Cyprus_map_1928Ook ik was geschokt afgelopen zaterdag. Niet zozeer door het nieuws dat spaarders bij Cypriotische banken een ‘belasting’ voor de kiezen kregen, als een bijdrage aan het zoveelste Eurozone bailout pakket gefinancierd door de belastingbetalers in andere landen, maar door de reactie in de pers. Hier was, volgens de meerderheid van de internationale pers, weer een voorbeeld van de onbekwaamheid of regelrechte naargeestigheid van de eurozone elite, een ander voorbeeld van het afdwingen van onnodige en contraproductieve besparingen en wrede ‘bezuinigingen’ ten detrimente van onschuldige burgers in kleine en onrustige landen.

De Daily Telegraph sprak in de gebruikelijke overdrijving van een “EU aanval op sparen’ en natuurlijk van weer een ‘ bedreiging voor het herstel ‘. Wat de meeste commentatoren dwars zat was dat de heilige depositogarantie was geschonden, aangezien zelfs deposito’s van minder dan € 100.000 zouden worden onderworpen aan een belasting. Die deposito’s worden verondersteld te vallen onder een  ​​’garantie’ die hen op magische wijze beschermt tegen de harde realiteit van failliete banken en failliete staten. Ondermijning  van deze ‘garantie’ zou verreikende gevolgen kunnen hebben buiten het kleine Cyprus, door het vertrouwen in het bankwezen te ondermijnen in Griekenland, Spanje en Portugal.

 

Ik ben het eens dat deze zet riskant is. Het internationale banksysteem is zeer ‘geleveraged’  en  balanceert al jaren op de rand van de afgrond. Alles wat spaarders beinvloedt kan ernstige gevolgen hebben. Maar gezien de stand van zaken, moet elke zinvolle poging om de problemen van het huidige banksysteem het hoofd te bieden onvermijdelijk gepaard met risico’s. De vraag is: Zijn de juiste risico’s genomen? En wat zou het alternatief zijn?

 

Bankieren is een riskante zaak, omdat de banken met enorme hefbomen (‘ leverage’) werken. En “deposito’s” in een fractionele-reserve banksysteem zijn geen deposito’s (dwz contracten voor bewaring), maar leningen aan banken en daarmee leningen aan enorm ‘ geleveragede’  bedrijven.

Cyprus

De meeste mensen in ontwikkelde landen zijn gewend geraakt om zich geen zorgen te maken over de gezondheid van de individuele banken. Zij zijn, in de loop van tientallen jaren, geconditioneerd om te geloven dat alle banken worden gereguleerd door de staat en uiteindelijk beschermd door de staat. Inderdaad, maar alleen op zo’n manier dat de banken nog meer risico’s  nemen en nog meer hefboom benutten. Staats ‘bescherming’ heeft nu een bank monster gecreeerd dat de staat zelf kan opslokken. En dit kan nauwelijks als een verrassing komen. Het is 2013!

 

Het naïeve geloof dat de bankdeposito’s altijd veilig zijn omdat ze worden ondersteund door de staat, de eindeloze hoorn des overvloeds, was misschien begrijpelijk, tot ongeveer 2008.  Toen had de toenmalige premier van Ierland , Brian Cowen, in het midden van de Ierse bankencrisis, het geniale idee om simpelweg een ​​staatsgarantie te geven voor alle deposito’s bij Ierse banken. Probleem opgelost! Uiteraard had Cowen een en ander niet doorgerekend  en besefte niet hoe groot die garantie zou worden. Nou, de  financiele markten konden wel rekenen en Ierland ging  failliet.

 

Na Lehman, Ierland en IJsland, en na Griekenland, moet je echt onder een steen hebben geleefd de afgelopen 5 jaar om nog te denken dat banken veilig zijn omdat ze gegarandeerd door hun regeringen. Kom op! Gelieve te ontwaken uit uw comateuze toestand.

cyprus2

Neem me niet kwalijk, maar mijn sympathie voor Cypriotische spaarders is enigszins beperkt. Als je een spaart bij een Cypriotische bank wie gaat garanderen dat je geld veilig is? Sinterklaas? Dacht je echt dat in zo’n kleine plaats met zo’n bizar opgeblazen banksysteem – dat al jaren en in het openbaar heeft geïnvesteerd in Griekse staatsobligaties! –  de regering de middelen had om alle spaarders te beschermen? De bailout van de twee grootste banken op het eiland kost alleen al het equivalent van 60% van het BBP! En na wat er gebeurd is in Griekenland, dacht je echt dat de Duitsers weer bereid waren om de hele rekening te betalen, de lederhosen op te hijsen en weer monter terug aan de arbeid te gaan?

