Wie als passagier meevaart op een Amerikaanse cruise, kan niet alleen van
de cruise genieten, maar ook van de vele eigenaardigheden van het gehanteerde fooiensysteem.
Royal Caribbean Ltd. heeft 22 schepen in de vaart met een capaciteit van 69.219 passagiers.
Bij een geschatte capaciteitsbenutting van 80 procent en een gemiddelde cruiseduur van een week levert dat per jaar 0,8 x 52 x 69.219 = 2,88 millioen passagiers op.
Van de op de schepen werkende bemanning wordt circa de helft normaal betaald en is de andere helft voor een groot deel afhankelijk van te ontvangen fooien. Het totaal aantal bemanningsleden bedraagt 24.480; het aantal dat deelneemt aan het fooiensysteem vermoedelijk circa 12.000.
De bemanning/passagiers- verhouding bedraagt circa een op twee komma drie en de verhouding tussen fooien ontvangende bemanning en passagiers circa een op vier komma zes.
Iedere passagier ontvangt een formulier, waarop hij zich accoord kan verklaren met een fooienbedrag van circa 80 dollar per week ofwel per fooien ontvangend bemanningslid circa 368 dollar per week.
Boven deze 80 dollar worden door de meeste bemanningsleden nog overtips verwacht. Uit observatie concludeer ik dat het gemiddelde bedrag aan totale fooien per passagier per week tenminste circa 140 dollar bedraagt, ofwel 644 dollar per fooien ontvangend bemanningslid, resulterend in een gemiddeld fooienbedrag van circa 33.488 dollar per jaar per fooien ontvangend bemanningslid, vacanties niet in aanmerking genomen. Ik vermoed, dat deze schattting enigszins aan de conservatieve kant is.
De totale fooienomzet van Royal Caribbean ligt dus vermoedelijk op ruim 12.000 x 33.488 = ruim 400 miljoen dollar per jaar.
De passagiers die het formulier ondertekenen, kregen tot voor kort vier coupons uitgereikt, die zij in enveloppen mochten doen.
Deze enveloppen konden zij ter hand stellen aan:
– De hoofdkelner
– De kelner
– de assistant kelner
– de schoonmaker van de kamer
Iedere coupon was goed voor een bepaald bedrag.
Deze werknemers leverden hun coupons in bij de administratie, die hun rekeningen crediteerde voor de verschuldigde bedragen.
Het ging hier op jaarbasis om circa 11,44 miljoen coupons en administratieve handelingen die naar schatting 200.000 tot 300.000 bemanningsmanuren en circa een miljoen passagiers- manuren kostten.
De hoeveelheid gegenereerd papier bedroeg circa 120 ton.
De bedoeling van de bedrijfsleiding was, dat dit kostbare systeem bijdroeg aan een positieve cruise-ervaring.
Het valt echter te betwijfelen, of alle passagiers wel zo ingenomen waren met het gehanteerde systeem.
Verlden jaar heb ik een brief geschreven aan de cruisedirectie met het voorstel het overbodige en geldverslindende couponsysteem af te schaffen.
Op mijn brief heb ik geen antwoord ontvangen, maar het gedoe met de coupons is inderdaad gestopt, hoewel ik geen causaal effect durf te onderstellen tussen mijn brief en de afschaffing.
De fooien worden nu gedebiteerd en gecrediteerd zonder het gebruik van coupons en het aantal voor de verwerking benodigde manuren is aanzienlijk gedaald.
Een systeem, waarbij ieder normaal betaald wordt zonder voor zijn inkomsten van fooien afhankelijk te zijn en de hiervoor benodigde sommen ingecalculeerd worden in de prijs van de cruise zou echter voor de passagier en ook voor Royal Caribbean Ltd. nog eenvoudiger zijn.
Tijdens mijn cruises heb ik een aantal keren waargenomen, dat:
– iedere gast in het restaurant van de kelner individueel voor de aanvang van de maaltijd te horen krijgt, dat hij hoopt op een behoorlijke fooi. Hierbij wordt klaarblijkelijk gerefereerd aan overtips boven de bedragen vermeld op het in te vullen formulier.
– dat zich bij herhaling een kelner aan tafel vervoegt met de vraag: “Hoe doen we het zover?”, in de hoop met deze vraag een hoger bedrag aan fooien te genereren.
