mijn vrouw en onze twee dochters in 1995 naartoe ben verhuisd.

   Het verhaal begint in 1992 toen het idee geboren werd en eindigt in de actualiteit van de globale monetaire crisis van 2011.

   De rode draad in het verhaal is mijn persoonlijke worsteling met bureaucratie, cultuurschok, inkomen, perspectief op (globale) economische ontwikkeling en – bovenal – mijn eigen emoties. Dit in sterk contrast met de ervaringen die mijn vrouw en kinderen doormaakten. Omdat we ons zonder duidelijk plan in een afgelegen plaats in de Rocky Mountains vestigden, waren we gedwongen ons aan de omstandigheden aan te passen. Bea, mijn vrouw, en onze kinderen Annika en Marlie lukte dat wonderwel, maar ik vond mezelf in een lastige situatie, gezien de moeilijke economische werkelijkheid. Vooral het verlies van mijn comfortabele baan aan de Hogeschool Eindhoven bleef me in mijn nachtelijke dromen – tot op de dag van vandaag – achtervolgen. Dat dwong me tot het zoeken van andere wegen om in ons bestaan te voorzien.
   De eerste jaren bracht ik door met het ondernemen van allerlei initatieven, wat uiteindelijk leidde tot de oprichting van een eigen bedrijf, dat bestond uit een GPS-mapping-service voor golfbanen. Tot zover kan het avontuur beschouwd worden als een typisch emigratieverhaal. Dat nam echter een dramatische wending met de komst van internet en de ‘crisis’ rond de millenniumbug in 1999. Ik werd meegesleurd door de dreiging van ‘Y2K’, verloor de motivatie voor mijn onderneming, en zette al onze middelen in om met mijn gezin te overleven. Daarbij nam ik grote financiële risico’s. Hoewel Y2K een losse flodder bleek, was het dat voor mij allerminst. Door mijn geïsoleerde bestaan had ik volop de gelegenheid om me te verdiepen in de economische en historische achtergronden van onze welvaart. Ik zag de decadentie van die jaren – waarvan de huizengekte de belangrijkste manifestatie was – vanuit ons Canadese perspectief. Daarbij zat ik in een voortdurende tweestrijd, waarin ik me afvroeg waarom ik het mezelf zo moeilijk maakte… Ik leerde ontzettend veel, voelde me in Canada niet thuis, maar wilde ook niet terug naar Nederland omdat mijn motivatie om te emigreren niet veranderd was en ik zag dat mijn gezin gelukkig was. Ik begon steeds meer in een parallele dimensie te leven, vooruitkijkend op een toekomst die maar niet arriveerde. Ondertussen werd ik gedwongen te handelen in de harde realiteit van het moment en moest het hoofd boven water houden, ondanks tal van tegenslagen. Eens per jaar stuurde ik een nieuwsbrief naar familie en vrienden. Naast het verslaan van onze belevenissen, begon ik te waarschuwen voor een komende economische crisis. Dat het me menens was, bleek uit de ingrijpende keuzes die we maakten toen we ons huis in de Rockies verkochten, naar Victoria verhuisden, en de opbrengst in goud belegden. Gedurende die jaren ontwikkelde ik mijn eigen overlevingsfilosofie, gebaseerd op de integratie van vier kennisgebieden: natuurkunde, wiskunde, geschiedenis en psychologie.
   Naarmate het verhaal vordert, wordt dit beschouwelijke aspect van het boek belangrijker. Mijn ervaring en leerproces van al die jaren komen aan het slot samen in de tien principes van KISS (keep it simple, stupid), die de kern van mijn theorie vormen. Met mijn verhaal wil ik een simpele, logische uitleg geven over thema’s waar iedereen het tegenwoordig over heeft, maar zo weinigen iets van weten: geld, energie en verandering. De gedachte achter het boek is, zonder veel pretenties, eerlijk verslag te doen van mijn ontdekkingsreis naar oorzaak en gevolg van de huidige economische/sociale crisis, met name de rol die de (centrale) banken hierbij gespeeld hebben. In deze tijd van maatschappelijke frustratie en de opkomst van mental coaches kan het een leerzaam, onderhoudend en mogelijk inspirerend voorbeeld zijn van iemand die niet op kon geven.

   http://shop.boekenbent.com/product_info.php?products_id=657

5. @Henk [2]: Er zijn verschillende soorten risico’s en gradaties van ellende. Je kan besluiten te gaan voor de minst slechte. Zo lijkt Iran me momenteel iets minder aantrekkelijk dan Uruguay…
   Maar maakt u gerust zelf uw keuzes. Niemand dwingt u NL te verlaten.

6. I have read several good stuff here. Definitely worth bookmarking for revisiting. I wonder how much effort you put to make such a wonderful informative website.

7. This is the correct EmigrerenVrijspreker.nl | Vrijspreker.nl journal for anyone who wants to move out out virtually this theme. You attention so untold its nearly tiring to contend with you (not that I truly would want…HaHa). You definitely put a new rotate on a message thats been written about for eld. Precise substance, but zealous!

Comments are closed.