 

Ik ben een voorstander van laissez-faire, dus ik vind het altijd leuk om spandoeken met de tekst “Handen af” te zien. Men kon deze zien bij demonstraties in Cyprus: “Handen af ​​van Cyprus”. Dat is geweldig. Maar wees voorzichtig met wat je wenst. Een goed hands-off beleid betekent laat alles op z’n beloop en we zien wel hoe alles op zijn pootjes terecht komt. Dat zou betekenen geen bailout en dus totale ineenstorting van de Cypriotische bankwezen en de Cypriotische economie. Vergeet niet dat met het recente voorstel, Cyprus en de banken en hun spaarders nog  steeds worden gered met geld van andere mensen.

 

Dat is ook wat sommige van mijn libertarische vrienden niet lijken te begrijpen als ze spreken over het zoveelste voorbeeld van een stelende roverheid of van het confisqueren van eigendom. Meestal deel ik deze opvattingen, in dit geval niet.  Als dit onteigening is dan  zou het betekenen dat als de onteigenaar gewoon niets zou doen dat het ‘slachtoffer’ zijn eigendom houdt. Maar als de EU niets deed in deze situatie – “hands off”, laissez faire –  zou dat betekenen dat de meeste spaarders volledig zouden worden weggevaagd. De keuze is niet tussen het houden van alles en het betalen van een “heffing”, maar tussen het betalen van een “heffing” en het verliezen van bijna alles.

 

Sommige commentatoren zullen hier tegenin brengen dat, in het belang van een meer positief gestemde publieke opinie en in het belang van het ontluikende herstel, de reddingsoperatie genereuzer moet om meer Cyprioten beter te beschermen. Maar dat zou betekenen ofwel meer onteigening (en nu is het woord inderdaad van toepassing) van de belastingbetalers in Noordelijke landen, of meer geld drukken door de ECB. En dit is waar veel commentatoren kortzichtig of zelfs hypocriet zijn.

pondje cyprus

Met behulp van de drukpers de excessen – hoe schandalig ook –  begaan door banken en overheden dekken, betekent inflatie en dit doet alle spaarders pijn, ook die met minder dan € 100.000. Ik vond het vooral irritant dat veel van de commentatoren die zich nu voordoen als verdedigers van de kleine spaarder, gewoonlijk behoren tot de luidste voorstanders van het verlaten van de euro, de uitgifte van nieuwe en zwakkere valuta’s en het gebruik van devaluatie om kortstondig concurrentievermogen te krijgen. Allemaal maatregelen die de binnenlandse spaarder beroven. Degenen die voortdurend pleiten tegen ‘bezuinigingen’ en voor meer stimulus, meer schuld, zwakkere valuta’s, hogere inflatie, hebben lak aan spaarders. Zoals Keynes suggereerde, ze willen de renteniers klasse doden, of ze nu groot zijn of klein. En nu beweren ze plots de beschermengelen van de spaarders te zijn?

 

Ik ben geen vriend van de EU en ik voel me ongemakkelijk in een positie waarin ik hun beleid moet verdedigen, maar ik meen dat die elementen waarvoor de EU nu de meeste flak krijgt in de media ( ‘’bezuinigingen’, Griekenland laten defaulten,  spaarders ten minste gedeeltelijk laten meebetalen) het meest zinvol zijn, omdat deze in principe gebaseerd zijn op een erkenning van de onderliggende problemen en ze niet wegvluchten in de korte termijn troost van het  bedrieglijke en schadelijke beleid van transfers en geld bijdrukken.