– sommige schoonmakers zich tot passagiers wenden met de vraag : “En wat krijg IK van u ?”, hiermee suggererende dat de op het formulier ingevulde bedragen hem of haar niet bereiken of dat zij het op het formulier afgedrukte bedrag niet voldoende achten.”
– bij het binnenkomen van een bepaald restaurantgedeelte men het formulier reeds voor de maaltijd begint, MOET ondertekenen en anders de maaltijd niet kan starten.
– dat een deel van de passagiers bang is, niet voldoende service te zullen ontvangen en daarom bij de aanvang van de cruise al begint met het verdelen van bankbiljetten.
– dat een schoonmaker individuele passagiers benadert om hen mede te delen dat hij gedroomd heeft, dat iemand hem een grote hoeveelheid geld ter hand stelde en de passagier op zijn vraag wie dat dan wel was, vertelt : “Dat was u, mijnheer.”
Na het melden van een dergelijke curieuze ervaring bij het boekingsagentschap kreeg ik een cheque van 100 dollar toegestuurd, die blijkbaar als compensatie moest dienen voor het ondervonden gedrag. Ik had daar niet om gevraagd.
Al met al zijn ervaringen zoals hierboven beschreven voor de europeaan fascinerend. Maar wellicht is het nodig dat men binnen het Amerikaanse culturele systeem opgegroeid is, om alle aspecten van het beschrevene ten volle te kunnen appreciëren.
Hugo van Reijen
Wat een irritant gedoe met die fooien-trollen op zo’n schip. Je gaat op een cruise om te ontspannen (stel ik mij zo voor). Dan is de stress die al die bedelaars je bezorgen niet prettig, en bepaald niet ontspannend. Nu ga ik zeker nooit met een cruise mee.
Ik vind het al irritant genoeg dat je in Amsterdam geen supermarkt kan opzoeken zonder dat je bedelaars (daklozenkrant) en andere bedelaars (muziekanten) moet wegwuiven.
Wat het “Amerikaanse systeem” betreft heb ik positieve ervaringen met serveersters die alleen voor fooi werken, maar die hebben bij mij nog nooit zo openlijk zitten zeuren om geld. Daarentegen in Engeland krijg je nog wel eens ongevraagd een “service charge” op je restaurantrekening. Eigenlijk een belasting.
Naam * [2] reageerde op deze reactie.
ric ardo [10] reageerde op deze reactie.
@Naam * [1]:
Reagerend op me eige: dat Amerikaanse systeem dat bediening alleen tip krijgt zou een zegen zijn voor de Nederlandse horeca, zo lang men het bedelen achterwege laat. De lompheid en arrogantie van de gemiddelde serveerster (m/v) in NL is bijna legendarisch en vooral opmerkelijk als je weer terug komt uit het buitenland.
Bijna 10 jaar geleden, in Mei 2002 maakte ik ook zo’n cruise met mijn toenmalige (Latina) vriendin. Op de Middellandse zee maar wel met die Amerikaanse rederij.
Ik hou niet zo van zo’n fooiensysteem, al zie ik er ook wel enkele voordelen van. Gezien ik haar de cruise aanbood, hadden we besloten dat zij -die overigens enkele jaren in de VS had gewerkt en zelf uit de reissector kwam- over de fooien zou gaan.
Overigens was het toen helemaal (nog) niet zoals door hr. Van Reijen hierboven beschreven.
Maar wat deed mijn vriendin? Overdreven kritisch zijn en om het pietluttigste klagen. Dat leverde steevast een of andere compensatie op: een fruitmand, een fles wijn, een invitatie tot een gratis diner in het VIP restaurant waar je anders zou moeten voor bijbetalen, noem maar op.
De eerste keer vond ik dat leuk en bewonderde ik haar geslepenheid om van een molshoop een berg te maken en alzo een aardige compensatie in de wacht te slepen, maar gaandeweg begon ik me meer en meer te schamen voor haar “talent” om nagenoeg dagelijks voor een of ander wissewasje een onredelijk hoge compensatie binnen te rijven.
