Keuzes, keuzes, keuzes. Wat doe je met je leven? Hoe hoog mik je? Wat zijn je doelen? Materieel? Intellectueel? In welke levensfase zit je? Wil je leven, overleven of vegeteren? Wil je je gecastreerde hond met overgewicht tijdig uitlaten, je hypotheek afbetalen en je rijtjesvrouw van tijd tot tijd haar Zelando moment gunnen? Of is er meer?
Hoe mooi is het niet het libertarische lampje proberen te ontsteken in landen lang zwichtende onder het juk van het collectivisme? In ieder land zal op een gegeven moment het libertarische licht worden ontstoken. Iemand zal het doen. In een aantal landen zal de vlam doven. In andere landen zal de vlam tot een verzengende gloed worden. Maar iemand heeft als eerste het licht gebracht en ontstoken.
Hoe hoog mik je in je leven? Een jaar of 20 geleden was er het nodige tumult in Rusland. Hoe mooi zou het niet zijn op dat moment het libertarische zaadje te zaaien? En hoe kon dat beter dan door de gedachtes van Ayn Rand ter kennis te brengen aan de Russen? Â Zo gezegd zo gedaan, en Glenn Cripe, de gever van de lezing, besloot dat dit zou gebeuren. Hij zorgde ervoor dat de boeken van Ayn Rand werden vertaald en gedistribueerd. Deze boeken werden gelezen door belangrijke adviseurs van de president en zodoende heeft Glenn indirect invloed kunnen uitoefenen op de politiek in Rusland. Poetin, wiens economische adviseurs de vertaalde werken van Ayn Rand hadden gelezen en zich hierop baseerden, heeft wellicht mede hierdoor een tweetal libertarisch onderbouwde keuzes gemaakt. Het afbetalen van de buitenlandse schuld en het introduceren van een vlaktaks van 13 procent. Een percentage dat nog steeds tot de laagste ter wereld behoort.
Op deze manier heb je als libertarische activist toch een mooi succesje behaald. Je zorg voor een vertaling betekende dat lokale mensen overtuigd werden van libertarische waardes. Lokale mensen die toevallig de adviseur van de president waren. Resulterende in belangrijk beleid. Hierna heeft Poetin net als bijvoorbeeld Alan Greenspan andere en foutere keuzes gemaakt, maar er was een tijd dat hij door libertarische adviseurs omringd was. Die zich mede baseerden op de vertalingen van Ayn Rand.
Het Language of Liberty Institute is daarna mede gesticht door Glenn Cripe. Men probeert dit soort successen te boeken door mensen op te leiden. Men gaat naar verre landen waar de boodschap van individuele vrijheid nog niet voldoende is verkondigd en men leert jongeren, meestal studenten, wat vrijheid inhoudt.
Hoe hoog mik je? Probeer je misschien een keer die buurman over te halen tot liberarisme? Of ga je voor een breder platform en steek je het libertarische lampje aan in een ver buitenland?
Glenn heeft het laatste verkozen en heeft hier tijdens zijn presentatie mooie verhalen over verteld. Zeer interessant is dat velen van ons hieraan kunnen bijdragen. Je kan als leraar naar een liberty camp afreizen. Je bent 5 dagen en een hoopje muntjes kwijt maar kan wel meehelpen aan het tot stand brengen van een libertarische kern in landen die nog minder libertarisch zijn dan Nederland. Je behoort dan echt tot de eerste groep die het libertarische zaadje in een dergelijk land of landstreek probeert te zaaien. Het hangt een beetje van je levensfase en instelling af maar als je het over zingeving, intellectuele uitdaging en zelfontplooiing hebt is dit zeker iets dat je zou kunnen meenemen als mogelijke persoonlijke doelstelling.
Het is gelukkig niet vergeefs. In een hele andere hoedanigheid zit ik wel eens op Joop of Youtube wat te mekkeren over overheidsgedoe. Bij Joop kijk ik nooit naar eventuele reacties op mijn reaguursels, maar bij Youtube zie je dat in de inbox en kijk je er even naar of je wil of niet. Kennelijk komt mijn geklaag heel negatieverig over. Je krijgt áls er al wordt gereageerd gemene reacties terug, ad hominem, waarin je wordt neergezet als een frust of een debiel. Ik ben waar 2 van die linksfiguren reageerden, 1x geblocked omdat het het kanaal van diegene zelf betrof. Een ander reageerde op een reactie van mij op een kanaal dat het zijne niet was. Heel typisch, je valt hun niet eens persoonlijk aan maar ze reageren op je kritiek op de overheid alsof je hun dierbaren het vuur aan de schenen legt. Kennelijk zit het er bij sommige overheids fetisjisten nogal diep in dat ze menen zo te moeten reageren. Het maakt in dat geval van die blocker niet uit of je het zelf beleefd en inhoudelijk houdt en niet meegaat in een ander’s razernij, ik werd evengoed geblockt. Terwijl als je linkse mensen beter kent, ze echt de kwaadsten niet hoeven te zijn op het persoonlijke vlak. Maar als het geen gezicht heeft komen die dwingerige of schofferende neigingen duidelijk in ze boven. In elk geval merk je dus soms dat je confronteert als je gewoon voor je rechten opkomt. Het is wel OK dat het gebeurt maar in een ideale wereld had die hele discussie niet gehoeven. DAt vind ik wel jammer maar helaas. Het is net alsof je met die libertarische ideeën een wereld daar waar je kunt probeert recht te breien van onrecht dat erin sluipt.
Comments are closed.