Vertaald door Google en Peter Dijkstra

 

originele artikel

cyprussat

20 REACTIES

  1. Ik denk dat de reaktie van de spaarders voortkomt uit de melding dat er een depositogarantie was tot 100k euro. De verzekering blijkt nu niet uit te betalen. Dat voels als contractbreuk. De spaarders hadden hun geld alleen op de bank gezet, omdat ze dachten dat het verzekerd was.
    Het is een beetje alsof je niet spaart voor je pensioen omdat je belooft is dat je AOW krijgt en als dan blijkt dat dit AOW er niet is, dan wordt men boos omdat dit voelt als contractbreuk.
    Blijft overeind dat de roverheid geen aow mag instellen en geen depositogarantiestelsel. Zonder die deposito garantie systemen, zouden mensen hele andere beslissingen nemen met hun geld denk ik.
    De Cypriotische banken draaiden trouwens best goed dacht ik afgezien van hun Griekse staatsleningen portefeuille, die een flinke haircut kreeg. Daar ging geloof ik ook de credut default swap niet op af omdat de haircut als vrijwillig gezien werd. Je kunt je afvragen of dat een geheel onbeinvloedde juridische uitspraak was.
    Kortom waarom zou je nog een CDS kopen en waarom zou je als klant nog op het deposito garantiesysteem letten?

  2. conclusie van dit artikel lijkt me: haal je geld weg van de bank en liefst voordat de massa het doorkrijgt.

    en stop het niet in een matras, want via money printing krijg je dan toch nog een belasting voor je kiezen (in de vorm van minder koopkracht).

  3. Eindelijk eens een wat ander geluid van een libertariër. Natuurlijk kan je teleurgesteld zijn om die contractbreuk, maar zo werkt het nu eenmaal. Als je een contract sluit met een onbetrouwbare partij, kan je toch verwachten dat het verkeerd kan (gaat) aflopen. In een libertarische maatschappij zal je verantwoordelijk moeten zijn voor je eigen doen en laten en kan je het niet afwentelen op anderen. En als je dan gered wordt heb je maar heel nederig te zijn.

  4. Goed stuk met interessante facetten.
    Al denk ik dat schrijver onderschat hoe dit alles is ontstaan uit een banken-toestand die al eeuwen geleden begonnen is.
    Mensen zijn gewend met banken te werken die een image hebben betrouwbaar te zijn en veilig. Zo niet dan gingen ze failliet en dat gebeurde vroeger incidenteel.

    Langzamerhand zijn overheden zich er mee gaan bemoeien. Steeds meer.
    Die hadden zelf geld nodig om oorlog te voeren ofom kiezers te lokken door leuke beloftes. En spaarders vonden dat wel fijn. Ze bleven de bank vertrouwen.
    Totdat bleek dat die beloftes niet zo sterk waren.De overheden deden toen de heilige belofte van de 100.000 garantie. En weer werden ze “vertrouwd” en velen gingen hun accounts splitsen om beneden die ton te blijven.

    De staats-bankenzwendel ging ondertussen door en het loopt weer fout. En als dan die heilige belofte gebroken wordt, zijn mensen daar terecht kwaad om. Dat ze dit hadden kunnen verwachten (overheden zijn onbetrouwbaar) verandert niets aan het breken van een belofte.

    Wat overigens in de commentaren in pers en media vooral opvalt, is dat ze weinig commentaar hebben op het stelen van de overheid maar alleen op van WIE ze stelen. Mag niet van kleine spaarders, maar wel van grote spaarders. (Noemen ze rijke Russen)

    damoN [7] reageerde op deze reactie.
    Harrie Custers [13] reageerde op deze reactie.

  5. De reactie van de Cypriotische politici laat duidelijk zien wat men doet als men ZELF getroffen wordt door een maatregel. Dan gaat het namelijk niet door. Sterker nog, men stemt massaal tegen.

    Een uitstekend praktijkvoorbeeld waaruit blijkt dat tweede kamerleden heel eenvoudig de belastingen verhogen, want ze merken er zelf immers niets van.

    Ik denk dat het wel te vermijden is om het spaargeld niet aan te spreken. Een ieder die verantwoordelijk is voor deze ellende aanhouden, zijn bezittingen afnemen en vervolgens opsluiten in een werkkamp. Als alles afbetaald is weer vrijlaten. Probleem opgelost en bovendien een goede waarschuwing voor alle corrupte mensen.

    Hub Jongen [6] reageerde op deze reactie.

  6. @Hub Jongen [4]:

    wat opvalt – en wat dit artikel ook aangeeft – is dat men in de pers niet snapt dat de overheid/ECB ELK jaar van spaarders steelt in de vorm van inflatie. dat kan makkelijk 6,75 % zijn in 2 jaar.

    de roverheid snapt dat. spreiden over zoveel mogelijk soorten van belasting (liefst indirect via het belasten van bedrijven en BTW) en elke maand inkomstenbelasting automatisch inhouden en dan als je geluk hebt jaarlijks een fooi teruggeven. Houdt de makke schappen lekker rustig. Jaarlijks een rekening sturen van 70-80% van het verdiende loon zou onmiddellijk tot een revolte leiden. toch is je netto fooi precies hetzelfde.