Op de laatste dag, lagen er 3 enveloppes op het bed om daarin de fooien te doen. En wat gaf zij? Niets. De verklaring luidde dat die mensen hun werk immers niet goed hadden gedaan. Op mijn vraag of de baliemedewerkster van de klantendienst/klachtendienst dan wel een aardige fooi zou krijgen was het antwoord dat die slechts haar werk deed en het heus niet uit eigen zak was dat die ons al die fruitmanden, wijnflessen etc. had bekostigd.
Kortom: daar waar de overige lieden uit onze Vlaamse groep de hele week tevreden waren met laten we zeggen een 95-99% goede service en aan het eind per enveloppe een fooi gaven van $2 per dag (zoals “gesuggereerd” werd), gaf mijn Latina helemaal niks en had zij ondertussen allerlei bonussen weten te vergaren voor een hoop onbenuligheden waar ikzelf absoluut niet over viel en waar ook andere reizigers nooit een punt van zouden hebben durven maken.
Haar manier van handelen verried toen veel over haar karakter en beinvloedde sterk door welke bril ik voortaan naar haar keek. Enkele maanden later was de relatie dan ook voorbij.
Maar tijdens die cruise was het alsof alle voordeeltjes die ze wist te bekomen en waar ik mee van genoot (fruit, wijn, diner,…) haar inspanning waren om iets voor mij terug te doen omdat ik haar de cruise had aangeboden. Ze wist wel dat de compensaties niet in proportie stonden tot haar nodeloos kritische reclamaties maar ze stelde het eigenlijk voor als haar bijdrage aan onze reis, alsof zij “gewerkt” had om me dit te kunnen aanbieden. Maar dit dan wel ten koste van de organisatie en enkele individuele bemanningsleden.
Zoals gezegd, initieel vond ik het leuk maar na 2 dagen was de lol er wel af en probeerde ik haar zelfs tegen te houden. Maar ze was resoluut en ging weer klagen om me daarna trots te laten delen in de buit.
En dat is dan meteen de andere kant van het verhaal. De meeste Europese organisaties hebben niet zo’n irritant fooiensysteem (war 10 jaar geleden overigens niet zo irritant was als in het hoofdartikel beschreven) maar zijn anderzijds ook minder geobsedeerd door customer satisfaction en in geval van klacht zullen zij het euvel wel komen verhelpen (bv. 1 enkel -eigen- lang haar wat nog op de vloer naast het bed lag komen opzuigen), en zich wellicht excuseren maar daar krijg je dan vervolgens geen fruitmand voor.
De Amerikaanse organisatie was echter zo beducht voor ontevreden klanten dat ze elk (al dan niet vermeend) ongenoegen orobeerde af te kopen door een flinke compensatie. Als je je dus ook ergert aan hun overdreven fooiensysteem, weet je wat je kan doen: ga voor de aanpak van mijn ex. Maar let op dat je daarmee je eigen relatie niet om zeep helpt.
Geef uit principe nooit geld.
Ben wel erg benieuwd naar de gezichten als ik een paar appels in die enveloppe zou stoppen.
ric ardo [11] reageerde op deze reactie.
Een uitstekend pleidooi voor overheidsbemoeienis, waardoor er CAO’s gekomen zijn en de meeste beroepen niet meer afhankelijk zijn van fooien, waardoor je van je cruise kunt genieten en je je niet een paar keer per dag ongemakkelijk moet voelen.
Van echte vrijwilligheid is in dit libertarische fooiensysteem zeker geen sprake. Zeker, je wordt niet opgesloten door de provoost, maar de ‘fooi’ wordt al meegerekend in de vooraf te betalen rekening of slechte humeuren en bediening zijn je deel. Bij de overheid kan ik mijn bezwaren rationeel uiteen zetten en krijg ik een rationeel antwoord en waar dat niet zo is, daar kan ik naar de bestuursrechter.
@4 In een uitzonderlijk geval wel, maar zeker niet, als ze erom vragen. Als de prijzen laag zijn, zoals in Polen, wil ik het ook wel doen, maar niet met de belachelijke horecaprijzen in Nederland. En in Scandinavië, waar jezelf het bedrag van de bon moet overtypen op het betaalapparaatje, maak ik nooit een vergissing.
Een fooi heeft nog zin om gehannes met kleingeld te voorkomen. In dat geval verwacht ik ook, dat een aanbieder een bedrag van 30,10 naar 30 euro afrondt.
MMAP [6] reageerde op deze reactie.
@Vilseledd [5]: Wát een voorgeprogrammeerde reactie wederom.
Ten eerste werkt een roverheid alleen maar belemmerend. Want door de belastingroof van roverheden hebben minder mensen geld om een cruise te ondernemen.
Daarnaast belemmert de roverheid allerlei initiatieven van startende ondernemers om dan ook maar een rederij te beginnen, met een vrijwillig fooiensysteem bijvoorbeeld. Want als je een rederij wilt beginnen moet je aan duizenden voorwaarden en vergunningen voldoen.
Als er één instantie is, die voor de meeste mensen het betalen met een erg ongemakkelijk gevoel laat ervaren, is het wel de roverheid die ONS geld opeist met het monopolie op dwang en wapens in HAAR bezit.
Ik sta redelijk dicht bij de roverheid, via het werk van mijn partner, maar het argument dat je daar met RATIONELE bezwaren ook nog RATIONELE antwoorden krijgt is een puur verzinsel en regelrechte leugen. Als er één organisatie is die met behulp van slachtofferrollen, vage ontwijkingen en tijd-rekkerij de boel belazert, is het wel de roverheid.
Zoals ene keulen-is-cool het vroeger plachtte te zeggen (kudo’s trouwens voor zijn nog steeds onophoudelijke trollerij van gemiddel 7-8 reacties per week, ondanks zijn ingestelde ban voor zover ik weet): “Overheid, ze belemmeren echt.”
Vilseledd [8] reageerde op deze reactie.
Sinds plusminus 1970 zijn in Nederland alle prijzen inclusief.
hugo van reijen
@MMAP [6]:
Helemaal niet; het verschijnsel fooien houdt ongelijkheid in stand. De fooigever zegt eigenlijk: “Je bent maar een arme drommel.” De fooinemer, zeker in Amerika, wordt door zijn werkgever gedwongen tot verkapt bedelen. Dat is geen voorgeprogrammeerde reactie, maar een schot voor open doel.
“Daarnaast belemmert de roverheid allerlei initiatieven van startende ondernemers om dan ook maar een rederij te beginnen, met een vrijwillig fooiensysteem bijvoorbeeld. Want als je een rederij wilt beginnen moet je aan duizenden voorwaarden en vergunningen voldoen.”
Ja uiteraard. Als ik als arts wil beginnen ook. Iets met complexiteit en zo.
“Ik sta redelijk dicht bij de roverheid, via het werk van mijn partner,”
Dat zal dan wel stevige discussies opleveren, want uiteindelijk werken daar ook mensen, naasten zelfs, zoals je zelf zegt. Allemaal mafiosi dus.
“Als er één organisatie is die met behulp van slachtofferrollen, vage ontwijkingen en tijd-rekkerij de boel belazert, is het wel de roverheid.”
De gevallen waar het misgaat, komen in de media, maar de miljoenen overheidscontacten, waar het goed gaat, niet. Nederland is geen land vol gerechtelijke dwalingen bijvoorbeeld, al geeft het herhaald in de pers komen van bepaalde zaken waarschijnlijk een ander beeld.
Zo’n hele cruise kan gelukkig in minder dan 1 minuut:
http://www.youtube.com/watch?v=-88LTsh9m4s
(meer tijd zou ik er ook nooit aan willen besteden)
ric ardo [12] reageerde op deze reactie.
@Naam * [1]: Jij moet niet in de zomer naar Parijs gaan. Om de 10 meter staat er zo’n oosteuropees meisje- moeder met kind of omaatje aan je jas te trekken voor een paar euro… geef je ze 0.20 eurocent dan kijken ze je raar aan. Geef je niets dan moet je je rugtas maar op je borst houden en je zakken leeg.. in de metro proberen ze je de ‘pour boire’ of ‘l’argent de poche’ er wel uit te halen.
@Primitieveling [4]: WHAHAHAHA GOEIE! of peren… kunnen ze die mooi vergelijken.
@Blokletter [9]: Dank je voor de cruise.. het was een mooie korte cruisetrip… en dat zonder fooi.. Back to real life now.
Comments are closed.