  7. Beste mensen, in het eurosysteem is goud het geld en de euro schuld.

    Het is eenvoudigweg niet verstandig om schulden te sparen terwijl je weet dat ons economische systeem draait op het maken van schulden.

    Nog stommer is het om schulden te sparen terwijl je weet dat deze schulden nooit terug betaald kunnen worden en de overgeleveregde banken om kunnen vallen.

    Nog stommer is het om bankiers en overheden te vertrouwen..

    Laat het een wijze les zijn..

    Bubbelprikker [10] reageerde op deze reactie.

  8. @Bubbelprikker [10]:

    De dollar is nu onze benchmark waar wij waarde aan afmeten en die rol zal goud gaan overnemen.

    Het beste breng je goud onder buiten de EU zodat bankiers en overheden er niet aan kunnen komen. Schulden maken in de EU is wel goed want die vaporiseren toch..

  9. @Hub Jongen [6]: Eerlijksheidhalve: veel zaken die verkeerd aflopen, blijken pas achteraf niet verstandig. Zonder risico’s nemen gaat het niet. Gaan we de politici dan ook extra belonen voor alle goede beslissingen. Het kan best zo zijn dat je zaken vrijwillig uit handen geeft, omdat je denkt dat een ander er meer kijk op heeft. Maar dan kan het soms wel eens mis gaan. Zolang het per saldo beter is dan wat je zelf bereikt zou hebben, is er niets aan de hand. Zo geweldig zijn we zelf ook weer niet. Helaas zie je in de politiek te weinig kwaliteit. Allemaal baantjesjagers die het iedereen naar de zin willen maken. Dan kunnen we het maar beter zelf doen.

    Harrie Custers [14] reageerde op deze reactie.

  10. @Hub Jongen [4]: precies. Geld afnemen van grote spaarders blijft evenzo diefstal. Als men dan “vindt” dat dit geld veelal illegaal verkregen en/of zwart geld is, dan volg de rechtsgang en breng het voor de rechter.

  11. @plato [12]: ja, goede beslissingen mogen ook lonen.
    Nu kent de politiek hetzelfde probleem als de banken. De evt. winsten/voordelen bij het nemen van risico’s zijn voor hun rekening, de evt. verliezen altijd voor rekening van anderen en dan m.n. de belastingbetaler.

    Bovendien, aansprakelijk zijn voor mogelijke verliezen maakt alerter en zeker zo belangrijk terughoudender, bescheidener.

  12. Ik beken, dit artikel maakte mij niet blij. Waar ligt dat aan? Omdat ik het niet rechtvaardig vind. Het is eenzijdige contractbreuk en dus roof. Punt. Beslis dan niet voor hen, laat hen daar dan zelf over meebeslissen. De overheid en de banken kunnen blijkbaar alleen loze beloften doen, want breken die voortdurend.

    Vraag: waarom bij deze “deal” alleen gekeken naar de spaarders (naast EU)? Waarom niet ook een bijdrage gevraagd aan de “niet-“spaarders? Die hebben toch ook belang bij het “redden van Cyprus”?

    Daarbij aangetekend. Ik vind het ook niet rechtvaardig dat wij “moeten” meebetalen. Ik ben eveneens niet gevraagd. Wat mij betreft gaan die banken gewoon failliet. Net zoals elk ander bedrijf. Uithuilen en op nieuw beginnen.

    Naar wie gaan die 17 miljard trouwens naartoe? Hebben die dan niet ook iets bij te dragen?

  13. Al deze reacties gaan over het niet goed geregeld zijn van zaken
    waar van wij dachten dat, dit wel het geval was.
    We zijn dus ontevreden over de geen die hier verantwoording
    voor moeten afleggen en dit niet met de billen bloot willen doen.

    Om deze zaken de wereld uit te helpen moeten er dus veranderingen gaan plaats vinden.

    Om daar toe te geraken is het zaak te inventariseren, wat we niet goed vinden,en waarom niet.
    De na volgende vragen dienen zich aan.

    UW vraag en of idee kunt u inbrengen:
    (het gaat niet over, hokjes_politiek_ geloof)
    Maar over praktische op lossingen!

    Start hier:

Comments are closed.